“’Yung sinabi mo nakakatawa! Si big boss magkakagusto saakin?” natatawa nitong sabi at muling tumingin sa lalaki. “Nasasayo na kung maniniwala ka o hindi. Well, mamamatay ka na naman kaya ‘wag mo ng isipin ‘yun at mag enjoy nalang tayo pareho.” Ngisi nitong sabi at lumapit na kay Zoey habang inaamba ang syringe na hawak. “Sandali, may sasabihin ‘din ako sa’yo.” Sabi ni Zoey na ikinataka ng lalaki. “Sige pagbibigyan kita tulad huling oras mo na ito sa mundo.” Sabi nito sa kaniya at naupo sa tabi nito pero naka-amba na ang syringe nito sa may braso niya. “Alam mo bang hindi dapat ako ang pupunta dito? Si Devon sana, ‘yung isang secretary ni Xavier pero dahil gusto kitang makausap ngayon ay kinuha ko ang trabaho na ito. Alam mo kung bakit?” Napakunot ang noo ng lalaki dahil sinabi niya pero naging mabilis ang lahat at mabilis na hinawakan ni Zoey ang syringe na hawak niya pagkatapos ay tinurok ito sa braso ni Mr. Walter. “Arghh!” Malakas na da*ng ni Mr. Walter dahil sobrang
NAGISING si Zoey ng maramdaman niya ang kanina pa pabalik-balik na tunog ng tila naglalakad na tao. Hindi familiar sa kaniya ang silid na kinalalagyan niya ng siya ay magising. Purong gray ang kulay ng buong silid na mayroong kaunting black. Nang bumangon siya mula sa sofa na kinahihigaan ay doon niya lang napansin na parang isang typical na office ang kaniyang kinalalagyan. Ang tanong ay kanino? Naalala niya si Xavier, siya ang naalala niyang huli niyang kasama. Sakto na biglang bumukas ang pinto kaya napatingin siya doon. “B-boss,” biglang banggit niya at napatayo mula sa kaniyang kinauupuan. Pero natigilan siya ng sumilay ang ngiti nito sa labi at nilapitan siya. “Mabuti at gising ka na dahil ngayon na ang pinaka iintay mong pagkakataon.” Hinawakan nito ang kamay niya at hinila papunta sa kung saan. Nagtataka siya sa sinasabi nito pero hindi niya nagawang magtanong pa dahil gusto nalang niyang makita mismo ng dalawa niyang mga mata ang sinasabi nito. Naglakad sila ng i
Napaisip si Zoey dahil sa sinabi ng babae. Siguradong papagalitan siya ni Xavier dahil malinaw ang bilin sa kaniya nito kagabi na pumasok siya ng maaga at marami silang gagawin. Dahil doon ay pumayag na siya at pumasok na sila muli sa kumpanya. “Wait, ikaw ba ang new secretary ni Xavier? Are you… Ah! Fiona?” Nagulat siya ng malaman ng babae ang pangalan niya. “Paano niyo po ako nakilala?” tanong niya dito. Natahimik naman sandali ang babae kaya nagtaka si Zoey. “Nalaman ko mula sa anak ko. Kamusta namana ng trato sa’yo ni Xavier?” Based sa pagtawag nito kay Xavier ay mukang magkakilala ang mga ito. Hindi na siya magtataka dahil mukang mayaman naman talaga ang babae. “Maayos naman po. Although madalas masungit siya at parang dragon kaya ko naman pong pagtyagaan,” natatawa niyang sabi na ikinatahimik muli ng babae. “Ayos lang po ba kayo ma’am?” tanong niya dito na ikinatauhan nito muli. “N-nothing… it’s just… may kapareho ka ng sinabi mula sa babaeng kilalang-kilala ko.
PAGKALABAS ni Zoey sa office ni Xavier ay dali-dali siyang sumakay sa elevator at naisip na pumunta sa rooftop. Alam niya na walang tao doon kaya maaari siyang magpahangin at mapakalma ang sarili niya. Hindi pa ‘rin matigil ang pagtulo ng luha niya sa sobrang daming pumapasok sa isip niya. Nakita na niya ang mga magulang niya at ang isa pa nilang kapatid. Ang kaso iba naman ang tingin ng mga ito sa kanila, isang estranghero na kalaban. Okay lang sana sa kaniya ang katotohanan na ‘yun since nag babalat kayo nga siya ang kaso hindi niya akalain na iyon na mismo ang pagkakataon na makikita niya ang mga ito. Isa pang kinakasakit ng puso niya ay ang mga sinabi ng kapatid niyang si Catherine. Marahil silang dalawa lamang ni Catherine ang babae sa mga anak ng magulang nila ay iba ang bond na kagustuhan niya itong yakapin at sabihin na siya ang ate Zoey niya. Nahihimigan niya ang sakit at pighati sa bawat katagang sinasabi ni Catherine lalo na sa iniisip nitong papalitan niya si Zoey. Hi
NANG magising si Zoey ay doon niya lang narealize ang pag-iyak niya sa kambal. Kinokotongan niya ang kaniyang sarili dahil nagmistula siyang isang batang kailangan ng kalinga ng isang ina. Natigilan siya dahil doon. Bakit hindi nga ba’t kailangan nga niya ng kalinga ng isang ina lalo na sa ganoong sitwasyon na wala siyang maalala? Napailing siya sa iniisip niya dahil ayaw na niyang maging negative. Tama na mag isang araw na puro iyak dapat positive na siya. Pagtingin niya sa salamin ay maga ang kaniyang mga mata kaya napailing siya. Naligo siya’t dinaan nalang sa make-up ang mugto niyang mata at laking pasasalamat niya ng mawala ito. Nakaramdam na siya ng gutom sakto na pababa na siya at doon niya lang naalala na hindi nga pala siya kumain kagabi. Pagbaba niya ay amoy na amoy na niya agad ang mabangong pagkain. “Good morning ate Zoey! Nag order na kami ng umagahan tutal alam namin na pagod ka!” malaking ngiti na sabi ni Archer habang si Ace ay inakay siya papunta sa upuan niya’
“’WAG NA!” Nagulat sila ng bigla nalang sumigaw si Zoey. “A-ah kasi sir ako nalang ang bababa para kausapin ang mga kapatid ko.” kinakabahang dugtong na sabi ni Zoey ng mapansin ang gulat na expression ng mga ito. “Hija, ano ka ba. Walang problem ana umakyat dito ang mga kapatid mo hindi ba Xavier?” ngiting tanong ng mommy niya kay Xavier na agad naman ikinatango ng lalaki. “And besides sinabi ko na ‘din na papuntahin niya dito kaya any munite from now nandito na sila.” Mas lalong kinabahan si Zoey dahil sa mga nangayayari. Hindi niya alam kung bakit naroroon ang kambal, pero ng maisip niya na baka mayroong hindi magandang nangyari ay agad siyang nag-alala. “Hija maupo ka muna, bakit parang kinakabahan ka?” Napalingon siya sa ina niya ng hawakan siya nito sa braso at unti-unting inalalayan papunta sa sofa kaya wala siyang nagawa kundi ang maupo ulit. “N-napaisip lang po ako kung bakit nandito ang mga kapatid ko. Kami nalang po kasing tatlo ang magkakasama sa bahay, baka ma
“L-liana stop it, ano ka ba.” Bulong niya dito at iniupo na nag kambal sa upuan nila. Mabuti nalang at hindi sila napansin ng mga ito lalo na’t nagsimula ng magkwento ang kanilang ina. Habang naghihintay sila ng makakain ay mas tumataas ang takot ni Zoey dahil napansin niya na hindi maganda ang pinapakitang ugali ni Ace sa harap ng daddy nila. Hindi niya maintindihan kung bakit galit ang kapatid niya sa ama. “Do you want to say something to me kid?” biglang sabi ni Zekiel ng makitang titig na titig sa kaniya si Ace. “My life, mga bata ‘yan!” pagbabanta ni Claire sa asawa pero hindi ito nakinig sa kaniya. “Yes. You are rude.” “L-liam!” gulat na suway ni Zoey sa kapatid dahil sa sinabi nito. “Stop it!” bulong niya dito at agad na humingi ng tawad sa daddy nila. Napansin niya na napangisi ang daddy nila kaya nagtaka siya sandali doon. Sinabi pa ng mommy nila na wala lang iyon na sakto dumating na ang pagkain kaya kahit papaano ay naputol ang namumuong tension sa pagitan ni Ac
“ANDITO na tayo,” Hindi maiwasan ni Zoey ang mapatingin sa paligid nang pumasok sila sa isang office. Mayroon doong limang lamesa na kung saan ay maraming mga tambak na papeles sa ibabaw ng lamesa. Isang typical na itsura ng office ngunit iyon ay familiar kay Zoey. “Ipapakita ko sa inyo ang huling CCTV kung nasaan si Cath,” Natauhan si Zoey mula sa kaniyang pagtingin sa paligid ng bigla nalamang magsalita ang lalaking tinawag ni Xavier kanina na Fritz. Nagpunta sila sa isang table sa may left side then naka-open na ang laptop na naroon at mayroong plinay na video si Fritz. Agad na bumilis ang tibok ng puso ni Zoey ng makita niya ang paglalakad ng kaniyang kapatid na si Catherine. Walang ibang tao sa hallway pero ilang sandali lang ang lumipas ay biglang dumami na dahil tumunog ang bell. Dahil sa sobrang daming tao ay nahirapan silang hanapin kung nasaan si Catherine pero kalaunan ay nakita ‘din nila. “What?” hindi makapaniwalang tanong ni Xavier ng bigla nalamang mawala si