ALIYAH'S POVGabi na nang magising ako dahil sa isang tawag. I saw Shaira's caller ID on my phone screen, reason why I had no choice but to answer her call."Aliyah!" bungad niya sa akin sa tila nahihirapang tono."W-why?" bumangon ako at pinasadahan ng kamay ang aking buhok."Do you have a computer available? Gusto ka makausap ng Papa mo..."My forehead creased. I immediately got up and grabbed the laptop on my study table. I powered it on while throwing questions at Shaira."Bakit gusto niya akong makausap?""I'm sorry. I had to ask him to reconsider our option, then he asked me to call you. He wanted to talk to you face to face," she cleared her throat. "I'm sorry, Ali."Mariin akong napapikit ng mga mata. Hindi ko alam kung kakayanin ko bang makita ang mukha ni Papa. Matagal na din ang huli..."Don't worry, Shaira..." I said.Nang ready na ang laptop ay naglog-in ako sa Skype kagaya ng sabi ng pinsan ko. It only took a minute before I receive a video call from her. I accepted it a
ALIYAH'S POVI have no idea how long we have been in this position; he is embracing me as if I were a fragile object that could break at any moment if he lets go of his hold.I didn't understand why, despite the fact that I was holding everything inside, I never spoke a word... those painful words against him— only waiting to be spoken.I didn't know why it feels surreal. Him, hugging me from my behind then here I am, looking down at the rapids of this river, and both of us that giving each other the silence we both need.Masakit...Kung may isang bagay man ang pinakamabigat sa akin ngayon, iyon ay ang sakit.Sakit dahil sa pagkabigo sa lahat ng bagay. Sakit na dinulot ng pagkasirang pangako't pagtitiwala. Ang sakit dulot ng pagkakaiwan sa ere.Masakit...And it hurts more knowing he's here. His presence makes me weak. He makes me feel the searing pain of being that woman whom he left behind. He left me and brought all these struggles upon us.I closed my eyes and swallowed the lump i
ALIYAH'S POV"Balitaan mo na lang ako kapag pumayag na si Papa," saad ko sa aking cellphone nang makausap ulit si Shaira sa sumunod na araw.Inayos ko ang mga gamit ko para sa trabaho habang hinihintay ang pagsagot ng pinsan ko."Sure, Aliyah. Kinausap ko na rin ang Mama mo. Sana maconvince natin si Tito," si Shaira sa kabilang linya."Sana nga. Call me if something happens, Shai. Maraming salamat," I said."No worries, Aliyah. Take care!"Pagkatapos ng tawag na iyon ay bumaba na ako ng dining area para samahan sila Sydney at Lola Helga sa almusal. Natuon agad ang titig nila sa akin nang maupo ako sa harapan nila."Hija, you look sick. Talaga bang papasok ka ngayon?" nag-aalala ang boses ni Lola Helga habang nakatitig sa akin."I'm fine, Lola." I nodded at her and started eating."Sure ka, Ali? Ang putla mo..." puna pa sa akin ni Sydney."I'm okay. Huwag na kayong mag-alala." pahayag ko dahil kaunting init ng katawan lang naman ang nararamdaman ko.Isang linggo pa dito si Sydney kaya
ALIYAH'S POVMinulat ko ang mga mata ko galing sa mahimbing na pagkakatulog at ang isang pamilyar na painting agad ang sumalubong sa paningin ko. I stared at it carefully, feeling confused as to why I am seeing it here all of a sudden. Naramdaman ko ang kung anong basang bagay ang nakapatong sa noo ko. Doon ko lang napagtanto na basang bimpo iyon.Napakurap pa ako nang hindi lang iyon ang mapansin. The bed is unfamiliar. Not just that... Isang pamilyar na braso ang nakapulupot sa aking baywang. Lumunok ako at dahan dahang nilingon ang lalaking nasa likod ko.Umawang ang labi ko nang makita ang mukha ni Reid. Mahimbing itong natutulog sa tabi ko habang nakayakap sa akin ang braso. My eyes widened in disbelief. Awtomatikong naghuramentado ang puso ko dahil sa nakikita ko ngayon.Ang tagal na rin nang huli kong makita ang mukha niya. Pakiramdam ko ay nabubuhay ang lahat ng emosyong nagpapabaliw sa akin noon sa tuwing nawawala ang distansya namin sa isa't-isa...Hindi ko inaasahan na mang
ALIYAH'S POVUmakyat ako sa aking kwarto at nahiga sa kama. Binalot ko ang sarili ko ng makapal na kumot habang pilit na inaalis sa isip ko ang mga sinabi sa akin ni Reid.Ang kapal niya... He even had the audacity to point out that I am not happy in this life. It was all his fault! Kung bakit ganito ang nararamdaman ko at kung bakit nag-iba ang pananaw ko sa buhay! Kasalanan niya 'yon!I could still feel the searing pain inside my chest. Pati ang makipagtitigan sa kanya ay napakasakit din. He made me feel worse than ever!The door opened and I saw Sydney's worried eyes immediately. Sinara niya ang pinto at saka lumapit sa akin sa kama. Hinaplos niya ang noo ko at pagkatapos ay suminghap."May sakit ka daw," nag-aalala niyang sabi sa akin."Kaya ko, Syd...""Kailangan mong—""Alam mo ba simula palang na nandito siya sa Bohol?" I cut her off.Nagulat siya sa tanong ko na iyon. I looked at her carefully. She became uncomfortable as I can see it right through her eyes. Yumuko ito at mara
ALIYAH'S POVHapon na nang magising ako. Hindi kagaya kaninang umaga, I feel more better now. Hinaplos ko ang leeg ko at napansing wala na akong sinat. That gave me a sigh of relief.Bumangon ako at pinagmasdan ang masiglang kalangitan na makikita mula sa bintana ng kwarto ko. Mukhang tapos na ang pag-uulan sa Tagbilaran. The daylight glows perfectly, and the bright sky brings nothing but a little comfort to me.Bumukas ang pinto dahilan para bumaling ang atensyon ko doon. Nakita ko si Sydney na bahagyang sumilip mula sa labas at halatang nag-aalinlangan kung papasok ba o hindi.Her eyes widened when she saw me looking at her. Hindi ko naiwasan ang pag-irap."Come in, Syd..." kalmado kong paanyaya sa kanya.She nodded slowly. Marahan siyang pumasok sa kwarto ko na parang maamong bata at tahimik na sinara ang pinto. Nanatili siyang nakatayo sa gilid no'n na tila ba naghihintay ng sunod kong sasabihin."Lumapit ka nga rito. Para kang sira riyan," sabi ko dahil kung makaarte siya, parang
ALIYAH'S POVNamalayan ko ang sarili ko sa washroom habang nililinis ni Sydney ang paligid ng bibig at dibdib ko. Hindi ako makatayo ng diretso sa tindi ng pagkahilo ko."Syd..." nanghihina kong tawag sa kanya. "Uwi na tayo..."She just laughed at me. Kumuha siya ng tissue at pinunasan ako. Bumabaliktad pa din ang sikmura ko dahil sa lasadong tequila sa aking panlasa. Umakbay ako sa kanya at hinayaan siyang ayusin ang pustura ko."Nahihilo na din ako, Ali..." She chuckled, "Hindi ko na yata kayang mag-drive...""Saan tayo matutulog?"Halos hindi ko makilala ang sarili ko nang mapabaling sa salamin. I look so wasted. Pakiramdam ko ay babagsak ang mundo sa sobrang pagkahilo. Inalalayan na lamang ako ni Sydney palabas ng washroom hanggang sa marinig ko ang malakas na musika ng bar na 'to."Uwi na tayo... Please, uwi na tayo..." paulit-ulit kong pakiusap sa kaibigan ko habang pareho kaming pagewang-gewang ang lakad pabalik sa beach front.Hindi ko na alam ang sumunod na nangyari. Naramdam
ALIYAH'S POV"Gago talaga ang mokong na 'yon," narinig kong wika ni Vash nang makaalis na si Klaus habang abala ako sa paninitig kay Reid."Iniwan lang kayong saglit dito, ganyan na ang pinaggagawa niyo." pahayag naman ni Seiji."Reid..." I called him once again.He remained silent. While his jaw still clenching firmly that indicates how difficult this must be for him, he looked at me straight in the eyes. He breathed in sharply and then uttered a curse."Aliyah..." tawag sa akin ni Sydney pero ni hindi ko magawang alisin ang tingin ko sa lalaking kaharap ko ngayon."Iwan niyo muna kami." Si Reid na sa wakas ay nagsalita na rin.Huminga ako ng malalim at hinintay ang paglabas ng tatlong kasama namin. Hindi ko pa din mabali ang paninitig ko sa kanya dahil natatakot akong kapag umiwas ako ng tingin ay magsisinungaling siya.Parang may punyal na nakasaksak sa puso ko ngayon. My chest feels so heavy because of the unwanted feelings it contains due to what has been revealed to me. Pakiramd
REID'S POV"Please, Reid. Mahal ko si Skylus... I can't lose him like this... Palayain mo na ako... S-sa kanya ako sasama..." umiiyak niyang pakiusap sa akin.Tang-ina. Para akong pinipiga nang paulit-ulit. Sa bawat luha niya, nadudurog ako. Sa bawat pagmamakaawa niyang palayain ko siya, halos mamatay ako. Bakit? Ano'ng wala sa akin na mayroon ang lalaking 'yon? Bakit ako ang dapat na iwan?Ano ba ang kulang sa akin?"You're so heartless, Cassandra..." tanging nasabi ko at binitiwan ang kamay niya.Hirap na hirap akong huminga. Parang sasabog ang puso ko sa pagkabigo. Ano'ng ginawa kong mali para masaktan ng ganito?Nagmahal lang naman ako ng sobra."I'm sorry... I'm so sorry, Reid..." I heard her saying it repeatedly.Tinalikuran ko ang babaeng naging mundo ko. Kung alam lang niya kung paano ako nabuhay sa pangarap na kasama siya. Kung paano ko inasam ang gumising sa bawat araw na siya ang kasama. Kung paano ko ipinangako sa sarili ko na siya lang ang mamahalin ko hanggang sa huli ko
ALIYAH'S POVTanghali na nang magising ako kinabukasan. I shifted my position and noticed that Reid isn't on my bed. Aga naman nagising no'n! I inhaled heavily as I remembered the passionate kisses we've shared last night. Ni hindi ko mapigilan ang mga ngiti ko. What happened last night was very intimate...Reid is truly righteous and gentleman. Alam kong bilang isang lalaki ay may pangangailangan rin siya pero nagagawa niyang magtiis at maghintay. I even tried seducing him last night so we can proceed with the most exciting part, kaya lang ay mission failed naman ako dahil nagpipigil siya ng sarili.Sana ako rin marunong magpigil... Umiling na lamang ako at tinabunan ng unan ang mukha. Why... why do I feel so lustful?I got off from bed and noticed a note on my side table. Dinampot ko iyon dahil sulat kamay ni Reid ang naroon.Good afternoon, love. We'll do island hopping and attend a colleague's beach party on a private island afterwards. Pack your bag. I'll wait for you in the yach
ALIYAH'S POVNaging busy kaming lahat kinabukasan. Birthday ni lola Helga at maraming mga bisita ang dumating- karamihan ay ang mga matalik niyang kaibigan, mga dating katrabaho, kaklase pati ang mga malalapit niyang kakilala sa Tagbilaran at Panglao.Ang selebrasyon ay dinaos sa mansyon. Bawat sulok ay may mga bisita at masayang binabati si lola Helga. Mas lalo pa itong natuwa nang tumawag sila Mama at Papa para batiin siya."Happy birthday, lola!" I greeted her happily and then hugged her tight."Thank you, hija!" aniya sa masayang tono at hinalikan ako sa pisngi."Nasa kwarto niyo po ang mga regalo ko." Saad ko nang kumalas ako sa kanya. "I hope magustuhan niyo.""Naku, nag-abala ka pa! Sapat nang nandito kayo ni Reid, apo. Masayang masaya talaga ako ngayon!""Happy birthday po, lola Helga." Bati rin sa kanya ni Reid at hinalikan ito sa noo. Inabot nito ang isang bouquet ng pulang roses kay lola.Halos maantig ang puso ni lola Helga dahil sa mga bulaklak na 'yon. Inamoy pa niya ang
ALIYAH'S POVMataas na ang sikat ng araw nang makarating kami ni Reid sa Tagbilaran airport. Sinuot ko ang aviator at nilingon ang boyfriend kong busy sa paghila ng mga maleta namin."Are you okay?" I asked him as he seems very annoyed.Namumula ang kutis nito at may kaunting pawis dahil sa init. Sa likod ng aviator nito ay alam kong nakakunot na ang kanyang noo."Do you have to bring your whole closet? Parang wala ka ng balak bumalik ng Maynila." Iritado nitong wika.Awtomatiko naman akong napatingin sa dalawang naglalakihang maleta na dala ko. I mean dala niya... Kaya siguro iritable dahil siya ang naghihila ng lahat ng maleta namin. I pouted my lips, pinipigilan ang pilyang ngiti dahil baka mas lalo siyang mairita sa akin."I brought so many things for Lola Helga. I'm sorry, love!" wika ko sa malambing na tono. Inangat ko ang kamay ko para hawiin ang haplusin ang kanyang buhok. "Don't worry, parating naman na ang sundo natin. Huwag ka na sumimangot!"Umismid lamang ito at hinila na
ALIYAH'S POVMadalas ang naging paglabas namin ni Reid. Simula nang ibigay ng mga magulang ko ang blessing nila, ginamit namin 'yon bilang pagkakataon para mapunan ang mga pagkukulang namin sa isa't-isa. We only hoped to be a normal couple just like the others, kaya naman iyon ang ginawa namin ni Reid.Watching movies, star gazing, going on a date in a broad daylight, shopping, going to amusement park for fun, joy ride at night, dancing at the bar, staying at home and watching old animes... That became our thing. Hindi ako makapaniwala na ang mga simpleng bagay na katulad ng mga 'yon ay masarap palang gawin lalo na't si Reid ang kasama ko.I feel so complete. Having Reid and fighting for him was the best decision I've ever made. Kung hindi ko ginawa 'yon at hinayaan ang sarili kong kainin ng kalungkot dahil sa nakaraan namin, sa tingin ko'y hindi ako magiging masaya ng ganito.It was all worth it."Masaya ako na maayos na ang lahat sa relasyon niyo, Ali. Natapos na rin ang kalbaryo ni
ALIYAH'S POVParang panaginip. Iyon lamang ang nararamdaman ko ngayon. Hindi pa rin ako makapaniwala na tinanggap na ng mga magulang ko ang relasyon namin ni Reid. Dahil ba 'yon sa mga nasabi ko kagabi? O dahil napagtanto nila na malinis talaga ang intension sa akin ni Reid?Kahit ano pa man ang dahilan, masasabi ko na nakahinga na ako ng maluwag. My heart doesn't feel the thorns anymore and I can breathe properly knowing my parents just gave us the blessing we need. It made me happy. They surely made me the happiest."Are you okay, Al?" mahinahong tanong sa akin ni Reid nang maiwan kami sa kanyang opisina.He explained that he went to a meeting with his secretary around seven in the morning reason why he wasn't able to call me, and I already forgave him for that knowing the nature of this business. Meetings at the most unexpected times can be done without my knowledge.Naupo ako sa couch na nasa harapan ng malawak niyang office table. I licked my lips and breathed out as I am still t
ALIYAH'S POVMatayog ang sikat ng araw nang unti-unti kong imulat ang mga mata ko. My eyes are too heavy that opening them feels difficult. Ramdam ko ang mga munting mga sinag ng araw sa mga ito kaya't umikot ako ng posisyon."Ouch..." I groaned as I felt the throbbing pain in my head. Kumurap-kurap pa ako at saka hinawakan ang ulo ko.What the hell, Aliyah? Umayos ako ng higa at tulalang tinignan ang kulay asul na kisame. In just a few seconds, the vivid scenes of what happened last night rewinded in my memory.Napangiwi ako nang maalala ang mga salitang binitiwan ko kay Papa. Hanggang ngayon ay para bang naririnig ko ang madidiin at galit niyang panghahamak kay Reid. Naalala ko rin ang mukha ng lalaking mahal ko. I inhaled sharply and feel bad. He didn't deserve all the insults from my father. He wasn't the one at fault when his intention was only to keep me safe.Bumuntong hininga ako at pilit na bumangon mula sa pagkakahiga. I bet my parents are fuming mad because of how I acted l
ALIYAH'S POVParang papanawan ako ng ulirat sa kasalukuyang nangyayari. Halos mawala rin ang pagkalasing ko. Kahit ramdam ang hilo't kagustuhang dumuwal, pinilit kong gisingin ang sarili ko.Sino ba namang hindi mahihismasmasan kung nasa gitna ka ng dalawang lalaking importante sa buhay mo? Nakaupo ako sa gitnang sofa samantalang nasa kaliwa ko naman si Reid, habang si Papa ay nasa kanan.Silence engulfed us. I couldn't even utter a single word because of the intense fear inside my chest. Kumakalabog ang puso ko. My father is obviously angry. Malamang ay dahil sa pagkikita namin ni Reid taliwas sa gusto niya.He made a rule that Reid and I can only meet once a month. That absurd rule, really. Alam ko naman... Ginawa niya iyon para kami mismo ang sumuko sa isa't-isa."Papa, it's getting late. Reid needs to—""I am very disappointed," matabang na saad ni Papa. Bumaling ang malalamig niyang mga mata sa akin at pagkatapos ay lumipat ang mga ito kay Reid.Suminghap ako, hindi makapaniwala
ALIYAH'S POVStrube lights and an earhammer music embraced my senses as we entered the bar. Nagulat ako nang itaas ni Sydney ang dalawa niyang kamay at nagsimulang sumayaw habang nakikisalo sa indak ng mga tao sa dancefloor. She looks very wild and carefree. Nagningning ang kanyang spaghetti strap na fitted dress na halos yakapin ng husto ang katawan niya. Dahil pinaghalong neon green at pink ang kulay ng kanyang suot at sa husay niya sa pagsayaw ay nakuha agad niya ang atensyon ng mga tao roon."Hindi pa 'yan lasing, ah..." naiiling kong wika kay Kaira.She glared at me and smiled, "Hayaan natin siya. She needs to loosen up a bit. She's really pressured because of Seiji."I nodded. Kung ang ibang babae ay pangarap na makasal, si Sydney naman ay hindi. Yes, she joked about wanting to have a baby but she's more obsessed with her dreams. Alam ko kung gaano katayog ang pangarap niyang maging kilalang pintor. Perhaps she's confused as to what should be her top priority— to settle down whi