บทที่ 0006

EP.6 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน คลิปฉาว (NC 18+)

"อื้อ!" ฉันพยายามจะผลักตัวของเขาไปให้พ้น แต่อีกฝ่ายก็กระแทกจูบกลับมาอย่างรุนแรง

"อ่อยอ้ะไอ้โอ้กอิด (ปล่อยนะไอ้โรคจิต)" แม้ฉันพยายามขัดขืน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

ฝ่ามือหนาของฟาเรนบีบจับที่ปลายคางของฉันให้เงยหน้าขึ้นเพื่อรับรสจูบที่เร่าร้อน เขาบดขยี้ลงมาอย่างหนักหน่วงและสุดแสนจะป่าเถื่อน ริมฝีปากได้รับรสชาติบุหรี่ขมผสมกับลมหายใจที่ร้อนระอุของจอมโหดตรงหน้า

เขาถาโถมจู่โจมจูบฉันอย่างไม่หยุดยั้ง จนแทบไม่ได้หยุดหายใจ

และแม้ว่าฉันพยายามรวบรวมกำลังที่มีเพื่อผลักฟาเรนออกไปให้ได้ แต่ทว่าแรงที่มีมันก็ไม่สามารถสู้แรงของผู้ชายอย่างเขาได้อยู่ดี

เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่เขาขบเม้มดูดปากของฉันอย่างหนักหน่วงนั้น ฉันก็ลอบใช้โอกาสนี้ขบฟันกัดลงที่ริมฝีปากล่างของเขาอย่างเต็มแรง และ…

พลั่ก! ฟาเรนผลักตัวของฉันกระแทกเข้ากับผนังทันทีเมื่อถูกฉันกัด

ปัก! แผ่นหลังของฉันฟาดเข้ากับผนังห้องอย่างแรงจนจุกไปหมด

"โอ๊ย!!" เขาโวยวายเสียงดังลั่นและลูบริมฝีปากด้วยท่าทางเจ็บอยู่ไม่น้อย

"ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที มีไอ้โรคจิตจะข่มขืนฉัน!!"

"ช่วยด้วย!!" แม้ว่าจะจุก ๆ แต่เมื่อได้โอกาสฉันก็แหกปากร้องสุดเสียงเพื่อขอความช่วยเหลือทันที

ฉันรีบวิ่งตรงไปยังประตูห้องเพื่อหาทางหนี…

เนื่องจากฉันพักอยู่ในหอพักของนักศึกษา ซึ่งแน่นอนว่าถ้ามีใครผ่านมาได้ยินจะมาช่วยฉันได้ทันแน่ ๆ แต่กลับไม่มีใครเลยที่ผ่านมาได้ยิน

แกร๊ก!

ทันทีที่ฉันบิดลูกบิดประตูหอพักออก เตรียมจะก้าวขาออกไป

ฟุ่บ!

คนตัวสูงใช้ท่อนแขนแกร่งเพียงข้างเดียวคว้าเอวบาง ๆ ของฉันจากทางด้านหลัง ก่อนจะกระชากตัวของฉันกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง พร้อมกับยกเท้าถีบกระแทกประตูปิดเสียงดังสนั่น

ปัง!

เขาไม่สนใจว่าใครจะผ่านมาได้ยินหรือไม่ก็ตาม และในขณะที่ฉันกำลังจะโวยวาย ฝ่ามือหนาก็ปิดปากของฉันเอาไว้แน่นจนแทบไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาได้เลยแม้แต่นิดเดียว

"เธอชอบแบบรุนแรงงั้นเหรอ?"

ฟาเรนขยับใบหน้าเข้ามาพูดใกล้ ๆ

ฉันเหลือบไปมอง ซึ่งระดับสายตาของฉันก็มองเห็นริมฝีปากล่างของเขามีรอยฟันของฉันอยู่และคราบเลือดซึม ๆ ออกมาเพียงเล็กน้อย

"ได้!" ฟาเรนพูดกระซิบที่ข้างหูของฉันเบา ๆ พร้อมกับอะไรบางอย่างที่เสียดสีกับสะโพกและตุงอยู่ที่ด้านหลังของฉันในตอนนี้… ท่อนยาว ๆ แข็ง ๆ

ซึ่งฉันพอเดาได้ว่ามันคืออะไรกันแน่ และฉันก็ทำได้แค่รู้สึกขยะแขยงมัน แต่ขยับตัวออกห่างไม่ได้เลย เพราะถูกเขารั้งเอาไว้แน่น

ฉันเกร็งและสั่นไปหมด เหงื่อแตกไปทั่วใบหน้า และพยายามหายใจเข้าออกผ่านฝ่ามือหนา ๆ ของเขาที่ปิดทั้งปากและครอบมาจนถึงจมูก ทำให้ฉันเริ่มหายใจลำบาก

"คิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอว่าเธอเรียกร้องความสนใจจากฉันอยู่"

เขาลูบข้างแก้มของฉันเบา ๆ พร้อมกับมองฉันด้วยแววตาที่ดูถูกฉัน

ร่างสูงเลียริมฝีปากของตัวเองที่แดงช้ำและห้อเลือด เขาจับใบหน้าของฉันให้หันกลับมาสบตากับเขาอีกครั้ง ฟาเรนบีบใบหน้าของฉันแน่นจนเจ็บระบมไปหมด พูดออกมาไม่ได้เพราะเขาปิดปากของฉันเอาไว้แน่นด้วย

"ฉันก็สนใจเธอแล้วนี่ไง!" เขาพูดก่อนจะแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย

"และฉันจดจำเธอได้ดีกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ซะอีก" ฟาเรนเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบาก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาในระดับสายตาของฉัน

"ยัยน้ำขิง!" เขาเรียกชื่อของฉันด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวแปลก ๆ ก่อนที่ปลายนิ้วโป้งของฟาเรนจะกดเปิดคลิปวิดีโอที่ถูกเผยแพร่ลงในเว็บไซต์ของมหาลัย

มันคือคลิปที่ฉันสาดน้ำใส่หน้าของฟาเรน และตอนที่ฉันชี้หน้าด่าทอเขาสารพัด

ฉันมองคลิปนั้นอย่างตกใจเล็กน้อย เพราะฉันเองก็ไม่คิดจริง ๆ ว่าจะมีมือดีถ่ายแล้วเอาไปลงในอินเทอร์เน็ตแบบนั้น

"เธอทำให้ฉันกลายเป็นตัวตลกของพวกมัน!" เขาเลื่อนให้ฉันดูคอมเมนต์หัวเราะเยาะต่าง ๆ และคำด่าทอ ล้อเลียนฟาเรนที่มีมากมาย จากพวกผู้ชายที่คาดว่าน่าจะเป็นคู่อริของตัวเขาเอง

ฟาเรนกำโทรศัพท์ของตัวเองเอาไว้แน่นจนแทบจะแหลกคาฝ่ามือของเขา

"เธอจะรับผิดชอบยังไง?" เขากัดฟันแน่นและเอ่ยถามกลับมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

"อึก! ปล่อยฉัน!" ฉันแกะฝ่ามือหนาของเขาออกจากริมฝีปากของตัวเองได้สำเร็จและหันกลับไปสู้หน้าฟาเรนอีกครั้ง

ในเมื่อหลังชนฝาแล้วจริง ๆ ถ้าหนีไม่ได้ก็ต้องสู้สุดใจแล้วสินะ

"คนอย่างนาย อายเป็นด้วยเหรอ?" ฉันขึ้นเสียงกลับไป และเหลือบตามองคลิปนั้น ก่อนจะตวัดสายตากลับมามองใบหน้าโหด ๆ ของฟาเรน

"ฉันไม่ได้อาย! แต่เธอต่างหากที่ต้องอาย!" เขาพูดเพียงแค่นั้น ก่อนจะก้มลงมาอุ้มตัวของฉันขึ้นบนไหล่กว้าง

ฉันพยายามดึงทึ้งผมของเขาและตบตีสารพัด แต่คนหยาบกระด้างอย่างฟาเรนกลับตีหน้านิ่งราวกับไม่ได้รู้สึกรู้สาใด ๆ

เขาเดินไปยังเตียงที่ตั้งอยู่ไม่ไกลภายในหอพักนักศึกษาที่คับแคบของฉัน

ตุ้บ! และโยนตัวฉันลงกับเตียงแข็ง ๆ

"อัก!" ฉันร้องออกมาอย่างทั้งจุก และเจ็บไปทั้งตัวแบบขยับไม่ได้เลย

"ปล่อยนะ อย่าทำอะไรฉันนะ" ฉันเอ่ยออกไปอย่างแผ่วเบา และยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยค ฟาเรนก็ขึ้นมาคร่อมตัวของฉันเอาไว้ทันที

เขาหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาจ่อที่ใบหน้าของฉัน

ฟาเรนเหยียดยิ้มชั่วร้ายออกมา พร้อมกับจับใบหน้าของฉันให้หันไปมองกล้องของเขา

"ปล่อยนะ" ฉันเบิกตาโตมองที่กล้องโทรศัพท์นั้น ก่อนจะใช้กำลังเท่าที่มีปัดโทรศัพท์ของเขาตกไปที่พื้นทันที

"ปล่อยแน่ แต่ปล่อยในนะ" เขาพูดแดกดันใส่ฉันอีกครั้ง

เพียะ! ฉันหมดความอดทนและตบหน้าของเขาไปอีกครั้งอย่างเต็มแรง

"ไอ้ทุเรศ ไอ้หน้าตัวเมีย!" ฉันพ่นคำด่าใส่หน้าฟาเรนไปอย่างหมดคำพูดแล้วจริง ๆ

ฟาเรนใช้ปลายลิ้นดุน ๆ ที่ข้างแก้มด้านที่ถูกตบเล็กน้อย พร้อมกับมองตามโทรศัพท์ของเขาที่ตกลงไปที่พื้นด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย

"เธอรู้ไหมว่าทุกครั้งที่ใครก็ตามมันทำฉันเจ็บ!"

"ฉันมักเอาคืนมันเป็นเท่าตัว!!" ฟาเรนพูดขึ้นเสียงดังลั่นด้วยใบหน้าที่ป่าเถื่อน

ฟุ่บ! เขากระชากกางเกงขาสั้นตัวบางของฉันจนฉีกขาดออกจากกัน

แควก!

"โอ๊ย...ไม่นะ! ไม่!"

ฉันพยายามจะขัดขืนผลักตัวของฟาเรนออก แต่เขานั่งคร่อมตัวของฉันเอาไว้ ทำให้ฉันขยับไปทางอื่นไม่ได้เลย

ฟาเรนกระชากกางเกงชั้นในตัวบางของฉันออกอย่างป่าเถื่อน รอยเล็บของเขาขูดเรียวขาอ่อนของฉันเป็นทางยาวไปจนถึงข้อเท้าเป็นรอยแดงยาว

"ฟาเรน ไอ้ (อัก)" เขายัดกางเกงชั้นในใส่ปากของฉันเอาไว้ ข้อมือทั้งสองข้างถูกเขารวบตึงขึ้นเหนือศีรษะ เขาถอดเข็มขัดนักศึกษาตัวเองออกก่อนจะรัดแขนของฉันไว้ด้วยกัน จนทำให้ฉันไม่สามารถขัดขืนอะไรได้เลย

"อี๊ด ๆ (กรี๊ด ๆ)" ฉันกรีดร้องออกมาสุดเสียง แต่มันก็เปล่าประโยชน์ เพราะเสียงของฉันแทบไม่มีเล็ดลอดออกมาได้เลยสักนิด

ฟาเรนจัดการถอดเสื้อผ้าของเขาออกจนหมด พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ของเขามาถ่ายสภาพที่น่าอายของฉันในตอนนี้

ฉันน้ำตาไหลพราก ใจหนึ่งก็กลัว แต่อีกใจหนึ่งก็คงต้องยอมรับในชะตากรรมที่เจอ

"จะร้องไห้ทำไม?" ฟาเรนเลื่อนกล้องโทรศัพท์มาส่องที่ใบหน้าของฉัน

"อย่าทำเป็นไม่เคยไปหน่อยเลยน่า อย่างเธอผ่านมากี่คนแล้ว" เขามองเรือนร่างของฉันนิ่ง ๆ

ฟาเรนถ่ายลงไปยังท่อนล่างของฉัน ซึ่งฉันก็รีบพยายามหุบขาของตัวเองทันที

"อื้อ ~" ฉันหันหน้าหลบ แต่มันก็หลบไม่ได้อยู่ดี

ฟาเรนจับขาของฉันแยกออกจากกันทันที แม้ฉันพยายามจะดิ้น แต่ก็ถูกร่างสูงใหญ่ทับเอาไว้ เขาดึงกางเกงลงพร้อมกับควักเอาแก่นกายมหึมานั้นออกมาวางพาดลงบนหน้าท้องของฉัน

"อื้อออ!!!" ฉันร้องออกมาลั่นอย่างรังเกียจและไม่กล้ามองมัน ตัวสั่นสะท้านอย่างกลัวและทำอะไรไม่ถูก

"อาเอน (ฟาเรน)" ฉันสบสายตาชั่วช้าของเขาอย่างวิงวอน

ฟาเรนใช้ริมฝีปากฉีกซองถุงยางอนามัยและมองฉันกลับมาด้วยสายตาที่ไร้ซึ่งความเมตตาปรานีใด ๆ และคนสารเลวแบบเขาคงไม่หยุดแค่นี้แน่ ๆ

"โทษที ฉันก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษ" เขาพูดขึ้นด้วยเสียงแข็งทื่อ พร้อมกับลูบเช็ดคราบเลือดที่ซึมออกมาจากริมฝีปากที่ถูกฉันกัดไปไม่นาน

ฟาเรนจับเรียวขาของฉันสองข้างถ่างออกจากกัน พร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเอาไว้ ปลายนิ้วของเขาลูบสัมผัสที่ส่วนนั้นของฉันเพียงเล็กน้อย

"หวังว่าจะไม่หลวมมากนะ" ฟาเรนพูดก่อนจะใช้ปลายนิ้วถูไถความเป็นหญิงที่หวงแหนของฉัน พร้อมกับพูดจาดูถูกสารพัด

"อื้อ อย่า!" ฉันร้องไห้ออกมา เพราะมือก็ถูกเข็มขัดรัดแน่นจนขยับไม่ได้เลยสักนิด ปากก็ต้องกัดกางเกงในของตัวเองอย่างพูดไม่ออก

ฉันมองความน่าอัปยศที่กำลังจะเกิดขึ้นอย่างไม่อาจจะช่วยเหลือตัวเองได้เลย

ฮื้อ ฮื้อ ~ ฉันร้องไห้ออกมาอย่างกลัวจนตัวสั่น ทำได้เพียงแค่มองดูไอ้คนสารเลวอย่างฟาเรน กระทำชำเราตัวเองอย่างหมดหนทางสู้

"รับรองว่าคลิปของเธอจะทำให้คนลืมคลิปของฉันวันนี้ไปเลย" เขาเลื่อนกล้องขึ้นมาถ่ายที่ใบหน้าของฉันชัด ๆ

สวบ!!!

END OF NAM KHING’S PART

ฟาเรนกระแทกท่อนเอ็นของเขาเข้ามาแบบสุดแรง อย่างไม่สนใจว่าร่องรักของร่างบอบบางนี้ไม่สามารถรองรับต่อขนาดของเขาได้

และมันทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเจ็บแทบปางตายจริง ๆ

"อี๊ดดดดดด (กรี๊ดดดดดด)" น้ำขิงกรีดร้องออกมาสุดเสียงพร้อมกับกัดกางเกงในเอาไว้แน่น

ฟาเรนถือโทรศัพท์ถ่ายใบหน้าที่แสนเจ็บปวดของหญิงสาวตรงหน้าเขาเอาไว้ด้วยความคึกคะนอง แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะ...

ทันทีที่แก่นกายที่ครอบด้วยถุงยางอนามัยขนาดพิเศษกระแทกเข้ามาในร่องรักของเธอทีเดียวมิดด้าม ความคับแน่นด้านใน บวกกับเส้นใยบางที่ขาดสะบั้น ทำให้ฟาเรนรับรู้ได้ทันทีว่าคนตรงหน้าไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนเลยจริง ๆ

เขามองหน้าของน้ำขิงพร้อมกับมองไปที่ร่องสวาทของเธอที่ถูกเขาอัดกระแทกจนเนื้อด้านในแทบปริออกมา

ฟาเรนหลับตาลงอย่างรับรู้ได้ทันทีว่า...เขาคือคนแรกของเธอ…

ฟาเรนปล่อยโทรศัพท์ตัวเองทิ้งไปทันที

เขาถอนแก่นกายของตัวเองออกมาจากร่องรักที่คับแน่นและเหือดแห้งของเธอทันที

"นี่เธอ..." เขาอุทานออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าปลายถุงยางอนามัยมีคราบเลือดติด