Ilang minuto rin akong naiwang nakatayo roon sa damuhan na sinusundan ng tingin ang papalayong pigura ni mang Nolan habang iniisip ang mga sinabi niya sa akin.Hindi ko mapigilang mapangiti habang iniisip kung gaano ako kapalad na merong taong handang makinig sa akin at sabihin sa akin ang mga bagay na kahit ako ay hindi ko mapansin sa sarili ko.Hearing mang Nolan talks like that reminds me of my dad... Kaya hindi nakapagtatakang bukod sa pagiging malayong mag kamag anak nila ay naging matalik rin silang mag kaibigan.They are both loving and full of wisdom.Nag papasalamat talaga ako na kahit wala na si dad ay iniwanan niya naman ako ng isang mapagkakatiwalaang tao... Isang tao na walang pag dadalawang isip na ituring ako bilang sariling anak niya.I'm blessed...I know I am! Napapahid nalang ako ng luhang muling kumawala sa mga mata ko dahil sa tuwa at malapad na napangiti bago ako kumilos at nag lakad sa damuhan patungo sa kinaroroonan ni seb.Malapit lang ang kulungan ng mga manok
"Hmmm..." Ingit ko sa sofa kung saan ako natutulog nang marinig ko ang pamilyar na tunog ng pag bukas sara ng pinto at nang taranghakan namin.Dahan dahan ang pag bukas at sara niyon na halatang ayaw makaistorbo pero humangga pa rin iyon sa pandinig ko kaya't naalimpungatan ako. Masyado nang madilim at tahimik ang paligid dahil kalaliman na ng gabi kaya naman ginapangan ako ng matinding takot nang marinig iyon! Malawak ang farm na ito at malayo sa mga kabahayan kaya nakapagtatakang may ibang taong maliligaw rito nang ganitong oras ng gabi at lalong lalo na wala dapat ibang tao na nag bubukas ng bahay ko.Nang mapagtanto kong baka ibang tao iyon ay agad akong napabalikwas at kinuha ang bakal na tubo na lagi kong itinatabi sa ilalim ng hinihigaan ko... You know? Just in case.Dahan dahan akong nag lakad patungo sa bintana... Maingat na maingat na hindi makagawa ng ano mang ingay at makaagaw ng pansin.Nang marating ko ang bintana ay pasimple at pigil nihinga akong sumilip.Hindi ko al
"Ehermm..." Pag tikhim ni Nora na muling umagaw sa pansin ko.Kanina pa niya iyan ginagawa pero hindi naman siya nag sasalita.Simula nang mag umpisa kaming maglaba ay panay na ang sulyap siya sa akin at pag tikhim para agawin ang pansin ko pero dahil malalim ang iniisip ko ay hindi ko nalang siya pinapansin. "Spit it out nora," sa wakas ay sabi ko sa kanya kaya itinigil niya ang pag kukusot ng mga damit at naiintrigang humarap sa akin.Sabi ko na nga ba at mayroon siyang gustong sabihin! Sanay kasi siyang lagi akong nag oopen up sa kanya ng problema ko noon at marahil ay naninibago siyang nag lilihim na ako sa kanya. "Anong problema?" Tanong niya na may kunot sa noo.Tinignan niya ako na may halong pagkadismaya at pag aalala. dismayado dahil hindi ako nag kukwento at nag aalala dahil nababakas sa mukha ko ang magkabahala. "Wala naman... Bakit mo natanong?" Pag sisinungaling ko sabay iwas ng tingin pero nilakihan lang niya ako ng mata tanda na hindi siya maniniwala sa sinasabi ko
"Hmm!" Nasisiyahan napatango tango ako matapos kong tikman ang niluluto ko.Lumalalim na ang gabi pero ngayon Lang ako nag luluto dahil natagalan akong mag sampay ng mga nilabhan namin kanina.Maaga ding umalis si mang Nolan at sumabay pauwi kay nora kaya hindi na niya ako nagawang ipagluto.Marahang ipinukpok ko ang sandok na gamit ko sa gilid ng kawali para alisin ang mga nakakapit na sarsa roon bago ako nag handa ng makakain sa hapag.Nang matapos akong mag hain ay nag palinga linga ako sa paligid para hanapin si seb pero hindi siya maapuhap ng paningin ko. Simula nang umuwi sila nora ay hindi ko pa ulit siya nakikita... Hindi kaya tumakas nanaman siya?Sinilip ko siya sa kwartong inuokupa niya maging sa sala pero wala siya roon kaya naman lumabas ako sa bakuran para doon siya hanapin... And there he is!Nasa may bandang bakod siya na medyo nakakubli sa malaking puno na naroon... Tatawagin ko na sana siya nang marinig kong may kausap siya sa telepono... Teleponong pinahiram ko sa
Humahangos na napabangon ako sa kama nang sa wakas ay nagising ako sa isa nanamang nakakatakot na bangungot!Napahilamos nalang ako sa mukha ko at nanghihinang pinahid ang luha kong dulot ng masamang panaginip.Sa takot na makasalubong at makita ko ulit si seb kagabi ay sa kwarto ko nalang ako natulog imbes sa sala na nakasanayan kona.As a result, nanaginip nanaman ako ng masama... Panaginip kung saan naroon si enzo at tinatanong ako kung bakit ko siya binigo!Bakit ko siya tinalikuran at bakit ako nag taksil sa kanya! It's that kiss!I can't shake the feeling that I'm betraying enzo for letting seb kiss me... Kaya kahit sa panaginip ay dinadalaw pa rin ako ng konsensya ko.Why can't I just move on?Why can't I live a normal life like everyone else? Everyone says that what happened to enzo isn't my fault, pero bakit sa tuwing susubukan kong mag tiwala ulit sa iba... Sa tuwing hinahayaan ko ang sarili kong mapalapit sa ibang tao, bakit parang laging hindi tama sa pakiramdam?Bakit sa
Where is he going?!Did he know what man?!Who is that man?!What are they talking about?!How did he find seb here?Maraming tanong ang naiwang tumatakbo sa isip ko ngunit hindi ako nakakuha ng kasagutan nang basta nalang umalis ang kotse kasama si seb.He didn't even tell me where he's going!"Para sa akin ba yan anak?" Bahagyang napapitlag ako nang mahimigan ko si mang Nolan na nasa tabi ko na pala ngayon.Hawak niya ang maputik na bota niya na marahil ay ginamit niya sa taniman ng palay kung saan siya nag tatrabaho kanina. "Ah oho mang Nolan,here you go," pag sisinungaling ko sabay abot ng tasa ng kape sa kanya.Hindi rin naman iyon maiinom ni seb dahil umalis lang siya ng ganun ganun nalang!"Ano bang tinatanaw mo riyan," tanong ni mang nolan sabay tingin sa gawing tinitignan ko.sinusundam ko kasi ng tingin ang papalayong pigura ng sasakyang sinakyan ni seb. "Uh...Kilala ho ba ninyo ang kotseng iyon?"Like I said before, may kalakihan ang farm namin kaya walang masyadong tao a
"Hey... You almost ready?" Dinig kong tanong ni seb sabay katok sa pintuan ng kwarto ko.It's been almost an hour since I finished bathing, pero heto parin ako at nakatanga sa harap ng salamin.Nag dadalawang isip pa rin ako kung tutuloy ba ako sa party ni Nora.Isang oras na akong nakatingin sa salamin pero hindi pa rin mawala sa isipan ko ang maraming agam agam.Kahit na anong titig ko sa salamin ay hindi ako nasisiyahan sa hitsura ko.Ito ang unang beses na lalabas uli ako ng farm kaya natatakot ako ng sobra.I have so much doubt in myself!Hindi pa ako kahit kailan nakaramdam ng ganito noon.I know I've got the looks pero ngayon ay pinag dududahan ko na ang sarili ko.Simula talaga ng gabing iyon ay nawala na ang lahat sa akin! Hindi Lang si enzo bagkus ay lahat ng lakas ng loob at confidence na meron ako... At hindi ko alam kung bakit!"Hello?! Aalis ba tayo or what?" Nahihimigan ko ang pagkabagot ni seb mula sa labas ng silid ko kaya naman napabuntong hininga nalang ako at dinamp
"Ezrahh!!!!" Pagkarating na pagkarating palang namin ni seb sa dako ng party ni nora ay dinig ko na agad ang pag tili niya.Alangang napangiti ako nang makitang papalapit na siya sa dako namin... Nakatingin ang ibang tao sa amin dahil sa pag tili niya kaya naman nailang ako ng kaunti.Nahihiyang napayuko ako ng bahagya para takpan ang mukha ko... mahirap na at baka may makakilala sa akin gayong alam ko naman kyng gaano kalaki ang impluwensya ng mga taong gusto akong patayin. "Hey..." Nakangiting bati ko sa kanya sabay halik sa pingi ng makalapit na siya sa amin.Sometimes I envy this woman...she's so bubbly all the time, parang walang problema sa buhay.well I used to be like her, pero ngayon ay para na akong pinagsakluban ng langit at lupa. Minsan namimiss ko rin yung dating ako. "Aw akala ko hindi ka makakarating," sumimangot siya na para bang nalulungkot na hindi ako makapunta."And miss your party? No way!" Sagot ko kahit na alam kong muntik na akong hindi makapunta dahil sa ta
Continuation..."Dad I think she's awake! She's mumbling something!" Dinig kong sigaw ng boses ng lalaki pero hindi ko pa iyon lubos na maintindihan.May ears are still ringing and my sight are all blurry!Paulit ulit kong ikinurap kurap ang mga mata ko pero hindi pa rin lumilinaw ang paningin ko!Tanging malabong pigura lamang ng isang lalaki ang nakikita kong nakatayo sa gilid ang naaaninag ko mula sa pag kakahiga.Gusto kong itanong kung sino sya at kung nasaan ako at anong nangyari sa akin pero parang walang boses ang gustong lumabas sa bibig ko.Sobrang tuyo ng lalamunan at bibig ko na halos hindi ko man lang magawang lumunok!"Sige na umalis ka na! Dumiretso ka agad sa safe house at wag na wag ka na uling lalabas! Susunod ako kaagad kapag nasiguro ko nang maayos na ang batang ito," utos ng isa pang tinig ng lalaki bago tuluyang umalis ang unang lalaki!Hindi ko maintindihanang pinag uusapan nila pero may kutob akong may kinalaman iyon sa akin.Pero ano nga bang nangyari sa akin?
NAKARAAN"Habulin mo! We can't afford any witness! Papatayin tayo ni boss pag nagkataon!" Sigaw ng isang lalaki sa kasama niya matapos nilang marinig ang nakakabinging pag sigaw ko.Matagal na napako lang ako sa kinatatayuan ko habang nanginginig ang mga kamay na napatutop ako sa bibig ko.May kung anong kilabot ang biglang gumapang sa kabuuan ng katawan ko kasabay ng panginginig ng mga laman ko.Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ang nararamdaman ko ngayon... Pero maihalintulad ko iyon sa pakiramdam kapag galit ka at may kaaway kaya nanginginig ang kalamnan mo at halos sasabog ka sa galit at puno ka ng adrenaline sa katawan... Ganun ang nagiging reaksyon ng katawan ko ngayon pero hindi ko sigurado kung ano ba talaga ang nararamdaman ko sa puso ko.Hindi ko maapuhap kung galit ba o takot o ewan ang kabog ng dibdib kong ito!I just can't believe that this is happening!Ilang Segundo lang ang lumipas pero heto ako ngayon at nanlalamig na nakatingin sa nakahandusay na pinakamamahal
"So?" Untag niya sa akin nang makapasok kami sa silid niya at napansin niyang nililibot ko ng tingin ang kabuuan ng silid niya.Hindi kalakihan iyon pero maayos at mabango ang loob.Maayos na nakasalansan ang mga gamit at libro niya sa shelf.Maging ang table niya na may laptop na ibabaw ay maimis ring naka arrange."Law books? You're a lawyer?" Takang tanong ko nang makita ko ang makakapal na librong nakasalansan roon.Halatang matagal na iyong hindi babasa dahil may kaunting alikabok na sa ibabaw."Ah hindi yan akin... Kay enzo yan noon, he was a lawyer,A good one." sagot niya na may kaunting pait sa tinig niya.Napatango tango nalang ako sa sinabi niya at hindi na nag ungkat pa.Ayoko nang pabigatin Pa ang loob niya at ipaalala ang nakaraan gayong alam ko naman na gusto na niya iyon ibaon sa limot.Napapabuntong hiningang naupo na siya sa gilid ng kama niya habang patuloy ako sa pag tingin sa mga gamit niya roon.I know it's rude to snoop on others pero wala naman akong narinig na
"Sa kwarto mo na muna ikaw matulog ngayon," panukala ko kay ezrah nang nakasandal siya sa pader sa gilid ng lababo habang pinapanood niya akong nag huhugas ako ng mga pinag kainan namin.Gusto kong doon muna siya matulog para hindi ako nag iisip na mapano siya sa labas.Safe naman sa sala matulog pero mas komportable akong nasa kwarto niya siya, bukod sa mas maginhawang magpahinga roon ay mas secured din."Pero alam mo namang matagal na akong hindi natutulog dun," nakangusong sabi niya."I know... Pero mas mapapanatag akong nandun ka, mas secured doon," sagot ko naman habang nag babanlaw ng mga baso."Safe naman sa sala ah," pangangatwiran niya kaya tinignan ko siya ng tingin na nagsasabing huwag na siyang kumontra."Still...bakit ba kasi hindi ka natutulog sa kwarto mo? Malambot ang higaan mo roon at mas malawak kumpara sa sofang hinihigaan mo,hindi ko nga alam kung papaano ka nakakatulog roon ng nakabaluktot araw araw," pananailing na sabi ko at napatawa lang siya ng marahan."Mas k
"DON'T KILL ME!" malakas na sigaw niya bago humahangos na napabangon nang yugyugin ko ang balikat niya. "It's just me... Hey hey, it's just a dream," iniharap ko siya sa akin at agad naman siyang napakalma ng marealize niyang ako lang ang tao roon.Parang nalulunod ang pag hinga niya dahil sa napanaginipan niya kaya naman hindi ko maiwasan makaramdam ng magkahalong awa at pag aalala. Ang makita siyang nahihirapan at natatakot ng ganito ay tila matalim na kutsilyong pumipilas sa puso ko! "Papatayin nila ako seb..." Yumakap siya sa akin at umiyak nanaman, pero ngayon ay mas payapa na kumpara sa kanina.Parang masyado na siyang napagod kanina kaya halatang nanghihina na siya."Panaginip lang iyon...don't worry ez,hindi ko alam kung anong nangyari sayo para matakot ka ng ganyan pero diba sabi ko sayo hindi ko hahayaang may makasakit sayo hangga't nandito ako?" Sambit ko sa kanya habang hinahagod ng marahan ang braso niya."How can you say that? Kanina lang muntik na akong mamatay!" Sag
SEB"Ezrahhhhh!!!" Umalingawngaw ang malakas kong sigaw nang makarinig kami ng putok ng baril. "Get down!" Mabilis ko siyang itinulak nang ilang pulgada nalang ang layo ng bala ng baril mula sa mukha niya.Nilingon ko ang pinanggalingan ng putok ng baril pero tanging kislap ng liwanag lamang ang nakita kong natamaan ng araw bago ito nawala.It's a fucking sniper and he almost shot ezrah!Kuyom ang kamao kong hinila ng mabilis si ezrah papasok ng bahay habang payokong tumatakbo.Sa silid na inuukupa ko siya dinala at inuupo sa kama.Nanlalaki pa rin ang mata niya at tulala dahil sa pagkabigla.Ni hindi niya makuhang kumurap, maging ang namumuo niyang mga luha ay tila nahinto sa pagkasindak!"Are you okay? Are you hurt? Tell me!" Sunod sunod na nag aalalang sabi ko habang sinisipat ko ang kabuuan niya.Ni hindi niya magawang tumingin sa akin dahil sa labis natakot.She was shaking like a leaf and it makes me mad!Kung sino man ang may gawa nun ay mag babayad ng malaki!How dare them try
"Okay what is it?!" Sa wakas ay nag salita siya nang tumigil na ang sasakyan sa harap ng bahay namin.Nakabalik na kami mula sa bayan at ito ang unang beses na kinibo niya ako. finally! Hindi ko siya pinansin bagkus ay pabalibag ko lang na isinara ang pinto nang sasakyan pagkababa ko.Ilang araw niya akong pinag isip kung anong mali sa amin kaya bahala rin siyang mag overthink ngayon! "Hey!" Napawisik ako ng braso ko at napatigil sa pag lalakad ng mahawakan niya ako at iniharap sa kanya.Galit ang mukhang ipinakita ko sa kanya at nakasalubong ang kilay.Hindi ako nag salita pero nanatiling inis at nag tatanong ang hitsura ko."What is wrong with you?!" May himig ng pag kainis ang tinig niya kaya mas lalo pa akong naiirita.Siya pa talaga ang may ganang mainis?! "What do you mean?" Maang na balik ko para mas inisin pa siya.The nerve right?!Ako dapat ang nag tatanong sa kanya niyan! But he makes it sound like I was in the wrong here!"This! Bakit ganito ka na naman? Ano bang prob
"Naku po mang Nolan, parang malaki yata yan!" Natatarantang sambit ko kay mang Nolan ng makita ko ang malakas na pag agos ng dugo mula sa putikan niyang paa.Hindi ko mapigilang mapangiwi at mapasinghap ng malakas nang nakita kung gaano kalaki ang sugat na natamo niya. Nakaupo siya ngayon sa pilapil ng palayan ay sinusuri ang paa niya.Mag tatanggal kasi siya ng kuhol sa palayan habang nanunuod ako sa kanya at nakikipag kwentuhan ng bigla nalang siyang mapasigaw sa sakit nang makaapak siya ng kung anong matalim sa ilalim ng putik.Hindi ko alam kung bubog ba iyon o shell dahil sa dami ng dugong humahalo sa putik at sa paa niya ay mukhang malaking sugat iyon."Argh... Ayos lang ako iha," sagot niya nang mapaupo ulit sa pilapil dahil hindi ko siya kayang buhatin na makatayo.Parang ako ang nasasaktan sa sugat niya kaya tinawag ko nalang si seb para matulungan siyang makatayo."Seb! Help us!" Sigaw ko kay seb na nag tatali ngayon ng mga baka sa puno.Wala namang pag aatubili na tumakbo
"Did you hear that?" Muli akong napatigil sa pag lakad nang makarinig uli ako nang kaluskos kaya kunot noo siyang napatigil rin siya at nakinig."Hear what?" He raised his eyebrow in confusion. marahil ay iniisip niyang nag hahallucinate lang ako, but I'm quite sure! someone's out there! "That!" Sagot ko sabay lingon muli sa bintana."Wala naman akong naririnig eh, ano ba yun?" He said shrugging his shoulders kaya napakamot ako ng ulo. "Someone's out there! Kung wala si mang nolan sino yun?" Halos pabulong na sabi ko sa kanya kaya napalingon rin siya sa bintana."Wala n-" naputol ang sinasabi niya nang pareho na kaming nakarinig ng ingay at yabag ng paa na nag mumula sa labas.Binitawan niya ang kamay kong hawak niya sabay nag tungo siya sa bintana at sumilip roon.Mabilis rin akong sumunod sa kanya pero wala na akong makita nang sumilip ako sa labas bukod sa liwanag ng sasakyan ng until unti nang papalayo.Tanging tunog nalang ng maingay na makina ang until unting naparam sa pand