Chapter Two

Makulimlim ang paligid ngunit hindi nakapagtataka dahil June na. Nakahanda na rin ang payong ko kung sakali mang abutan ako ng ulan mamaya.

"Huwag na huwag mong kakalimutan na tumawag sa akin pagkarating at pag aalis ka na ng apartment mo, ha? I-update mo ako sa mga nangyayari, Calla.." Yakap ni Papa ang lumaban sa lamig ng panahon.

Ngumiti ako at saka pinakita ang cellphone ko. "Tatawag bago umalis at pagdating. Copy." I mocked him.

Sinilip ko si Mama na busy sa pagluluto ng mga paninda niyang lutong ulam. Lumapit ako para yakapin siya. "Alis na ako, Ma.. Tatawag ako kaagad pagdating na pagdating ko sa apartment," ani ko.

Ngumiti ako nang hindi niya ako halos tapunan ng tingin. She's so distant to me and I don't know why. Nilingon ko si Papa na nakatingin sa gawi namin. Ngumiti siya sa akin kaya't tumakbo ako para yakapin siyang muli.

"Oh siya anong oras na baka gabihin ka pa sa byahe," aniya matapos halikan ang ulo ko.

"Kuya Erick ikaw na bahala dito ha. Tulungan mo si Mama at si Papa. Si Precious babantayan mo baka lagi na naman sa kapit bahay," bilin ko sa nakatatanda kong kapatid.

Umirap siya sa akin at saka pinagkrus ang dalawang braso. "Oo na. Mag ingat ka doon. Kapag may nagtangkang manligaw sa'yo tumawag ka kaagad." Mayabang na aniya.

Nginiwian ko siya bago sumakay sa pinara kong tricycle. Kumaway pa ako sa kanilang lahat bago tuluyang pinaandar ang trycicle.

Pagkarating sa Cabanatuan ay halos madilim na. Medyo nahirapan ako sa paghahanap ng trycicle papunta sa address ng apartment na tutuluyan ko dahil sa panahon.

Hindi ito ang unang beses kong makapasok sa university na ito. I've been here twice dahil nagkaroon ng orientation noong nakaraang taon.

Ang mga estudyante rito ay tulad ng inaasahan ko. Tinignan ko ang sarili ko, ayos naman ang pananamit ko kahit papaano ay mapili ako sa mga isinusuot ko. Hindi ako magmumukhang outcast dito.

Hindi ako nahirapang hanapin ang bulletin board dahil maraming mga estudyante ang nagkukumpulan doon. Nang magsialisan na ang ilan ay tsaka palang ako lumapit. Katabi ng Business Ad ang department namin. Bandang likod pa iyon. Medyo malayo pa mula rito.

Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin dito. I don't even know if makakagraduate ba ako. Nursing isn't a joke. Kailangan kong maghanap ng part time job at sa tingin ko ay kaya ko naman sigurong pagsabayin iyon sa pag aaral ko lalo na at first year pa lang ako.

Kaunti lang kaming pumasok no'ng araw na iyon. First day, eh. Noong ikalawang araw ay iilang professor lang din ang nagpakita sa amin at ang ilan ay nanghihingi lang ng index card.

Everything went smooth and unexpected. Just like today, unexpected recitation.

Kanina ko pa iniiwasan ang tingin ni Prof. Salle dahil natatakot akong magtama ang tingin naming dalawa tapos ako ang tawagin niya.

"Villaflor."

Napapikit ako sa inis. Ako na naman. Wala na akong maisagot. Anong isasagot ko sa'yo, Sir? Anatomy pa man din 'to!

Tumayo ako at ngumiti sa kaniya.

'Wag kang kabahan Calla nag aral ka kagabi, 'di ba? Hindi ka bobo.

"Define musculoskeletal system," aniya at naupo sa bakanteng upuan sa harap ko.

Napakurap ako. Sandali. Inaral ko 'to. Nabasa ko na 'to. Pinag aralan na namin ito noon.

Naiiyak na ako ano ba 'to.

Bakit ba kasi ang bobo ko?

"Miss Villaflor?" tawag sa akin ni Sir Salle na para bang ubos na ubos na ang pasensya niya sa akin.

"Musculoskeletal system includes bones, muscles, tendons, ligaments and soft tissues..." I answered.

Marahan siyang tumango bago muling nagsalita. "And it's function?"

"They work together to support your body's weight and help you move…" naupo ako kaagad nang naglakad na siya papalayo. Muntik na ako doon, ah!

Nagtawag pa siya ng tatlong tao bago nagdesisyong umalis. Sumandal ako sa upuan ko at binuksan ang libro ko sa Anatomy. Kailangan kong makasigurado kung tama ba iyong mga sinabi ko kanina.

Nang makita kong tama ay mahina akong natawa. Hindi naman pala ako ganoon kabobo. Tumayo na rin ako at inayos ang mga gamit ko.

Ala-sais na ng gabi nang matapos ako sa pinapaxerox kong libro sa Business Ad department. Marami pa rin ang mga estudyante pero karamihan ay nagsiuwian na.

Mabigat at makakapal na libro ang bitbit ko. Naglakad ako palabas ng gate at saka naghanap ng tricycle na puwedeng sakyan. Ngumiti ako nang makitang mayroon pa namang toda sa tabing gilid ng kalsada.

"San ka neng?" tanong ni Manong sa akin.

"Ilang-ilang street po, Magsaysay Sur," ani ko at saka nakangiting inilagay ang mga gamit sa gilid ko.

Finally! Nangawit ako doon, ah!

Akmang aandar na kami nang biglang may sumakay sa loob ng tricycle na sinasakyan ko. Agad ko siyang hinampas nang maupuan niya ang mga libro ko.

"Aray!" reklamo niya.

Akala ko pa man din matatapos na ang paghihirap ko.

Masama ko siyang tinignan. "Sorry." Sambit ko.

Tinitigan niya ako kaya nilabanan ko ang titig niya. Ngumisi siya na siyang kinasalubong ng kilay ko. "Stop saying sorry unless you're really sorry, miss." He chuckled.

Inis kong inayos ang mga libro ko atsaka pinatong sa mga binti ko. Naka mini skirt akong gray at saka white polo. Pinanlakihan ko siya ng mata nang muli niya akong tignan.

Nang paandarin ni Manong ang tricycle ay sumandal muna ako dahil nangalay ako sa bigat ng mga librong dala ko. "Ilang-ilang street ka rin ba, hijo?" tanong ni manong sa kasama ko.

"Opo.." Magalang niyang sagot.

Naramdaman kong may nag-ba-vibrate kaya kinapa ko ang skirt ko kung nasaan ang cellphone ko. Kumunot ang noo ko nang mahirapan akong kunin dahil sa space sa pagitan namin. Masyadong mabigat ang mga libro ko atsaka maliit ang tricycle na ito para makagalaw ako ng maayos.

Gulat kong tinignan ang lalaking kasama ko nang kunin niya ang mga libro ko sa hita ko atsaka inilagay sa hita niya. Ngumiti lang siya sa akin bago binalik ang tingin sa daan.

Hindi ko maialis sa kanya ang paningin ko kahit na nasagot ko na ang tawag ni Papa.

"Pauwi na," ani ko.

"Oh sige, mag ingat ka. Itext mo ako kapag dating mo doon, ha.." paalala niya bago pinatay ang tawag.

Binalik ko ang cellphone ko sa bulsa bago kuhanin ang mga libro sa kanya nang tapikin niya ang kamay ko na siyang kinagulat ko.

"Mukha kang nabibigatan. Ako na. Sa payat mong iyan ay baka mabali lang ang buto mo sa dami nito." Hindi ko alam kung dapat ba akong magpasalamat sa kaniya o dapat ba akong ma-offend dahil sa sinabi niya.

He's playing with his lighter so napangiwi ako. He smokes? I sighed with the thought.

"Diyan na lang po ako sa tabi," ani ko nang muntik na kaming lumagpas sa apartment na tinutuluyan ko.

Bababa na sana ako nang biglang maunang bumaba ang lalaking kasama ko. Sumunod akong bumaba at naglahad ng kamay para kuhanin ang mga gamit ko nang talikuran niya ako at saka kumuha ng pera sa wallet niya.

Oo nga pala!

Kumuha rin ako ng pera sa wallet ko at iaabot kay Manong nang biglang magsalita siyang muli. "Dalawa na kami, diyan. Dito na lang din ako," aniya at saka kumindat sa akin.

Gumilid ako para maka alis na si Manong pero ang paningin ko ay nasa sa kaniya pa rin.

"Ang judgmental mo naman tumingin.." He chuckled.

Lumapit ako sa kaniya at pwersang kinuha ang gamit ko. "Salamat." Seryoso ang boses ko. Sincere na nagpapasalamat sa pagtulong niyang pagbuhat sa mga libro ko.

Ngumiti siya sa akin bago tuluyang iniabot ang mga gamit ko. "So.. this is where you live.." aniya habang nililibot ang paningin sa loob ng apartment namin.

Inirapan ko siya bago nagdesisyong pumasok na sa loob. He's a complete stranger. I shouldn't talk to him casually and never feel comfortable with someone I just met. Malay ko ba kung stalker or rapist siya!

Kinabukasan ay maaga akong pumasok dahil makulimlim na naman. Naglakad lakad muna ako sa campus at napadpad sa canteen ng Business Ad department nang matanaw kong muli ang lalaking nakita ko kahapon.

He's alone. Busy siya sa pagha-highlight ng kung ano sa librong hawak niya. Kinuha ko ang lighter sa bag ko bago naglakad papalapit sa kaniya.

"Is this yours?" I asked him.

Umupo ako sa tapat na upuan niya. He's wearing a dark grey polo and black pants. He first looked in my hands where the lighter is then he finally looked at me. I smiled. Sinusubukang bumawi sa inis na dinulot niya sa akin kahapon.

But my smile suddenly disappears when I saw the familiar look right through his eyes.

That was... pain.

Kinuha niya ang lighter sa kamay ko atsaka biglang ngumiti. "Are you okay?" I asked him.

He then looked at me and burst out laughing. Kumunot ang noo ko. Weird.

"Of course, I am," sagot niya. But I am not convinced. I shouldn't meddle with someone's life especially when it is someone that I didn't know personally but there's something I know that's going on between this man in front of me. His gaze is so familiar. I've been there.

"Ang aga mo, kumain ka na?" tanong niyang muli nang di ako sumagot kanina.

"I don't do breakfast," ani ko.

He chuckled. "Sa payat mong 'yan, ha?" ayan na naman siya.

He keeps on insulting my weight and asking me if my waistline ever got into 20. "24 'to, echos ka!" tatawa tawang sagot ko.

How come I was just judging him yesterday, yet I am here laughing with him as if we know each other for ages.

"Ba't hindi ka mag doktor?" tanong ko sa kaniya. He shrugged and then sip on his orange juice. Sinamaan ko siya ng tingin. "Bakit nga?" ulit ko.

"I'll tell you once we got a little closer." He winked at me.

Tinignan ko ang cellphone ko at nakitang mag 7 na. Tumayo ako kaya tinignan niya ako. "Mauna na ako. May klase pa 'ko." Pagpapaalam ko.

Tunayo rin siya kaya nag angat ako ng kilay sa kaniya. "Assuming. Magkatabi tayo ng building. Sabay na tayo." Natatawang aniya.

Ngumiwi ako bago nagpatuloy sa paglalakad. Nang makarating kami sa tapat ng building ko ay huminto siya sa paglalakad. "Hindi na kita ihahatid, ha? Baka malate na rin ako, eh," aniya at muling ngumiti sa akin.

I nodded at saka inabot sa kaniya ang contact number ko. I used to have this kasi feeling ko one day, everyone will ask for my card.

"Call me anytime. Lalong lalo na kung kailangan mo ng makakausap." I smiled to him, more genuinely now.

He gave the energy back and then we parted ways. I don't know what happened, but one thing I know for sure is that he's also stuck. And I want to help him get out of there.