C2

Alice's POV

"Mama! Please, huwag niyo naman akong ganitohin! Kahit buong buhay pa tayo mag-usap tungkol dito, kahit buong buhay niyo ako kumbinsihin, hindi niyo ako mapipilit!"

"Deborah!" umalingawngaw ang sigaw ni daddy na nagpatigil sa aming tatlo.

Nasa kalagitnaan kami ng away, kahapon lang ang huli naming usap no'ng dineklera ang pagpapakasal ko sa isang lalaki. Akala ko 'pag nag-usap na kami ulit, magbabago na ang isip nila, hindi na nila ako guguluhin, pero mali. Mas tumindi ang tensyon namin sa isa't isa.

"Remember, I am your daughter. I am the daughter of Gregoria and Henry Quinto! So, I have a huge pride and standards. You can't just expect me to lower my guard down which I will never do! Neve—"

"My God, Alice! I'm sorry but we're talking about our business! Our family! You're the next Quinto who will inherit our company! You should agree with us!"

"Pero hindi ko iyon gusto, Ma! Hindi ko pinangarap sumunod sa yapak niyo!" Napahawak ako sa upuan na nasa tabi ko sa galit na nararamdaman ko.

"Huwag kang mag-inarte, Alice! Kung alam lang namin sana na ganito ang Alice na pinanganak namin, sana hindi ka na lang namin pinanganak!"

Biglang kumirot ang puso ko. 'Yong parang pinaulanan ako ng milyong-milyong punyal diretso sa 'king dibdib. Why are they like this? Why can't they just understand me? Why it seems so easy for him to say those words—which he doesn't know it can affects me in my entire life.

Kahit nasasaktan na ako ay nagawa ko pa ring ngumisi. "So now you're regretting for gaving birth to me huh?"

"Alice, that's not what's your daddy mea—"

"It is!"

Ilang segundong katahimikan ang bumalot sa aming tatlo.

My dad sighed. "Listen, Alice. Think about your parents, about our life, in the future. Kapag pumayag ka rito, Anak, wala nang mawawala sa atin. Dahil kung hindi, magsusunog at magsusunog tayo ng kilay may makain lang," makalma nitong sambit.

"Ako ang mawawala, Dad," marrin kong sambit.

"Sige, sige. Papayag ako sa put*nginang arrange marriage na 'yan. 'Di ba kapag pumayag ako, maliligtas ang kumpanya?" Napatingin agad sila sa akin sa sinabi ko.

Ilang beses kaming nagkatitigan ni papa bago ako magsalita, "Sige! Ituloy natin ang kasal! Para sa kapakanan niyo! Para hindi mawala ang lahat ng

pinaghirapan ninyo!"

I smirked. "Pero alam niyo kung ano ang mawawala?" Hindi sila sumagot sa sinabi ko at nanatili pa ring nakatitig sa akin. "Ako. Ako ang mawawala, Dad. Ang damdamin, sarili ko ang mawawala. Habang buhay ako magiging sunod-sunuran, magiging housewife habang buhay. Mawawala ako sa sarili at magiging isang parang robot na palaging maghihintay sa utos ng kanyang amo."

"Ang kalayaan, kasiyahan, at kagustuhan ko ang mawawala!" I screamed at the top of my lungs.

"Deborah Alice!" my dad exclaimed.

"What?!"

Nakita ko si mama na kanina pa nag-iiwas ng tingin. Si papa na nanlilisik ang mga mata.

"I will do everything. Gagawin ko ang lahat hindi lang matuloy ang kasal na 'yan!"

"You have nothing to do with it. Ikakasal ka sa ayaw mo o sa hindi." Napatingin ako kay mommy nang sabihin niya iyon. She's insane! They're both insane!

"I will find a way."

"By what? By running away from us?"

"If that's the only way, then I will!"

"Go then! Run all you want! Sa huli, wala kang kawala—"

I cut him off. Nagmamartsa akong naglalakad palabas ng pintuan. Narinig ko pa ang pagtawag ni mama sa pangalan ko.

If that's the only way, then I will.I found myself riding my car, I have no idea where am I heading to, I just want to run away. Runaway from them, run away from the thing that I know will ruin me.

All my life, I never wish marrying someone. Bahala na maging palaboy, malayo lang sa kanila. I can't believe them! Alam kong seryoso sila 'pag dating sa business pero hindi ko akalain na gano'n sila kalala. Hindi ko akalain na mangyayari ito, kung sana alam ko lang, hindi na ako uuwi. Mananatili na lang ako kay lola. Kay lola na siyang iniitindi ako sa lahat, na siyang ginagabayan, at inaalagaan ako.

All my life, I've never experienced being hurt like this. I experienced the love of the people around me. But why? Why am I experiencing this misfortune now? Is this my karma? Because I am a bad person and demon person?

Sino ba naman ang hindi mag-o-overreacting? Hinding-hindi ako papayag magpakasal sa kahit kanino. I will never pleased anyone. Because I am Quinto, Deborah Alice Quinto. Kung mahuli nila ako, edi go. Kapag natuloy ang kasal, magsisimula na rin mag-iba ang Alice na kilala nila.

I found myself again in a highway. Sobrang dilim ang tinatahak kong daan. Hindi ko alam kung saan ako patutungo, I guess I'm lost. Kapag pupunta ako kay Katkat, my cousin best friend. Mahuhuli agad ako nila mommy. Alam nilang si Katkat ang unang-una kong pupuntahan kapag may problema ako.

Halos bilang na lang ang mga sasakyan na nakakasalubong ko at kaunti lang ang mga ilaw dito.

Nanliit ang mata ko nang makakita ako ng isang liwanag na nagmumula sa isang malaking bahay. Nang makalapit ako roon ay nalaman kong club iyon. What a lucky night!

Pinark ko muna ang sasakyan ko bago ako bumaba sa sasakyan. Napatigil ako at tiningnan ang suot ko, nakapambahay lang ako. Bahala na.

Pagpasok at pagpasok ko pa lang ay bumungad na sa akin ang ingay sa loob at ang malakas nitong amoy, may casino rin sa gilid nito.

Pumunta ako sa counter ng club. I leaned my thigh against my other thigh before I raised my hand. "One bottle of tequila, please." The bartender nodded at me before doing his job.

Nandito ako sa pinakalimlim na bahagi ng club, trying to hide my presence. Sa kalahating oras ko na naririto, hindi ko na mabilang ang mga lalaking lumalapit sa akin—which is normal for me but their bad breath is killing me!

Nakailang bote na ako ng alcohol at habang iniinom ko iyon ay nakatulala lang ako sa kawalan. I don't know what will happen to me if the f*cking marriage thing will happen. I stop when I realized something. If matutuloy ang kasal, edi, titira kami nang magkasama sa iisang bubong?

H*ll no!

Iniisip ko pa lang, nandidiri na ako. And yet, we will sleep together under the same bed! And we will shower together and we need to have... a baby!

That's totally disgusting! Pero ayon kasi ang ginagawa ng mag-asawa 'di ba? At paano na lang kung hindi good-looking ang guy na 'yon? No way!

My standards are higher than the biggest tower—no! It's bigger than the biggest thing in the universe. At para hindi iyon matuloy, kailangan kong magpakalayo-layo. Pero, kakayanin ko bang mawalay sa kanila? Sa mga kaibigan ko?

I shook my head. Argh! Why am I thinking about those things?! Nandito ako para makapagsaya. Hindi ko dapat iniisip ang mga bagay na iyon. Dapat isinasantabi ko muna ang mga iyon. Kung matutuloy ang kasal, dapat ko nang sulitin ang kaunting panahon para magsaya.

Tumayo ako at aakmang maglalakad pero muntik na akong matumba sa sahig nang alalayan ako ng isang lalaki.

"Are you okay? Be careful, Miss." I glared at him. He looks hot, literally hot. Ano bang klase ang genes niya? Ang bago rin niya. Kung ito lang ang mapapangasawa ko, mas

okay pa.

"Thanks." Umayos na ako ng tayo at halos hanggang baba niya lang ako.

"You look tipsy, do you need a hand?" he gently asked. Tiningnan ko nang maayos ang mukha niya. My mouth quirked up. Pass, mukhang f*ck boy.

"No, thanks."

Magsasalita pa sana siya nang may tumawag sa kanya.

"Eric! Let's go!"

Eric? Is that his name?

"Sayang. Gotta go, Miss." And then he winked at me.

I shrugged my shoulders. Sayang nga, yayayain ko pa sana siya mag-dance together but anyway. Pumunta ako sa center part at nagsimula na rin akong sumayaw kagaya nila.

Halos mag-iisa't kalahating oras na akong sumasayaw dito. It's so fun! I feel like I'm free. Ang dami kong nakakasayaw together, para akong malaya. Ngayon ko na lang ulit ito naramdaman. Inaamin kong lasing na rin ako at medyo nahihilo na rin ako pero tuloy lang ang saya!

I talk a lot of strangers here, they're all kind. Napagdesisyunan kong magpahinga muna dahil nahihilo na ako. Naglalakad ako't sumasayaw patungo sa couch habang hawak-hawak ko ang bote ng beer. But accidentally, I bumped into someone again.

Inalalayan niya agad ako at ipinunta sa couch. Pikit ako nang pikit habang hindi ko matukoy ito pero sigurado akong lalaki siya.

"Woah, t's you again! What a coincidence, Miss!" Dinilat ko ang isa kong mata para tingnan siya sa sinabi nito. It's him. The guy I collided earlier.

Bakit siya na lang palagi nakakabangga ko? Wala na bang iba dyan?

"Oh, it's you... Eric?" pasigurado kong sambit sa kanya.

"I guess you heard my name when my friend called me."

"Malamang. Saan ko pa ba maririnig?" Umayos ako nang upo at inilagay ang hawak kong bote sa lamesa.

I heard him chuckle. "Yeah, of course. Anyway, lasing ka na, you need to go home and rest."

"No—d-dito lang ako." Bahagya pa akong nagulat nang marinig ko ang salitang 'you need to go home.' Ayokong umuwi, alam ko naman na ang mangyayari.

Nagtaka pa siya sa sinabi ko. "Why? Gusto mo bang magpakalasing dito hanggang sa madiskartehan ka ng mga lalaki rito?"

Kumunit ang noo ko at tumingin sa kanya. "Do I owe you an explanation, huh?" Gusto kong sabihin sa kanya kung bakit pero, sino ba siya para maging ka-chikahan ko?

"Of course, not."

"Fine. Permission to be with you tonight until you decided to go home."

"Ano tingin mo sa 'kin? Bata? I can handle myself."

He sighed. "Alright, samahan na lang kita rito para may kausap ka naman."

Hindi ko na lang siya pinansin at isinandal na lang ang ulo ko sa couch.

Sa 20 minutes namin na naririto, medyo nasanay na rin ako sa presensya niya. Nagkekwentuhan naman kami, syempre sinasagot ko siya dahil hindi naman ako m*****a.

Tumayo ako ngunit muntik na 'kong mapaupo nang alalayan niya agad ako.

"Alis na 'ko, bye." Paika-ika akong naglalakad papalabas. Napatigil ako at kunot noong lumingon sa likuran ko at nakita ko siyang nakasunod sa akin.

"Huwag mong sabihing susundan mo pa 'ko pati sa pag-uwi ko?"

"I'm just making sure you're safe. May car ka naman, right?"

Huminga ako ng malalim at hindi na lang siya pinansin. Dire-diretso lang akong naglalakad papunta sa parking lot kung saan naka-park kotse ko.

Nakapasok ako ng kotse ko, napatigil ako at lumingon kay Eric na ngayon ay nakataas ang kilay habang nakangisi.

"Kaya mo ba mag-drive?"

"Yes," maikli kong sagot.

"Are you sure?" He's giving me a half-smile. He keeps teasing me!

"I am!" Binalik ko na ang tingin sa harap ko. Aaminin kong lasing na talaga ako at nahihilo at pwede akong maaksidente nang wala sa oras. Pansin ko ang pagtaas nito ng mga balikat niya.

I started the engine, pinaandar ko na ang kotse ko. Ngunit wala pang ilang minuto ay napasigaw na lamang kaming dalawa nang mapaliko ko ang sasakyan at muntik ko nang mabangga ang isang naka-park na kotse.

Nakangangang pumunta sa akin si Eric habang paulit-ulit kaming binibigyan ng tingin ng kotseng muntik ko nang mabangga—which is the same expression I have right now. Napasapo ako sa noo ko at napasandal na lang sa upuan ko. Cr*p, muntik na 'yon!

"I thought you can drive well?" pang-aasar nito sa 'kin.

"Shut up," mariin kong sabi.

"So do you want me to bring you home safely or you will not lower your pride a little and just let yourself drive until you will bump into an accident because of your stubbornness?"

"Dami mong sinabi." Bumaba ako ng kotse at sumakay sa backseat. Narinig ko pa ang pagtawa nito nang mahina. Sumakay siya sa front seat at isinuot ang belt niya, isinuot ko na rin ang akin.

Kung may masama man siyang balak sa akin, kaya ko protektahan sarili ko kahit lasing na 'ko. Sinabi ko na rin sa kanya ang pag-uuwian ko, syempre hindi ko sasabihin 'yong bahay ko 'no. I leaned at my seat and decided to take a nap.

---

"Hey, we're here." Tinapik-tapik nito ang bisig ko at naalimpungatan naman ako sa ginagawa niya. But, I can't move!

Bagsak na ang katawan ko, gustong-gusto ko nang matulog. Pero syempre hindi ko iyon pinahalata sa kanya. Nagkunwari akong maayos

at dahan-dahang bumaba ng sasakyan.

"Gusto mo hatid na kita sa loob?" I shook my head. Nakatingin lang siya sa akin habang inaayos ko sarili ko.

"Wow naman, beach house. Yayamanin." Hindi ko siya pinansin sa sinabi nito matapos niyang ibaling ang tingin sa beach house. Kay Katkat itong beach house na walang nakakaalam except sa 'kin kaya pwede akong pumunta rito anytime kahit hindi niya

alam.

Hinintay ko muna siya na i-park ang kotse ko bago akong paika-ika maglakad papasok sa loob. Narinig kong sinabi niya rin sa akin na magpapasundo na lang daw siya sa bodyguard niya.

Nang makapasok ako ng sala ay agad kong binagsak ang katawan sa couch.

What a nightmare day!

---

"You're h*ll gorgeous, Sis!" a woman compliment me while we're talking.

I know, I know.

Sinabi ko 'thank you' sa kanya bago ako lumipat ng kabilang lamesa para makipagusap.

Nandito ako ngayon sa isang beach house rin malapit sa pinagtututuluyan ko. Ginawa na kasi itong tambayan, party-han, at idagdag mo pa ang swimming pool kaya halos lahat ng nandito ay mga nakapang-beach outfit. Mas maganda rito 'pag gabi dahil nagta-transform siya na parang club.

Apat na araw na ang nakalipas mula noong lumayas ako sa amin, at apat na araw na rin akong naririto sa beach.

Nakipagkwentuhan ako sa kanila kahit hindi ko naman sila kilala. Nasanay akong makipag-social communicate dahil bata pa lang ako ay dinadala na 'ko ng magulang ko sa mga kung anu-ano’ng celebration, party, at iba pa.

Kung pwede lang tumira rito, gagawin ko na pero hindi ako ligtas dito. Kailangan ko pang magplano para sa susunod kong pagtataguan. Sa ngayon, kailangan ko munang magpakasaya. Kahit hindi ko naman talaga gustong maglayas, kailangan kong gawin. Nakakainis,

Hindi ko sila kayang harapin, masakit pa rin sa akin ang ginawa nila. At paniguradong babagsak ako ngayong sem dahil sa puro absent ko sa klase. Mag-iisang oras na ako rito at puro tawanan lang ang ginagawa ko rito, syempre ang iba roon ay peke.

Nasa isang lamesa kami nakatayo at nagtatawanan habang may hawak na mga beer. Hindi ako umiinom at tanging juice lang ang iniinom ko sa ngayon.

Sa kalagitnaan ng pag-uusap namin, ang iba ay napatigil at napatingin sa mga police na kakapasok lang at mukhang may hinahanap.

Then suddenly, my eyes wide open when I saw a familliar police, may hinahanap din ito. Madalas ko siyang makita kapag nakikipagkita si daddy sa mga police niya for something.

Don't tell me...

Baka mga police ito ni daddy at hinahanap ako?! Fuck! F*ck! F*ck! I need to f*cking hide!

Nagtaka ang mga kasama ko sa pagtayo ko at natataranta kong mga kilos.

"I-I need to pee," sabi ko bago tumalikod at pasimpleng tumakbo. Ilang yapak pa lang ang nagagawa ko nang may humarang na malaking tao sa harap ko at hinawakan ang balikat ko.

Nakayuko akong tumingin sa kanya. Police! F*ck!

"Long time no see, Kiddo."