KABANATA 115Matapos ng lunch break ay bumalik na ako sa floor kung nasaan ang opisina ni Colton. Akala ko ay wala pa rin siya pero nakita kong nakaawang ang pintuan ng opisina kaya sumilip ako. Hindi pa man ako tuluyang nakakasilip ay narinig ko na ang pamilyar na boses ni Devia. Kaya naman nanlaki ang mata ko at tuluyan ng binuksan ang pintuan ng kanyang opisina. “I….Akala ko hindi ka papasok ngayon, Love?” awkward na saad ko pero madiin lang itong nakatitig sa akin. Walang reaksyon kaya naman naguguluhan ako sa inaasal nito. “Love? I assume nagkabalikan na kayo,” saad ni Devia na nakaupo sa sofa habang naka dekwatro pa.“Well, I am here now, Fily. Do you need anything?” walang emosyong tanong nito na sobrang nakakapanibago. Isa!Sanay akong excited at nakangiti siya sa tuwing pumapasok ako sa kanyang opisina. Pero hindi ko lubos na maisip kung bakit ganito siya umasta ngayon habang nakangisi si Devia sa sofa ng opisina niya. Pero hindi ko na pinansin iyon dahil baka pagod siya
KABANATA 116“What!” sigaw ko kay Max na tumatawa na ngayon sa kinauupuan niya. Of course hindi ko gagawin yun no! Kahit pa magkaaway kami ni Colton ay hindi ko magagawang humalik ng ibang lalaki habang hindi ko siya kasama. “Go or shot puno, Fily.” Napatingin na lang ako sa beer na sinalinan ng puno ni Max. Napalunok na lang ako dahil alam kong tatamaan na ako kapag ininom ko ang shot na iyon. Pero mas tatamaan ako kapag humalik na lang ako ng ibang lalaki sa loob ng bar na ito. At hindi ako ganoon kababaw para pagtaksilan ang lalaking mahal ko. “Shot puno na lang,” nakapikit kong saad at mabilis na hinawakan ang baso pero bago ko pa man mainom ang alak ay may naramdaman akong humigit sa ‘kin. Sa sobrang bilis ng pangyayari ay nanlaki ang mata ko ng makita ang lalaki kanina na gustong maki-share ng table ay hinahalikan ako ngayon!Nang mapagtanto ang nangyayari ay mabilis ko siyang tinulak at malakas na sinampal sa mukha. “How dare you?!” sigaw ko sa kanya at madiin na pinunasa
KABANATA 117Buong araw ay wala akong ganang makipag-usap at binabad na lang ang sarili ko sa paperworks. Hindi ko na rin siya kinulit pero pinapaalalahanan ko siya sa mga importanteng gagawin. Kahit gusto kong tumawag ng delivery para sa pagkain niya ay nasasayangan naman ako sa lunch box na pinrepare ko para sa kanya. Kaya kahit medyo nagtatampo ako sa kanya kanina ay sinubukan ko pa ring ngumiti at pumasok sa opisina niya. Hindi ko napansing wala na pala sa loob ng opisina niya si Devia dahil hindi naman ako inimik nito kung umalis man. “Lo…S-sir, d-dinalhan kita ng lunch mo today,” nakangiting saad ko kahit napakalakas na ng tibok ng puso ko. Nag-aalala na baka tanggihan niya na naman katulad ng kanina dahil lalo kong ikakalugmok iyon. “Thanks, ilapag mo na lang diyan,” malamig na wika niya at hindi man lang ako tinignan kahit isang segundo lang. “M….may problema ba tayo?” hindi ko na mapigilang magtanong sa kanya dahil litong lito na ako. “Wala, Fily.” “W….wala?” hindi ko
KABANATA 118COLTON’S POVHabang papunta sa hospital room ng ama ko ay wala akong ibang iniisip kundi si Fily. Sobrang saya ko dahil sa wakas ay kami na ulit at pinangako ko na sa sarili kong hindi ko na sasayangin ang pagkakataon na ito. Binabalak ko na ring bumili ng singsing para sa kanya, dahil siya lang naman ang nakikita kong naglalakad papunta sa altar na ihaharap ko sa Diyos. “Hey bro, wattsup? Bakit ka napatawag?” tanong ni Vernon na halata pa ang pamamaos sa boses. “Nasaan si Alice? I need to talk to her,” wika ko sa kaibigan dahil alam kong kung saan lupalop niya na naman dinala si Alice lalo na ng malaman na pumayag ito sa arrange marriage sa ‘kin. “Huh! Bakit mo siya hinahanap? Tingin mo ba hahayaan kong magpakasal kayong dalawa?” sarkastikong bulong nito na malinaw ko namang narinig. “I need to ask her about engagement rings, Vernon,” seryosong wika ko pero mukhang badtrip pa rin talaga siya sa ‘kin.“Stop it Colton, anong engagement rings sinasabi mo diyan? Hindi n
KABANATA 119Mabuti na lang at may sumalubong sa aming doctor kaya mabilis na nadala sa emergency room si Fily. Hindi ko alam kung anong gagawin ko habang naghihintay sa balita tungkol sa babaeng inooperahan ngayon. “N….noah.” “Hindi ba’t sinabi kong wag kang umalis sa resort, Devia?” galit na tanong ko sa kanya habang nakatalikod pa rin at pilit inaaninag kung may lalabas na bang doktor mula sa ER. “P-pero,h…hindi ko….n-nag-aalala rin ako kay Fily,” bulong nito na lalong ikinagalit ko. Mabilis akong lumingon sa kanya at mas lalong hindi makapaniwala sa itsura niya ngayon. Mukha siyang batang nakuhanan ng laruan, animo’y batang kaunti na lang ay bubulwak na ang mga luha. “Talaga ba Devia? Nag-aalala? For sure ikaw ang nagsimula ng away sa banyo kaya nangyari ito kay Fily,” sisi ko sa kanya. Nakita ko naman kung paano siya mapayuko sa harapan ko at narinig ko ang pagsinghap niya. “K-kapag may nangyaring masama kay Fily, baka hindi lang sa kulungan ang aabutin mo Devia.” Pero mas
KABANATA 120Pagmulat ng mata ko ay nakita ko ang sarili ko habang sinusukat ang isang napakagandang dress. Hindi ko lang lubos maisip kung bakit hindi ko marinig ang sinasabi ng sarili ko maging ang boses ko ay hindi ko marinig. Kitang kita kong namamangha ang sarili ko habang full glam ang ayos at readyng ready na. Natatandaan ko ang araw na ito, ang pang-limang anibersaryo namin ni Colton bilang magkasintahan. Todo bihis at porma pa ako ng araw na ito dahil pakiramdam ko ay magpo-propose na siya. Maya-maya lang din ay pumasok si Devia na may malaking salamin pa sa kanyang mga mata. Hindi mo aakalaing makakaya niyang agawin ang lalaking kinukwento kong gusto at nakikita kong tatayong ama ng mga anak ko. Ngayong nakikita ko ang mga ngiti niya para sa ‘kin ay sobra pala ang naging tiwala ko sa kanya dahil sa likod ng mga ngiting ito ay ang katotohanang may kinikimkim siyang pagtingin sa taong committed sa ‘kin. Napapangiwi na lang ako sa tuwing nagtatawanan na parang hindi magigin
KABANATA 1213 days have passed at hindi ko na ulit nakita si Colton. Hinihintay ko siyang bumisita pero kahit anino niya ay hindi ko man lang naramdaman. I texted and calld him pero kung hindi available ang numero niya ay pinapatayan niya ako ng tawag. Which is very malayo sa Colton na gusto palaging naririnig at nakikita ako. FLASHBACK“Love, when I happen to be unreachable please be patient with me,” saad ni Colton habang nakayakap sa likod. Nanunuod kami ng movie kung saan bigla na lang siyang naglambing at pumunta sa likod ko. Nakayakap habang nakasandal ang baba sa aking balikat. “Will it happen, love?” tanong ko habang nasa telebisyon pa rin ang tingin pero ang atensyon ko ay nasa lalaking nakayakap sa likod ko. “Hindi ko kayang baliwalain ka Fily. Pero kung sakaling mangyari iyon ay sana alam mong mahal na mahal kita,” bulong nito na nagbigay ng kakaibang pakiramdam sa kaibuturan ko. This night was suppossed to be a happy one, we were happy not until he came back from the
KABANATA 122Sobrang saya ko ng malaman ko na buntis ako, mas ginanahan akong kumain at maglakad-lakad para makalabas kaagad ng hospital. Nakakita rin ako ng mga batang naglalaro kaya naman pinanuod ko itong maglaro, sa susunod na taon ay baka ako naman ang naghahabol sa ganyan kalaking bata. “Are you girl or boy kaya baby? Pero kahit anong gender mo, mahal na mahal na agad kita,” naluluhang sambit ko habang haplos ang aking tiyan na wala pang senyales ng pagbubuntis. Wala man sa plano ang bata ay alam kong magugustuhan at mamahalin rin ito ng tatay niya. Palagi kong nakikita si Colton na palaging tumitingin sa mga bata at minsan ay nakikipaglaro pa sa mga ito. May isang beses pa nga na halos ayaw na siyang bitawan nung bata dahil wala siyang kapaguran sa pakikipaglaro sa mga ito.“Medyo malungkot lang si mommy anak, sabay sana naming nalaman ng daddy mo na ipinagbubuntis kita,” patuloy na haplos ko sa aking tiyan. Wala man siya ngayon ay ipinangako ko naman na siya ang pinakaunan
KABANATA 139Buong linggo ay wala akong ginawa kundi magpaka-busy sa kaso ni itay, kasama ko si Craise habang sabay kaming nagb-brainstorming kung paano namin gagamitin ang mga ebidensya sa tatay niya. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Colton ay nag-focus ako para patunayan sa kanya at maging sa ama niya na mali ang kinalaban nila. If he is dirty enough to do these insane things, well babalikan ko ang mga kawalang hiyaan niya at ibubunyag ko iyon sa publiko. “Hindi ba pwedeng pumunta si Kuya dito sa condo mo, Fina?” nakasimangot na tanong ni Craise sa akin. Kanina pa siya palabas-labas dahil sa katatanong ng mga detalye tungkol sa kaso. Malamang ay mas maraming alam si Colton kaya duon siya nagtatanong. “You we’re so makulit sa pagiging abogado ko, pero hindi mo alam lahat ng information?” tanong ko sa kanya na ikinasimangot nito lalo. “Bakit ba ayaw mong makita ang kuya ko? Ako na ang nahihirapan sa inyong dalawa, yung isa palaging tinatanong kung kumain ka na, ikaw naman ayaw mo
KABANATA 138Tulala at malalim ang iniisip ko habang pabalik ng hospital. Hindi ko alam kung paano ako nakapag-drive habang naalala ang mga impormasyon na tumatak sa aking isipan. Ang mga taong tinanggalan nito ng hanap-buhay, mga magsasakang pilit inuutakan para sa pansariling interes, at mga taong inapakan sa kadahilanang mas may kapangyarihan ito. Kasama ang mga protesta na hindi napakinggan dahil sa hindi na-establish na balita. Naunahan ng pera bago pa ang katotohanang kayang bilhin ng mga mayayaman ang mga taong puno ng pagsisikap. Ang mga taong nagsasakripisyo sa initan at magdamag na tayuan para lang may maiuwing katiting na biyaya sa kanilang pamilya. Ang kasong ito ay hindi na lamang para sa aking itay, ito ay para na rin sa mga taong naapi, nawalan ng hanapbuhay at mga taong nasagasaan ng isang mapanakit at mapangabuso na demonyo. “Still up pa rin ba ang offer mo?” tanong ko kay Craise ng sagutin nito ang tawag ko. “A-ano….anong offer?” tanong nito habang halata na na
KABANATA 137“I won’t use the same strategy your dad did,” matigas na wika ko sa kanya. Nakakaintindi naman itong tumango pero alam ko ring ipipilit nito ang gusto. Their dad is a monster. And I want to use the law to make him beg that he should have gone for a good life instead of blaming other people just because he is powerful. “Kung hindi mo kayang gamitin ang mga anak niya, sigurado akong may gagamit sa amin laban sa kanya,” huling wika ni Craise bago ito tuluyang nawala sa aking paningin. “Anong ibig niyang sabihin?” bulong ko pero wala namang makakasagot nun dahil umalis na ang lalaki. “Fily, dito na rin muna ako tutulog ha. Samahan na kita magbantay kay Tito,” aniya Pam habang nakatingin kay itay na may mga swerong nakakabit sa kanyang katawan. Marahan lang akong tumango at tumabi sa kanya sa kabilang sofa, mahina niyang tinapik ang balikat kaya mabilis akong humilig sa kanyang balikat. Hindi man comportable ang aming mga pwesto pero hindi ko na namalayan na naka-idlip na
KABANATA 136“Pwede ba Colton? Hindi ka ba titigil sa pagsunod mo?” galit na tanong ko sa kanya ng makitang sumusunod pa rin ito sa akin. “Buntis ka ba, Fily?” mahinang tanong nito na umabot pa rin sa pandinig ko. Sorry anak, pero kailangan kitang itanggi sa ama mo. “Ganyan ka na ba kabilis maniwala ngayon? Hindi ako buntis at hinding hindi ako magpapabuntis sa ‘yo, Colton,” sambit ko tuluyan siyang iniwan sa canteen. Sinubukan niya pa akong tulungan pero mabilis kong iniwas sa kanya ang mga dala ko. Kung maaari lang ay ayoko ng magkaroon ng anumang interaksyon sa kanya. “Fina! Okay ka lang? Hindi ka naman nasaktan nung pumunta ka dito?” humahangos na tanong ni Craise. Mukhang kagagaling lang nito sa natapos na runway pero dito kaagad siya pumunta. Mukhang umaatake na naman ang pagiging emosyonal ko dahil ramdam ko ang pangingilid ng luha ko. Sa buong durasyon na nandito ako sa hospital ay sila ang tinatanong ko kung kamusta. Pero ngayong tinanong ako ng lalaki ay parang naramd
KABANATA 135Humahangos akong pumunta ng hospital, dire-diretso ako sa emergency room. Ni hindi ko na inalintana kung anong itsura ko basta makita ko lang ang itay. Malayo pa lang ako ay nakita ko na agad ang inay na nakasandal sa pader. Si bunso ay palakad-lakad at hindi alam ang gagawin. Nakita kong mahigit isang oras ng ginagamot ng mga doktor ang itay sa loob ng emergency room.“Ate!” sigaw ng kapatid ko at mabilis na lumapit sa ‘kin. Umiiyak ito habang nakayakap sa katawan ko. Mukhang nailabas ko na ata lahat ng luha ko dahil walang tumutulong luha dito. “S-sabi ng mga pulis, pinagtulungan daw si itay sa loob ng kulungan. A-alam nating mabait si itay kaya h-hindi ito magsisimula ng gulo,” pagsusumbong nito kaya lalo akong naawa sa bunsong kapatid. “Magbabayad ang may gawa nito kay itay bunso, hindi tayo papayag na kung sino pa ang nag-aagaw buhay ay siya pa rin ang mananagot,” may gigil na bulong ko sa kanya bago ako umalis mula sa yakap niya. Pinuntahan ko ang inay at itin
KABANATA 134 My mind went blank. Wala akong ibang maisip maging ang presensya ni Craise na ngayon ay hawak-hawak ako ay hindi ko napansin. “Are you okay, Fina?” nag-aalalang tanong nito. Isang masamang tingin lang ang pinataw ko sa kanya. Kahit nanghihina ay tumayo ako ng hindi humihingi ng tulong sa kanya. Ngunit dahil sa naging epekto ng masamang balita ay muli lang nanlambot ang tuhod ko at napaupo sa harapan niya. “Just let me fucking help you. I know you don’t like me, but your body can’t take it,” sambit nito kaya kahit ayoko mang magsalita dahil alam kong masasakit na salita lang ang lalabas sa aking bibig ay wala akong nagawa. “Leave me alone. Finish the runway, Villagonzalo. Wag ngayon,” madiing wika ko sa kaniya. “Tinatawag ka na ng organizers, Craise. I’ll take it from here,” wika naman ng magaling na kapatid nito. Nakita ko lang ang marahang pagtango ni Craise sa kuya niya. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat na dumating ang kuya niya. Dahil alam ko sa sa
KABANATA 133That night, hindi ko alam kung paano ako nakatulog sa kakaisip sa dalawang magkapatid na handang magpagamit para makulong ang ama nila. “Gosh, sakit ng ulo ko!” inis na wika ko pagkatayo mula sa higaan. Badtrip tuloy ako ang aga-aga pa lang pero kumikirot ang ulo ko, paano ba naman ay kulang ang tulog. Everything was literally fine except for my mood, everyone was happy and smiling. Even Pam, she was smiling while looking at something on her phone. I also got medicine and cooked instant noodles before drinking my meds. It’s another day to the company, but I can finally see the models and how they present theirselves in the runway. “Girl, are you ready for tonight's ganap? A lot of our model would be representing our company at bench,” excited na sambit ni Pam. “Of course, kahit noon pa naman ay gustong gusto ko na kapag may mga rampa-rampahan diyan. I was really grateful for my parents, they put up with my kaartehan nung nakaka luwag-luwag pa kami,” wika ko at inaalal
KABANATA 132“C’mon, Fina! Just say yes already, ilang weeks na lang magsisimula na ang trial,” pangungulit nito na hindi ko pinansin. Sana pala ay nagtigil na lang ako sa bahay kesa pagurin ang sarili kong mag-ayos, mag-commute para lang ibenta ang sarili niya sa ‘kin. Kahit nanggigigil ay pinipigilan ko ang sariling sumabog dahil nakakahiya sa mga taong makakarinig ng pang-kalye kong sermon. “J….just finish your food, Craise,” may diing saad ko pero mukhang hindi niya pa rin sineseryoso ang sinasabi ko. “I have leads and statements okay? May witness rin, ano hindi ka pa rin ba papayag?” tanong nito na ikinailing ko na lang. My hunch is saying na baka niloloko na naman ako nito, baka ang sinasabi nitong leads at statements ay gawa-gawa niya lang. Baka maging ang witness na tinutukoy nito ay siya, sobrang galing niya naman kung ganoon. “We can check his whereabouts, Fina! I already put a GPS tracker on his car kaya mabilis lang natin siyang mahahanap.”“I also hired men to watch
KABANATA 131Pagkatapos kumain ay umalis na rin si Craise dahil may pupuntahan pa raw siya. Habang ako ay kinakausap ang mga events coordinator lalo na sa papalapit na fashion week. Marami kaming mga modelo sa kumpanya at dahil may mga fashion week na nataong gagawin sa iisang araw ay ipapasok ko kung maaari lahat ng mga modelong available. Experience na rin ito at knowledge on how to handle or walk in a runway. “Okay lang ba ang ayos ko, Pam?” tanong ko sa babae na nakaupo lang sa sala. Tinignan lang ako nito saglit at marahang tumango. Hindi rin naman ako nag-aasam ng malaking reaksiyon mula sa kanya dahil alam kong mag pinagdadaanan ito. Ayoko na rin siyang guluhin at magpasama sa kikilalaning lawyer dahil ayoko ng dumagdag sa sakit ng ulo niya. Kahit hindi nito sabihin ay alam kong apektado pa rin siya sa problemang hindi niya masabi-sabi sa akin. Pinili ko ring bag ay yung classic channel na nakita ko sa closet. It goes very well with my tube dress na plain black lang din. A