Napatakip ako sa aking bibig nang natapos kong basahin ang sulat niya. Paulit-ulit kong tinitigan ang mga katagang kailanman ay hindi ko inaasahan na sasabihin ng taong pinakasalan ko. Hindi ko man iyon tunay na naririnig pero malaki pa rin ang epekto niyon sa loob ko. Mabilis akong naghanap ng jacket sa drawer at isinuot iyon. Lumabas ako ng silid at mabilis na nagtungo sa kusina kung saan nag-aabang ang nanay ko. Ngumiti siya sa akin at inilahad ang susi ng sasakyan niya. She knew. She knew that I'm coming back.Maluha-luha ko naman iyong tinanggap at saka siya niyakap. "Thankyou so much, mom. I love you." "I love you too, my princess. Mag-iingat ka sa pagda-drive," bulong niya at hinalikan ako sa noo. Agad kong tinungo ang sasakyan ni mommy at pinaandar. Bumusina muna ako bilang pamamaalam at nagsimulang patakbuhin ang kotse. Tatawagan ko sana si Andrei pero mukhang naiwan ko ang cellphone ko sa k'warto. Wait for me. I'm coming home.Mahigit trenta minutos ang lumipas at naka
Kinabukasan ay niyaya ako ni Andrei na magpa-check-up sa OB. Pumayag ako agad dahil gusto ko ring malaman ang mga bagay tungkol sa pagbubuntis. Gusto ko pang matawa dahil halata sa pagmumukha ni Andrei ang kaba habang naglalakad kami papasok ng ospital, kaya naman hinawakan ko ang nanlalamig niyang mga kamay."Why do you look so nervous?" I asked while massaging his hand.He let out a deep breath. "I am damn excited to see our baby, fuck!" he silently cursed."Excited ka, pero para kang constipated d'yan," I uttered, hiding my smile. "Because it gives me too much excitement, baby," parang bata niyang paliwanag. Tumango-tango na lamang ako at hindi na naitago pa ang ngiti sa aking mga labi."Hi, I'm Mis—Mrs. Villa Cruz. May appointment ako kay Dra. De Silva," saad ko sa nurse na naka-duty."Okay, Ma'am. Please wait for a second," ani ng nurse. Ngumiti siya sa akin pagkatapos niyang tingnan ang monitor. "This way, Ma'am. Nasa loob po si Dra. De Silva," aniya habang inaalalalayan kami
Lumipas ang mga araw na puros saya lang ang nararamdaman namin. Lambingan dito, lambingan doon. Tulad nang sinabi ng doktora, nagpahinga muna ako sa pagtratrabaho kaya naman si Andrei ang sumalo ng mga iyon. Gusto kong humanga sapagkat nagagawang pagsabayin ng asawa ko ang kumpanya niya at sa amin kahit pa magkaiba iyon ng klase. Sa mga nagdaang araw na iyon ay hindi namin napag-usapan si Yhanna. Wala akong ideya kung ano na ba'ng nangyari sa kaniya, sa kanila. Basta ang malinaw lang sa akin ay kasinungalingan ang mga sinabi niya. May parte sa isip ko na naaawa at naiintindihan siya. Nasaktan siya at nasisigurado kong mahal niya si Andrei kaya niya nagawa ang lahat ng 'yon, pero mayroon din sa loob ko na naiinis at nagagalit dahil muntik nang mapahamak ang mga anak ko ng dahil sa kaniya."Earth to Cassandra," pagkuha ng kaibigan ko sa atensyon ko.I tsked and drank my chocolate frappe—which I made her bought.Nandito ngayon sa condo namin si Ayesha. Mukhang gusto talaga ng mga anak k
Totoo nga siguro ang kasabihan na nagiging mabilis ang takbo ng panahon kapag masaya ka. Halos isang buwan na rin ang lumipas buhat nang maging maayos ang pagsasama namin ni Andrei. Umaapaw ang kaligayahan sa puso ko dahil hindi ko lubos maisip na magiging ganito kaming dalawa. Ang akala ko ay habang buhay ako magtitiis na nakikihati sa kaniya, akala ko ay magiging kulungan para sa kaniya ang kasal naming dalawa. Siguro nga, alam talaga ng mga magulang natin ang makabubuti sa atin. "May naisip ka na bang pangalan sa mga baby niyo?" pagtawag pansin ng kaibigan ko habang kumakain ng icecream na pinabili ko sa kaniya.Ilang linggo na rin buhat nang makabalik ako sa trabaho, ayaw pa sana ni Andrei, pero alam ko na hindi ko pupuwedeng iasa sa kaniya lahat. Besides, wala na rin naman sigurong basta susugod sa akin dito.Wala akong balita kay Yhanna, hindi ko rin kailanman siya nabanggit sa asawa ko. Inisip ko na lamang na marahil sa nangyari sa akin siguro naman ay may katiting na konsensy
What the hell did just happen?Nakaupo ako sa swivel chair habang tulala at paulit-ulit na iniisip ang mga nangyaring eksena kanina. Halos sumakit na ang ulo ko sa pag-iisip kung ano ba ang dapat kong gawin. Gustuhin ko man na sundan si Andrei ay hindi ko nagawa dahil hindi ko alam kung ano ba'ng dapat na sabihin o gawin ko. Naiintindihan ko ang punto niya na nagseselos siya, pero kaibigan ko si Rozz. Masyadong unfair kung sasabihin kong lalayuan ko siya o anuman. We've been friends for years, pagkatapos bigla kong puputulin ugnayan namin?"Hmm..." pakinig kong ungot ni Ayesha saka marahang nagmulat ng mata. Magdadalawang oras na rin siyang tulog, nakakamangha na sa kabila ng mga nangyaring gulo kanina ay nagawa niyang makatulog ng gano'n kabilis. Kaagad na nangunot ang noo niya, bakas ang pagtataka sa mukha niya at inilibot ang paningin sa opisina ko."Ano'ng nangyari?" simpleng tanong niya saka inayos ang sarili. I rolled my eyes. "Fvck you, Ayesha. Tss!" asar kong asik.She chuc
Umagang-umaga ay sising-sisi ako sa naging desisyon ko. Paanong hindi kung bahagya na akong makalakad? I'm fvcking sore. He just let me eat last night and continued fvcking me for Pete's sake! He freaking took me over and over again. Hindi ko inakala na masunurin pala ang asawa ko.Tulad ng normal niyang ginagawa hinatid niya ulit ako sa opisina. I started checking different proposals to approved. Nakakatawang isipin na parang ganado ako magtrabaho ngayon. Epekto ng dilig, Cassandra. I heard a knock on the door and slowly Rozz came in. "Rozz! Hindi ka nagsabi na pupunta ka," ani ko at binitiwan ang mga hawak kong papeles na binabasa.Nakatayo na siya sa harapan ko habang nilalaro ng isa niyang kamay ang susi nito. Ngumiti siya at umupo sa couch. "I came here because you said you'll make up from what happened." He shrugged.Muli akong nakaramdam ng guilt dahil sa nangyari kahapon. "I'm sorry again, Rozz. He's just like that, a possessive one," I explained. Tumango-tango naman siy
White walls welcomed my eyes when I slowly opened it. Tahimik kong inilibot ang paningin ko. Katulad ng dati, natutulog si Mommy sa tabi ko habang hawak ang aking kamay. Samantalang tulala naman si Andrei na nakatingin sa kisame habang nakasalampak sa sahig. Kung may lamang pa sa salitang miserable ay iyon ang itsura niya ngayon. Dahan-dahang napunta sa akin ang kaniyang paningin. Bahagyang nanlaki ang mata niya sa gulat, pero napalitan din agad iyon ng ibang emosyon. Lungkot, pagkaawa, pagsisisi at pagdadalamhati. Unti-unti akong pumikit at marahang hinawakan ang tiyan ko dahilan para magising si mommy. Nanatili ang katahimikan sa amin, walang naglakas-loob na magsalita. Naghihintay sa kung anumang gagawin ko. "Did I... lose them?" I barely manage to say saka marahang idinilat ang mata ko. I just stared at the ceiling waiting for their confirmation. I heard my mom's little sob and held my hand. "They are now at peace, anak. They are now in a good place," she said and tighten the
The cold breeze embraced my body as I stood outside my new home. Tatlong araw pa lamang ang nakalipas mula nang umalis ako ng Pilipinas. Akala ko kapag wala na ako roon makakatakas na ako sa sakit pero dadalahin ko pala iyon kahit saan ako magpunta. The memory of losing my babies haunted me everytime, everywhere.Marahan kong hinaplos ang maliit kong tiyan. Nakagat ko ang ibaba kong labi habang unti-unti na namang nag-iinit ang sulok ng aking mga mata. It's fvcking painful.Sana panaginip lamang ang lahat. I let out a deep breath and closed the door. Pagod akong nagtungo sa aking silid at tulalang sumampa sa aking kama. I bent my knees and wrapped my arms around it. Tulad ng mga nagdaang araw, madilim ang silid. Hindi ko inaabalang buksan pa ang mga kurtina na tumataklob sa nakasaradong bintana ng aking k'warto. Funny because the darkness comforted me somehow.Naramdaman ko ang pamamasa ng aking pisngi nang muli kong naisip ang mga nawala kong anghel. Why?"Bakit hindi mo ako bini
I was drafting a building project when my secretary called to inform me that Mr. Monasterio came and would like to talk to me. I was confused and a bit nervous because it's been months since we last saw each other.Well plus the fact that I like his only daughter. Damn it.Mayamaya pa ay tuluyan na ngang pumasok si Tito Deyniel sa opisina ko. Kita ko ang pagbagsak ng timbang niya mula nang huli ko siyang makita, ngunit hindi ko na pinansin iyon."Maupo po kayo," magalang kong sambit at inalok ang upuan sa harapan ko. Nakangiti naman siyang umupo saka tumikhim. "Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. I am here to ask you to marry my daughter," pormal niyang saad na ikinatigil ng hininga ko.What did he say again?"A-Ano po ulit?" nauutal kong tanong at napaayos ng upo.Ngumiti naman siya sa akin at tiningnan ako direkta sa mata. "I am asking you to marry my daughter, Andrei," marahan niyang wika na para bang itinatatak niya iyon sa isipan ko.So I fvcking heard it right."Why of all a su
Maaga kaming nag-ayos kinabukasan dahil may surpresa ngang inihanda si Andrei para sa amin ni Adrian. Paulit-ulit ko siyang tinatanong kagabi tungkol doon pero nanatiling tikom ang bibig niya. Nagtatampo man ay hindi ko na ipinagpilitan pa.Sumakay kami sa sasakyan niya, ako sa unahan habang sa likuran naman ang anak naming dalawa. Paminsan-minsan kaming nag-uusap ng kung anu-ano sa byahe katulad na lamang ng kumpanya naming dalawa. Napag-usapan namin na babalik ulit ako sa trabaho para pamahalaan ang negosyo namin dahil gusto ko nang pagpahingahin si Mommy. Hindi naman siya tumutol pero hanggang ikawalong buwan ng pagbubuntis niya lang ako gusto magtrabaho. Pumayag naman ako dahil alam kong kapakanan namin ng dinadala ko lang ang iniisip niya. Ilang minuto ang lumipas ay pumasok kami sa isang subdivision na ipinagtaka ko. "May kamag-anak ba tayong dadalawin?" tanong ko.Mahina naman siyang tumawa at umiling. Napanguso ako dahil pinanindigan niya talagang maging surpresa ang tinutuko
It's been a month since I got discharge from the hospital. Minsan naisip ko rin na isa na ang ospital sa mga pasyalan ko. Tss!Nandito kami ni Adrian sa condo unit ni Andrei, hindi siya pumayag na hindi kami magkakasama. Hindi ko naman siya tinutulan pa. Sa lahat ng nangyari sa amin pakiramdam ko ay gagawin ko ang lahat para lang makabawi sa kanya.Kasalukuyan kong pinapanood ang mag-ama ko na busy sa panunuod ng cartoons. Sa ilang linggo na magkakasama kami roon ko lang talaga napatunayan na magkasundong-magkasundo si Andrei at Adrian. Walang bakas ng hindi pagkikita o ilang. Hindi ko tuloy naiwasan na ma-guilty.Gano'n ba ko naging tutok sa pagtratrabaho at hindi ko napansin na nasa kuta ko na pala ang lalaking ito?Lumingon sa gawi ko si Andrei dahilan para magtagpo ang mga paningin namin. Ngumiti siya sa akin at saka bumulong sa hangin. "I love you," he mouthed. Awtomatikong nag-init ang pisngi ko. He chuckled when he saw my reaction. Umiling na lamang ako at dumiretyo ng kusina
I heard a familiar voice in my deep sleep. He kept talking and mumbling which I focuslly listened. Marahan kong binuksan ang aking mata at tumambad sa akin ang nakangiti niyang mukha.Awtomatiko akong napangiti, pakiramdam ko ay biglang gumaan ang pakiramdam ko bagamat nakakaramdam ako ng sakit sa may bandang tiyan ko."So, you already like me back then?" mahina at magaspang na wika ko.Kita ko ang saglit na paninigas ni Andrei saka siya marahang tumingin sa akin. Bakas ang pagkagulat sa mukha niya kaya naman agad akong napangiti. Nagsimulang magtubig ang kanyang mata. Ramdam ko ang takot at pag-aalala sa kanyang paningin kaya naman marahan kong inabot ang mukha niya para haplusin."Hey, baby," masuyong tawag ko.Nagsimulang magpatakan ang mga luha niya dahilan para mapaiyak din ako kasabay niya. He held my hand and kissed it."Akala ko mawawala ka ulit sa akin," natatakot niyang usal.Pinunasan ko ang mga luha niya at ngumiti. "Sorry," I said sincerely. "Sorry for leaving twice. Sorr
ANDREI'S POV:"Relax, man," my friend, Daevon, said as he tapped my shoulder. Mukhang kadarating niya lang kasama ang kanyang asawa. Bakas sa mukha nila ang pag-aalala habang nakatingin sa akin. I weakly shook my head."It's been an hour since I brought her here. Hanggang ngayon hindi pa rin lumalabas ang doktor na kasama niya." Napasandal ako sa pader at marahan na napasalampak sa sahig. Naiiyak akong napatingala at pumikit nang mariin.Please... 'wag mo akong iiwan ulit. Please."A-Ano bang sabi ng doktor?" nauutal na usisa ni Ayesha, bakas sa tono niya ang kaba at pag-aalala.I slowly opened my eyes and glanced at her. "Sabi nila hindi naman daw kritikal ang tama niya. Pero kailangan pa rin siyang isailalim sa operasyon para matanggal ang bala sa kanyang tiyan," paliwanag ko.Kita ko ang kahit kaunting pagkalma niya pero sa akin ay hindi sapat iyon. Kailangan kong makitang gising ang asawa ko para mapanatag ang loob ko. Humahagos ding dumating ang isa pang kaibigan ni Cassandra.
Nanlalabo ang paningin ko dahil sa walang humpay na pagluha habang tumatakbo palayo sa kanya.Take care of our son, Andrei.Mabilis akong sumakay ng elevator at pinindot iyon paibaba. Parang binibiyak ang puso ko habang pinagmamasdan ang pagsasara ng pinto. Napagahulhol ako sa kaisipang iniwanan ko ang dalawang taong importante sa akin. Sorry, Andrei. Sorry, Adrian.Alam kong magiging ligtas ang anak ko sa ama niya pero ang hindi ako sigurado ay kung magiging ligtas ba ang nanay ko sa taong sumira ng buhay namin. Hindi ko siya pwedeng pabayaan, ako na lamang ang maasahan niya. Sana maintindihan mo ako, Andrei.Sa paglipas ng maraming taon, sa kabila ng paniniwala kong niloko niya ako ay nagawa pa ring manatili ng pagmamahal ko sa kanya. Sa kabila ng galit at hinanakit ko ay hindi pa rin siya nawalan ng espasyo sa puso ko. Nanghihina man ay pinilit kong magpakatatag. Nangangatal akong naglakad papunta sa parking lot kung saan alam kong naghihintay si Rozz.Wala pang ilang segundo ay
Pakiramdam ko ay bigla akong nawalan ng dugo sa katawan pagkatapos akong yakapin ng anak ko. Pasimple kong sinilip si Andrei, madilim ang mga mata niya at umiigting ang panga habang nakatitig sa labas.Doon ko lang din napansin si Rozz na may malamig na emosyon habang nakatayo sa labas ng pintuan. Nasa gilid niya naman ay si Mommy na may namumutlang mukha."W-What are you doing here?" nauutal at kinakabahan kong wika.Hindi ko maintindihan kung anong uunahin ko. Ang anak ko na masayang makita ako, si Andrei na mukhang sasabog anumang oras, si Rozz na nasa harapan ko ngayon, o ang nanay kong namumutla. Tuluyang pumasok si Rozz at nilapitan ako. Hinigit niya ako papunta sa tabi niya at binigyan ng masamang tingin si Andrei. Agad namang sumunod at yumakap sa tabi ko ang aking anak na nagsimula nang matakot. "I'm here to pick you up," Rozz uttered and gripped me tight on my elbow.Nasasaktan ako sa pagkakahawak niya subalit hindi ko maisatinig iyon dahil baka lalong matakot ang anak ko.
Nandito na ako ngayon sa pool side kung saan nakaupo ako sa isang sun lounger. Nakasimangot kong binalingan ng tingin ang nasa tabi kong kanina pang palihim na bumubungisngis. "Happy now?" sarkastikong ani ko at inirapan siya ng tiningin. Isinandal ko ang sarili sa upuan at malayang pinagmasdan ang mga bisitang naliligo sa pool. Like what he wanted. I fvcking wore a shirt and a short. Phottapette."More than happy, my wife," I heard him answer. I made my eyes roll again. Hindi ko maiwasang mapanguso habang nakikita ang ibang kababaihan na nagmimistulang apoy sa suot nilang two piece suit. Bakit ba kasi nagpadala ako sa mga halik at haplos niya? Buset!Kita ko ang pagtayo ni Andrei at paglapit sa akin mula sa gilid ng mata ko. Hinayaan ko lamang siya sapagkat alam kong wala akong laban sa mga gusto niyang gawin.Malaki ang upuan kaya naman nagawa niyang makasiksik sa inuukupa ko. He automatically wrapped his arms around my waist and leaned his jaw on my shoulder. Pareho naming tah
Tahimik ang byahe namin hanggang sa nakarating kami sa isang resort sa Batangas. Agad akong kinain ng pagkamangha nang nakababa ako ng sasakyan. Mula sa aking pwesto ay tanaw ko ang malawak at napakakulay na dagat. Marahas man na humahampas ang alon sa dalampasigan ay hindi nawala ang kapayapaan sa paggalaw niyon. Beautiful.For some reason, I felt peace."Do you like it?" he asked from behind. "Yes," pag-amin ko.Magmumukha akong sinungaling kung itatanggi ko iyon. Kasabay nang malakas na pagsimoy ng hangin ay idinipa ko ang aking mga braso. Pumikit ako at dinama ang lamig na dulot niyon.Hindi ko na matandaan kung kailan ang huli kong punta sa ganitong lugar. My whole life in America revolved with Adrian and work. Kung nagkakaroon ako ng pagkakataong pumasyal, hindi iyon sa beach kundi sa mga sikat na kainan o amusement park. Pagbalik ko, anak. Ipapasyal kita. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at napangiti sa pag-iisip na sa sunod kong balik ay si Adrian na ang kasama