Nette POV
AKO'Y napangiwi nang maimulat ko ang aking mga mata dahil bumungad sa'kin ang larawan sa kisame. Patawarin nawa ako't napunta ako sa ganitong lugar. Hindi ko alam kung ito'y parusa o biyaya sa akin.Naalala kong nawalan ako nang malay kung kaya't napatingin ako sa paligid. Makalat pa rin at nandoon pa rin ang mga halos hubad na larawan na nagmumula sa iba't ibang aklat. Ang ikinasasakit ng aking ulo ay ang wallpaper na nakalarawan sa buong silid ay tulad rin ng mga larawang nasa libro.Ako'y nagkakasala at sa ipinapangako kong kapag ako'y nakabalik sa kumbento ay ang magkumpisal ang unang una kong gagawin. Nahahabag ako sa nakikita ng aking mga mata. Tahimik ang paligid kung kaya't napagpasyahan ko na bumangon.Nang makaupo sa kamang kinahihigaan ko na ay napatingin ako sa isang sulok at doon nakita ko si Mr. Fifth, nakatagilid ito mula sa pwesto ko at abala sa pagtipa sa kanyang laptop. Hindi ko ninais na lumikha ng ingay.PiNette POVKAHIT MALAPIT nang dumilim ay pinilit ko pa ring makarating sa hospital. Hindi mawala sa aking isipan ang kalagayan ni Ate Tam, hindi ko na alam ang gagawin ko. Papasok pa lamang ako ay nakita ko na si Julio na hindi magkandaugaga sa paglagay ng bag sa kanyang braso habang papalabas ng lugar. Nagmamadali ko siyang sinalubong. "Kumusta po si Ate Tam?"Agad itong napabaling sa'kin af humawak aking braso. "Naku nandoon sa kanyang silid at nagmumukmok na naman ang bruha, ikaw na muna ang bahala sa kanya dahil malelate na ako sa trabaho ko. Pagpasensyahan mo muna hanggang sa makabalik ako, kailangan ko ring kumuyod kundi pare-pareho tayong nganga." Mabilis ang kanyang pagsasalita at bago pa man ako makasagot ay nakaalis na siya.Nakatanaw na lamang ako sa kanyang likod hanggang sa tuluyan siyang mawala sa aking paningin. Napabuntong hininga ako sa isiping kaming dalawa ni Ate Tam ang maiiwan sa iisang silid. Nangangamba ako ngunit kailangan
Nette POVNANGHIHINA ako sa paghahanap ng trabaho dahil lahat ng pinagtanungan ko hindi tumatanggap. Napahirap pala ang humanap ng trabaho kapag hindi ka nakapagtapos ng pag-aaral, laging diploma sa kolehiyo ang kanilang hanap at dahil wala akong maipakita ay hindi ako natatanggap. Nakakapagod ngunit hindi ako dapat sumuko dahil para ito sa amin ng ate.Malapit na ang pagtatapos ng hapon ay wala pa rin akong napapasukan, wala akong kain dahil ubos na ang baryang nasa aking bulsa at naglalakad lamang ako dahil wala rin akong pambayad sa kahit anong sasakyan.Ngayon alam ko na kung bakit tutol si Sister Monica sa aking pag-alis sa kumbento dahil lagi niyang sinasabi sa akin na napakahirap ng buhay sa labas at napakahirap makasurvive sa totoong hamon ng buhay.Napatigil ako sa paglalakad nang makakita ako ng pamilyar na bulto ng isang lalaki. Nasa isang restaurant ito na kita ang loob dahil sa salaming dingding nito. Nakatulala lamang ako sa lalaking
Nette POV"NAIS ko lamang pong itanong kung may balak po kayo na ako'y tulungan." Sabi ko habang dala ang mga gamit ko papasok sa kanyang malaking bahay. Kasama sa aming kasunduan ang pagbibigay niya sa akin ng matutuluyan sa oras na naging compatible ang aming mga cells. Ngunit hindi ko naman alam na hindi lamang siya hambog at bastos ang bunganga kundi hindi rin siya maginoo. "Ikaw na nga patitirahan ko dito gagawin mo pa akong kargador." Tugon niya at tuloy tuloy na humakbang papasok sa kanyang bahay matapos iparada ang kanyang sasakyan. Galing kami sa dating bahay namin noon bago mamatay ang aking ina upang kunin ang mga kakarampot kong gamit. Nais ko mang mamalagi doon ay hindi na pwede sapagkat ibeninta na ang lupa niyon upang ipagamot noon kay mama. Kaya narito ako at magtityagang pakisamahan ang isang tulad ni Mr. Fifth."Hindi niya talaga ako tutulungan?" Naibulong ko at muling hinila ang isang kartong naglalaman ng mga luma kong damit. May kalak
Tamia POV"DITO LANG po muna kayo para maarawan kayo bago ang check up niyo." Sabi ng nurse na nakaassign para alagaan ako. Tumaas ang kilay ko dahil sa sinabi niya."Malamang alangan namang umalis ako dito na may sakit ako." Inirapan ko siya at alam kong pagtalikod niya ay gan'on din ang gagawin niya. Napakaplastic."Sige po." "Uso sa'kin malawan ng paki." Sabi ko pa bago siya tumalikod. Naiinis talaga ako sa mga taong walang common sense paano naman ako aalis kung pasyente ako dito and hello nakawheelchair ako.Napabuntong hininga ako at nagmasid sa paligid, napakaraming pasyente ang kasabayan ko na masasayang nag-uusap usap. Napairap ulit ako dahil nagpaplastickan lang naman ang mga 'yan. Kapag nakatalikod na sa bawat isa ay sila sila rin nagsisiraan. Toxic people nowadays. "Ate gusto mo po?" Napabaling ako sa batang lumapit sa'kin. Tinitigan ko ang hawak niyang biscuits na iniaabot sa'kin. Nakasuot siya ng patient
Nette POVNILALARO KO ang mga halaman na nasa gilid ng malaking pinto, may mga mamahaling paso na nakadisplay. Napakaganda nila. Napangiti ako dahil doon."Nette iha ikaw ba iyan?" Narinig ko ang boses ni Manang Dori. Napalingon ako sa loob at mas lalong ngumiti nang makita siyang kinukusot ang mga mata at sinisigurado kong ako nga."Opo Manang ako po ito." Lumapit siya sa'kin."Ano at lagpas hating gabi na at nandito ka pang bata ka? Malamok diyan sa pwesto mo."Tumingin ako sa malaking gate na kanina ko pa hinihintay na magbukas at may bumusinang sasakyan ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin. "Hindi po kasi ako makatulog siguro'y namamahay po ako at isa pa po hinihintay ko po si Mr. Fifth."Tumabi ng upo sa kanya ang matanda at hinaplos ang kanyang braso. "Napakalambing mo namang bata ka at natutuwa ako dahil ganyan ka sa alaga ko ngayon ko lang nakita na may nagmamalasakit sa kanyang babae.""Hindi ko lang po mapigil
Nette POVHINDI AKO tumigil sa pagpadyak ng aking mga paa upang pakawalan niya ako ngunit hindi niya ginawa. Halos mawala na ako sa sarili sa pagsigaw ngunit hindi niya lamang ako pinapansin. Hanggang sa makarating kami aking silid hindi niya ako binitawan. "Jusko!" Nadaing ko dahil bigla niya akong hinagis sa kama. Nanlalaki ang mga matang napatingin ako sa kanya na ngingisi ngising nakapamewang at tuwang tuwa sa kanyang nasasaksihan."Higa." Madiing tugon niya. Mas lalo akong tinambol ng kaba dahil hindi ako makapaniwala sa kanyang mga sinasabi."N-Naririnig niyo po ba ang sinasabi niyo?""Oo dahil hindi ako bingi, humiga ka na." "Ayoko po." Apila ko at akmang tatayo ako pero sumigaw siya na ikinaigtad ko."Humiga ka sabi e. Hihiga ka o ako maghihiga sa'yo." Pinanlisikan niya ako ng mga mata. "At kapag ako naghiga sa'yo ay huhubaran kita." Wala na akong nagawa kundi ang sunod sa kanya. Inayos ko ang aking s
Nette POVPAGPASOK KO SA silid ni Ate Tam ay tanging si Julio lamang ang aking nadatnan. Inilapag ko ang mga dala kong prutas at mga pagkain."Oy dami naman niyan." Pansin sa'kin niya Julio, ngumiti ako at lumapit sa kanya."Nasaan po si Ate Tam?" Inayos niya ang mga gamit niyang pangmake up. "Nagwalk out ang bruha pero nandiyan lang 'yan nagpapahangin."Tumango ako bago inayos ang higaan ni ate. Isinalansan kong mabuti ang mga libro sa maliit na mesa at iba pa niyang gamit."Ang dami niyang dala mo nakajackpot ka na naman ba?" Nakatingin siya sa mga dala ko kaya alam ko na ang tumatakbo sa kanyang isipan ngunit hindi ko iyon pinagtuonan ng pansin."Medyo nakaswerte lang po." Masama ang magsinungaling at sa isang tulad ko ay siguradong kakainin ako ng aking konsensya ngunit hindi dapat ipagsabi sa iba kung saan ko nakuha ang pinambili ko ng mga ito."Palagi ka talagang swerteng bata ka kulang nalang maging
Nette POVILANG ARAW NA ang lumipas simula noong hindi ko maintindihan ang pagseselos ni Mr. Fifth at hanggang ngayon ay gumugulo pa rin sa aking isipan ang mga katagang kanyang binitawan. Hindi ko maintindihan kung bakit natutuwa ang aking puso ngunit itinatanggi ng aking isipan ang lahat. Ayokong tanggapin kung ano man ang iniuudyok ng aking damdamin. Bago sa akin lahat ng mga ipinaparamdam ni Mr. Fifth at hindi ko nanaising pangalanan iyon. Matapos kong basahin ang isang pahina ng bibliya ay napapabuntong hininga isinara ko iyon. Hindi ko alam kung bakit napakabigat ng aking kalooban."Napakalalim naman ng buntong hininga mo iha, kakatapos lamang natin na magdasal pero parang napakabigat ng iyong problema." Napatingin ako kay Manang Dori at ngumiti."Wala po manang, medyo may gumugulo lang po sa aking isipan." Tinitigan niya ako bago muling nagsalita. "Dahil ba kay Singko?"Nag-iwas ako ng tingin at napatulala
Pain's POVI hate stupid people. Kulang nalang ay paikutin ko ang mga mata ko nang mapadaan sa dalawang teenagers na akala mo ay katapusan na ng mundo at huling araw na ng pagkakadiin ng mga labi nila sa isa't isa. Para silang mga suso na sinisipsip ang mga labi na akala mo ay nagtotoothbrush ng three times a day. Napailing nalang ako at itinuon ulit ang atensyon ko sa librong binabasa ko. A collections of Philippine Literature and I'm currently reading the work of Aida Rivera-Ford, the Chieftest Mourner. Tungkol sa tunay na asawa at kabit, namatay ang hero at pinagdedebatihan kung sino nga ba ang chieftest mourner sa dalawa, ang tunay na asawa na hindi nag-alaga sa lalaki habang naghihirap ito o ang kabit na siyang gumastos at sumubok na ipagamot ang hero. I don't know but personally, I can say that the chieftest mourner is the mistress. It's not that I'm normalizing adultery and mistress thing but in the story I can say that the mistress sacrificed more than the legal wife. Well,
Rain's POV"E, iiwan ko nalang dito ang almusal mo, ha? Baka malate kasi ako." Agad kong isinilid sa bag ko ang legder ko at notebook na gagamitin para sa mga klase ko ngayon araw. Tinignan ko ang oras. "Hala, 7:30 na. 8:00AM ang klase ko." Kinatok ko ang kwarto ni E. "E, baby. Papasok na ako." Bumukas ang pinto at bumungad sa akin ang bagong ligo at nakangiting si E. Siya si E Castillion, we have been together for almost five years now and we have been living together for almost one year today. "Hindi mo na ako sasabayan sa pagkain?" Napanguso siya kaya napangiti ako. Mabilis kong dinampian ng halik ang labi niya."Male-late na po ako e. Mamaya, sabay tayong mag-dinner. Lulutuin ko ang paborito mong adobo."Mas lalong lumawak ang pagkakangiti ko nang hapitin niya ang bewang ko at mas lalong lumapit sa akin. Inayos ko ang kwelyo ng uniform niya, mabuti nalang nagkaroon ako ng oras kagabi na plantsahin ang mga uniform niya kaya maayos na maayos 'to ngayon. "Hintayin kita, isang su
Moowe POV"Nice game, Moowe." Nakangiting lumapit sa'kin si Coach Shen ng mailapag ko ang bat sa bench kung saan kami nagpapahinga."Alam mo naman coach na may dahilan ako," seryoso kong sagot. Inalis ko rin ang softball cap na nasa ulo ko at ipinaypay sa sarili.Tirik na tirik ang araw at nasa field kami dahil sa provincial meet na mismong ginaganap dito sa school namin. Isang simpleng probinsya na may magagaling na manlalaro ng baseball at softball. At isa ako sa member ng softball team."Mag-uusap usap kami mamaya kung sino ang maaaring magtry out sa University of Elite and Dreamers, para mapabilang sa team nila," tugon niya pa, inabutan niya ako ng tubig nang makaupo ako sa bench at diretso ang tingin sa diamond shape field kung saan nagpapatuloy ang laro.I'm Mowee Elicia Ventura, I'm a fourth year high school student. At matagal ko nang inaalagaan ang pangalan ko sa larangan ng softball para makapasok sa mga prestigious na university sa Maynila. Tapos na akong pumalo at naka-sc
Calosa's POV"HAPPY birthday to you, happy birthday day to you. Happy birthday, happy birthday, happy birthday to you~" Tuwang tuwa ako habang kumakanta sila ng 'Happy Birthday'. Today is my eighteenth birthday, November 27. I'm Calosa Serra Vuena El Cadesa, nag-iisang anak ng mommy at daddy ko. Finally, nasa legal age na ako, napakatagal ko nang hinintay na dumating sa edad na 'to para magawa ko na ang gusto kong gawin.My parents promised me na kapag dumating ako sa edad na 'to ay hindi na nila papakialaman ang mga desisyon ko. Mula pagkabata my parents spoil me with everything. Lahat ng gusto ko nakukuha ko, I'm an only child kaya lahat ng atensyon nila nasa akin. "Blow the candle, honey," masuyong sabi ni mommy. Natawa ako dahil maluha luha siya habang hawak ang camera at kinakuhanan bawat anggulo ko. My very supportive mommy.Mariin akong pumikit at pinagsiklop ang mga kamay ko. Lord, tulad po ng dati kong wish kada birthday ko. Sana po magkagusto na sa'kin si D. Pwede niyo na
Rae's POVI'M ETNASES Rae Lorente, seventeen years old taking Bachelor of Fine Arts in Ceramics. I'm first year college student now, bata palang ako gustong gusto ko na ang ceramic making or pottery making using clay. Hindi ko alam pero sobrang lapit ng puso ko sa ceramic making. Napaka-fulfilling sa pakiramdam kapag nakakatapos ako ng isa. Umusok ang ilong ko nang makaupo ako sa upuan at hindi na nakaalis dahil may nakadikit sa palda ko. Pinilit kong umalis, sa pagpupumilit ko nakarinig ako ng pagkapunit. Naikuyom ko ang mga kamay ko. "B Castillion!" sigaw ko. Lahat ng mga classmates ko umiwas ng tingin sa'kin. Nanggagalaiti ako sa inis dahil alam ko kung sino na naman ang may kagagawan nito. Kahit hindi na ako magtanong alam kong siya na naman ang may pakana nito. Hindi kompleto ang araw niya na hindi niya ako iniinis. Hinubad ko ang palda ko at inis na sinipa ang upuan. Buti nalang suot ko ngayon ang jogging pants ko na tinupi ko l
Chette's POVI'M Franchette Mczee Aguenza, first year college student. I'm seventeen years old at kilala ako sa buong batch namin na stupid. Bobo lang ang hindi makakaintindi sa ibig sabihin ng salitang stupid. Sa buong klase namin ako palagi ang lowest at naghahabol ng grades, madalas bagsak din ang grades ko. Kung hindi dahil sa floorwax at walis tambo noon para sa make up project hindi ako makakatungtong sa college. Sino ba naman ang gustong maging bobo? Lahat ng tao sa mundo gustong maging matalino pero may mga estudyanteng tulad ko na kahit anong aral bobo pa rin talaga. Masipag naman akong mag-aral, feeling active pa ako palagi sa klase pero kapag nagdi-discuss na ang professors parang nagwo-walk out din ang brain cells ko. Walang cooperation kapag lessons na ang pinag-uusapan. Kung hindi ako magaling sumayaw siguradong wala akong silbi sa mundo. Medyo naawa ata sa'kin si Lord, kaya binigyan niya ako ng talent. Kaya palagi kong binibigay ang best p
Gaci's POVI ROLLED my eyes dahil nakita ko na naman ang mga bakekang na palaging nakatingin sa'kin. I don't know why they are always staring at me. I know that I'm gorgeous, but they should mind their own business especially kapag we are in school. "Ang gwapo niya talaga," I heard someone scream. My eyebrow tilt in disgust. Me? Gwapo? Like duh, I'm wearing my favorite neon Gucci corset dress and my nails are polished with glittery black. I'm holding my Chanel lambskin black with gold chain. Nakakairita, hindi nila nakikitang naka-make up ako? Like, they're stupid or blind?"Don't mind them, take it as compliment because our clan is epitome of good genes," saway sa'kin ni Sonata dahil balak ko silang lapitan at kompontrahin. "They're always screaming that I'm gwapo, it's insulting."Soledad just shrugged. "Hindi mo naman kasi mapipigilan na humanga sila sa'yo kasi kahit ang ganda mo ngayon alam nilang sa lahi ka natin nagmula.
SERYOSO AKONG pinagmamasdan si Gaci na nakaupo sa lounge chair sa gilid ng swimming pool. Kanina ko pa siya pinagmamasdan habang ang aking napakagandang asawa abala sa pagpupunas ng buhok niya. Nakaupo rin sa katabing lounge chair ni Gaci.It's been a decade since we got married. Sa bawat araw na lumilipas mas lalo kong minamahal ang aking asawa. Sino bang hindi, bukod sa napakabait niya palagi niya kaming inaasikaso at hindi pinapabayaan. May mga gabi pa ring napapatanong ako kay Lord kung anong mabuting nagawa ko sa buhay para bigyan niya ako ng asawang tulad niya. Wala na kong mahihiling pa. Napakawalang kwenta kung kong magloloko ako, ni isipin hindi ko magawa. Hindi ko kayang makita siyang masaktan. Naglakad ako papalit sa kanila. Wala akong pang-itaas na damit, sayang naman kung itatago ko ang nakapaglalaway kong abs. Ngumiti sa'kin ang aking asawa, natawa ako sa lakas ng tibok ng puso ko. Gan'on pa rin ang epekto niya sa'kin, sa tuwing ngingiti siya
MALAWAK ang aking ngiti habang binabasa ang huling pahina ng aklat. Puno ng saya ang aking puso sa kabila ng mga naging karanasan namin. Matapos kong mabasa ay itiniklop ko ang libro at ilang ulit na hinamas ang pabalat niyon.Mas lalong napalawak ang aking ngiti dahil sa pagbukas ng pinto at nakita ko doon ang pagpasok ng pinakagwapong lalaking nakita ko sa tanang buhay ko. Nagkasalubong ang aming mga tingin at kumindat ito habang may mga ngisi sa labi."Kumusta ang book signing mo?" Umupo ako mula sa pagkakahiga sa kami. Sumimangot siya habang tinatanggap ang butones ng kanyang polo. "Hindi okay dahil hindi ka pumunta. Unang beses ko iyon na magpakita sa mga readers ko at ireveal ang totoong author ng mga binabasa nila."Malalaki ang hakbang na lumapit siya sa akin at dinamba ako ng yakap. Tulad ng nakasanayan niya kapag nalalapit sa akin ay ang dibdib ko agad ang aabutin ng kanyang malikot na kamay. Sa limang taon naming pagiging mag-asawa ay