Chapter 6

Seraphina Acosta

Tinatahak ko ang daan papunta sa bahay ni Mia, dahil ngayong gabi ang bachelor’s party ng kapatid ng kasintahan nya. Hindi ko alam kung tama pa bang pumayag na sumama pa kay mia lalo na sa ganitong trabaho.

Pero isa lang kasi tumatakbo sa aking isipan ay yung pambayad at pambili ng gamot ni nanay  at para maging maayos ang aming pamumuhay.

Nang malapit nako sa bahay nila Mia, tanaw ko na si Mia at ang kanyang kasintahan na si Jeff. Kita ko ang ngiti sa mukha ni Mia. “SERAPHINA!!!!” tili neto, at marahan akong ngumiti sakanya.

Binati naman ako ni Jeff at niyakap ako, si mia naman niyakap ako ng mahigpit. 

“Ano ready ka na?” sambit ni mia

“I…. guess so?” sagot ko na may pagaalala

Naghanda na kami at sumakay na sa kotse ng kasintahan ni Mia. Hindi ko mawari sa isipan ko hanggang ngayon at parating si Liam ang nasa isipan ko.

“Oo nga pala aattend din si Liam baby sa bachelors mamaya” rinig kong gulat na sabi ni Jeff

H-ha? Bakit?" Nauutal kong tanong.

"Oo. Ang sabi niya, gusto niyang ma-enjoy ang last night niya bilang single. Saka, gusto niya raw makita ang kapatid ko. Kasama raw siya ng mga kaibigan niya," paliwanag ni Jeff, at hindi napansin ang aking reaksyon.

Ang puso ko ay nagsimulang kumabog ng mabilis. Ano ang gagawin ko? Hindi ko alam kung kaya kong harapin siya.

"Okay ka lang ba?" Tanong ni Jeff, nakatingin sa akin.

"Oo naman," sagot ko, pilit na ngumiti.

Pero sa loob-loob ko, nag-aalala ako. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung magkita kami ni Liam.

"Huwag ka nang mag-alala, Seraphina. Okay lang 'yan. Saka, andito naman kami ni Mia para sa'yo," sabi ni Jeff, na parang nakikita ang aking kaba.

Napabuntong-hininga ako. Sana nga ay tama siya. Sana nga ay okay lang ang lahat.

Habang naglalakad kami patungo sa venue ng party, hindi ko maalis sa aking isip si Liam. Ang kanyang mga mata, ang kanyang mga halik, ang kanyang mga salita—lahat ay nag-iwan ng marka sa aking puso.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung magkita kami. Pero alam ko na kailangan kong maging handa.

Kailangan kong ihanda ang aking sarili para sa isang gabi na puno ng panganib at kaguluhan.

Ang gabi na ito ay magbabago ng aking buhay magpakailanman.

Nang makarating kami sa venue, isang malaking bar na puno ng mga tao, mas lalo akong kinabahan.  Ang ingay, ang musika, ang amoy ng alak—lahat ay nagdulot ng kaba sa akin.  

Si Mia at Jeff ay abala sa pakikipag-usap sa mga bisita, kaya naman naiwan akong mag-isa sa isang sulok.  

Habang nakaupo ako, nakita ko si Liam mula sa malayo.  Nakausap niya ang kanyang mga kaibigan, at ang mga mata niya ay parang naghahanap ng isang tao.

Bigla akong kinabahan.  Ano ang gagawin ko kung makita niya ako?  

Sinubukan kong itago ang aking sarili sa karamihan, pero hindi ko magawa.  Parang may isang magnet na umaakit sa akin palapit sa kanya.

Nang mapansin niya ako, bigla siyang lumapit.  

"Seraphina," sabi niya, at ngumiti siya sa akin.  

Hindi ako nakapagsalita.  Ang puso ko ay kumabog ng mabilis.  

"Pasensya na sa nangyari noong nakaraan," sabi niya.  "Hindi ko dapat ginawa iyon sa'yo."

"Okay lang," sagot ko, pilit na ngumiti.  

"Gusto kong humingi ng tawad," sabi niya.  "Gusto kong malaman mo na hindi ko sinasadya ang aking mga ginawa."

"Alam ko," sagot ko.  

"Pwede ba tayong mag-usap?"  tanong niya.  

Hindi ako nakapagsalita.  

"Mamaya na lang," sabi niya.  "Pagkatapos ng party."

Tumango ako.  

Umalis na si Liam, at naiwan akong mag-isa.  

Habang nag-iisip ako, nakita ko si Mia na papalapit sa akin.  

"Seraphina, okay ka lang?"  tanong niya.  

"Oo naman," sagot ko, pilit na ngumiti.  

"May nangyari ba?"  tanong niya.  

"Wala naman," sagot ko.  "Medyo pagod lang ako."

"Sigurado ka ba?"  tanong niya.  

"Oo naman," sagot ko.  

Umalis na si Mia, at naiwan akong mag-isa.  

Habang nag-iisip ako, nagsimula na ang party.  

Ang mga tao ay nagsasayaw, nagtatawanan, at nag-iinom.  

Pero ako, hindi ako makasayaw.  Hindi ako makatatawa.  Hindi ako makakapag-inom.  

Dahil ang isip ko ay puno ng mga katanungan.  

Ano ang gagawin ko?  

Paano ko haharapin si Liam?  

Ano ang mangyayari sa amin?

Ang gabi na ito ay magbabago ng aking buhay magpakailanman.  

At hindi ko alam kung ano ang mangyayari.

===

Ang gabi ay lumipas ng mabagal.  Pilit kong iniiwasan si Liam, pero ang mga mata ko ay palaging nakatingin sa kanya.  Nakikita ko siya sa malayo, nakikipag-usap sa kanyang mga kaibigan, at ang mga mata niya ay parang palaging nakatingin sa akin.

Habang sumasayaw ako, naramdaman ko ang kanyang mga mata sa akin.  Ang bawat galaw ko ay parang sinasadya para sa kanya.  

Nang matapos ang party, hinanap ko si Mia.  Gusto kong umuwi na.  

"Mia, tara na," sabi ko.  

"Sandali lang, Seraphina.  May kakausapin lang ako," sagot ni Mia.  

Naiwan akong mag-isa.  At nang lumingon ako, naroon si Liam.  

"Seraphina," sabi niya, at ngumiti siya sa akin.  

"Liam," sabi ko, at tumingin ako sa ibang direksyon.  

"Pwede ba tayong mag-usap?"  tanong niya.  

"Hindi ko alam," sagot ko.  

"Pakiusap," sabi niya.  "Gusto kong malaman mo ang totoo."

Napabuntong-hininga ako.  "Sige," sabi ko.  

Naglakad kami palabas ng bar, at pumunta kami sa isang tahimik na lugar.  

"Seraphina," sabi niya, at hinawakan niya ang aking kamay.  "Gusto kong humingi ng tawad sa aking mga ginawa.  Hindi ko sinasadya ang lahat ng iyon.  Naapektuhan ako ng alak, at hindi ko alam ang aking ginagawa."

"Alam ko," sagot ko.  

"Pero gusto kong malaman mo na hindi iyon ang totoo kong nararamdaman," sabi niya.  "Hindi kita gusto dahil lang sa alak.  Gusto kita dahil sa'yo."

Nagulat ako sa kanyang mga salita.  

"Ano?"  tanong ko.  

"Gusto kita," sabi niya.  "Gusto kita ng totoo."

Hindi ako nakapagsalita.  Ang puso ko ay kumabog ng mabilis.  

"Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko," sabi ko.  

"Alam ko," sabi niya.  "Pero sana bigyan mo ako ng pagkakataon na ipakita sa'yo ang totoo kong nararamdaman."

“Teka diba…. Ikakasal ka na?”  biglang tanong ko sakanya at  ayan na ang  lumabas sa aking bibig  na parang isang bulong, isang tanong na matagal ko nang gustong itanong pero hindi ko alam kung paano.  

Ang pag-amin ni Liam ay nagdulot ng isang malaking gulong sa aking isipan.  Ang lahat ng aking mga plano, ang lahat ng aking mga pangarap, ang lahat ng aking mga pag-asa—bigla na lang itong naglaho.

Tumingin siya sa akin, ang kanyang mga mata ay puno ng pag-aalala at pagsisisi.  

“Oo,” sagot niya, ang kanyang boses ay mahina.  “Ikakasal na ako kay Isha sa susunod na buwan.”

Ang kanyang pag-amin ay parang isang suntok sa aking puso.  Ang lahat ng aking mga nararamdaman, ang lahat ng aking mga pag-asa, ay bigla na lang nawala.

“Pero…”  sabi niya, at hinawakan niya ang aking kamay.  “Pero hindi ko alam kung bakit ko pa rin nararamdaman ito para sa’yo.  Hindi ko alam kung bakit ko pa rin gusto na makasama ka.”

Hindi ako nakapagsalita.  Ang isip ko ay puno ng mga katanungan.  

Ano ang gagawin ko?  

Paano ko haharapin ang aking mga nararamdaman?  

Paano ko haharapin ang aking kinabukasan?

Ang gabi na ito ay nagdulot ng isang malaking pagbabago sa aking buhay.  

At hindi ko alam kung ano ang mangyayari.  Ang lahat ay naging malabo at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.  Ang aking puso ay parang isang larangan ng digmaan, ang pag-asa at pagkalito ay naglalaban sa loob ko.  

Ang pag-ibig ni Liam ay isang malaking palaisipan, at ang aking kinabukasan ay isang malaking katanungan.  

Ang lahat ay tila nakatali sa isang malaking palaisipan, at ako ay nawala sa gitna ng kaguluhan.  Ang aking mga pangarap, ang aking mga pag-asa, ang aking kinabukasan—lahat ay tila nakatali sa isang malaking katanungan.  

At ang tanging alam ko ay ang aking puso ay puno ng pagkalito at pag-asa.