“Looking fresh, huh?” nakangising bati ni River nang makita akong papalapit sa kaniya.
Nakangisi ko siyang kinindatan at saka sumabay sa paglalakad. “You don't know how long I've waited for this day.”
Tinawanan niya lang ako kahit ang totoo'y hindi niya maiintindihan ang sinasabi ko. The days felt like years! Hindi ko inakalang magiging ganito katagal ang ilang araw. And finally, the day has come.
“Kaya keep your eyes around, hmm? She'll be here in a minute or so. She just texted me na malapit na siya.” I nodded and took his advice.
“Oh paano? Tara na?” tanong niya.
“H-Huh? Akala ko ako ang magpipiloto kay Sandra?” I was curious as fuck. Dito unang dadaan si CK bago siya pumunta sa isla. Why the hell would I leave
“Bridesmaids naman! Why don’t we come up here together with the groomsmen?” Napalingon kami pareho sa emcee nang tawagin nito ang bridesmaids.So instead of talking to each other, I excused myself and went in front to play games with my fellow bridesmaids and with the bride. Naagaw ng programa ang buong atensyon ko sa gabing iyon. The program and the venue were very beautiful. Napakaganda ng pagkakaayos sa mga lamesa at ilaw na parang inaakit ako sa isiping… paano kaya kung ganito ang kasal ko?Hmm, that would be nice. Well, a few changes of course. Isa pa, hindi pa rin naman talaga ako kasal kaya… maaari pang matupad iyonSa kalagitnaan ng pag-iisip kong iyon, muling tumama ang paningin ko sa table ko kanina. Akala ko’y umalis na roon si Lionel noong una. But to my surprise, he
“A-Ano?!” gulat kong tanong dahil sa kaniyang sinabi. I don’t know what to feel about his revelations. Hindi ko itatangging bahagya akong natuwa nang malaman kong hindi niya anak ang bata kay Laira, pero ano itong sinasabi niyang kasal kami?We’re married? Since when? Bakit hindi ko alam? Bakit hindi niya sinabi?!Marahan at malungkot na sumulyap sa akin si Lionel bago siya muling bumaling sa aking mga magulang.“What in the world is the meaning of this, Charlotte Katherine?” Nilingon ko si Mommy dahil sa kaniyang sinabi. My eyes widened when I realised that they’re both now looking at me like I did something wrong kahit maging ako ay walang alam sa sinasabi ni Lionel!
“Hi, Darling,” maligayang bati niya. He looks sad, tired, and wanted comfort pero sa kabila ng lahat ng iyon, mas nanaig ang kaniyang ngiti. He looks handsome, pero hindi maaaring ipagpaliban iyong karatula! Anong eat me? “Lionel naman,” sambit ko at kaagad ibinaba ang karatulang hawak niya nang makalapit ako. Bahagyang kumunot ang kaniyang noo at nagulat dahil sa ginawa ko. His eyes widened in shock, and… hindi ko alam kung ako lang ba iyon pero napansin ko ang kaunting sakit na gumuhit sa kaniyang mga mata. Subalit saglit lang iyon na parang sinasabing emosyon ko lang. “W-Why? Did I do something wrong?” gulat niyang tanong. Bumuntong hininga ako at walang choice kundi agawin ang karatula niya upang ipakita iyon.
“What do you say we… go out tomorrow?” tanong ni Lionel bago sumakay sa kaniyang sasakyan. Tapos na ang lunch break at sa totoo lang ay huli na ako sa trabaho dahil nagkwentuhan pa kami ni Lionel. But I’d say that it was truly worth it.Ngumuso ako at bahagyang napangiti sa kaniyang alok. Go out? Like a date?Mukhang magandang ideya iyon dahil sabik na sabik na akong makasama siya ulit. Maybe I deserve a break. Isa pa, napakarami kong gustong sabihin sa kaniya at palagay ko’y hindi ko iyon masasabi sa ganitong paraan na kailangang saglit lang kaming magkikita dahil na rin sa aming mga trabaho.“Pwede naman siguro ako. I-Ikaw? Wala ka bang trabaho?” Tinugon naaman niya iyon ng isang iling at matamis na ngiti.“I can m
“Napakaganda rito!” sambit ko nang lumabas ako sa yacht at nakitang tirik na ang araw. Napakaganda ng kabuuan ng isla at ang mga alon ng malinaw na tubig ng karagatan ay kalmado.The weather is perfect, and so is the moment.“I know. I'm glad you liked it here,” Lionel said before hugging my waist from behind and kissing me behind my ears.“Nawalan din ako ng oras na gumala kaya I'm so happy that you brought me here. Thank you, Lionel.”“We needed time for each other, Darling. And I think that this will be a perfect spot for a… romantic dinner and stuff.”Marahan akong tumango nang nakangiti at muling pinagmasdan ang dagat. Wala talagang kasing ganda. We were asleep on ou
Sa nagdaang araw, we enjoyed ourselves and opened up to each other. And now, it is our third and last day here.Hindi ko itatangging natatakot ako sa sunod na mangyayari pagkatapos nito. Going back means facing the real world again. At ayokong matulad ito sa dati.But whatever happens, I know I will hold on to him. And I hope he does as well.“What do you say we… leave at midnight?” tanong ko sa kalagitnaan ng katahimikan.His eyes widened a bit at my suggestion. Ang plano niya kasi ay umalis ng hapon at iuwi ako ng matiwasay bago lumalim ang gabi. He knows I badly have to catch up with work and wants me to have a good night's sleep later.Pero taliwas iyon sa aking gusto. I want to spend the rest of
“Lionel!” tawag ko at lumapit sa kaniya upang aluhin siya mula sa suntok ni Daddy.He was holding the side of his lips, at hindi ako sigurado kung dumudugo iyon! Oh my goodness, ano bang nangyari?!“My goodness, Charles, what were you thinking?” tanong ni Mommy na hindi naman sinagot ng aking ama.Subalit sa halip na ibaling ang aking atensyon sa kanila ay nanatili iyon kay Lionel.“Ayos ka lang?” tanong ko at sinipat ang labi niya na siyang tinamaan.However, to my surprise, I saw his lips slowly forming a smirk despite being punched. “Ayos na ayos,” aniya pa..
Mararahas ang bumuntong hiningang nanatili ako sa labas ng opisina ni Katherine dahil sa iritasyon.Holding the damn lunch box, I can't stop looking at my wristwatch. Her damn secretary didn't allow me to enter dahil daw ka-meeting nito si Alejandro.Anong pinag-uusapan at gaano ka-importante na hindi pwedeng abalahin?I trust my wife. That bastard is whom I don't trust.After knowing the true colors of that man, hindi ko alam kung mapagkakatiwalaan ko pa siya. Isa pa, patuloy niya akong sinisiraan kay Katherine kaya hindi ako mapakali lalo!Sampung minuto pa at kung hindi pa sila lalabas ay papasok na ako.I breathed heavily and was about to ready myself to enter. However, the do
When can we say that we’ve moved on from all the pain and heartache? How do we know if we’ve already moved on? How do we know if we’re just forcing ourselves and denying the pain? At higit sa lahat… paano ba tatanggapin ang pagkawala ng ating minamahal?I have lots of questions running in my mind. Habang nakatitig sa puntod ng aking asawa, hindi ko mapigilang itanong sa aking sarili kung paano kinakaya ng mga taong naiiwan ang paglisan ng kanilang minamahal.How can Kuya River… stand strong?Well, maybe he has his little angel that Sandra left to remind him of her love. At si Lionel… ganoon din.“Will you be fine here, Darling?” mahinang bulong ko at hinawakan ang kanyang lap
It still feels unreal. Sa tuwing iminumulat ko ang aking mga mata kada umaga, pakiramdam ko’y hindi totoo ang lahat. When I wake up without him beside me, I’d still wait for him to get out of the shower.But as minutes pass, after realizing everything… that he’s not here anymore… I couldn't stop myself from crying.The past few days were very hard. And it’s not getting any better. Sa bawat araw, parang mas lalo lang akong nasaktan.In the middle of the night, I can still feel him caressing my cheeks. I can always feel his warmth like he never left.“CK…” Nabalik ako sa katinuan nang marinig ang tinig ni Mom. She caressed my back and hair as she softly whispered. “Do you want something to eat? Mananghali
“L-Lionel, please… wake up. Wake up, please?” pakiusap ko.I tried to run and push his bed as fast as I could. Natatakot akong sa oras na bumagal ang takbo namin… baka hindi na kami umabot. Baka iwanan niya na ako. Baka…“Sweetie,” Mommy called and stopped me from entering the emergency room. Pero hindi ako nagpatinag. Gusto kong pumasok. Gusto kong malaman ang lagay ng asawa ko. Gusto kong naroon ako pagmulat ng kanyang mga mata.“Mommy, please. I k-know he’ll want to see me if he wakes up. G-Gusto ko siyang makitang mabuhay, Mommy. H-He’ll be worried sick if he wakes up without me. Alam ko iyon.” Nabasag ang aking boses habang patuloy na nagmamakaawang papasukin nila ako sa emergency room pero… hindi talaga. Ayaw nila.
At first, I thought I was only serving my revenge because they fooled me. Pero sino bang niloloko ko? I can’t… hold it any longer.I can’t contain my feelings anymore. After kissing her, marrying her legally without her knowing, after I locked her there, at matapos kong makita ang paraan ng titig niya sa kapatid ko, I know I wouldn’t be able to last another day without her knowing that she’s mine.At nang magising ako isang araw sa kanyang tabi… I couldn’t help but feel how much my heart is aching. I realized how stupid I am. She’s fucking innocent!At hindi siya biktima ng pangyayari kundi… biktima ng galit ko. I was the one who harmed her. I was the one who hurted her and traumatized her. Kaya anong… karapata
I did shit the next few days. Umuuwing madaling araw tapos aalis na ulit, I go to bars often, meet few ladies and mess with them in a way we both know. Umabot pa sa puntong ginawa ko iyon… sa bahay mismo.Alam kong napakatanga ko, pero wala akong pakialam. I can’t take Katherine off my mind, and I know that I have to! Kaya lahat ginawa ko para maalis siya sa sistema ko. Pero alam kong palagi ko siyang makikita kaya minabuti kong ituon ang atensyon ko sa iba.But unexpectedly, one night, she… saw me doing it with another woman in our very own house.Fuck, I’m so screwed up.“Katherine?!” sigaw ko nang makita siyang tulala sa amin. She looked stunned. Subalit ang gulat ay napalitan ng takot nang
They say that before people close their eyes, they tend to remember the most beautiful thing that happens to their lives.But no matter how much I’m afraid to die, I don’t think I can still… make it.“Lionel… Lionel, please, wake up!” I stared at my beautiful wife as she cried so much. The last thing I want to see is her shedding tears. Dahil sa tuwing nakikita ko siyang umiiyak, it always felt like I failed my duty as his husband.It always reminded me of those days when I was an ass to her. It always reminded me that until now, I’m still not satisfied dahil pakiramdam ko’y kulang pa ang mga ginagawa ko para makabawi sa kanya.“Hala! S-Sorry, akala ko walang tao!” sigaw ni Katherine at kaagad isinar
“Are you craving for something? Do you want anything in particular? May nararamdaman ka ba?” tanong niya habang naglalakad kami sa may airport. Napatawa na lang ako dahil magmula nang malaman niya kanina ang tungkol sa pagbubuntis ko, hindi na siya magkandaugaga sa pag-alalay sa akin. Sobrang saya ko nang mag-positive ang tatlong pregnancy tests at hindi pa rin ako makapaniwala hanggang ngayon. Pero dahil sa reaksyon ni Lionel, sobrang saya ko na totoo ang lahat nang ito. “Are you sure you don’t want anything?” tanong niya nang umiling ako. Kaagad akong napatawa dahil bakas na bakas ko sa kanya ang pagkataranta. “Wala talaga,” sambit ko habang hawak ang kanyang kamay. “Don’t worry about me, okay? I’m really alright.”
That morning, hindi na ako nagulat nang muling magpaalam si Lionel para umalis. He was like that throughout the whole week. Umaalis nang maaga at umuuwi minsan sa gabi o kaya naman ay madaling araw. But there are days when he doesn’t come home at all.Minsan nga ay umuuwi nang madaling araw galing sa ibang bansa nang hindi namin nalalaman. Even though I know that he’s with Kuya River, I can’t help but get worried every time.He thinks that leaving me here in Carles would make me feel at ease and slowly recover from the incident. Pero ang totoo, mas naghihilom ang lahat ng sakit sa tuwing narito siya. Him staying beside me through those painful days did all the job. At sa totoo lang, mas malaki ang naging impact sa akin ng pagkamatay ni Sandra kaysa sa pagtangka ni Alejandro na pagdukot sa akin. And it made me even scared for my husband.
“Do you know anything else?” tanong ko kay Vincent habang nakatitig sa cell phone ni Aaliyah at binabasa ang mensahe ng kanyang ama sa kanya.At habang ginagawa iyon, hindi ko mapigilang maawa sa bata. Alejandro is blessed to have a child. He’s blessed to have a daughter like her. Pero hindi pa siya nakuntento. Why in the world did he want my wife? I get that he likes her, but I never realized that it’ll be to this extent.Unless, there are deeper reasons. But whatever they are, it will still be invalid.“Iyan lang. Kailangan mo ba ang cell phone?” tanong niya.Kaagad akong umiling at saka ibinigay iyon ulit sa kanya. I’ve read enough.“Aalis na ako. That’s all I need to k