Chapter 2

Kanina pa ako nakaupo at nakahalukipkip sa gilid kasama ng maleta ko habang pinapanood ang argyumento ng mag ina. 

Si Hendrix at ma'am Hannah ay nag tatalo dahil sa akin. Sa akin nga ba? And yes, si Hendrix at ang Kings5 ang pag sisilbihan ko sa bahay na 'to. 

Ang Kings5 na maraming nangangarap makasama sila, ang tinitingala at minamahal ng mga kababaihan sa Knight Reaside Academy, ang Kings5 na iniiwasan kong maka interact, AY MAKAKASAMA KO SA IISANG BAHAY. SA IISANG BUBONG. 

Bakit naman sa dinami-daming pwedeng pag silbihan, bakit ang lima pa? Bakit ang mga lalaking 'to pa? Bakit? 

"Mom, we don't need anything like her in this house." rinig kong sabi ni Hendrix at sinulyapan ako. 

"Kailangan anak, tingnan n'yo naman ang bahay na 'to." inikot ni ma'am Hannah ang paningin n'ya sa buong bahay. "Bahay pa ba itong maituturing? Napaka kalat." 

Tama. Parang hindi na bahay 'to dahil sa dami ng kalat. Mag mga damit pang nakalagay sa kahit saan, kaya nga nasa gilid lang ako, kasi may short akong katabi. 

"Mga lalaki kayo. Hindi kayo marunong mag linis. Tingnan n'yo 'yon, kung saan-saan nalang nakalagay ang mga gamit n'yo. Paano nalang kung may biglaan kayong bisita?" 

Tama again. Paano nga kung may bisita na dumating? Tapos ganitong bahay ang madadatnan nila? Ano nalang sasabihin nila? Lalo na mga Kings5 sila, nakakahiya kaya na akala mo kung sino kayong malinis sa bahay dahil sa mga suot, o 'yung akala nilang lahat na  responsable kang tao dahil mayaman ka tapos pabaya ka pala. 

Kaya dapat may katulong sila para may mag lilinis sa bahay nila. May mag luluto ng pagkain nila, pero kahit dapat na lalaki ka, marunong kang gumawa ng gawaing bahay.

Para sa akin, dagdag pogi points 'yon. 

Kaya siguro hindi ako nag kakagusto sa mga lalaking 'to, wala silang katangian ng mga hinahanap ko sa lalaki. 

Magiging demanding ka na nga lang, dapat lakihan at dagdagan mo na.

"Mom, Get her out of here, hindi namin siya kailangan." 

"Hendrix, I'm telling you, you need her. Mabait namang bata si Cindy, maaalagaan n'ya kayong lima." 

***

Pagkatapos makipag argyumento ni ma'am Hannah at Hendrix sa isa't-isa, at syempre sino ba ang mananalo? Syempre 'yung nanay. 

Agad din namang nag paalam si ma'am Hannah at wala na ngang nagawa si Hendrix. Kaya ako nalang ang nag iisang babae dito sa bahay, kasama ng limang 'to. 

Lilinawin ko lang, hindi ko gustong mag trabaho o pag silbihan ang feeling hari na limang ito. Ang gusto ko ay mag trabaho, ayun lang, mas maayos sana kung sino na lang at huwag na ang Kings5, pero wala na rin naman akong magagawa, nandito na ako eh, eto na 'yong paraan para naman mabayaran namin si ma'am Hannah. Nangyari na at marami pang mangyayari. 

Basta, ang ipinunta ko dito ay trabaho, hindi sila, walang iba kundi trabaho. 

"Get out." 

Auto lingon ako kay Hendrix, siya kasi 'yung nag salita at alam ko na din ang boses n'ya kaya agad ko siyang nabosesan. 

Pero ano daw? Get out? Ako ba ang sinasabihan n'ya ng salitang iyon? 

"Excuse me sir?" tanong ko at deretso kong tiningnan si Hendrix. 

"Wala pre, palaban." sabi ni Duke.

"I said get out." madiing pag kakasabi ni Hendrix habang tuwid na nakatingin sa mga mata ko. 

"Sorry but you are not my boss to follow your command." nakasalubong kilay kong saad sa kan'ya at hindi rin ako nag patalo, deretso ko din siyang tiningnan sa mata. 

"Woah, woah, woah." sabi bigla ni Timothy at napahawak siya sa chin n'ya at lumapit sa gilid ko. "May I ask miss beautiful, what is the name of your school?" dagdag n'ya pa. 

"Knight Reaside Academy." simple at maikli kong sagot.

"Kabalyeros ka?" gulat na tanong ng baby 'kuno' ng best friend ko na si Jelly, si Wayne.

"Oo." 

Kabalyeros ang tawag sa mga mag aaral ng KRA, tagalog ng Knight. 

"Kung kabalyeros ka. . . . Wait, kilala mo na ba kami?" tanong ni Gaelan habang naka-cross ang braso n'ya sa dibdib. 

"Oo naman. Ang Kings5. Halos lahat naman ay kilala kayo." 

Sino bang hindi makakakilala sa mga lalaking 'to? Eh kulang na nga lang ay patayuan sila ng rebulto.

"Kung kilala mo kami, bakit gan'yan ka makipag usap sa amin?" tanong ni Duke. 

"Bakit paano ba dapat?" tinaasan ko sila ng kilay pagkatapos kong sabihin iyon. 

At mukhang hindi pa sila makapaniwala sa sinabi ko. Bakit ngayon lang ba sila nakakita ng isang kabalyeros na ganito kung mag salita sa kanila?

Na akala nila eh magiging pabebe ako kapag nasa harap ko sila? Na mangingisay ako sa kilig kasi kausap ko sila? Ganoon ba? 

Naaapakan ko ba ang mga ego nila? 

Pwes wala akong pakialam. 

"Didn't you hear what I said? Get out of here. Hindi namin kailangan ang mukhang perang kagaya mo."

Nag pantig ang tenga ko sa mga salitang binitawan ni Hendrix. At ang iba naman n'yang kasama at natawa o hindi naman kaya ay nag pipigil humagalpak. 

"Excuse me Hendrix, pero NANAY mo ang nag pasok sa akin sa trabahong 'to, kaya NANAY mo rin ang mag tatanggal sa akin dito." 

"Kung ayaw mo akong nandito o kayo, pwes ipikit n'yo 'yang mga mata n'yo. Hindi ko na kasalanan na ayaw n'yo sa akin. Dahil hindi naman kayo ang ipinunta ko dito, kundi 'yung trabaho. At sa katunayan n'yan, hindi naman ako natatakot na hindi mo ako sweldohan dahil lang ayaw mo sa akin. Dahil ang NANAY mo ang mag bibigay ng sweldo ko." 

Natahimik sila ng mga kaibigan n'ya. Walang nag bago sa expression ni Hendrix, seryoso itong nakatingin sa akin. 

Bakit, na offend ba siya sa sinabi ko? Ako nga dapat ang ma-offend sa sinabi n'ya. Tinawag n'ya lang naman akong mukhang pera. 

"So ano naman kung mukha akong pera? At least itong pagiging mukhang pera ko ang mag papakain sa pamilya ko. At kung sa tingin n'yo ay kagaya ako ng ibang babaeng hangang-hanga sa in'yo, nag kakamali kayo." 

"Kung sa tingin n'yo mag lulumpasay ako sa sahig dahil sa kilig na makakasama ko kayo sa bahay na 'to at iniisip n'yong napaka swerte ko kasi titira ako kasama kayo. . . .maling mali kayo. Dahil ang katotohanan, wala lang akong choice, hindi na ako pwedeng mag inarte." 

"Kailangan kong kumita ng pera para mapakain ko ang pamilya ko. Kailangan ko ng pera para mabuhay, hindi tulad n'yo na puro pasarap lang ang alam."