Chapter 5: Willing to chase

CASSANDRA

Madame Miles or Miss Miles says—I think I have to choose between these two addressing classes, maybe Madame is better—and yeah, according to him, I have a rehearsal this afternoon.

So sigurado na nga na ako talaga ang participant ng Perfect Muse. My name will be submitted to White Kiss this day. Makakarating ba iyon kay Tres?

Honestly, I can't help but be proud of him secretly. I'm curious how he got to this point being a CEO other than he has a billionaire father.

Based on Madame's story, wala raw talagang asawa ang Dad nila, pero nangangailangan ng mga tagapagmana kaya nag-buo ng anim na anak sa iba't ibang babae para sa anim na kompaniya—ang weird talaga.

And the reason was that he had difficulty handling such a large property. After all, it is six companies. Pero talagang napakadaya ni Tres na hindi niya nasabi sa akin noon na isa pala siyang Deluco.

Nasa pangalan pa rin niya ang Salveirus at apelyido nga iyon ng kaniyang ina. Ang naalala ko lang sa mga sinasabi niya ay kahit raw na bakla siya, mas kaya niyang magpakalalaki kaysa sa mga tunay. Hindi niya raw gagayahin ang tatay niya. Kapag nagtanong naman ako kung bakit, sinasagot na lang niya ako na huwag na lang daw iyon pag-usapan.

Hindi kaya, galit siya sa dad niya noon at pinili niyang sumama sa nanay niya? Tapos noong ni-reject ko siya, malamang na-broken siya...hindi kaya to the rescue ang Daddy niya? What if, nakwento niya ako sa mga brothers niya at sa aking pagrampa makikilala nila ako? Oh my...

"Dria!" I jolted at Maple's voice echoing outside the elevator whilst, I was inside. "Ano? Diyan ka na lang?"

Napatili ako nang malakas nang magsimulang magsara ito. "Sandali!" Humagalpak ng tawa si Painch. Mabilis ko namang hinarangan ang pagsara ng elevator gamit ang sarili ko at ayon nga naipit ang katawan ko. Bumalik lang ulit sa pagkabukas. Paglabas ko napahawak ako sa dibdib kong naghuhuramentado sa kaba.

Nagsalita si Painch, "Napisa ka sana na parang luya kung hindi bumabalik-bukas iyan."

Nilingon ko ang elevator na ngayon ay sarado na. "Hindi mawala sa isip mo si Tres no?" Maple asked na tumataas-baba pa ang kilay sa akin.

I immediately panicked and pointed at dinuro ang bibig while hissing, "Bunganga mo, Maple!" Pasimple kong sinulyapan ang buong paligid. May mga tao, pero sana walang may nakakarinig.

"Tres ang sinabi ko hindi ano!" katwiran niya at sinamaan ako ng tingin na nililipat sa kabilang braso ang kaniyang sling bag. Inabot niya ang kamay niya sa akin at sinabing, "Tara na. Nasa baba na raw si kuyang driver."

Curious ako kung saan natutulog ang driver na iyon. Pero ayon kay Madame Miles, company driver raw iyon pero naka-assign sa kaniya. So bali siya ang aming personal driver at company car ang gamit na sasakyan. Ang sarap maging parte ng Perfect Muse, ngayon pa lang nag-eenjoy na ako.

The first thing we went to was the mall. We had some things with us, but we didn't think that we would be staying at Perfect Muse for long, so we only brought a few clothes. Mahaba pa naman ang oras namin sa umaga dahil alas dos nga ng hapon ang aming rehearsal.

Katulad ng nakasanayan, uniform na naman ang style naming tatlo. Kung ano ang style ko, ginagaya rin nila. Nakarating kami sa area ng mga panty. Malamang hindi magpapahuli ang White Kiss.

May model itong kasalukuyang naka-display pero kahit na inasahan ko nang makikita ko ulit ang mukha ni Tres sa isa sa mga Standee, hindi ko pa rin maiwasang magulat at kabahan.

Painch approached it excitedly. She placed her hand on Tres' chin while smiling and said, proudly, "Imagine? Siya ang dati kong boss."

Despite my fantasy of looking at Tres' face, mabilis akong lumapit sa kaniya at hinila siya palayo sa Standee. I scolded, "Bunganga niyo. Mamaya may makarinig sa inyo." Sinamaan ko sila ng tingin isa-isa. Si Maple naman ay busy sa kakakuha ng picture sa Standee.

Napatingin tuloy ako sa paligid upang alamin kung may nakatingin ba o wala. Binalik ko ang matalim kong titig kay Painch, "Hindi na basta-basta ang lalaking iyan ah. Mataas na siya ngayon, mahirap na siya abutin at magmumukha tayong asyumera kapag may nakarinig sa atin."

Nilapitan ako ni Maple at kinurot sa braso na malapit sa kilikili habang bumubulong sa akin, "Tandaan mo ang lalaking iyan, ginawa lang naman niya ang lahat noon maalagaan at mahalin ka lang."

Despite my feigning of scolding, my lips stretched and turned into a smile. Painch giggled and whispering to me, "Iba talaga ang ganda mo. Ikaw ang kauna-unahang babae na kinabaliwan ng isang sikat na CEO."

I want them to understand the awkwardness that the situation is now different from before by gnashing my teeth as a scold. "Bunganga niya talaga ha."

Ngunit nag-appear pa sila sa harap ko ignoring my point at sinabi sa akin ni Maple, "Tumayo ka doon."

"Ano?"

Tinuturo niya ang Standee at inulit sa akin ang gusto niyang gawin ko. "Tumayo ka sa tabi niya, kasin-laki mo lang naman ang Standee. Tabihan mo bebe mo."

"Anong bebe?" Kinurot ko siya sa tagiliran at sinamaan ng tingin. Napalayo naman ang katawan niya sa akin ngunit binabaliwala nito ang dulot ng kurot ko.

"Bebe mo, si Treshy. Ang layo-layo na talaga niya ngayon sa dati. Imagine, bakla siya noon, nakakalaglag siya ng panty ngayon." Tinulak niya ako papunta doon. "Punta ka na doon!"

Awtomatiko akong napagala ng tingin sa buong paligid. Hindi naman masyadong matao ang area na ito at ang saleslady naman busy sa kakaayos ng mga magulong display items, so my chance akong gawin ang gusto ko.

I stood on the side of Tres' Standee breathing out to ease the strong thump in my chest. Mas tumindi ang feelings ko sa kaniya ngayong nakikita ko na ulit ang mukha niya. Hindi man siya nakangiti sa picture pero masasabi kong hot ang aura niya dito.

"Ngumuso ka," utos pa ni Maple.

Sumimangot ako. "Anong ngumuso?" Dami talagang alam nito.

Naka-tutok na sa akin ang phone niya at handa na siyang kuhaan ako ng litrato pero dahil ang tanong ko ay nasa paraan ng pagrereklamo, iniwas niya muna ang phone sa tapat ng mukha niya at sinabing, "Kunwari kinikiss mo siya, ang slow nito."

Napanganga ako, nakasimangot, tutol sa nais niyang gawin ko pero kunwari lang kasi parang gusto ko ring gawin. I just don't really know what to express. So I decided to spoke to save my shame, "Wag gano'n. Baka sabihin ng mga nakakita—"

"Walang may nakatingin." She stomped her feet whilst I was pressured to look at Tres' Standee, I couldn't really see the feminine side of his in this aura. Well, hindi naman siya malamya kumilos dati, actually, hindi rin siya girly.

Panlalaki naman ang suot niyang mga damit pero naroon ang lamya ng boses niya. He seems like a matured gay and practical in life who has many connections with high people.

Hindi na ako magtataka kong bakit ang lakas kong kumita noon, mabilis lumaki ang pera sa akin dahil sa kaniya. Siguro nga kilala na talaga siya dati dahil nga mayaman siya. So, hindi lang pala siya nagpanggap na bakla, kundi nagpanggap rin siyang simpleng tao lang na may sapat na kakayahan.

"Mahal mo siya, 'di ba?"

Sumama ang paningin ko kay Maple na nakaturo ang kaniyang daliri sa Standee. I scolded, "Bunganga mo Maple walang filter."

Sinampal niya ang braso ko sa mahinang paraan enough para iparating sa akin ang inis niya sa pag-iinarte ko. "Gawin mo na kasi para hindi na ako mag-iingay dito."

"Habang wala pang tao," Painch added.

I really feel the pressure on both of them. Especially Maple insisted, "Sige na..."

Huminga muna ako nang malalim. Ramdam na ramdam ko ang hiya sa kabila ng pagsang-ayon ng kabilang bahagi ng puso ko. Gusto kong halikan si Tres kahit nasa Standee lang.

Humarap na ako rito, tinitigan ang mukha niyang hindi ko alam kung ano ang iniisip niya sa mga oras na kinukuhaan siya ng ganitong litrato. Ang gwapo niya sa Tuxedo niya. Iyong buhok niya napakaayos ng gupit, lalaking-lalaki.

Kasing tangkad ko lang din ang standee na ito pero kung siya talaga ang nakatayo dito sa tabi ko, titingkayad ako para lang maabot ng labi ko ang pisngi niya.

Inilapit ko lang ang nguso ko sa mukha niya na may kaakibat na pagtawa. Panay lang ang hagikhik ni Painch and Maple habang kinukuhanan ako ng litrato.

"Ayeh!" Parang naka-apak naman ng bulati si Painch na pati mga paa niya ay parang kinikilig na nakasilip sa picture ko na nasa phone ni Maple.

Lumapit naman ako sa kanila at hinablot ang phone. Napatakip ako ng bibig habang tumatawa sa position ko sa photo. Tunay ngang humahalik ako sa Standee at hindi sa tao. May kuha kasing reflection ng ilaw sa bandang dibdib ni Tres pero ayos lang, ang mahalaga klaro ang mukha niya. I really miss him so much.

Pagkatapos naming mamili pati mga cosmetics, we also bought groceries at the department store. We didn't stay there too long and just left when everything was complete.

"Kain tayo guys!" Si Painch ang nag-aya.

Sumang-ayon naman kami pero pumasok kami sa restaurant hindi parte ng mall. Sa labas, it looks expensive but we can afford it at isa pa, minsan lang naman. We know na maging busy kami starting later and maybe we will be given a chance to eat outside once in a while.

"Ang sarap ng buhay natin ngayon." Sumubo ng karne si Maple na nakaupo sa harapan namin ni Painch and added, "Ang swerte talaga natin."

Sumang-ayon si Painch na nasa tabi ko sa pamamagitan nang pagtango. "Plus nilalapit pa tayo kay Tres. Ano kaya reaction niya kapag nakita niya tayo?"

Tanong ko rin iyon, pero sumagot ako ng pakibit-balikat at nagsalita habang iniikot ang tinidor ko sa pasta, "Ang totoo nga niyan, hindi ko alam kung handa na ba akong magpakita sa kaniya. Parang ako na ngayon ang nagtatago." Tumawa ako nang mahina, dala ang pait na nararamdaman; pagsisisi at panghihinayang.

Alam kong sinamaan ako ni Painch ng tingin pero pinili kong sumubo ng pagkain imbis na pansinin ang mga titig niya. "Ano nga ulit ang sabi mo? Once makita mo siya ulit gagawin mo ang lahat para maibalik siya sa'yo, tama?" paalala niya.

Yes, I actually said that kahit hindi naman naging kami. Nagdasal pa nga ako eh, but I gave my reason, "Iba kasi ang sitwasyon ngayon. Hindi nga natin inasahan, 'di ba? Mahirap siyang habulin."

"Hm." Tinuro ako ni Maple gamit ang tinidor niya, naramdaman ko naman na uminom ng juice si Painch. She said, "Inakyat na ang pangalan mo sa kompaniya niya. Kasali ka sa modeling contest. Hindi mo kailangan maghabol ng deretsahan. You have to hit the crown."

May point siya, nagkatinginan kami ni Painch. Kumurba ang ngiti sa mga labi niya. Dahil sa sinabi ni Maple, nabuo ang determinasyon ko. Nagsalita naman si Painch, "Nakasama natin si Tres nang matagal. Malapit na tayo sa puso noon at isa pa..."

She looked at me with a cocking her head to the side conveying her point to me and went on, "...ang feelings niya sa'yo dati ay hindi biro. Mahal ka pa noon. Dapat lumaban tayo, maaring nasa ibaba tayo ngayon, pero marunong tayong umakyat, guys! Atin lang dapat si Treshy! Ang mundo niya dapat ay sa'yo lang!"

Nag-apir pa sila ni Maple. Ang lakas ng fighting spirit ng mga ito. Napangiti naman ako suot ang pulidong plano. I need to win the pageant to make it easier for me to get close to him. Kahit gaano pa siya kataas ngayon, kaya ko siyang abutin.

Pagkatapos naming kumain, we decided to go home. Our car was just outside the restaurant. Maple paid the bill, ako naman at si Painch ay nauna ng lumabas. But she handed me the three paper bags she had in one hand. I have five but she has to answer the call so I volunteered, and say, "Hihintayin ko kayo sa sasakyan ha."

Tumango siya na kasalukuyang nasa tenga ang phone. Nakasunod rin siyang naglalakad sa likuran ko. Alam ko na itim ang kulay ng sasakyan namin, at sa harapan ko may naka-park na itim rin. Alam ko ito na iyon. Patakbo akong lumapit roon lalo na't ramdam ko ang pagod sa paa ko dahil sa heels na suot ko. 3 inches pa naman ito.

Binaliwala ko na lang ang boses ni Painch kausap ang katawagan niya. Hindi ko naman alam kung sino iyon. Init na init na rin ako, lalo na't galing akong Baguio. Hindi ako sanay sa klima dito sa Manila. Halos hindi ko kayanin ang sikat ng araw, malapit na rin kasi magtanghali.

Sa tabi ng itim na sasakyan, binaba ko muna ang mga dala ko at binuksan ang ikalawang pintuan. Tinawag ako ni Painch, pero atat na akong pumasok sa loob. Namimiss ko ang lamig! Mabilis akong pumasok at umupo saka bumuga ng hangin.

Napapikit ako nang maramdaman ang lamig ng aircon sa loob. Napasinghot na rin ako at parang iba ang amoy ng sasakyan, mas mabango, mas masarap sa pakiramdam.

Nilapag ko ang mga paper bag sa upuan na nasa tabi ko at hinubad ang sapatos. Sinipa ko ito kung saan, bahala na kung saan makarating iyon. Ang mahalaga makahinga ang paa ko.

Nagsalita ako, "Mas bet ko ang air conditioner na ginamit mo ngayon kuya kaysa kanina."

Walang may sumagot pero biglang bumukas ang pintuan at bumungad pintuan na tiling-tili pero hangin ang lumabas sa lalamunan niya sa kadahilanang ayaw niyang makalikha ng ingay. Hinila niya ang braso ko. "Anong ginagawa mo diyan?"

Nalito ako sa sinabi niya, kaya kumunot ang noo ko at sumagot, "Umuupo, nakikita mo ba akong nakatuwad?" pamimilosopo ko.

Pero nasampal ako ng katangahan ko sa sunod niyang sinabi. "Hindi atin ang sasakyan na iyan!"

My eyes widened as I slowly looked at the driver ahead. He was hunched over the steering wheel covered in a tuxedo, fast asleep. Hindi nga amin itong sasakyan!

"What the fuck!"

Mabilis kong kinuha ang mga paper bag at lumabas mula roon. Mas napabilis dahil hinila pa ako ni Painch at tinuro ang sasakyan na kasunod nito. "Ayon ang sa atin oh." Sinara niya ang pintuan. Napatingkayad rin ako sa init na nararamdaman ko sa talampakan ko.

Nakita ko ang driver namin na nakatayo sa gilid ng sasakyan. Saktong nakatitig ako sa kaniya umandar ang sasakyan sa tabi namin. Mas lalong nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto na wala akong sapatos na suot pero ang sasakyan kung saan ako pumasok ay bumwelta na!

"Oh my gosh! Wait!" Kinatok ko ang sasakyan kahit na handa na itong umalis. Gising iyong lalaki sa loob! Nakakahiya! "Painch iyong sapatos ko nasa loob pa!" Pero ang sasakyan tumakbo na talaga.

"Ano?!" Tumingin si Painch sa paa ko at tinanaw ang sasakyan na umalis na. Hinabol pa niya. "Hoy, teka! Iyong sapatos ng kasama ko nasa loob!"

Peste! Ang malas ko naman!