I am so sore. Damn it! Kinahihiya ko ang sarili ko sa paulit-ulit na pagpapaubaya sa kanya. I can't even walk properly! Kumakain kami ngayon ng brunch, kung hindi pa 'ata ako nagreklamong nagugutom ay hindi niya ako pagpapahingahin. "You didn't sign it?" paglilinaw ko at sumubo ng pagkain. He smirked and leaned on the table. "Do you really expect me to let you go?" balik na tanong niya sa akin. Nahigit ko ang aking hininga at hindi makapaniwalang tumingin sa kanya. "So, that means kasal pa ako sa 'yo?" Ngumiti siya at sinamahan pa nang pagtango-tango. Iritado ko siyang tiningnan. "I told you before I left that I want an annulment. We fvcking clearly had an agreement."Agad naman niya akong sinuklian nang matalim na tingin. "First of all, we didn't had an agreement. You made me chose out of choice, Cassandra. I told you to send me the papers, but I didn't say I will sign it." He smirked.A devilish smile appeared on his lips and scooped again on his food. Asta niya iyong isusubo
It's been two days since he brought me here at his condo. Hindi ko alam kung ano ba'ng plano niya. Pagkatapos nang sagutan namin no'ng nakaraan ay hindi na iyon naulit pa. Hindi ko alam kung kakalma ba ako dahil hindi niya ako ginugulo o kakabahan dahil wala akong ideya sa mga plano niya. Sa guest room ako namalagi habang sa kwarto niya naman siya. Good thing, after our argument he didn't bother me anymore. Nag-uusap lang kami kapag kakain o kaya kapag may mahalagang bagay na kailangang ipaalam. Nagtataka man ay hinayaan ko na lamang na maging gano'n ang sitwasyon.Mas okay na 'yon kaysa may mangyaring kababalaghan sa aming dalawa.I heard a knock on the door, then he came in. "Kakain na," aniya at tipid na ngumiti.I saw a glint of sadness in his eyes even though he's smiling.Why are you doing this, Andrei?I want to ask, but I didn't bother. Pakiramdam ko magsusumbatan lang kaming dalawa. I lazily nodded and walked with him to the kitchen. Ipinag-usod niya ako ng upuan at hinintay
Five am in the morning, Andrei woke me up. Pasimple kong pinasadahan ng tingin ang braso niya at nakahinga ako nang maluwag dahil nakabenda na iyon. Hindi naman malaki ang hiwa, siguro kaya niya lang binendahan para hindi ko na iyon makita pa."Pack your things, baby," he said with his bedroom voice that made me stilled and horny at the same time.What now, Cassandra? Papadala ka na naman sa init ng katawan?Hindi na ako tumutol pa at ginawa na lang ang gusto niya. Lumabas siya ng kwarto marahil magpapake rin siguro siya kanyang gamit.Two more days, Cassandra.Kinuha ko ang cellphone ni Andrei sa side table. Hindi na niya ito kinuha sa akin buhat nang hiramin ko ito. He let me used his phone pero tanging si Mommy lang ang pwede kong tawagan. Gustuhin ko mang tawagan si Rozz ay hindi ko magawa. Jeez! I'm here at Andrei's territory. Baka mamaya kung ano pa ang gawin niya sa akin. Nagu-guilty man ay ipinagsawalang bahala ko na lamang. Magpapaliwanag na lamang ako kapag nakabalik na ako
Tahimik ang byahe namin hanggang sa nakarating kami sa isang resort sa Batangas. Agad akong kinain ng pagkamangha nang nakababa ako ng sasakyan. Mula sa aking pwesto ay tanaw ko ang malawak at napakakulay na dagat. Marahas man na humahampas ang alon sa dalampasigan ay hindi nawala ang kapayapaan sa paggalaw niyon. Beautiful.For some reason, I felt peace."Do you like it?" he asked from behind. "Yes," pag-amin ko.Magmumukha akong sinungaling kung itatanggi ko iyon. Kasabay nang malakas na pagsimoy ng hangin ay idinipa ko ang aking mga braso. Pumikit ako at dinama ang lamig na dulot niyon.Hindi ko na matandaan kung kailan ang huli kong punta sa ganitong lugar. My whole life in America revolved with Adrian and work. Kung nagkakaroon ako ng pagkakataong pumasyal, hindi iyon sa beach kundi sa mga sikat na kainan o amusement park. Pagbalik ko, anak. Ipapasyal kita. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at napangiti sa pag-iisip na sa sunod kong balik ay si Adrian na ang kasama
Nandito na ako ngayon sa pool side kung saan nakaupo ako sa isang sun lounger. Nakasimangot kong binalingan ng tingin ang nasa tabi kong kanina pang palihim na bumubungisngis. "Happy now?" sarkastikong ani ko at inirapan siya ng tiningin. Isinandal ko ang sarili sa upuan at malayang pinagmasdan ang mga bisitang naliligo sa pool. Like what he wanted. I fvcking wore a shirt and a short. Phottapette."More than happy, my wife," I heard him answer. I made my eyes roll again. Hindi ko maiwasang mapanguso habang nakikita ang ibang kababaihan na nagmimistulang apoy sa suot nilang two piece suit. Bakit ba kasi nagpadala ako sa mga halik at haplos niya? Buset!Kita ko ang pagtayo ni Andrei at paglapit sa akin mula sa gilid ng mata ko. Hinayaan ko lamang siya sapagkat alam kong wala akong laban sa mga gusto niyang gawin.Malaki ang upuan kaya naman nagawa niyang makasiksik sa inuukupa ko. He automatically wrapped his arms around my waist and leaned his jaw on my shoulder. Pareho naming tah
Pakiramdam ko ay bigla akong nawalan ng dugo sa katawan pagkatapos akong yakapin ng anak ko. Pasimple kong sinilip si Andrei, madilim ang mga mata niya at umiigting ang panga habang nakatitig sa labas.Doon ko lang din napansin si Rozz na may malamig na emosyon habang nakatayo sa labas ng pintuan. Nasa gilid niya naman ay si Mommy na may namumutlang mukha."W-What are you doing here?" nauutal at kinakabahan kong wika.Hindi ko maintindihan kung anong uunahin ko. Ang anak ko na masayang makita ako, si Andrei na mukhang sasabog anumang oras, si Rozz na nasa harapan ko ngayon, o ang nanay kong namumutla. Tuluyang pumasok si Rozz at nilapitan ako. Hinigit niya ako papunta sa tabi niya at binigyan ng masamang tingin si Andrei. Agad namang sumunod at yumakap sa tabi ko ang aking anak na nagsimula nang matakot. "I'm here to pick you up," Rozz uttered and gripped me tight on my elbow.Nasasaktan ako sa pagkakahawak niya subalit hindi ko maisatinig iyon dahil baka lalong matakot ang anak ko.
Nanlalabo ang paningin ko dahil sa walang humpay na pagluha habang tumatakbo palayo sa kanya.Take care of our son, Andrei.Mabilis akong sumakay ng elevator at pinindot iyon paibaba. Parang binibiyak ang puso ko habang pinagmamasdan ang pagsasara ng pinto. Napagahulhol ako sa kaisipang iniwanan ko ang dalawang taong importante sa akin. Sorry, Andrei. Sorry, Adrian.Alam kong magiging ligtas ang anak ko sa ama niya pero ang hindi ako sigurado ay kung magiging ligtas ba ang nanay ko sa taong sumira ng buhay namin. Hindi ko siya pwedeng pabayaan, ako na lamang ang maasahan niya. Sana maintindihan mo ako, Andrei.Sa paglipas ng maraming taon, sa kabila ng paniniwala kong niloko niya ako ay nagawa pa ring manatili ng pagmamahal ko sa kanya. Sa kabila ng galit at hinanakit ko ay hindi pa rin siya nawalan ng espasyo sa puso ko. Nanghihina man ay pinilit kong magpakatatag. Nangangatal akong naglakad papunta sa parking lot kung saan alam kong naghihintay si Rozz.Wala pang ilang segundo ay
ANDREI'S POV:"Relax, man," my friend, Daevon, said as he tapped my shoulder. Mukhang kadarating niya lang kasama ang kanyang asawa. Bakas sa mukha nila ang pag-aalala habang nakatingin sa akin. I weakly shook my head."It's been an hour since I brought her here. Hanggang ngayon hindi pa rin lumalabas ang doktor na kasama niya." Napasandal ako sa pader at marahan na napasalampak sa sahig. Naiiyak akong napatingala at pumikit nang mariin.Please... 'wag mo akong iiwan ulit. Please."A-Ano bang sabi ng doktor?" nauutal na usisa ni Ayesha, bakas sa tono niya ang kaba at pag-aalala.I slowly opened my eyes and glanced at her. "Sabi nila hindi naman daw kritikal ang tama niya. Pero kailangan pa rin siyang isailalim sa operasyon para matanggal ang bala sa kanyang tiyan," paliwanag ko.Kita ko ang kahit kaunting pagkalma niya pero sa akin ay hindi sapat iyon. Kailangan kong makitang gising ang asawa ko para mapanatag ang loob ko. Humahagos ding dumating ang isa pang kaibigan ni Cassandra.
I was drafting a building project when my secretary called to inform me that Mr. Monasterio came and would like to talk to me. I was confused and a bit nervous because it's been months since we last saw each other.Well plus the fact that I like his only daughter. Damn it.Mayamaya pa ay tuluyan na ngang pumasok si Tito Deyniel sa opisina ko. Kita ko ang pagbagsak ng timbang niya mula nang huli ko siyang makita, ngunit hindi ko na pinansin iyon."Maupo po kayo," magalang kong sambit at inalok ang upuan sa harapan ko. Nakangiti naman siyang umupo saka tumikhim. "Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. I am here to ask you to marry my daughter," pormal niyang saad na ikinatigil ng hininga ko.What did he say again?"A-Ano po ulit?" nauutal kong tanong at napaayos ng upo.Ngumiti naman siya sa akin at tiningnan ako direkta sa mata. "I am asking you to marry my daughter, Andrei," marahan niyang wika na para bang itinatatak niya iyon sa isipan ko.So I fvcking heard it right."Why of all a su
Maaga kaming nag-ayos kinabukasan dahil may surpresa ngang inihanda si Andrei para sa amin ni Adrian. Paulit-ulit ko siyang tinatanong kagabi tungkol doon pero nanatiling tikom ang bibig niya. Nagtatampo man ay hindi ko na ipinagpilitan pa.Sumakay kami sa sasakyan niya, ako sa unahan habang sa likuran naman ang anak naming dalawa. Paminsan-minsan kaming nag-uusap ng kung anu-ano sa byahe katulad na lamang ng kumpanya naming dalawa. Napag-usapan namin na babalik ulit ako sa trabaho para pamahalaan ang negosyo namin dahil gusto ko nang pagpahingahin si Mommy. Hindi naman siya tumutol pero hanggang ikawalong buwan ng pagbubuntis niya lang ako gusto magtrabaho. Pumayag naman ako dahil alam kong kapakanan namin ng dinadala ko lang ang iniisip niya. Ilang minuto ang lumipas ay pumasok kami sa isang subdivision na ipinagtaka ko. "May kamag-anak ba tayong dadalawin?" tanong ko.Mahina naman siyang tumawa at umiling. Napanguso ako dahil pinanindigan niya talagang maging surpresa ang tinutuko
It's been a month since I got discharge from the hospital. Minsan naisip ko rin na isa na ang ospital sa mga pasyalan ko. Tss!Nandito kami ni Adrian sa condo unit ni Andrei, hindi siya pumayag na hindi kami magkakasama. Hindi ko naman siya tinutulan pa. Sa lahat ng nangyari sa amin pakiramdam ko ay gagawin ko ang lahat para lang makabawi sa kanya.Kasalukuyan kong pinapanood ang mag-ama ko na busy sa panunuod ng cartoons. Sa ilang linggo na magkakasama kami roon ko lang talaga napatunayan na magkasundong-magkasundo si Andrei at Adrian. Walang bakas ng hindi pagkikita o ilang. Hindi ko tuloy naiwasan na ma-guilty.Gano'n ba ko naging tutok sa pagtratrabaho at hindi ko napansin na nasa kuta ko na pala ang lalaking ito?Lumingon sa gawi ko si Andrei dahilan para magtagpo ang mga paningin namin. Ngumiti siya sa akin at saka bumulong sa hangin. "I love you," he mouthed. Awtomatikong nag-init ang pisngi ko. He chuckled when he saw my reaction. Umiling na lamang ako at dumiretyo ng kusina
I heard a familiar voice in my deep sleep. He kept talking and mumbling which I focuslly listened. Marahan kong binuksan ang aking mata at tumambad sa akin ang nakangiti niyang mukha.Awtomatiko akong napangiti, pakiramdam ko ay biglang gumaan ang pakiramdam ko bagamat nakakaramdam ako ng sakit sa may bandang tiyan ko."So, you already like me back then?" mahina at magaspang na wika ko.Kita ko ang saglit na paninigas ni Andrei saka siya marahang tumingin sa akin. Bakas ang pagkagulat sa mukha niya kaya naman agad akong napangiti. Nagsimulang magtubig ang kanyang mata. Ramdam ko ang takot at pag-aalala sa kanyang paningin kaya naman marahan kong inabot ang mukha niya para haplusin."Hey, baby," masuyong tawag ko.Nagsimulang magpatakan ang mga luha niya dahilan para mapaiyak din ako kasabay niya. He held my hand and kissed it."Akala ko mawawala ka ulit sa akin," natatakot niyang usal.Pinunasan ko ang mga luha niya at ngumiti. "Sorry," I said sincerely. "Sorry for leaving twice. Sorr
ANDREI'S POV:"Relax, man," my friend, Daevon, said as he tapped my shoulder. Mukhang kadarating niya lang kasama ang kanyang asawa. Bakas sa mukha nila ang pag-aalala habang nakatingin sa akin. I weakly shook my head."It's been an hour since I brought her here. Hanggang ngayon hindi pa rin lumalabas ang doktor na kasama niya." Napasandal ako sa pader at marahan na napasalampak sa sahig. Naiiyak akong napatingala at pumikit nang mariin.Please... 'wag mo akong iiwan ulit. Please."A-Ano bang sabi ng doktor?" nauutal na usisa ni Ayesha, bakas sa tono niya ang kaba at pag-aalala.I slowly opened my eyes and glanced at her. "Sabi nila hindi naman daw kritikal ang tama niya. Pero kailangan pa rin siyang isailalim sa operasyon para matanggal ang bala sa kanyang tiyan," paliwanag ko.Kita ko ang kahit kaunting pagkalma niya pero sa akin ay hindi sapat iyon. Kailangan kong makitang gising ang asawa ko para mapanatag ang loob ko. Humahagos ding dumating ang isa pang kaibigan ni Cassandra.
Nanlalabo ang paningin ko dahil sa walang humpay na pagluha habang tumatakbo palayo sa kanya.Take care of our son, Andrei.Mabilis akong sumakay ng elevator at pinindot iyon paibaba. Parang binibiyak ang puso ko habang pinagmamasdan ang pagsasara ng pinto. Napagahulhol ako sa kaisipang iniwanan ko ang dalawang taong importante sa akin. Sorry, Andrei. Sorry, Adrian.Alam kong magiging ligtas ang anak ko sa ama niya pero ang hindi ako sigurado ay kung magiging ligtas ba ang nanay ko sa taong sumira ng buhay namin. Hindi ko siya pwedeng pabayaan, ako na lamang ang maasahan niya. Sana maintindihan mo ako, Andrei.Sa paglipas ng maraming taon, sa kabila ng paniniwala kong niloko niya ako ay nagawa pa ring manatili ng pagmamahal ko sa kanya. Sa kabila ng galit at hinanakit ko ay hindi pa rin siya nawalan ng espasyo sa puso ko. Nanghihina man ay pinilit kong magpakatatag. Nangangatal akong naglakad papunta sa parking lot kung saan alam kong naghihintay si Rozz.Wala pang ilang segundo ay
Pakiramdam ko ay bigla akong nawalan ng dugo sa katawan pagkatapos akong yakapin ng anak ko. Pasimple kong sinilip si Andrei, madilim ang mga mata niya at umiigting ang panga habang nakatitig sa labas.Doon ko lang din napansin si Rozz na may malamig na emosyon habang nakatayo sa labas ng pintuan. Nasa gilid niya naman ay si Mommy na may namumutlang mukha."W-What are you doing here?" nauutal at kinakabahan kong wika.Hindi ko maintindihan kung anong uunahin ko. Ang anak ko na masayang makita ako, si Andrei na mukhang sasabog anumang oras, si Rozz na nasa harapan ko ngayon, o ang nanay kong namumutla. Tuluyang pumasok si Rozz at nilapitan ako. Hinigit niya ako papunta sa tabi niya at binigyan ng masamang tingin si Andrei. Agad namang sumunod at yumakap sa tabi ko ang aking anak na nagsimula nang matakot. "I'm here to pick you up," Rozz uttered and gripped me tight on my elbow.Nasasaktan ako sa pagkakahawak niya subalit hindi ko maisatinig iyon dahil baka lalong matakot ang anak ko.
Nandito na ako ngayon sa pool side kung saan nakaupo ako sa isang sun lounger. Nakasimangot kong binalingan ng tingin ang nasa tabi kong kanina pang palihim na bumubungisngis. "Happy now?" sarkastikong ani ko at inirapan siya ng tiningin. Isinandal ko ang sarili sa upuan at malayang pinagmasdan ang mga bisitang naliligo sa pool. Like what he wanted. I fvcking wore a shirt and a short. Phottapette."More than happy, my wife," I heard him answer. I made my eyes roll again. Hindi ko maiwasang mapanguso habang nakikita ang ibang kababaihan na nagmimistulang apoy sa suot nilang two piece suit. Bakit ba kasi nagpadala ako sa mga halik at haplos niya? Buset!Kita ko ang pagtayo ni Andrei at paglapit sa akin mula sa gilid ng mata ko. Hinayaan ko lamang siya sapagkat alam kong wala akong laban sa mga gusto niyang gawin.Malaki ang upuan kaya naman nagawa niyang makasiksik sa inuukupa ko. He automatically wrapped his arms around my waist and leaned his jaw on my shoulder. Pareho naming tah
Tahimik ang byahe namin hanggang sa nakarating kami sa isang resort sa Batangas. Agad akong kinain ng pagkamangha nang nakababa ako ng sasakyan. Mula sa aking pwesto ay tanaw ko ang malawak at napakakulay na dagat. Marahas man na humahampas ang alon sa dalampasigan ay hindi nawala ang kapayapaan sa paggalaw niyon. Beautiful.For some reason, I felt peace."Do you like it?" he asked from behind. "Yes," pag-amin ko.Magmumukha akong sinungaling kung itatanggi ko iyon. Kasabay nang malakas na pagsimoy ng hangin ay idinipa ko ang aking mga braso. Pumikit ako at dinama ang lamig na dulot niyon.Hindi ko na matandaan kung kailan ang huli kong punta sa ganitong lugar. My whole life in America revolved with Adrian and work. Kung nagkakaroon ako ng pagkakataong pumasyal, hindi iyon sa beach kundi sa mga sikat na kainan o amusement park. Pagbalik ko, anak. Ipapasyal kita. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at napangiti sa pag-iisip na sa sunod kong balik ay si Adrian na ang kasama