"Tulungan mo ako!"
"Hezikaia, tulungan mo ako!"
"Hezikaia!"
Bumalikwas ako ng bangon dahil muli na naman akong nanaginip. Papalayo ng papalayo sa akin si Taylor habang humihingi siya ng tulong. Nanginig ang buong katawan ko at ramdam ko ang pagtulo ng pawis sa leeg ko.
Habol-habol ko ang hininga ko. Isang linggo na akong nananaginip tungkol sa kanya at halos gabi-gabi niya akong dinadalaw. Pinag-iimbestigahan na ng mga pulis ang nangyari sa kanya pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nagsasalita dahil natatakot ako.
Isang linggo na akong hindi lumalabas. Takot na takot ako dahil nakita ako ni Imran sa hotel. Pakiramdam ko kapag lumabas ako ay huling hininga ko na.
Niyakap ko ang mga tuhod ko at nagsimulang humik
"Huhuhuhu!" Naiirita akong humarap kay Frida. Malakas ang pag-iyak niya at parang batang inagawan ng candy. Akmang hahampasin ko siya pero mas lalong lumakas ang pag-iyak niya."Stop it, bitch! You're embarrassing me!" inis na sabi ko habang nilalagay sa likod ng kotse ang mga maleta ko."Hezikaiaaaaa!" Napabuntong-hininga ako at mariin na napapikit dahil talagang nakakahiya ang ginagawa niya. Pinagtitinginan na kami dahil sa parang bata niyang pag-iyak."Babalik ako! Kailangan ko lang umalis, Frida." Pinakalma ko ang sarili ko pero hindi tumigil ang malakas na pag-iyak niya."Bakit..." Suminghot siya. "Kailangan sa ibang..." Suminghot ulit siya kaya napapikit ako sa kahihiyan. "Bansa! Huhuhu!"
"I know exactly how you feel, hija. We're here for you."I smiled bitterly. Miss na miss ko na ang mga magulang ko. Hindi ko alam na sa isang iglap ay mawawala sila.Nasa harap ko ngayon ang mga magulang ni Pris. Isang linggo na ang nakakalipas at nailibing na ang magulang ko. Kahit sobrang stress ay tinanggap ko ang pagiging CEO dahil kailangan kong ipagpatuloy ang nasimulan nila Mommy at Daddy.Bumalik na rin ako sa bahay at walang araw na hindi ako dinalaw ni Frida mapa sa bahay man o opisina."Thank you, Madame-""Mommy, hija. Mommy." Ngumiti siya pero may kakaiba sa ngiti niya pero hindi ko na lang pinansin."When are you getting married?"
Natahimik ang dalawa hanggang sa unti-unti kong binasag ang katahimikan dahil sa malakas na pagtawa ko na sinabayan ng pagpalakpak ko. Lumakas ng lumakas ang tawa ko na para bang isang biro ang sinabi niya."Hey, why are you laughing? You're scaring me." Hinawakan ni Pris ang isang kamay ko para tumigil ako sa pagpalakpak."Teka lang, natatawa ako!" Mas lalong lumakas ang pagtawa ko at ramdam ko na ang pagsakit ng tiyan ko dahil sa dami ng tawa."Panagutan mo ako, Pris!" Naagaw ni Roxanne ang atensyon ko. Saglit akong napatingin ng seryoso sa kanya at muli na namang tumawa ng malakas at napa-palakpak ulit."I'm going to kiss you if you don't stop laughing," seryosong sabi ni Pris kaya unti-unting naging sery
Nakaramdam ako ng hilo dahil sa pagtama ng ulo ko sa batong pader. Unti-unti kong naramdaman ang pagtulo ng dugo mula sa ulo ko."O-oh my God! Y-you're bleeding, hija!" nagpapanic na sabi niya at narinig ko na lang ang pagtawag niya ng pangalan ni Pris sa cellphone.Nagising ako nang makarinig ng ingay. Maayos na ang pakiramdam ko at alam kong may bendang nakalagay sa ulo ko."Finally, you're awake!" Napasapo si Pris sa noo niya at agad na hinawakan ang kamay ko. Gusot ang white long sleeve polo niya at may bahid pa ng dugo."What were you thinking? Magpapakamatay ka ba?!" sigaw niya.Napatingin ako sa paligid at nandito ang buong pamilya niya. Bigla akong nakaramdam ng inis sa Mommy niy
"Nand'yan na si Ms. Braganza!"Pagbaba ko pa lang ng kotse ay rinig na rinig ko na ang sigawan ng mga nagpapanic na empleyado. Tumahimik ang buong building at tanging tunog lang ng heels ko ang naririnig.I was wearing a red glittering sleeveless dress that above my knee and Emmi Black Faux Suede Extreme thigh high heeled boots. I took my aviators off. Lahat ng taong nakatingin sa akin ay gumilid. Itinaas ko ang aviators ko para ibigay sa sekretarya ko na nasa gilid ko lang at mabilis niya 'yong kinuha.We stopped in front of the elevator and when the door started to open, lahat ay lumabas. Ayokong may ibang kasabay sa elevator maliban sa sekretarya at assistant ko.My assistant immediately pressed the 20th floor. "Do I have a lot of schedules today?" tano
"Tahan na, Hez. He'll be fine,"Hinagod ni Trina ang likod ko. Hanggang ngayon ay hindi pa lumalabas ang doktor at nailipat na si Pris sa operation room."Ginagalit ako ng gagong 'yon, ah!" Narinig kong sigaw ni Xanthus habang pinapatunog ang mga daliri niya. Binatukan naman siya ni Sorrel."Kumalma ka. Nakakahiya ka, ang ingay mo." Tumaas ang gilid ng nguso ni Xanthus at umupo."Hinuhuli na si Imran ng mga pulis. Nakatakas siya pagkatapos ng isang taon at bumalik siya para maghiganti," paliwanag ni Aina."I'll go to him. He'll pay for his shits. I'm going to kill him." Tinahan ko ang sarili."At ano?! Magiging killer ka rin? Gagaya ka sa kanya? Anong pinagkaiba niyo
Huminga ako ng malalim at ngumiti. Kinuha ko ang luggage ko at lumabas ng kwarto."Are you ready?"Ngumiti ako kay Zim. "Yes. Please, take care of my nephew," I said as I looked at my nephew. Ngumiti ako sa kanya at umupo para magpantay kami."Hey, big boy. See you again. Don't worry, I'll be back soon. Be a good boy and don't be stubborn, okay?" Ginulo ko ang buhok niya kaya nakangiti siyang tumango."Take care, Tita. I will wait for you!" He hugged me kaya mas lumawak ang ngiti ko."You, too, Zack." I kissed his cheek and looked at my brother. Tumayo ako. "We'll see each other again, Kuya. Mag-ingat kayo ni Zack," sabi ko kaya ginulo niya ang buhok ko. Napan
"What did you just say?"My forehead creased as I looked at my parents. I was sitting on my couch when they came here. Their faces were angry and problematic at the same time."Damn it! They have a daughter!" My mom shouted while putting her hand on her forehead."Calm down. Pris will take care of this," Dad calmly said.I stood up, still wondering what they're talking about. "Just tell me the problem," I coldly said."I thought they had only one child! I was wrong, son! They have a daughter! She's from New York. Her parents kept her for a long time. Goodness! That'd be their heir!" She shook her head, trying to calm herself but she failed."Go on, son. Move into her
"What did you just say?"My forehead creased as I looked at my parents. I was sitting on my couch when they came here. Their faces were angry and problematic at the same time."Damn it! They have a daughter!" My mom shouted while putting her hand on her forehead."Calm down. Pris will take care of this," Dad calmly said.I stood up, still wondering what they're talking about. "Just tell me the problem," I coldly said."I thought they had only one child! I was wrong, son! They have a daughter! She's from New York. Her parents kept her for a long time. Goodness! That'd be their heir!" She shook her head, trying to calm herself but she failed."Go on, son. Move into her
Huminga ako ng malalim at ngumiti. Kinuha ko ang luggage ko at lumabas ng kwarto."Are you ready?"Ngumiti ako kay Zim. "Yes. Please, take care of my nephew," I said as I looked at my nephew. Ngumiti ako sa kanya at umupo para magpantay kami."Hey, big boy. See you again. Don't worry, I'll be back soon. Be a good boy and don't be stubborn, okay?" Ginulo ko ang buhok niya kaya nakangiti siyang tumango."Take care, Tita. I will wait for you!" He hugged me kaya mas lumawak ang ngiti ko."You, too, Zack." I kissed his cheek and looked at my brother. Tumayo ako. "We'll see each other again, Kuya. Mag-ingat kayo ni Zack," sabi ko kaya ginulo niya ang buhok ko. Napan
"Tahan na, Hez. He'll be fine,"Hinagod ni Trina ang likod ko. Hanggang ngayon ay hindi pa lumalabas ang doktor at nailipat na si Pris sa operation room."Ginagalit ako ng gagong 'yon, ah!" Narinig kong sigaw ni Xanthus habang pinapatunog ang mga daliri niya. Binatukan naman siya ni Sorrel."Kumalma ka. Nakakahiya ka, ang ingay mo." Tumaas ang gilid ng nguso ni Xanthus at umupo."Hinuhuli na si Imran ng mga pulis. Nakatakas siya pagkatapos ng isang taon at bumalik siya para maghiganti," paliwanag ni Aina."I'll go to him. He'll pay for his shits. I'm going to kill him." Tinahan ko ang sarili."At ano?! Magiging killer ka rin? Gagaya ka sa kanya? Anong pinagkaiba niyo
"Nand'yan na si Ms. Braganza!"Pagbaba ko pa lang ng kotse ay rinig na rinig ko na ang sigawan ng mga nagpapanic na empleyado. Tumahimik ang buong building at tanging tunog lang ng heels ko ang naririnig.I was wearing a red glittering sleeveless dress that above my knee and Emmi Black Faux Suede Extreme thigh high heeled boots. I took my aviators off. Lahat ng taong nakatingin sa akin ay gumilid. Itinaas ko ang aviators ko para ibigay sa sekretarya ko na nasa gilid ko lang at mabilis niya 'yong kinuha.We stopped in front of the elevator and when the door started to open, lahat ay lumabas. Ayokong may ibang kasabay sa elevator maliban sa sekretarya at assistant ko.My assistant immediately pressed the 20th floor. "Do I have a lot of schedules today?" tano
Nakaramdam ako ng hilo dahil sa pagtama ng ulo ko sa batong pader. Unti-unti kong naramdaman ang pagtulo ng dugo mula sa ulo ko."O-oh my God! Y-you're bleeding, hija!" nagpapanic na sabi niya at narinig ko na lang ang pagtawag niya ng pangalan ni Pris sa cellphone.Nagising ako nang makarinig ng ingay. Maayos na ang pakiramdam ko at alam kong may bendang nakalagay sa ulo ko."Finally, you're awake!" Napasapo si Pris sa noo niya at agad na hinawakan ang kamay ko. Gusot ang white long sleeve polo niya at may bahid pa ng dugo."What were you thinking? Magpapakamatay ka ba?!" sigaw niya.Napatingin ako sa paligid at nandito ang buong pamilya niya. Bigla akong nakaramdam ng inis sa Mommy niy
Natahimik ang dalawa hanggang sa unti-unti kong binasag ang katahimikan dahil sa malakas na pagtawa ko na sinabayan ng pagpalakpak ko. Lumakas ng lumakas ang tawa ko na para bang isang biro ang sinabi niya."Hey, why are you laughing? You're scaring me." Hinawakan ni Pris ang isang kamay ko para tumigil ako sa pagpalakpak."Teka lang, natatawa ako!" Mas lalong lumakas ang pagtawa ko at ramdam ko na ang pagsakit ng tiyan ko dahil sa dami ng tawa."Panagutan mo ako, Pris!" Naagaw ni Roxanne ang atensyon ko. Saglit akong napatingin ng seryoso sa kanya at muli na namang tumawa ng malakas at napa-palakpak ulit."I'm going to kiss you if you don't stop laughing," seryosong sabi ni Pris kaya unti-unting naging sery
"I know exactly how you feel, hija. We're here for you."I smiled bitterly. Miss na miss ko na ang mga magulang ko. Hindi ko alam na sa isang iglap ay mawawala sila.Nasa harap ko ngayon ang mga magulang ni Pris. Isang linggo na ang nakakalipas at nailibing na ang magulang ko. Kahit sobrang stress ay tinanggap ko ang pagiging CEO dahil kailangan kong ipagpatuloy ang nasimulan nila Mommy at Daddy.Bumalik na rin ako sa bahay at walang araw na hindi ako dinalaw ni Frida mapa sa bahay man o opisina."Thank you, Madame-""Mommy, hija. Mommy." Ngumiti siya pero may kakaiba sa ngiti niya pero hindi ko na lang pinansin."When are you getting married?"
"Huhuhuhu!" Naiirita akong humarap kay Frida. Malakas ang pag-iyak niya at parang batang inagawan ng candy. Akmang hahampasin ko siya pero mas lalong lumakas ang pag-iyak niya."Stop it, bitch! You're embarrassing me!" inis na sabi ko habang nilalagay sa likod ng kotse ang mga maleta ko."Hezikaiaaaaa!" Napabuntong-hininga ako at mariin na napapikit dahil talagang nakakahiya ang ginagawa niya. Pinagtitinginan na kami dahil sa parang bata niyang pag-iyak."Babalik ako! Kailangan ko lang umalis, Frida." Pinakalma ko ang sarili ko pero hindi tumigil ang malakas na pag-iyak niya."Bakit..." Suminghot siya. "Kailangan sa ibang..." Suminghot ulit siya kaya napapikit ako sa kahihiyan. "Bansa! Huhuhu!"
"Tulungan mo ako!""Hezikaia, tulungan mo ako!""Hezikaia!"Bumalikwas ako ng bangon dahil muli na naman akong nanaginip. Papalayo ng papalayo sa akin si Taylor habang humihingi siya ng tulong. Nanginig ang buong katawan ko at ramdam ko ang pagtulo ng pawis sa leeg ko.Habol-habol ko ang hininga ko. Isang linggo na akong nananaginip tungkol sa kanya at halos gabi-gabi niya akong dinadalaw. Pinag-iimbestigahan na ng mga pulis ang nangyari sa kanya pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nagsasalita dahil natatakot ako.Isang linggo na akong hindi lumalabas. Takot na takot ako dahil nakita ako ni Imran sa hotel. Pakiramdam ko kapag lumabas ako ay huling hininga ko na.Niyakap ko ang mga tuhod ko at nagsimulang humik