บทที่ 139

“ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้งคะ” ฉันหัวเราะขึ้นได้ในจังหวะนี้ เจ๊เองก็ขำเสียงดัง

“หลายปีแล้วที่มันไม่มีแฟน ไม่เห็นจริงจังกับใคร แถมเป็นคนขี้เหงาหนักมาก เอะอะก็ต้องมาหาเพื่อน ตีสามตีสี่มากดกริ่งเรียกก็ยังมี”

ฟังแล้วก็ได้แต่ยิ้ม เพราะจากนิสัยเฮียก็เป็นแบบนั้นจริง

“ทุกคนถึงได้อยากให้มันรีบ ๆ มีแฟน จะได้ไม่เหงา”