“Sagutin mo ako, Katherine!” It felt like… he’s back to being the person I feared.
My hands trembled so much in fear, at hindi ko kayang tumagal sa kaniyang titig. It was dangerous. Nakakatakot. Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin dahil hindi naman ganoon ang ipinupunto ko kung bakit ko siya pinatigil kanina. I was just worried na madadamay siya sa gulo!
Nag-alala ako para kay Alejandro pero hindi ibig sabihin noon ay gusto ko na ang tangka niyang paghalik! At higit doon, mas nag-aalala ako para kay Lionel.
Kinagat ko ang aking labi habang nakatingin sa baba. I was holding back my trembling fear, preparing myself to answer him. Pero mayamaya lang, narinig ko ang marahan niyang pag buntong hininga.
Sinulayapan ko siya at nakiang gulat at k
“Katarina and I will go over there and socialize. Why don't you two go over the dancefloor and dance, hmm?” nakangiting tukso ni Tita Lea habang tumatayo.The opening program is over at mayamaya lang ay magsisimula na ang bidding. Pero sa ngayon, karamihan ay nakikipag kwentuhan at ang iba naman ay nagsasayaw sa malamyos na tugtog.“S-Sige po,” asik ko at nginitian sila. Sumama rin si Dad kaya't kami lang ang naiwan ni Lionel sa table.At pagkatalikod pa lang nila sa amin, naramdaman ko na kaagad ang paghawak ng kamay ni Lionel sa akin na kanina ay naglalaro lang sa aking hita.“Alone at last,” rinig kong bulong niya na ikinatawa ko.“Sayaw tayo?” anyaya ko. Subalit
“P-Po? Bakit naman?” Hindi ako makapaniwala. Lionel and I are just starting over again! Kung kailan… hulog na hulog na kami sa isa’t isa, saka naman sila aatras!Nagkatinginan sina Mommy at Daddy na parang hindi alam kung ano ang dapat nilang sabihin. Pero sigurado akong may dahilan kung bakit biglang nagbago ang kanilang isip!“We just think that… we’ve done our part already. Nakikita na naman namin ang progress ng kanilang kompanya, and I hate that Lea still wants to extend your marriage. Hindi naman sa pag-aano pero palagay ko’y sobra na naman yata ang hinihiling niya,” sambit ni Mommy. Halata ko ang frustration at ang tinitimping galit niya. Kaya mula sa kaniyang upo ay hinawakan ko ang kaniyang kamay upang pakalmahin.“A
Aaminin ko. Giving him the chance that he deserves was… the best decision I made so far. Kailanman ay hindi niya na ako muling tinrato na gaya noon. Every time he’s with me, I can feel nothing but his love and sincerity. Nag-iingat at nag-aalala parati.We spent our remaining days off na nasa bahay lang. Aside from cleaning the house together, we unpacked our stuff as he helped me. At… naglipat na rin ng gamit sa iisang kwarto. I mean, we’ve already done that and we’re basically living together. Hindi ba?At isa pa… kami na.The house look new again. Ang sarap noon sa mata at ngayon ay lalagyan namin ng mga panibagong alaala. But for now, I guess we have to focus on our work.Lionel left earlier dahil maaga ang flight na hahabulin n
My phone won't stop ringing, and it irritates me. Ilang araw nang tumatawag si Laira, but I won't answer her calls this time. I know what she wants already, pero hindi ko iyon ibibigay. I'm building my relationship with Charlotte Katherine.Kaya sa halip na pagtuunan iyon ng pansin ay pinatay ko na lang at nakinig na lang sa madaldal kong kasama.“I swear. Kahit noong bago pa lang ako ay hindi na mawala sa isip ko ang aircraft mechanic na iyon, Captain. Nakikita ko siya noon sa WCC, eh. Noon pa lang kilalang kilala na. Hindi ko lang inakalang hanggang dito ay makikita ko pa rin siya.”Nag ngitngit ang ngipin ko sa patuloy niyang pagkukwento. Napakadaldal. I am okay with him being noisy pero si Charlotte Katherine ang kanina niya pang ipinagmamalaking crush niya raw! And I can’t even fucking t
Pinunasan ko ang aking mga luha at patuloy na sinisipat si Lionel mula sa hagdan. Kanina pa kasi siya tumaas at hanggang ngayon ay hindi pa rin bumababa. Sabi niya may surpresa raw siya sa akin, eh.Sa totoo lang ay hindi niya na dapat pinagkaabalahan pa iyon. Sinubukan ko namang sarilinin na lang ang inis at pagdududa ko tungkol sa napag-usapan namin ni Alejandro pero hindi ko magawa. Sobrang nababagabag ako na wala na akong ibang nagawa bukod sa… umiyak na lang.Kung wala si Lionel ngayon sa aking tabi, siguro namomroblema pa rin ako ngayon tungkol doon. After everything that happened, naniniwala akong walang ginawa o gagawin si Lionel na makasasama sa akin. At kahit nagkasakitan man kami noon, hindi ko mapigilan ang aking sarili na piliin siyang pagkatiwalaan kaysa kay… Alejandro.Dahil
“K-Katherine,” Lionel mumbled as he slowly walked towards me. Mukhang gulat pa at hindi inaasahan.I smiled and walked even near before I gave him a peck on his cheeks. “Kanina ka pa ba? Anong ginawa mo riyan?” tanong ko dahil kalalabas niya lang sa isang mamahaling boutique.His lips parted bago siya muling ngumiti sa akin. “I was… finding a gift for you. Kaya lang ay nahihirapan ako. Do you like to go inside? Or I think I'm just going to look for some jewelry–?”I cut him off with a smile as I shook my head. “Huwag na. Hindi na kailangan. Let's just have dinner?”He smiled in relief as I held his hand. Tumango si Lionel bago niya ako hinapit sa aking baywang papalapit sa kaniya. It's like he felt at ease this
A few weeks later, habang nakatambay sa airport at naghihintay, i couldn’t help but admire the interiors. I mean, hindi naman sa sobrang namamangha ako pero… the thought of missing this as a workplace crossed my mind.Sa pagkakatanda ko kasi ay ilang buwan na lang at magreresign na ako. And by that time, our company would be my main priority. Siguro magiging libangan ko na lang ang pagkalikot ng mga aircrafts sa kompanya.In the middle of my thoughts, halos mapatalon ako nang marinig ang isang pamilyar na boses na sumigaw.“Darling!” Before I could even continue to chew my food and process things properly, Lionel welcomed me for a tight embrace. Napatawa na lang ako at saka tinugon ang kaniyang yakap.“Damn, I missed you,” he wh
Masama ang loob na pinatay ko ang tawag dahil ayaw ko nang makarinig pa ng kasinungalingan mula sa kaniya. Parang unti-unting bumalik sa isipan ko lahat ng nangyari at hindi ko maiwasang biglang magduda.Magmula nang tumawag siya kay Lionel, I saw how devastated Lionel became. He always spaces out. He’s always stressed, at alam kong may hindi siya sinasabi sa akin. At ang mas ikinagagalit ko pa… Tita Lea knows something but still chose to lie for his son.Hindi ako sigurado. Is it a red flag? Sigurado naman akong hindi ako niloloko ni Lionel.Or… was I really? I don’t know. Wala roon ang pagdududa ko dahil hindi naman siya nagkulang sa pagpaparamdam noon sa akin. I trust him so much that I know that he wouldn’t leave me or cheat on me.
When can we say that we’ve moved on from all the pain and heartache? How do we know if we’ve already moved on? How do we know if we’re just forcing ourselves and denying the pain? At higit sa lahat… paano ba tatanggapin ang pagkawala ng ating minamahal?I have lots of questions running in my mind. Habang nakatitig sa puntod ng aking asawa, hindi ko mapigilang itanong sa aking sarili kung paano kinakaya ng mga taong naiiwan ang paglisan ng kanilang minamahal.How can Kuya River… stand strong?Well, maybe he has his little angel that Sandra left to remind him of her love. At si Lionel… ganoon din.“Will you be fine here, Darling?” mahinang bulong ko at hinawakan ang kanyang lap
It still feels unreal. Sa tuwing iminumulat ko ang aking mga mata kada umaga, pakiramdam ko’y hindi totoo ang lahat. When I wake up without him beside me, I’d still wait for him to get out of the shower.But as minutes pass, after realizing everything… that he’s not here anymore… I couldn't stop myself from crying.The past few days were very hard. And it’s not getting any better. Sa bawat araw, parang mas lalo lang akong nasaktan.In the middle of the night, I can still feel him caressing my cheeks. I can always feel his warmth like he never left.“CK…” Nabalik ako sa katinuan nang marinig ang tinig ni Mom. She caressed my back and hair as she softly whispered. “Do you want something to eat? Mananghali
“L-Lionel, please… wake up. Wake up, please?” pakiusap ko.I tried to run and push his bed as fast as I could. Natatakot akong sa oras na bumagal ang takbo namin… baka hindi na kami umabot. Baka iwanan niya na ako. Baka…“Sweetie,” Mommy called and stopped me from entering the emergency room. Pero hindi ako nagpatinag. Gusto kong pumasok. Gusto kong malaman ang lagay ng asawa ko. Gusto kong naroon ako pagmulat ng kanyang mga mata.“Mommy, please. I k-know he’ll want to see me if he wakes up. G-Gusto ko siyang makitang mabuhay, Mommy. H-He’ll be worried sick if he wakes up without me. Alam ko iyon.” Nabasag ang aking boses habang patuloy na nagmamakaawang papasukin nila ako sa emergency room pero… hindi talaga. Ayaw nila.
At first, I thought I was only serving my revenge because they fooled me. Pero sino bang niloloko ko? I can’t… hold it any longer.I can’t contain my feelings anymore. After kissing her, marrying her legally without her knowing, after I locked her there, at matapos kong makita ang paraan ng titig niya sa kapatid ko, I know I wouldn’t be able to last another day without her knowing that she’s mine.At nang magising ako isang araw sa kanyang tabi… I couldn’t help but feel how much my heart is aching. I realized how stupid I am. She’s fucking innocent!At hindi siya biktima ng pangyayari kundi… biktima ng galit ko. I was the one who harmed her. I was the one who hurted her and traumatized her. Kaya anong… karapata
I did shit the next few days. Umuuwing madaling araw tapos aalis na ulit, I go to bars often, meet few ladies and mess with them in a way we both know. Umabot pa sa puntong ginawa ko iyon… sa bahay mismo.Alam kong napakatanga ko, pero wala akong pakialam. I can’t take Katherine off my mind, and I know that I have to! Kaya lahat ginawa ko para maalis siya sa sistema ko. Pero alam kong palagi ko siyang makikita kaya minabuti kong ituon ang atensyon ko sa iba.But unexpectedly, one night, she… saw me doing it with another woman in our very own house.Fuck, I’m so screwed up.“Katherine?!” sigaw ko nang makita siyang tulala sa amin. She looked stunned. Subalit ang gulat ay napalitan ng takot nang
They say that before people close their eyes, they tend to remember the most beautiful thing that happens to their lives.But no matter how much I’m afraid to die, I don’t think I can still… make it.“Lionel… Lionel, please, wake up!” I stared at my beautiful wife as she cried so much. The last thing I want to see is her shedding tears. Dahil sa tuwing nakikita ko siyang umiiyak, it always felt like I failed my duty as his husband.It always reminded me of those days when I was an ass to her. It always reminded me that until now, I’m still not satisfied dahil pakiramdam ko’y kulang pa ang mga ginagawa ko para makabawi sa kanya.“Hala! S-Sorry, akala ko walang tao!” sigaw ni Katherine at kaagad isinar
“Are you craving for something? Do you want anything in particular? May nararamdaman ka ba?” tanong niya habang naglalakad kami sa may airport. Napatawa na lang ako dahil magmula nang malaman niya kanina ang tungkol sa pagbubuntis ko, hindi na siya magkandaugaga sa pag-alalay sa akin. Sobrang saya ko nang mag-positive ang tatlong pregnancy tests at hindi pa rin ako makapaniwala hanggang ngayon. Pero dahil sa reaksyon ni Lionel, sobrang saya ko na totoo ang lahat nang ito. “Are you sure you don’t want anything?” tanong niya nang umiling ako. Kaagad akong napatawa dahil bakas na bakas ko sa kanya ang pagkataranta. “Wala talaga,” sambit ko habang hawak ang kanyang kamay. “Don’t worry about me, okay? I’m really alright.”
That morning, hindi na ako nagulat nang muling magpaalam si Lionel para umalis. He was like that throughout the whole week. Umaalis nang maaga at umuuwi minsan sa gabi o kaya naman ay madaling araw. But there are days when he doesn’t come home at all.Minsan nga ay umuuwi nang madaling araw galing sa ibang bansa nang hindi namin nalalaman. Even though I know that he’s with Kuya River, I can’t help but get worried every time.He thinks that leaving me here in Carles would make me feel at ease and slowly recover from the incident. Pero ang totoo, mas naghihilom ang lahat ng sakit sa tuwing narito siya. Him staying beside me through those painful days did all the job. At sa totoo lang, mas malaki ang naging impact sa akin ng pagkamatay ni Sandra kaysa sa pagtangka ni Alejandro na pagdukot sa akin. And it made me even scared for my husband.
“Do you know anything else?” tanong ko kay Vincent habang nakatitig sa cell phone ni Aaliyah at binabasa ang mensahe ng kanyang ama sa kanya.At habang ginagawa iyon, hindi ko mapigilang maawa sa bata. Alejandro is blessed to have a child. He’s blessed to have a daughter like her. Pero hindi pa siya nakuntento. Why in the world did he want my wife? I get that he likes her, but I never realized that it’ll be to this extent.Unless, there are deeper reasons. But whatever they are, it will still be invalid.“Iyan lang. Kailangan mo ba ang cell phone?” tanong niya.Kaagad akong umiling at saka ibinigay iyon ulit sa kanya. I’ve read enough.“Aalis na ako. That’s all I need to k