"Opo, pinapangako ko po sa inyo, Don Simeon." Matanda man si Don Simeon, ay hindi naman siya bulag. Kitang-kita niya ang pagmamahal sa mga mata ni Anton kapag tinitignan nito si Amery. Nakahinga na tuloy siya nang maluwag. "Pakaalagaan mo sana siya. Kung hindi iyon nagawa ng apo ko, sana ay gawin
"Nakita ni Amery kung gaano ko kagusto ang painting na 'yon kaya nakipagkompetisyon siya sa akin! Habang tinataasan ko ang bid ko, tinataasan niya rin ang kanya! Hanggang sa maging sampung milyon, at pagkatapos ay bigla na siyang huminto sa pag bid. Sa tingin n'yo, maganda ba ang ugali niya sa panli
Mula pa kaninang nag-umpisa ang party hanggang sa mga oras na ito, ay napupuno na ng galit ang dibdib ni Brandon dahil sa mga daluyong ng pagkabigla na ibinigay sa kanya ni Avrielle. Kung titiisin niya iyon ay baka magkasakit na siya sa puso. Samantala, sa kanyang narinig, ay halos bumagsak ang pus
Ang stage ay pinalalamutian ng naggagandahang dekorasyon, at ang mga bisita at hosts ay enjoy na enjoy sa party. Ang mga eksena sa selebrasyon ay tila hinango sa pelikula habang isa-isang binabati ng mga tao ang may kaarawan. Gustong-gusto naman ni Don Simeon na napapaligiran siya ng mga kakilala a
"Ano?!" Halos mapasigaw si Shaina sa matinding pagkabigla. "Shh! Huwag ka namang maingay!" "G-Gusto mong i-drugged si Amery? Dito sa party?!" Bahagyang lumapit si Samantha sa tainga ni Shaina at bumulong nang may nakakatakot na ngiti sa kanyang labi. "Kung dito mismo sa birthday party ni lolo ay
Alam ng Diyos kung gaano kalakas ang pagtahip ng dibdib ni Avrielle. Sa sobrang kaba ay halos lumabas na sa bibig niya ang kanyang puso. Mabuti na lang ay masyadong makapal ang make-up na nakalagay sa kanyang mukha, nakatulong din ang malayong distansya niya sa kinaroroonan ng kanyang ama kaya hind
"Pwersa?" anas ni Samantha na tila kinakausap ang sarili. Masyado na nga niyang pinapababa ang sarili niya nang paulit-ulit. Ngunit sa mga mata ni Brandon, ay isa lang iyong pangpe-pwersa? "Honey naman... Fiancee mo ako, 'di ba? Paano mong nasasabi 'yan sa'kin?" Bahagyang namula ang mga mata ni Sam
Nang mga oras na iyon, halos mahilo na si Shaina sa kahahanap kay Gab. Hindi niya kasi sigurado kung nainom ba nito ang alak na may halong gamot, kaya wala siyang tigil sa kaiikot. Hindi niya sinabi kay Samantha na papainumin niya rin si Gab. Naisip niya kanina na ito na ang hinihintay niyang pagka
Sa living room ng mansyon, naroon ang nag-aalalang si Samantha. Ang mga katulong naman ay nagkanya-kanya ng tago sa bawat sulok upang mag-abang ng maiinit na eksena na pwede nilang pagtsismisan mamaya. Alam nilang magkakaroon ng aberya, dahil hindi naman lingid sa kaalaman nila na naroon ang dating
Agad na inutusan ni Brandon ang mga katulong upang linisin ang kwarto ni Chuchay. Si Avrielle naman ay nanatili sa tabi ng dalaga habang inaalo ito. "Hindi na ako matatakot... Hindi na ako matatakot... Nandito na ang ate Amery ko..." Twenty years old na si Chuchay, ngunit dahil isa itong autistic,
Bahagyang natigilan si Avrielle, ngunit agad din namang nakabawi. "O-Okay lang ako. Ang tanungin mo ay si Chuchay kung okay ba siya." Dahil sa pagkabigla ay agad nagdilim ang mga mata ni Brandon kasabay ng paghigpit ng pagkakahawak niya sa mga braso ni Shaina. "Aray, Kuya! Pakawalan mo na ang mga
"Ella, narito ako sa Ricafort Mansion. Pumunta ka rito at sunduin mo ako." "Hala, bakit po kayo nandyan?" bakas ang pagkabigla sa tinig ni Ella. "Mahabang kwento. Basta't sasabihin ko na lang sa'yo kapag narito ka na." Matapos ang kanilang pag-uusap sa telepono ay deretso nang umakyat si Avrielle
Bahagyang napakurap-kurap ang mga mata ni Avrielle, gumapang rin ang kilabot sa makinis niyang balat. "Paano mo nalamang size 36 ang paa ko?" Nanatili naman ang seryoso at kalamigan sa mukha ni Brandon. "Mukha kasing maliit kaya hinulaan ko na lang." Bahagyang naitago ni Avrielle ang mapuputi niy
"Napagkasunduan natin kagabi na pupunta ka sa Ricafort mansion upang kunin ang mga gamit mo." Pinakawalan na ni Brandon ang mga kamay ni Avrielle, pagkatapos ay humawak na ito sa manibela. "Pupunta naman ako mamaya, kaya hindi mo na kailangang gawin 'to!" "Hindi ako naniniwala sa'yo." Ini-start n
Hindi naging maganda ang pagtatapos ng kanilang almusal. Nang bata pa lamang si Avrielle, sa tuwing siya'y malungkot o galit, ay nagpupunta siya sa back garden at magtatago sa isang maliit na cave roon. Doon siya mag-uukit ng mga galit niyang salita habang umiiyak. At ngayong twenty four years old
Kasalukuyang nagpapahinga si Avrielle sa sala ng kanyang villa nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Hindi na siya nag-abalang tignan kung sino ang caller nang sagutin niya ang tawag na 'yon. "Hello!" "Mukhang mabilis ka nang sumagot sa tawag ngayon, huh?" Ang tono ni Brandon ay mababa, pak
"Avrielle!" Nang marinig ang pagtawag na 'yon, ay biglang napalingon si Avrielle. Nakita niya ang dalawang itim na mamahaling sasakyan na magkasunod na nakaparada hindi kalayuan sa kanila. Naroon sina Anton at Armand na nakatayo sa harapan ng mga sasakyan, kapwa nakasuot ng mamahaling suits ang mg