Pasupport pa, salamat. Pwede niyo po ako folow or add sa epbi: Rye Writes
CelinaAng una ay noong lasing siya. Hindi ko siya pinigilan dahil asawa ko siya at wala naman akong nakikitang mali doon. Bukod pa roon, gusto ko rin siya. Ang amoy ng pabango niya noong gabing iyon, na humalo sa amoy ng alak, ay sobrang nakalalasing at gumising sa pagnanasa ko.Pagkatapos, ang pangalawa. Paano ko nga ba iyon makakalimutan kung nangyari iyon nang mabilis at walang pasabi?"Ano na naman ang iniisip mo?" tanong niya habang nakatingin sa akin. Bakit ba napapansin niya ang lahat tungkol sa akin?"Wala akong iniisip.""Eh bakit tahimik ka?""Ano namang mali kung tahimik ako? Bawal ba akong manahimik?""Ikaw si Celina, ang babaeng maingay at may nasasabay sa lahat ng bagay," sabi niya saka tumawa."Mag-drive ka na lang pwede ba!" asik ko, pero umiling lang siya at ngumiti.Dinala niya ako sa isang mall kung saan karamihan ng customers ay mayayaman."Huwag ka munang lumabas," sabi niya nang akmang bubuksan ko na ang pinto nang mai-park niya ang kotse. Lumabas siya sa driver’
Third PersonWala ng sinabi pa si Celina tungkol sa sinabi ng kanyang asawa pero meron munting kislap ng pag-asa na maaaring maging maayos ang pagsasama nila in the future. Inimbitahan sila ni Noli na kumain since tanghalian na rin naman.“Pinapaalala ko lang, libre mo ‘to,” sabi ni Jefferson na ikinatawa ng kanyang kaibigan ng magsimula na silang kumain.“Kailan ka pa naging ganito ka kuripot? Normally ay ikaw pa ang mag-i-initiate na magbayad,” komento ni Noli.“Nang makasal ako sa kanya,” tugon ni Jefferson sabay ngisi dahil sigurado na siya na magre-react ang si Celina sa pagkakaturo niya dito. At hindi nga siya nagkamali.“At kailan naman kita tinuruan na maging kuripot, aber?” tanong ni Celina na may kasama pang masamang tingin.“Nang umalis ako at gumastos ka lang ng hindi lalaglas sa 25000 a month. Sigurado ako na iniisip mo na kukwentahin ko ang lahat ng ginagastos mo habang wala ako, kaya naisip ko na talagang kuripot ako,” tugon ni Jefferson na nakataas pa ang isang kilay ha
Samantala, gusto ni Jefferson ang tinitignan niya kaninang set ng kwintas at hikaw at inisip na babalikan niya iyon para bilhin at ibigay sa asawa.Naglibot pa sila, pumasok at lumabas sa iba’t-ibang store na wala namang binili na kahit na ano. Napaisip si Jefferson kung bakit ba nila ginagawa iyon ng wala naman pala planong bumili si Celina.“Kung meron kang magustuhan ay sabihin mo sa akin. Kanina pa tayo naglalabas masok sa iba’t-ibang store pero wala naman tayong binibili,” hindi na napigilang sabihin ni Jefferson.“Hindi ko naman sinabi na bibili tayo or may hinahanap ako,” simpleng tugon ni Celina habang patuloy ang paglilibot ng kanyang mga mata.“Kung ganon ay bakit natin ginagawa ito? Napapagod lang tayo sa paglalakad,” nalilitong tanong ni Jefferson.“Ito ang normal na ginagawa ng mga couple, ang mag window shopping. Kung may magustuhan ay bibili kung kayang bilhin,” sagot ni Celina.“Pinagsasawa lang natin ang mga mata natin sa mga bagay na magaganda at wala ka namang intens
JeffersonIto ang unang date namin at sobrang excited ako. Kung hindi lang nakialam ang kaibigan niya, mas naging maayos sana ang lahat. Sinabi na ni Celina na may date kami kaya dapat, kahit na anong offer ng asawa ko sa kanya na sumabay sa amin sa pagkain ay hindi niya tinanggap. Dapat ay nakatunog na siya na magiging third wheel lang siya at hindi maganda iyon lalo at kakarating ko lang galing sa ibang bansa after three long years.May something sa Xia na yon na hindi ko gusto kaya talagang sisikapin kong malaman ang ilang bagay tungkol sa kanya.Kasalukuyan na kaming nasa aming silid at naghahanda ng matulog si Celina ng maisipan kong kausapin siya tungkol kay Xia."Paano mo nakilala ang kaibigan mong ’yon?" tanong ko. Napatingin siya sa akin na kunot-noo."Hindi ako interesado sa kanya, kaya tigilan mo na ang kakaibang imahinasyon mo. Maganda ka, at wala siyang pwet na nakapaglalaway gaya ng meron ka, na kinaadikan ko," diretsong sabi ko, para lang ipaalam sa kanya na kung iniisi
"Alam mong may pasok ka pa," sabi niya sa boses na parang nang-aakit. Kakagising lang niya kasi at malamang ay iyon ang tinatawag nilang bedroom voice.Napabuntong-hininga ako dahil sa panghihinayang kaya kinailangan ko na siyang pakawalan. Pero bago yon ay pinisil ko ang kanyang matambok na pwet na talagang pinaglalawayan ko ng husto."Jefferson!" gulat niyang sigaw."Gutom ako, kaya bilisan mo na at ayusin ang sarili mo bago ako mawalan ng kontrol at ikaw na lang ang gawin kong almusal," sagot ko habang marahang itinulak siya papunta sa banyo. Nagsisimula nang mawala ang kontrol ko sa aking sarili, at kung makikita ko pa siyang hubo't hubad nang mas matagal, baka hindi ko na mapigilan.Mabilis siyang naligo, pagkatapos ay sabay kaming nag-agahan. Tinanong ko siya kung lalabas ba siya, pero ang sabi niya ay hindi kaya wala akong dapat ipag-alala habang nasa opisina ako. Umalis ako ng mansion at agad akong sinalubong ng aking mga sekretarya at assistant."Welcome back, Sir," bati ni Da
CelinaSi Xia ay naging kaibigan ko mula nang dumating ako sa ampunan. Oo, binu-bully siya ng ibang bata noong una ko siyang makita, at naawa ako sa kanya kaya tinulungan ko siya at lumaban sa mga batang nang-aapi sa kanya.Hindi ako nagpapaapi at kapag may nanakit sa akin, sinisigurado kong makakaganti ako, dobleng sakit, dobleng pagdurusa. Yon ang inaabot nila sa akin.Simula nang sagipin ko si Xia mula sa mga bully, hindi na siya lumayo sa tabi ko. Tinawag namin ang isa't-isa na “partners” at sabay kaming napaparusahan at napapatawag sa opisina ng namumuno sa ampunan.Noong una, palagi siyang umiiyak, pero noong sinabi kong nandito lang ako para sa kanya, saka lang siya tumigil. Lagi ko siyang niyayakap tuwing natatakot siya. Para sa akin noon, kami ang lakas ng isa't isa.Inampon ako nina Daniel at Lalaine, at nangako ako kay Xia na madalas ko siyang dadalawin, dahil akala ko mahal at gusto talaga ako ng mga umampon sa akin. Pero dahil kabaligtaran ang nangyari, hindi ko siya nadal
Celina"Xia," sabi niya, gaya ng inaasahan ko."Bakit mo siya pinaghihinalaan?" tanong ko, totoong curious ako kahit na hindi naman niya talaga gusto ang kaibigan ko."Basta may kutob lang ako. Kung may woman instinct ka, may man instinct din ako," sagot niya, kaya napairap ako."Ano'ng sabi ko sa 'yo tungkol sa pag-irap?" tanong niya, kaya ibinalik ko ang tingin sa ginagawa ko. Ayokong tingnan siya sa mata kapag ganiyan siya magsalita."Celina, seryoso ako. Kung hindi mo siya kayang iwasan, siguraduhin mong mag-ingat ka, or better yet, huwag kang sasama sa kanya ng mag-isa lang." Pagkasabi niya non ay tumayo na siya at naglakad na papasok sa aming silid.Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa mawala siya sa paningin ko. Napabuntong-hininga ako at tiningnan ang pekeng credentials na ipinakita ko sa mag-asawang Nicholson noon. Totoo namang bukod sa mga umampon sa akin, si Xia lang ang nakakaalam nito.Ano na ang dapat kong gawin?***Kinabukasan, nasa opisina si Jefferson. Habang naghah
"Hello," sabi ko nang sagutin ko ang tawag ni Jefferson."Nasan ka?" tanong niya."Mall.""Sino'ng kasama mo?" tanong niya ulit na akala mo ay tatay ko. Parang sinasabi niya na huwag akong magsisinungaling."Kaibigan," sagot ko. Napansin kong lihim akong tinitingnan ni Xia matapos kong sabihin ang salitang "kaibigan.""Si Xia?" tanong niya. Gusto kong magsinungaling, pero alam kong madali niya akong mahuhuli, kaya umamin na lang ako. isa pa, bakit naman ako magsisinungaling sa simpleng bagay lang?"Hindi ka nakinig sa akin," sabi niya."Alam mong hindi ko kayang gawin 'yon," sagot ko, sabay dinig sa buntong-hininga niya."Nasan ka ngayon?" muling tanong niya, kaya sinabi ko ang lokasyon ng mall."Ingat ka, okay?" sabi niya ulit."Oo nga, huwag kang masyadong mag-alala at kaya ko ang sarili ko. Hindi ako mapapaano."Pakiramdam ko ay may gusto pa siyang sabihin ngunit pinigilan na lamang niya ang kanyang sarili."Okay, ingat." Pagkatapos non at natapos na ang aming usapan.Bumalik ako ka
Jefferson"Sige, magpahinga ka muna at pupunta na ako sa opisina. Gusto sana kitang isama para ipakilala sa mga empleyado natin, pero kung inaantok ka pa, magpahinga ka na lang habang wala ako," aniya.P-Pakilala sa mga empleyado? Nabigla ako. Pero hindi… sigurado akong may binabalak siya."Hindi ako inaantok!" mariin kong sagot. "Pagod lang ako. Masakit ang buong katawan ko dahil sa walang katapusang pagbayo mo sa'kin sa bahay tapos ang haba pa ng naging biyahe natin," dagdag ko, na agad niyang tinawanan."Ano'ng walang katapusan? Tumigil naman tayo, 'di ba?" tanong niya habang sige pa rin siya sa pagtawa."Oo nga! Pero tumigil ka lang kasi hindi ko na kayang sumabay sa'yo! At siguro, naisip mong late na tayo sa flight natin!" sagot ko nang may halong pagka-inis."My Celina, kung gugustuhin ko ay kaya kong i-rebook ang flight natin kahit kailan. Ikaw ang iniisip ko, kaya ako tumigil. Nanginginig na ang mga hita at tuhod mo at hindi ka na makatayo nang maayos. Sa totoo lang, balak kit
Mature ContentCelina"Nagustuhan mo ba ang kwarto?" tanong ni Jefferson nang makapasok kami sa hotel room. Hindi ako sumagot at diretso lang sa paglakad at hinayaan lang niya ako. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya, pero hindi ko siya nilingon.Sa totoo lang, sobrang gara ng kwarto. Ang hirap pigilan ng excitement ko, pero ayokong ipahalata sa kanya. Tinignan ko ang paligid at tsaka lumapit sa couch sa sala.Naupo ako doon.Geez... ang lambot at ang sarap upuan! Walang duda, world-class talaga ang JS Hotel Resort and Casino. Bawat sulok ng kwarto namin ay sumisigaw ng yaman. Kahit alam kong nasa presidential suite kami, pakiramdam ko kahit ang regular rooms nila ay sobrang mahal.Naramdaman kong umupo siya sa tabi ko, pero hindi ko siya pinansin. Naiinis ako dahil wala na akong nagawa kundi sumama sa kanya, at sobrang naiirita pa rin ako sa dahilan. Hindi ko makalimutan dahil paulit-ulit iyong tumatakbo sa isip ko.***"Bangon na, my Celina," bulong ni Jefferson habang tinatapik
CelinaNanlaki ang mga mata ko dahil sa aking narinig. Gusto ba niya akong dalhin doon para ayusin ang divorce namin? Balak pa rin ba niyang ituloy ‘yon kahit na may nangyari na sa amin?Dahil ba sa litratong ‘yon? Tama, malamang iyon ang dahilan kung bakit niya gustong ipursige ngayon. Nagpapanggap siya na walang alam kunyari. Napalitan ng lungkot ang kanina ay galit sa mukha ko, pero pinilit kong huwag ipahalata na alam ko na ang plano niya.Humarap siya sa akin at kitang-kita ko ang gulat sa mukha niya. Hindi ko inakalang maririnig ko mismo ang plano niya."Kanina ka pa ba diyan?" tanong niya. Halatang kinakabahan siya na baka may narinig ako, kaya nagkunwari akong clueless."Kakapasok ko lang. Bakit?" Tingnan natin kung ano ang isasagot mo."Wala," sagot niya, pero napansin kong magulo ang gamit ko, kaya tinanong ko siya. Sinabi niyang ineempake na niya ang mga gamit ko at gusto ko sanang sumigaw sa inis, pero hindi ko ginawa. Kailangan kong mag-isip nang mas maayos. Kailangang hin
JeffersonAs usual, nasa study room ko na naman si Celina. Sa paraan ng pagliligpit niya sa mesa, halatang tapos na siya sa ginagawa niya. Naalala ko ‘yung tanong ko sa kanya kanina tungkol sa gamit niya kung naka-impake na, pero sagot niya, hindi pa. Ano bang problema niya?Gusto ko sanang tanungin kung may kinalaman ba ‘to sa hindi ko pagtawag sa kanya, pero ‘di na lang ako nag-abala. There's no way na mag-aasta siyang ganito dahil lang doon. Kilala ko siya, mayabang din ‘yan sa sarili, kaya kahit totoo man, hindi niya ‘yon aaminin sa akin.Pagbukas ng pinto, nakita ko si Susane na may dalang tray ng pagkain. Bakit siya may dalang pagkain dito? Ibig sabihin ba nito? Tama ang hinala ko nang sabihin niyang hindi pa kumakain si Celina. Syempre, nainis ako.Ang daming tao sa mundo na walang makain, tapos heto siya, walang pakialam kahit magutom siya. Ginawa niya ‘to dahil ba nag-aaway kami? Kung gano’n nga, siguro matutuwa pa ako, pero ayoko pa rin ng ideya na hindi siya kumakain.Tining
Dahil ba talaga doon?Sumandal ako sa upuan at nag-isip tungkol sa nangyari kahapon. Kahit anong balik-tanaw ang gawin ko, wala akong maisip na dahilan kung bakit siya magagalit sa akin. Dahil lang ba ‘yon sa hindi ko siya tinawagan?Kailangan kong tapusin lahat ng dapat kong gawin ngayon para wala akong iniisip kapag nasa Miami na kami ni Celina. Iniisip ko ring baka may pareho sila ni Daria na mahalaga ang bawat text at tawag ko lalo at talagang araw araw ko ring ginagawa iyon maliban nga ng nagdaang araw.Dapat siguro mas intindihin ko si Daria ngayong alam ko na ang pakiramdam ng may tampuhan sa asawa. Malamang ganito rin ang inis na nararamdaman niya sa tuwing may hindi sila pagkakaintindihan ng mister niya. Pasalamat ako sa assistant ko dahil mas alam ko na ang dapat kong gawin. At una na roon ang magbago. Kailangan kong mag-adjust para sa asawa ko."Sir, ready na po ang interview," sabi ni Daria."Dito ko na lang gagawin sa office ko," sagot ko at tumango siya. Sinimulan kong ay
Jefferson Maaga akong nagising at nakita kong mahimbing pa rin ang tulog ni Celina. Gusto ko sana na hintayin siya para pag-usapan kung ano bang problema namin, pero naisip kong mamaya na lang. Kailangan ko rin namang gawin ‘yon sa tamang oras, lalo na’t aalis na kami papuntang Miami bukas at kailangan naming maghanda. Dahan-dahan akong bumangon mula sa kama para hindi siya magising, saka dumiretso sa banyo para maligo. Pagkatapos kong makapaligo ay tulog pa rin si Celina, kaya nagbihis na lang ako at tumuloy sa opisina. Sinubukan akong kumbinsihin ni Susane na kumain muna, pero sinabi kong sa opisina na lang. Ayoko rin kasing kumain mag-isa. "Sir, ready na po ‘yung interview para sa secretary," anunsyo ni Daria pagkapasok ko sa opisina. Tumango lang ako habang naupo sa upuan ko. Ewan ko ba kung bakit ang aga-aga palagi nitong si Daria. Alam ko namang may asawa siya, kaya dapat siguro inuuna niya ‘yon bago magtrabaho o kaya pagkatapos ng trabaho. "May asawa ka, ‘di ba?" tanong
JeffersonAno bang problema ng babaeng 'yon? Nabubwisit ako kapag hindi pinapansin habang nagsasalita ako, at hindi siya exempted doon kahit na alam kong si Celina pa siya.Ang saya ko buong araw sa trabaho, at ang iniisip ko lang ay ang makauwi para makasama at maangkin siya. Pero ngayon, ano 'tong inaasta niya? Sana man lang ipinaliwanag niya kung bakit siya nagagalit.Pumasok ako sa kwarto namin, in-expect ko siyang sumunod, pero wala. Ano ngayon? Gusto niya akong lumapit at suyuin siya? Walanghiyang 'yan. Kailangan ba ay ako na lang lagi ang manunuyo?Yes, dati kay Wendy ay ginagawa ko 'yon, pero dahil sinasabi niya kung anuman ang ikinakatampo niya. Hindi niya ako ginagawang manghuhula!Hindi ko rin naman siya kinukumpara sa babaeng 'yon. Natural, magkaiba sila. Asawa ko siya. Kaya lalo kong hindi maintindihan kung bakit ayaw niyang sabihin gayong pwede naman naming pag-usapan.Kung gusto niyang ayusin kung ano man ‘tong issue niya, siya ang lumapit at kumausap sa akin. Asawa niya
CelinaAng kapal ng mukha niya! Paano niya nagagawang ipangalandakan ang pambababae niya sa harap ng lahat? Ibinigay ko na ang sarili ko sa kanya, tapos kailangan pa niya ng iba? Hindi pa ba ako sapat? Ano pa bang kulang sa’kin?S3x goddess daw? Shit siya! Tinawag niya akong ganun, tapos sa iba pa rin siya bumagsak? Ang manyak lang!Heto ako at umaasa na okay na kami. Na humaling na humaling na siya sa akin dahil ganon din naman ako. Hindi nga ako makatanggi sa kanya dahil nanlalambot na ang aking mga tuhod once na nagdikit na ang aming katawan at gusto ko ay angkinin na niya ako.Tapos makakatanggap ako ng larawan na 'yon na sigurado akong mula sa babaeng 'yon. Ang tanong, paano niyang nalaman ang email ko?Binigay kaya ni Jefferson? Humanda lang talaga ang manyak na 'yon!Napabuntong-hininga ako habang inilalapag ang cellphone ko. Hindi ko talaga maintindihan si Jefferson. Akala ko okay na kami, na nagsisimula na kaming mabuhay bilang mag-asawa.Kailan nangyari ‘to? Kahapon ba? Kaya
Celina"Kung ayaw mong magsalita, fine!" matigas na sabi ni Jefferson bago siya lumabas ng study room. Ang kapal ng mukha niyang magalit at tanungin ako kung may problema kaming hindi niya alam? Bakit hindi niya malalaman? Bwisit ako buong araw, lalo na’t ni hindi man lang siya tumawag kahit isang beses!Sa mga nakaraang linggo, pakiramdam ko ay nasa ulap ako sa sobrang lambing niya sa akin. Para kaming totoong mag-asawa. Well, totoong mag-asawa kami pero we actually living it now, tulad ng palagi kong pinapangarap. Kaya kahit nga mga magiging anak namin, naiisip ko na. We always had sex, kaya hindi imposible kung mabuntis ako. Isa pa, hindi naman kami gumagamit ng proteksyon simula pa noon.Pero nang basta na lang siyang umalis ng kwarto, parang biglang lumamig ang paligid. Nasanay na akong hahalikan niya ako hanggang sa humantong kami sa matinding laplapan o mainit na p********k. O kahit ano pang gusto mong itawag doon. Pareho lang naman ang ending: ramdam ko ang pagmamahal at pagnan