Kanina pa ako nakarating dito sa office ko simula ng magkausap kami ni Daddy. Sa tagal ng panahon, alam kong minahal niya nga ang ina ko. Bakit ba ang higpit ng tadhana sa akin? hindi niya na ibinigay sa akin ang kompletong pamilya, hindi niya rin pinatagal sa akin si mama, ngayon naging biktima ako ng kasunduan, napagbintangan at nakalimutan ng sarili kong asawa.
Ano pa bang dapat kong maranasan sa buhay ko? simpleng buhay lang ang hinihiling ko. I hope, this time maging maayos naman na ang lahat. Well, naging tahimik naman ang buhay ko this past few years. Napasandal na lamang ako sa upuan ko, napapangiti na lamang ako dahil alam kong hindi talaga kami kinalimutan ni Daddy. Hindi ko alam kung anong dahilan ni Mama kung bakit siya umalis ng walang paalam kay Daddy o baka naman nalaman niya na kung anong klaseng tao si Daddy o tungkol sa pamilya niya. Hindi ko naman siya masisisi kung ganun nga.
“Come in,” anas ko ng marinig ko ang katok sa pintuan ko. Kinuha ko nama
“Kamusta ka naman dun? Madalas ko ng marinig minsan ang pangalan mo sa tuwing nasa event kami ni Darren.” “Well, I’m okay. Maganda naman ang Paris para sa akin.” “Good to hear that then. Until now, he didn’t remember you. Maganda na rin siguro yung umuwi ka baka sakaling mabalik ang mga ala-ala niya sayo kapag nakikita ka niya.” bahagya naman akong natawa sa sinabi niya. “Wala naman na sa akin iyun kung maalala niya ako o hindi.” “But I know, you’re in love with each other back then. Pinagkasundo kayo pero nagiging maayos ang relasyon niyong dalawa, right?” pilit ko naman siyang nginitian. Siguro nga, baka nga, hindi ko alam. But I really felt his love. Hindi naman na ako nakasagot sa kaniya ng bumukas na ang pintuan at iniluwa nun si Darren. Nang makita niya kaming dalawa ni Nick ay nagsalubong nanaman ang kilay niya. “Good morning,” bati sa kaniya ni Nick. “Do you know each other?” tanong niya sa aming dalawa saka naupo na sa upuan n
THIRD PERSON POV Naging abala si Trina sa gaganaping show ng Dela Vegas group. Nakamasid lang naman sa kaniya si Darren mula sa malayo, napapakunot na lamang siya ng noo dahil tila ba nakita niya na si Trina dati pa pero hindi niya lang matandaan kung saan at kailan. Naipipilig na lamang ang ulo niya sa tuwing sumasakit ito. Iyun kasi ang nangyayari sa kaniya sa tuwing may bagay siyang pinipilit na alalahanin pero hindi niya maalala. “Sigurado ka ba talaga sa bagay na ito? ipagkakatiwala mo sa kaniya ang buong show, this is a big show Darren.” Saad ni Nick habang nakatayo silang dalawa ni Darren sa pintuan at nakamasid kay Trina na hindi naman sila napapansin. “I know, I trust her.” iyun lang naman ang isinasagot sa kaniya ni Darren. Napakunot na lamang ng noo si Nick dahil parang nakita niyang ngumisi si Darren o baka guni-guni niya lang iyun. Simula ng maaksidente ito ay hindi na nagbago ang blangko at seryoso niyang mukha, kung magbabago m
“Wala po talagang nakakaalam, kaming dalawa lang po ang nag-usap nun kaso ganiyan naman po pala nangyari at madadatnan ko ngayon.” bahagya siyang ngumiti at tiningnan si Darren na salubong na salubong ang mga kilay niya. Wala siyang kaalam-alam na hindi na pala siya maalala dahil ang buong akala niya ay kinalimutan na talaga siya ni Darren. Sa unang taon niya sa Paris ay naghintay siya, naghintay siya na baka tawagan siya ni Darren pero lumipas na ang pitong taon pero walang Darren ang lumitaw sa harapan niya. “Kumain na tayo,” saad naman ng matanda. Tumahimik naman na silang lahat at kumain. Paminsan minsan ay nililingon ni Darren si Trina. Napapailing na lamang siya kapag may lumilitaw na mga imahe sa isip niya pero hindi malinaw. “Kamusta ka naman iha? Ang laki na ng pinagbago mo ah? Paniguradong nahirapan ka sa ibang bansa dahil ang sabi sa amin ng Daddy mo ay hindi ka niya man lang mabigyan ng pera dahil wala ka naman. Yung banko mo nablocked na raw after one ye
“Hindi mo palaging hawak ang tadhana mo, masyado kang naging kampante. Sinabi ko na sa inyong isa itong malaking show pero ganiyan ang ginawa mo. Hindi mo ipinakita sa akin na deserve mo nga ang pagiging super model mo ng Dela Vegas group. Nagagalit ka sa akin dahil ipinalit ko sayo ang isang baguhan lang? hindi ka ba nahihiya dahil isang baguhan ang pumalit sayo? wala kang ginawa kundi ang maupo at kumain habang ibinubuhos ng mga kasama mo ang oras nila sa pagsasanay para maging perpekto ang lakad nila sa darating na show. Wala kang karapatang tanungin ako sa bawat desisyon ko, I am a professional Ms. Joyce at ang trabaho ko ay hindi lamang isang laro, ang trabaho mo ay hindi ka lang naglalaro sa play ground para magsanay lang kung kailan mo gusto. We are all a professional here and act like one.” May kahabaang saad ni Trina, akmang aalis na sana siya ng muli siyang harangan ni Joyce. “Hindi mo ba sila pipigilan? Lalo na at aalisin ni Trina ang isa sa mga models ng kompanya
“Hindi na talaga nagbago, gaya pa rin siya ng dati. Wala ng pinagbago.” Inis na saad ni Trina ng makabalik siya sa office niya. Nanggigigil pa rin siya kay Darren dahil sa paninigaw nito sa mga empleyado niya. Akala mo isang hari para palaging pagsilbihan. “Anong problema mo? nakakunot nanaman ang noo mo. Tungkol pa rin ba yan sa sagutan niyong magkapatid?” tanong ni Janet ng makapasok siya, ibinaba niya naman dun ang kape saka naupo. “It’s nothing, may iniisip lang ako.” sagot niya naman saka sumimsim sa dalang kape nito. “Siya nga pala, darating sa susunod na buwan ang CEO ng Gu’s group. A big company from China, gusto mo pa rin bang makuha ang endorsement?” nabaling naman kay Janet ang atensyon ni Trina. “Are you sure?” “Yes, yun ang nalaman ko. Sinasabi ko lang naman kung gusto mo pang makuha para sa Dela Vegas group.” “Of course, why not?” sagot pa ni Trina. Napatango naman si Janet dahil dun. “Sige, sabihan
“Anong ibig mong sabihing nabugbog mo siya? Who is William anyway?” tanong nito saka sumimsim sa kape niya habang nakatingin sa labas ng cafe. “Siya ang CEO ng Martinez Group.” Napatingin naman si Trina kay Lyndon at salubong na ang mga kilay niya. “Alam ko namang inosente ka, kilala ko kung paano maglaro si William. Marumi siya makipaglaro lalo na sa negosyo. Alam kong hindi kompanya nila ang may gawa ng mga design na ipinalabas nila ng magkaroon sila ng show.” “Alam mo ang tungkol sa nangyari?” tumango naman sa kaniya si Lyndon. “Nalaman ko ang tungkol dun at pinasok ko si Darren sa office niya. Hindi ko alam kung dapat ko bang pagsisihan na kinausap ko siya nung araw na yun o hindi.” “Why? What do you mean?” napabuntong hininga naman si Lyndon saka sumimsim ng kape niya. “Hindi pa ako tapos magsalita nun ng mabilis niyang kinuha ang susi ng kotse niya at alam kong balak ka niyang sundan. Ang kaso,” hindi pa niya naituloy na saad. Naibaba na
Napapatango-tango naman na siya dahil mukhang magiging matagumpay ang malakihang show ng Dela Vegas group. Pababa na sana siya ng hagdan ng matapakan niya ang isang madulas na tela. Nanlaki na lamang ang mga mata niya dahil alam niyang babagsak siya. “Wooaaah,” nanlalaking matang sambit niya. Kung babagsak man siya ay alam niyang may kataasan din yun dahil nasa ikatatlong baitang siya ng maliit na hagdan ng matapakan niya ang madulas na tela. Naialis naman ni Darren ang mga kamay niyang nakapamulsa ng makita si Trina na pabagsak na. Naging mabilis ang kilos niya at sinalo si Trina. Napapikit na lamang si Trina dahil ang akala niya ay bumagsak siya sa sahig pero bahagyang napakunot na lamang ang noo niya ng wala siyang maramdamang sakit sa katawan niya at ramdam niya rin ang dalawang brasong tila sumalo sa kaniya. Dahan dahan pa niyang iminulat ang isa niyang mata. Sumalubong naman sa kaniya ang nakakunot na kilay ni Darren. Ibinaba naman na siya ni Darren ng bigla na
“Okay na ba ang lahat? Nandito na ba ang mga gagamitin? Ang mga models? Handa na ba?” sunod sunod na tanong ni Trina sa mga staff na tutulong sa kaniya sa show. “Okay na po ma’am lahat. Ang lahat ng mga models ay mukhang excited sa show kahit na yung iba ay isang beses lang lalabas. Sa tingin ko magiging matagumpay ang show ng dahil sa inyo ma’am.” nakangiting sagot ng isang staff, bahagya lang namang ngumiti si Trina saka tiningnan pa ang iba. Ano mang oras ay magsisimula na ang show. “Janet,” tawag niya sa sekretarya niya. Lumapit naman sa kaniya si Janet. “Ikaw na ang bahala rito mamaya, kailangan ko kasing lumabas. Kapag nagkaroon ng problema, tawagan mo ako kaagad.” “Sure, no problem.” Saad naman nito. Minsan pang tiningnan ni Trina ang kalagayan ng back stage saka siya lumabas at naupo sa harapan. Halos lahat ng mga mahahalagang tao naman ay nandito na. “Maganda ang pagkakaayos ng stage, mukhang handang handa ka talaga.” Saad ni Darren ng makaup
“Acccckkk, my God! Bakit ang daming langgam!” rinig kong sigaw ni Joyce na nandito rin pala. Napangiti na lang ako ng tanguan at ngitian ako ni Daddy. Naiiyak naman si Mommy habang nakatingin sa aming dalawa. Masaya ako, masaya ako dahil binigyan niya ako ng pagkakataon na bumawi, na mahalin siya muli. Kung naging greedy ako sa kapangyarihan noon at pinili ang negosyo kesa sa kaniya, ngayon siya ang pipiliin ko over everything because she is my everything. Wala man akong naaalala sa kaniya sa nakalipas na pitong taon, wala pa rin namang nagbago sa nararamdaman ko dahil siya pa rin ang nakapagpatibok ng puso ko sa pangalawang pagkakaton. Nasaktan ko man siya, babawiin ko yun, ipaparamdam ko sa kaniya na mahalaga pa siya sa mahalaga. She is like a gem that you don’t want to lose. Hindi ko mapigilan ang paglandas ng mga luha ko dahil sa nakikita ko ngayon, she is like an angel na bumaba sa lupa. She is so gorgeous in her white wedding dress. Pakiramdam ko masyadong mabagal ang oras at a
Hindi ko alam na ganun na pala ang pinagdadaanan ni Trina, wala akong kaalam alam sa mga nangyayari sa kaniya. Ang akala ko talagang galit lang siya sa akin, wala akong inisip kundi kung paano ko uli siya makakausap ng maayos. Hindi ko alam na may nagtatangka pala ng buhay niya. I’m really a useless husband to her, am I really worth it for her? Wala akong ginawa kundi ang saktan siya. Gusto ko ng sampalin si Ashley nang sabihin niya sa akin ang lahat pero malaking pagpipigil ang ginawa ko because she’s still a woman. I never hit a woman and I will never be dahil kapag nanakit ako ng babae pakiramdam ko sinaktan ko na rin ang ina ko at ang asawa ko.Inamin sa akin lahat ni Ashley, lahat lahat ng mga ginawa niya. Sila rin pala ang dahilan kung bakit naaksidente si Joyce gamit ang kotse ni Trina, hindi ko sila mapapatawad kung may nangyari kay Trina. Ang mga bulaklak ng tulips na palagi kong nakikita sa office ni Trina, I’m so stupid to think na may nanliligaw
TRINA POV “Babe,” mahinang wika ni Darren nang magkasalubong kaming dalawa. “Please let’s talk.” nagsusumamo niyang aniya, gustuhin ko man pero may kailangan akong gawin. “Maybe next time Darren.” “When? Gustong gusto na kitang makausap. Please, let me explain everything.” “Darren, may kailangan pa akong gawin.” Lalampasan ko na sana siya ng hawakan niya ang braso ko, blangko ko naman siyang tiningnan at ang kamay niyang nakahawak sa akin. Napapahiya naman siyang binitawan yun. “I’ll wait.” Maghihintay pero kailangan may reserba? Tssss. I’m still mad at you Darren, nasasaktan mo pa rin ako. Kahit ganito lang ako, kahit na para akong walang pakialam sayo pero ramdam ko pa rin yung sakit. Para pa ring kinukurot ang puso ko sa tuwing naalala ko ang picture niyo ng magkasama. Hindi ko lang kayang isipin na ang lalaking mahal ko may ibang humahawak sa kaniya. Walang salita ko siyang iniwan. May mga bagay na dapat pa akong malaman, kaya ko lang ihilom ang puso kong dulot ng mga pananak
Maya maya pa ay bahagya siyang nagulat pero hindi mo yun mahahalata kaagad kung hindi ka nakatitig sa mga mata niya.“If you have problem with me Ashley, tell it. Hindi yung ganito kailangan mo akong takutin ng mga sulat.”“Hindi ko po talaga alam ang tungkol dito Ma’am. Wala po akong alam.” Wika niya pero this time parang hindi na convincing ang tinig niya. Alam kong walang nakagawa ng kasalanan ang aamin ng sarili niyang kasalanan. I will find it in my own way Ashley. Kung hindi nga ikaw then good to hear that. Huwag mong sirain ang pangarap ko para sayo sa simpleng dahilan mo.“I just want to remind you Ashley, nasa ibaba ka pa. Wala ka pa sa pinakatuktok kaya huwag mong hayaan na kung gaano ka kabilis umangat ay ganun ka rin kabilis na bumagsak. Makakaalis ka na.”“Naiintindihan ko po Ma’am. Kung may nalaman man po ako, sasabihin ko po kaagad sa inyo. Ingat po kayo, pasensya na rin po sa nangyari.&
Ilang araw din akong hindi pumasok ng kompanya. Pagkaalis ng anak ko para pumasok ay umaalis na rin ako. Sa ibang lugar ko ginagawa ang mga trabaho ko. Halos araw araw ding nanggugulo si Darren sa bahay, ayon sa mga katulong ko. Gusto kong irelax ang sarili ko, gusto kong makapag-isip ng maayos. Uunahin ko muna ang tungkol sa babaeng nagtatangka ng buhay ko kesa kay Darren.I can deal with him to the other days pero hindi muna ngayong mas mahalaga itong ginagawa ko. Pinag-isipan kong mabuti, pinagsama-sama ko ang lahat ng mga palatandaang nalalaman ko.Noong isang araw, nakita ko siyang may dala dalang mga bulaklak na tulips. Siya lang ang nakita kong may hawak nun sa mga pinagmamasdan ko sa kompanya. Maaaring may kinalaman siya sa nagpapadala ng mga bulaklak at card sa akin.Taas noo akong naglakad sa lobby kahit panay ang lingon sa akin ng mga empleyado. Ang lahat ng mga issue dito sa kompanya ay hindi lumalabas, subukan mong ilabas ngayon paniguradong bukas w
Nagising akong nasa tabi ko pa rin si Ate Joyce at nakatutok sa cellphone niya. “Gising ka na pala, gutom ka na ba? Nagpadeliver na lang ako ng pagkain nating dalawa rito. Ang tagal mo ring matulog.” Tiningnan ko ang relo ko at tanghalian na pala. Hindi ko namalayan ang oras, ganun na pala ako katagal na natulog. “You’re still here, wala ka bang gagawin?” paos pang tanong ko, nakatagal siyang hintayin o bantayan ako rito? “Anong gagawin ko? Gusto mo bang kalbuhin ko na talaga ang babaeng yun? Ang kapal kapal ng malanding yun. Pero kanina ko pa tinitingnan ang media pero wala namang nagbabago ron. Parang normal lang ba yung nangyayari rito sa kompanya.” Taka niyang wika, kahit naman magulo na rito sa loob walang magtatangkang ilabas ang lahat ng nangyayari rito. Takot na lang nilang mawalan ng trabaho. “Kilala mo si Darren, hinding hindi niya hahayaang marumihan o madungisan ang pangalan niya at ng kompanya. Lahat kaya niyang paikutin sa pamamagitan ng
Bahagya akong napahakbang, gusto kong makita ng malinaw baka namamalikmata lang ako. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko gayong malinaw ang nakikita ko. Why? Bakit niya ginagawa sa akin ito? Bakit kailangan niya akong lokohin?Tahimik silang lahat na nakatingin sa akin, ni hindi ko rin maikurap ang mga mata ko para mapagmasdan ko ang itsura niya. What happened? Ilang araw lang silang nawala pero bakit ganito? Parang namamanhid ako, hindi ko alam kung anong iisipin ko. What happened between them. Sunod sunod akong napalunok at unti-unti ko ng nararamdaman ang pagtutubig ng mga mata ko.Malinaw kong nakikita ang litrato nilang dalawa habang nakahiga sa kama, pareho silang tulog. Why Darren? Bakit mo ito ginagawa sa akin? Akala ko ba, ako lang? ako pa rin but what is the meaning of this. Ayaw kong maniwala pero heto na eh, malinaw na malinaw na ngayon sa harapan ko ang litrato nilang dalawa sa iisang kama. Parehong masarap ang tulog nila.“Ngayon, sabihi
Hindi ko alam kung paano ako makakapagtrabaho ng maayos nito dahil iniisip ko yun. Sa paglabas ko ng kompanya nakamasid lang ako sa paligid ko. Nagpapadrive na lang din ako, palagi ko ring chinecheck muna ang sasakyan ko para sigurado. Sa labas na rin ako nagpaparking para nakikita lang, lagi ring nasa tapat ng cctv camera. Speaking of cctv, tiningnan namin ang kuha ng cctv noong araw at oras na yun. Nakasuot siya ng itim at balot na balot ang buo niyang katawan kaya hindi namin makilala kung sino, hindi rin naman makita kung babae ba o lalaki. Hindi muna namin yun ipinaalam sa mga otoridad baka dahil mahalata kami. Sa tuwing tinatanong ko rin ang driver ng anak ko ay wala naman daw siyang napapansing kakaiba o delikado sa paligid nila. Mabuti naman kung ganun at hindi nila isinasali ang anak ko sa problema nila sa akin. Naging usap usapan si Ashley matapos ang runway niya sa New York sa media. Tinitingnan ko naman si Ate Joyce pero parang wala lang sa kaniya
Tatlong araw lang nanatili sa hospital si Ate Joyce at ngayon din ang araw ng fashion show ni Ashley. Kahit gamitin pa namin ang private plane ng kompanya ay hindi na kami aabot, hindi rin naman pwedeng pwersahin si Ate Joyce dahil sa nangyari.Naging mapagmasid din ako sa paligid ko simula ng sabihin yun sakin ni Ate, sa ngayon wala pa namang kakaiba sa paligid ko. Pinabantayan ko na rin si Chris sa driver niya, mananatili siya sa school kasama ng anak ko. Ayaw kong masyadyong pakampante at saka lang kikilos kapag may nangyari nanaman.Marami na akong pinoproblema sa trabaho ko tapos dumagdag pa ito. Ano ba talagang pakay nila sa akin? anong gusto nilang makuha para gawin sa akin ang bagay na yun at talagang gusto nila akong mawala sa mundo. Naipikit ko na lang ang mga mata ko at hinilot ang sintido, what I have done to them to do this to me.Kaming dalawa pa lang ni Ate Joyce ang nag-uusap tungkol sa bagay na ito, ayaw naming ipaalam muna sa iba dahil baka maa