Mabilis ang patakbo ni Darren sa sasakyan niya. Narealize niyang tama si Lyndon, hindi dapat siya nagpapatalo sa mga kalaban niya dahil alam niyang marurumi ang mga ito na maglaro. Ipinaglaban at ipinagtanggol dapat ang ginawa niya para sa asawa niya hindi yung ito pa ang pinagalitan at ipinatapon.
“Please, don’t leave me. Huwag mo akong iwan Trina.” Nakikiusap niyang saad habang nakatingin sa dinaraanan niya. Wala na siyang pakialam kung nagiging over speeding na siya, ang mahalaga sa kaniya ay mahabol niya ang flight ni Trina.
“Maayos na ba lahat? wala ka na bang naiwan?” muling tanong ni Nick kay Trina, kanina pa sila sa airport at naghihintay na lamang ng oras para sa lipad ng eroplano.
“Wala naman na,” sagot niya, tinitingnan niya ang cell phone niya dahil nagbabakasali siyang tawagan pa siya o itext ni Darren para pigilan siya dahil hindi siya magdadalawang isip na gawin iyun. Habang nakatayo siya ay nakita niya naman si Joyce na naglalakad papalapit sa
“Sige, gawin mo. Binalaan na kita Joyce. Gawin mo kung anong gusto mong gawin kung ayaw mong ikaw naman ang ipatapon sa North Korea. Gawin mo at siguraduhin mong hindi ka na makikita ni Darren paggising niya. Kung ang asawa niya nga nagawa niyang ipatapon sa ibang bansa paano ka pa kayang kapatid lang ng asawa niya? pag-isipan mong mabuti dahil ako mismo ang maghahakot ng mga gamit mo palabas ng kompanya.” Pagbabanta sa kaniya ni Nick. Napairap na lamang si Joyce at nakaramdam din ng takot, napaisip kasi siyang paano nga kung gawin sa kaniya iyun ni Darren sa kaniya lalo na at wala naman silang relasyon na dalawa. Inis na umalis si Joyce at bumalik sa silid kung saan siya nagprapractice. Hindi naman na rin nagtagal si Nick at umalis na rin siya. Siya na rin ang nag-aasikaso minsan sa mga papel, matagal naman na kasi siyang gustong iangat ni Darren sa pwesto niya hindi yung habang buhay lang siyang sekretarya subalit gusto lang ni Nick na manatili bilang sekretarya dahil maay
TRINA’S POV“Ma’am ito po lahat ng mga schedule niyo this week.” Saad sa akin ng sekretarya ko saka niya ibinigay sa akin ang ilang folder na naglalaman ng mga schedule ko. Pagkatapos kong tingnan iyun ay ibinalik ko na rin kaagad sa kaniya. Paglabas namin ng airport ay itinaas ko ang suot suot kong sun glass. Ramdam ko naman na ang pagyakap sa akin ng mainit na hangin ng Pilipinas. Napangisi na lamang ako, it’s been seven years since I left this place. Welcome home Trina Montenegros.Huminto naman na ang isang malaking van sa harap namin. Binuksan na iyun ng secretary ko, sumakay naman na ako dun saka muling itinutok ang paningin ko sa ipad kong hawak. Tinitingnan ko lamang ang mga design ko, kung may kulang pa ba o okay na ito.“Siya nga po pala ma’am, hindi ko na nailagay sa schedule niyo na may pupuntahan kayo ngayong event ng Martinez group. Ngayon na rin po kasi iyun, kung pagod naman po kayo ipapa
“Hi, Marga.” Bati ng isa ng mapansin na kami. “Hi guys, siya nga pala yung kwenekwento kong magaling na designer, bukod sa magaling siya ay napakaganda pang dalaga.” Saad pa niya. “Oh really? Ikaw ba yun? You’re so gorgeous iha. Kung may binata pa sana akong anak naku irereto talaga kita.” Natawa naman ako sa sinabi ng isang babae. Lahat sila ay natutuwang makita ako. “Iha, pwede bang sayo na lang din ako magpagawa ng dress ko for my 50th birthday? Talagang namangha ako sa mga gawa mo dinagdagan pa ng pagkwekwento sa amin nitong si Marga. Kung hindi ka naman busy but I really like you to make my dress. Handa akong magbayad ng doble at babayaran ko rin ang oras mo, just make my dress. Please.” Desidido niya talagang sabi. “Of course, why not Ms?” “Mrs. Sarmiento,” sagot niya naman. “Okay, I will make your dress Mrs. Sarmiento.” “Oh God! Thank you Ms. Montenegros, you’re such an angel.” Hinawakan pa niya ang kamay ko.
Abala ako sa pagtitingin sa mga gagawin ko ngayong linggo ng may kumatok sa pintuan ko. “Come in,” anas ko, pumasok naman si Janet ang sekretarya ko. “Nasa labas po kasi ma’am si Mr. Dela Vegas at kayo po ang hanap niya.” wika niya, napasandal naman ako sa upuan ko at napangisi. What he’s doing here at my office? “Sige, papasukin mo.” saad ko, tumango naman siya saka niya binuksan ang pintuan. Mabilis namang pumasok dun si Darren. Naupo naman na siya sa harapan ko at seryoso pa rin ang reaksyon ng mukha niya. Lumabas naman na si Janet at kami na lang ni Darren ang naiwan dito. “I have an offer for you.” diretso niyang saad, napagkrus ko naman ang mga braso ko saka ko siya diretsong tiningnan sa mga mata niya. Mga mata niyang wala kang mababasa tila ba ang dating walang pusong Darren at lumala. “What is it?” blangko kong tanong sa kaniya. Maliit lang itong pwesto ko saka bago pa kaya paano niyang nalaman na dito niya ako matatagpuan? “I
Well, let’s see then kung hanggang saan ang kaya mo. Tumayo naman na ako, kailangan ko ng makauwi at makaligo at makapag-ayos. Sumunod naman sa akin si Janet hanggang sa makarating kami ng bahay. Marami akong naririnig na kausap niya at iba iba ang mga iyun, malamang mga kilala niyang taong makakatulong sa kaniya. Mapagkakatiwalaan naman si Janet kaya wala akong problema sa kaniya, mabilis niyang nalulutas lahat at nalalaman ang mga gusto kong malaman. Dumiretso naman na ako sa banyo matapos kong makapaghanap ng isusuot ko. Malamang nagsisimula na ngayon ang show. Ibinabad ko pa sandali ang katawan ko sa tubig bago ko naisipang lumabas. Humarap na muna ko sa salamin, inayos ko naman na muna ang ayos ng mukha ko maging ng buhok ko bago ako namili ng mga alahas na isusuot ko. Tiningnan ko naman ang dress ko, isinuot ko naman na ang mga napili kong alahas saka kinuha ang dress at isinuot. Napangiti na lamang ako sa sarili ng sipatin ko ang sarili ko sa salamin. Iba din
“Siya nga pala, nagkita na kayo ni Darren pero bakit hindi mo pa sinabi kung ano talagang plano mo? kung tatanggapin mo o hindi yung offer niya.” nakalimutan ko na nga pala yun, nawala siya sa isip ko. “Well, I can go to his office then.” “Now?” “Yes,” nakangisi kong sagot sa kaniya, natatawa na lamang siya sa akin. Kinuha ko naman na yung folder na iniwan niya rito nung nakaraan saka ang bag ko. “Ikaw na lang ba ang pupunta sa kaniya o sasamahan pa kita?” “Kaya ko naman na ang sarili ko.” saad ko sa kaniya. “Okay.” Iyun lang at lumabas na ako ng office ko. Nasa labas naman ang isa kong kotse kaya hindi ko na kailangang magpahatid pa sa driver ko sa van. Ano nga bang magiging reaksyon ni Ate Joyce kapag nakita niya ako uli sa Dela Vegas group? Ako na rin ang hahawak sa kanila. Dumiretso naman na ako sa kompanya niya, sa labas ko na rin ipinarke ang sasakyan ko. Nang makarating ako ay pumasok na ako sa lobby, pansin ko naman ang tingina
“Hindi rin namin alam, kahit kami ay naguguluhan sa nangyayari. Pitong taon kang nawala iha, ni hindi namin alam kung saan ka nagpunta, kung bakit biglaan ang pag-alis mo.” wika ni chairman. “Hindi ba sinabi sa inyo ni Darren kung saan talaga ako nagpunta? Bakit parang wala kayong nalalaman?” naiinis ko ng tanong sa kanila. “What do you mean?” naguguluhan ding tanong sa akin ni Darren. Napahilot na lamang ako sa noo ko, para akong nangangapa sa dilim. Bakit parang ang daming nagbago, hindi ko naman na dapat iyun ipagtaka eh pero hindi ko inaasahan na magugulat na lang ako sa pagbalik ko sa mga nangyayari. “What is happening? Daddy, what happened?” muli kong tanong pero hindi nila alam kung anong isasagot sa akin. Pareho na kaming naguguluhan at nagtataka ngayon ni Darren pero ni isa ay wala man lang sumagot sa kanila. “Pwede bang kausapin ko na muna ang anak ko? May gagawin ba kayong dalawa?” tanong ni Daddy kay Darren. “Wala naman masyado, I
Kanina pa ako nakarating dito sa office ko simula ng magkausap kami ni Daddy. Sa tagal ng panahon, alam kong minahal niya nga ang ina ko. Bakit ba ang higpit ng tadhana sa akin? hindi niya na ibinigay sa akin ang kompletong pamilya, hindi niya rin pinatagal sa akin si mama, ngayon naging biktima ako ng kasunduan, napagbintangan at nakalimutan ng sarili kong asawa. Ano pa bang dapat kong maranasan sa buhay ko? simpleng buhay lang ang hinihiling ko. I hope, this time maging maayos naman na ang lahat. Well, naging tahimik naman ang buhay ko this past few years. Napasandal na lamang ako sa upuan ko, napapangiti na lamang ako dahil alam kong hindi talaga kami kinalimutan ni Daddy. Hindi ko alam kung anong dahilan ni Mama kung bakit siya umalis ng walang paalam kay Daddy o baka naman nalaman niya na kung anong klaseng tao si Daddy o tungkol sa pamilya niya. Hindi ko naman siya masisisi kung ganun nga. “Come in,” anas ko ng marinig ko ang katok sa pintuan ko. Kinuha ko nama
“Acccckkk, my God! Bakit ang daming langgam!” rinig kong sigaw ni Joyce na nandito rin pala. Napangiti na lang ako ng tanguan at ngitian ako ni Daddy. Naiiyak naman si Mommy habang nakatingin sa aming dalawa. Masaya ako, masaya ako dahil binigyan niya ako ng pagkakataon na bumawi, na mahalin siya muli. Kung naging greedy ako sa kapangyarihan noon at pinili ang negosyo kesa sa kaniya, ngayon siya ang pipiliin ko over everything because she is my everything. Wala man akong naaalala sa kaniya sa nakalipas na pitong taon, wala pa rin namang nagbago sa nararamdaman ko dahil siya pa rin ang nakapagpatibok ng puso ko sa pangalawang pagkakaton. Nasaktan ko man siya, babawiin ko yun, ipaparamdam ko sa kaniya na mahalaga pa siya sa mahalaga. She is like a gem that you don’t want to lose. Hindi ko mapigilan ang paglandas ng mga luha ko dahil sa nakikita ko ngayon, she is like an angel na bumaba sa lupa. She is so gorgeous in her white wedding dress. Pakiramdam ko masyadong mabagal ang oras at a
Hindi ko alam na ganun na pala ang pinagdadaanan ni Trina, wala akong kaalam alam sa mga nangyayari sa kaniya. Ang akala ko talagang galit lang siya sa akin, wala akong inisip kundi kung paano ko uli siya makakausap ng maayos. Hindi ko alam na may nagtatangka pala ng buhay niya. I’m really a useless husband to her, am I really worth it for her? Wala akong ginawa kundi ang saktan siya. Gusto ko ng sampalin si Ashley nang sabihin niya sa akin ang lahat pero malaking pagpipigil ang ginawa ko because she’s still a woman. I never hit a woman and I will never be dahil kapag nanakit ako ng babae pakiramdam ko sinaktan ko na rin ang ina ko at ang asawa ko.Inamin sa akin lahat ni Ashley, lahat lahat ng mga ginawa niya. Sila rin pala ang dahilan kung bakit naaksidente si Joyce gamit ang kotse ni Trina, hindi ko sila mapapatawad kung may nangyari kay Trina. Ang mga bulaklak ng tulips na palagi kong nakikita sa office ni Trina, I’m so stupid to think na may nanliligaw
TRINA POV “Babe,” mahinang wika ni Darren nang magkasalubong kaming dalawa. “Please let’s talk.” nagsusumamo niyang aniya, gustuhin ko man pero may kailangan akong gawin. “Maybe next time Darren.” “When? Gustong gusto na kitang makausap. Please, let me explain everything.” “Darren, may kailangan pa akong gawin.” Lalampasan ko na sana siya ng hawakan niya ang braso ko, blangko ko naman siyang tiningnan at ang kamay niyang nakahawak sa akin. Napapahiya naman siyang binitawan yun. “I’ll wait.” Maghihintay pero kailangan may reserba? Tssss. I’m still mad at you Darren, nasasaktan mo pa rin ako. Kahit ganito lang ako, kahit na para akong walang pakialam sayo pero ramdam ko pa rin yung sakit. Para pa ring kinukurot ang puso ko sa tuwing naalala ko ang picture niyo ng magkasama. Hindi ko lang kayang isipin na ang lalaking mahal ko may ibang humahawak sa kaniya. Walang salita ko siyang iniwan. May mga bagay na dapat pa akong malaman, kaya ko lang ihilom ang puso kong dulot ng mga pananak
Maya maya pa ay bahagya siyang nagulat pero hindi mo yun mahahalata kaagad kung hindi ka nakatitig sa mga mata niya.“If you have problem with me Ashley, tell it. Hindi yung ganito kailangan mo akong takutin ng mga sulat.”“Hindi ko po talaga alam ang tungkol dito Ma’am. Wala po akong alam.” Wika niya pero this time parang hindi na convincing ang tinig niya. Alam kong walang nakagawa ng kasalanan ang aamin ng sarili niyang kasalanan. I will find it in my own way Ashley. Kung hindi nga ikaw then good to hear that. Huwag mong sirain ang pangarap ko para sayo sa simpleng dahilan mo.“I just want to remind you Ashley, nasa ibaba ka pa. Wala ka pa sa pinakatuktok kaya huwag mong hayaan na kung gaano ka kabilis umangat ay ganun ka rin kabilis na bumagsak. Makakaalis ka na.”“Naiintindihan ko po Ma’am. Kung may nalaman man po ako, sasabihin ko po kaagad sa inyo. Ingat po kayo, pasensya na rin po sa nangyari.&
Ilang araw din akong hindi pumasok ng kompanya. Pagkaalis ng anak ko para pumasok ay umaalis na rin ako. Sa ibang lugar ko ginagawa ang mga trabaho ko. Halos araw araw ding nanggugulo si Darren sa bahay, ayon sa mga katulong ko. Gusto kong irelax ang sarili ko, gusto kong makapag-isip ng maayos. Uunahin ko muna ang tungkol sa babaeng nagtatangka ng buhay ko kesa kay Darren.I can deal with him to the other days pero hindi muna ngayong mas mahalaga itong ginagawa ko. Pinag-isipan kong mabuti, pinagsama-sama ko ang lahat ng mga palatandaang nalalaman ko.Noong isang araw, nakita ko siyang may dala dalang mga bulaklak na tulips. Siya lang ang nakita kong may hawak nun sa mga pinagmamasdan ko sa kompanya. Maaaring may kinalaman siya sa nagpapadala ng mga bulaklak at card sa akin.Taas noo akong naglakad sa lobby kahit panay ang lingon sa akin ng mga empleyado. Ang lahat ng mga issue dito sa kompanya ay hindi lumalabas, subukan mong ilabas ngayon paniguradong bukas w
Nagising akong nasa tabi ko pa rin si Ate Joyce at nakatutok sa cellphone niya. “Gising ka na pala, gutom ka na ba? Nagpadeliver na lang ako ng pagkain nating dalawa rito. Ang tagal mo ring matulog.” Tiningnan ko ang relo ko at tanghalian na pala. Hindi ko namalayan ang oras, ganun na pala ako katagal na natulog. “You’re still here, wala ka bang gagawin?” paos pang tanong ko, nakatagal siyang hintayin o bantayan ako rito? “Anong gagawin ko? Gusto mo bang kalbuhin ko na talaga ang babaeng yun? Ang kapal kapal ng malanding yun. Pero kanina ko pa tinitingnan ang media pero wala namang nagbabago ron. Parang normal lang ba yung nangyayari rito sa kompanya.” Taka niyang wika, kahit naman magulo na rito sa loob walang magtatangkang ilabas ang lahat ng nangyayari rito. Takot na lang nilang mawalan ng trabaho. “Kilala mo si Darren, hinding hindi niya hahayaang marumihan o madungisan ang pangalan niya at ng kompanya. Lahat kaya niyang paikutin sa pamamagitan ng
Bahagya akong napahakbang, gusto kong makita ng malinaw baka namamalikmata lang ako. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko gayong malinaw ang nakikita ko. Why? Bakit niya ginagawa sa akin ito? Bakit kailangan niya akong lokohin?Tahimik silang lahat na nakatingin sa akin, ni hindi ko rin maikurap ang mga mata ko para mapagmasdan ko ang itsura niya. What happened? Ilang araw lang silang nawala pero bakit ganito? Parang namamanhid ako, hindi ko alam kung anong iisipin ko. What happened between them. Sunod sunod akong napalunok at unti-unti ko ng nararamdaman ang pagtutubig ng mga mata ko.Malinaw kong nakikita ang litrato nilang dalawa habang nakahiga sa kama, pareho silang tulog. Why Darren? Bakit mo ito ginagawa sa akin? Akala ko ba, ako lang? ako pa rin but what is the meaning of this. Ayaw kong maniwala pero heto na eh, malinaw na malinaw na ngayon sa harapan ko ang litrato nilang dalawa sa iisang kama. Parehong masarap ang tulog nila.“Ngayon, sabihi
Hindi ko alam kung paano ako makakapagtrabaho ng maayos nito dahil iniisip ko yun. Sa paglabas ko ng kompanya nakamasid lang ako sa paligid ko. Nagpapadrive na lang din ako, palagi ko ring chinecheck muna ang sasakyan ko para sigurado. Sa labas na rin ako nagpaparking para nakikita lang, lagi ring nasa tapat ng cctv camera. Speaking of cctv, tiningnan namin ang kuha ng cctv noong araw at oras na yun. Nakasuot siya ng itim at balot na balot ang buo niyang katawan kaya hindi namin makilala kung sino, hindi rin naman makita kung babae ba o lalaki. Hindi muna namin yun ipinaalam sa mga otoridad baka dahil mahalata kami. Sa tuwing tinatanong ko rin ang driver ng anak ko ay wala naman daw siyang napapansing kakaiba o delikado sa paligid nila. Mabuti naman kung ganun at hindi nila isinasali ang anak ko sa problema nila sa akin. Naging usap usapan si Ashley matapos ang runway niya sa New York sa media. Tinitingnan ko naman si Ate Joyce pero parang wala lang sa kaniya
Tatlong araw lang nanatili sa hospital si Ate Joyce at ngayon din ang araw ng fashion show ni Ashley. Kahit gamitin pa namin ang private plane ng kompanya ay hindi na kami aabot, hindi rin naman pwedeng pwersahin si Ate Joyce dahil sa nangyari.Naging mapagmasid din ako sa paligid ko simula ng sabihin yun sakin ni Ate, sa ngayon wala pa namang kakaiba sa paligid ko. Pinabantayan ko na rin si Chris sa driver niya, mananatili siya sa school kasama ng anak ko. Ayaw kong masyadyong pakampante at saka lang kikilos kapag may nangyari nanaman.Marami na akong pinoproblema sa trabaho ko tapos dumagdag pa ito. Ano ba talagang pakay nila sa akin? anong gusto nilang makuha para gawin sa akin ang bagay na yun at talagang gusto nila akong mawala sa mundo. Naipikit ko na lang ang mga mata ko at hinilot ang sintido, what I have done to them to do this to me.Kaming dalawa pa lang ni Ate Joyce ang nag-uusap tungkol sa bagay na ito, ayaw naming ipaalam muna sa iba dahil baka maa