Natigilan si Luciana sa kanyang narinig. Halos 10,000 lamang ang kanyang ipon at hindi niya alam kung paano bayaran ang ganoong halaga na pera na sinabi ni Alvin sa kanya.“Huwag mo sabihin na wala ka man lang ilang daang libo na pera, Miss Luciana?” nakangiting tanong ni Alvin nang mapansin ang kanyang naguguluhang reaksyon.“Imposible ‘yan,” singit ni Matthew at nagpatuloy, “Sa tulong ni Maximo ay wala lang ‘yang daan-daan na libo. Tiyak na tutulungan ka naman niya.”Namutla si Luciana nang maalalang naka-freeze ang kanyang credit kay Maximo kaya walang paraan kung paano maaayos ang kailangan niyang bayaran dahil sa laro nila kanina.“Maximo, natalo na si Miss Luciana. Hindi ba’t dapat ka nang makialam at tulungan siya?” ani Matthew habang unti-unti nang na-stress si Luciana kakaisip ng gagawin niya.Samatala si Maximo naman na nakaupo sa sofa at abala sa kanyang telepono, ay ibinaling ang tingin sa kanilang direksyon. Tumama ang tingin ni Maximo kay Luciana na ngayon ay magkasalubo
Napalingon naman si Luciana kay Maximo na nakaupo sa tabi niya at ang presensya nito ay walang kahirap-hirap na nang-aakit. Sa isang saglit, nakaramdam siya nang ginhawa.Ang pagkakaroon ng isang taong maaasahan sa kanyang likuran ay nakakapagpatibay ng loob, isang uri ng pakiramdam na hindi niya inaasahan. Ngunit agad ding niyang pinaalalahanan ang sarili na huwag magpakalulong sa pakiramdam na iyon. Buntis si Liezel at hindi siya nagpapakasiguro.“Ano’ng tinitingnan mo?” wika ni Maximo sa malalim at kalmadong tono na siyang nagpagising kay Luciana mula sa kanyang mga malalim na pag-iisip.Napakurap siya nang ilang saglit dahil sa gulat at saka mabilis na nagsalita.“Ano’ng meron?” takang tanong ni Luciana sa kanya.“Pwede mo bang kunin ang cellphone ko? Nasa ibabaw ng sofa nakalagay,” sabi ni Maximo nang walang kaabog-abog.“Sige,” tugon niya at agad tumayo upang pumunta sa sofa para kunin ang telepono ni Maximo.Nang hawakan niya ito, biglang nabuksan ang screen ng cellphone at luma
Hindi pinansin ni Maximo si Liezel, at mabilis itong iniwan sa clubhouse. Sa labas, nakita niya si Luciana na nakaupo sa gilid ng daan habang ang mga mata nito ay nakatuon sa mga bulaklak sa hardin na walang kahit anong emosyon na makikita.Agad niyang nilapitan si Luciana nang walang pag-aalinlangan kaya naman ay napaangat nang tingin si Luciana at bahagyang nagulat. Walang pagdadalawang-isip, agad na hinawakan ang kanyang pulso at pinatayo siya.“Ano’ng ginagawa mo?” tanong ni Luciana at tila naguguluhan.“Uuwi na,” malamig na sagot ni Maximo sa kanya, at hindi na nagbigay pa ng paliwanag nang itinulak siya nito papasok ng kotse upang bumalik patungo sa lumang mansyon.Naging tahimik lamang ang kanilang biyahe. Samantala, hindi na nagsalita si Luciana, at ang mga saloobin niya ay nakatago sa ilalim ng isang hindi matitinag na ekspresyon.Pagdating nila sa mansyon, nagpapatuloy pa rin ang katahimikan. Dumiretso si Luciana sa banyo at pagkatapos ay tahimik na lumabas mula roon habang
Hindi sinagot ni Maximo ang sinabi ni Luciana, bagkus iba ang kanyang sinabi. “Pagbutihan mo lang ang pagiging Mrs. Guevarra, at walang makakapagpahirap sa ‘yo,” ani nito sa kanya. Samantala, bahagya namang ngumiti si Luciana sa sinabi nito sa kanya.“Pero wala akong pakialam diyan,” tugon niya kay Maximo.Nagsalubong naman ang mga kilay ni Maximo habang ang matalim niyang tingin ay nakatutok kay Luciana. Sa ilalim ng dilim, tahimik silang nagkatitigan, at ang mga mata ni Maximo ay tila malalim at mahirap mabasa.Tila palaging nararamdaman ni Luciana na may kakaibang bahagi ng sarili niya na sumasalamin sa mga mata ni Maximo, at ito ay isang bagay na hindi niya lubusang maunawaan.“Hubby, pwede ba akong magtanong sa ‘yo?” ani Luciana sa lalaking kaharap niya.“Ano ‘yan?” tanong nito sa kanya.“Kung bibigyan kita ng pagkakataon, handa ka bang putulin ang koneksyon mo kay Liezel?” tanong ni Luciana sa kanyang nanginginig na boses at ito na ang kanyang huling pagsusumamo.Nanatili naman
Pansamantalang huminto sa pagtibok ang puso ni Luciana nang marinig ang sinabi ng kanyang biyenan at ilang sandali muna ang lumipas bago siya nakapagsalita.“M-Ma, paano mo nalaman?” nauutal niyang tanong.“Tumawag siya sa akin kaninang umaga para sabihin ang tungkol sa kanyang dinadala,” sagot ni Giselle at isang hindi maitago na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi.Sa mga sandaling iyon, naintindihan na ni Luciana kung saan nanggagaling ang saya ng kanyang mother-in-law at ito ay dahil nga buntis si Liezel.“Ah,” ani Luciana at pinipigilan ang sariling emosyon niya.Totoo ang balita na buntis si Liezel, at wala nang magagawa si Luciana upang baguhin ang tungkol doon.“Si Maximo ba ang ama ng bata?” tanong ni Giselle sa kanya nang diretso.“Sa tingin ko ay kay Liezel mo ‘yan itanong, Ma. Siya lang ang makakasagot sa ‘yo,” tugon ni Luciana sa kalmado niyang tono. Ang totoo niyan ay hindi niya rin alam. Bagamat sinabi ni Liezel na si Maximo ang ama, hindi pa rin ito kinumpirma ni Maximo.
“Ngunit paano ang mga nakaraang alitan ng pamilya Mendoza at pamilya Guevarra?”Tanong ni Luciana at ang tinutukoy niya ay ang insidente kung saan tinakot ng kanyang ama si Maximo noon.“Sa oras na gumana ang planong ito, hindi sisihin ng pamilya Guevarra ang pamilya mo. Mula ngayon, maaari pa ring magkaibigan ang ating mga pamilya,” paliwanag ni Giselle sa kanya.Nakaramdam naman ng malaking ginhawa si Luciana sa kanyang narinig. Kung hihiwalayan niya si Maximo ay magiging malaya ang kanyang ama, at hindi na magdadala ng sama ng loob ang pamilya Guevarra. Ang kaalamang ito ay nagbigay saya sa kanyang puso sa kauna-unahang pagkakataon sa mga nakaraang araw.Isang ngiti ang gumuhit sa mga labi ni Luciana at sinabing, “Ma, pumapayag na ako sa hiwalayan basta mailabas mo lang ang aking ama ay agad akong sasang-ayon at hindi na makikialam sa buhay ni Maximo kahit na kailan.”Totoo ang mga salita ni Luciana at para sa kanyang ama, handa niyang isakripisyo ang lahat. Ang kalayaan na dati ay
“Nakarating na po ang senyorito, Madam Luciana.” Nagliwanag ang kaninang blankong ekspresyon ni Luciana nang marinig ang sinabi sa kanya ng katulong. Agad niyang inilatag sa ibabaw ng mesa ang papel na hawak at mabilis na nagpunta sa bintana upang tingnan ang labas. Gamit ang isang kamay, mabilis na hinawi ni Luciana ang kurtina at agad na nakita ang isang kulay asul na Lamborghini na papasok sa driveway ng mansyon. Hindi niya maalis ang kanyang tingin sa sasakyan hanggang sa huminto ito. Sa loob, may isang nakaupo na lalaki na may matatalim na mga mata at nakakaakit na mukha ang kanyang nakita. Tila bawat galaw na ginawa ng lalaki ay nagpapakita ng isang malakas na dating nito. At ang lalaking ‘yon ay walang iba kung hindi ang kanyang asawa. Nang mapagtanto ni Luciana iyon, mabilis na kumabog ang kanyang dibdib. Biglang nanumbalik sa kanyang isipan ang kadalasang nangyayari sa pag-uwi ng asawa niya at dahil diyan, ramdam niya ang pamumula ng pisngi. Bawat halik na ginagawa n
Nakaramdam nang unti-unting kirot sa puso niya si Luciana sa mga oras na ito. Agad siyang pumasok sa cabinet at kumuha ng dark-colored na damit. Paglabas niya, rinig niya ang mahinang boses na nagmumula kay Maximo.“‘Wag kang matakot at hayaan mong samahan ka ni Manang Victoria. Sisiguraduhin kong pupunta agad ako,” ani Maximo sa kanyang kausap sa kabilang linya. Ang tila banayad na pananalita ni Maximo ay kakaiba at hindi kailanman narinig ni Luciana sa kanya noon. Pakiramdam niya ay nanigas siya sa kanyang direksyon habang ang tila'y tuwa na naramdaman niya sa kanyang puso ay mabilis na nawala. “Maximo,” mahinang usal ni Luciana sa pangalan ng asawa. “S-Sino ang kausap mo sa cellphone?” Nang dahil sa kanyang pagsalita, napalingon si Maximo sa kanyang direksyon. Ang malalim at malamig niyang boses ay tila yumanig sa loob ng kwarto. “‘Wag mo na isipin pa ‘yon,” sagot sa kanya ni Maximo. “Babae ba?” tanong ni Luciana kay Maximo. “Wala kang pakialam.” Imbes na magpaliwanag
“Ngunit paano ang mga nakaraang alitan ng pamilya Mendoza at pamilya Guevarra?”Tanong ni Luciana at ang tinutukoy niya ay ang insidente kung saan tinakot ng kanyang ama si Maximo noon.“Sa oras na gumana ang planong ito, hindi sisihin ng pamilya Guevarra ang pamilya mo. Mula ngayon, maaari pa ring magkaibigan ang ating mga pamilya,” paliwanag ni Giselle sa kanya.Nakaramdam naman ng malaking ginhawa si Luciana sa kanyang narinig. Kung hihiwalayan niya si Maximo ay magiging malaya ang kanyang ama, at hindi na magdadala ng sama ng loob ang pamilya Guevarra. Ang kaalamang ito ay nagbigay saya sa kanyang puso sa kauna-unahang pagkakataon sa mga nakaraang araw.Isang ngiti ang gumuhit sa mga labi ni Luciana at sinabing, “Ma, pumapayag na ako sa hiwalayan basta mailabas mo lang ang aking ama ay agad akong sasang-ayon at hindi na makikialam sa buhay ni Maximo kahit na kailan.”Totoo ang mga salita ni Luciana at para sa kanyang ama, handa niyang isakripisyo ang lahat. Ang kalayaan na dati ay
Pansamantalang huminto sa pagtibok ang puso ni Luciana nang marinig ang sinabi ng kanyang biyenan at ilang sandali muna ang lumipas bago siya nakapagsalita.“M-Ma, paano mo nalaman?” nauutal niyang tanong.“Tumawag siya sa akin kaninang umaga para sabihin ang tungkol sa kanyang dinadala,” sagot ni Giselle at isang hindi maitago na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi.Sa mga sandaling iyon, naintindihan na ni Luciana kung saan nanggagaling ang saya ng kanyang mother-in-law at ito ay dahil nga buntis si Liezel.“Ah,” ani Luciana at pinipigilan ang sariling emosyon niya.Totoo ang balita na buntis si Liezel, at wala nang magagawa si Luciana upang baguhin ang tungkol doon.“Si Maximo ba ang ama ng bata?” tanong ni Giselle sa kanya nang diretso.“Sa tingin ko ay kay Liezel mo ‘yan itanong, Ma. Siya lang ang makakasagot sa ‘yo,” tugon ni Luciana sa kalmado niyang tono. Ang totoo niyan ay hindi niya rin alam. Bagamat sinabi ni Liezel na si Maximo ang ama, hindi pa rin ito kinumpirma ni Maximo.
Hindi sinagot ni Maximo ang sinabi ni Luciana, bagkus iba ang kanyang sinabi. “Pagbutihan mo lang ang pagiging Mrs. Guevarra, at walang makakapagpahirap sa ‘yo,” ani nito sa kanya. Samantala, bahagya namang ngumiti si Luciana sa sinabi nito sa kanya.“Pero wala akong pakialam diyan,” tugon niya kay Maximo.Nagsalubong naman ang mga kilay ni Maximo habang ang matalim niyang tingin ay nakatutok kay Luciana. Sa ilalim ng dilim, tahimik silang nagkatitigan, at ang mga mata ni Maximo ay tila malalim at mahirap mabasa.Tila palaging nararamdaman ni Luciana na may kakaibang bahagi ng sarili niya na sumasalamin sa mga mata ni Maximo, at ito ay isang bagay na hindi niya lubusang maunawaan.“Hubby, pwede ba akong magtanong sa ‘yo?” ani Luciana sa lalaking kaharap niya.“Ano ‘yan?” tanong nito sa kanya.“Kung bibigyan kita ng pagkakataon, handa ka bang putulin ang koneksyon mo kay Liezel?” tanong ni Luciana sa kanyang nanginginig na boses at ito na ang kanyang huling pagsusumamo.Nanatili naman
Hindi pinansin ni Maximo si Liezel, at mabilis itong iniwan sa clubhouse. Sa labas, nakita niya si Luciana na nakaupo sa gilid ng daan habang ang mga mata nito ay nakatuon sa mga bulaklak sa hardin na walang kahit anong emosyon na makikita.Agad niyang nilapitan si Luciana nang walang pag-aalinlangan kaya naman ay napaangat nang tingin si Luciana at bahagyang nagulat. Walang pagdadalawang-isip, agad na hinawakan ang kanyang pulso at pinatayo siya.“Ano’ng ginagawa mo?” tanong ni Luciana at tila naguguluhan.“Uuwi na,” malamig na sagot ni Maximo sa kanya, at hindi na nagbigay pa ng paliwanag nang itinulak siya nito papasok ng kotse upang bumalik patungo sa lumang mansyon.Naging tahimik lamang ang kanilang biyahe. Samantala, hindi na nagsalita si Luciana, at ang mga saloobin niya ay nakatago sa ilalim ng isang hindi matitinag na ekspresyon.Pagdating nila sa mansyon, nagpapatuloy pa rin ang katahimikan. Dumiretso si Luciana sa banyo at pagkatapos ay tahimik na lumabas mula roon habang
Napalingon naman si Luciana kay Maximo na nakaupo sa tabi niya at ang presensya nito ay walang kahirap-hirap na nang-aakit. Sa isang saglit, nakaramdam siya nang ginhawa.Ang pagkakaroon ng isang taong maaasahan sa kanyang likuran ay nakakapagpatibay ng loob, isang uri ng pakiramdam na hindi niya inaasahan. Ngunit agad ding niyang pinaalalahanan ang sarili na huwag magpakalulong sa pakiramdam na iyon. Buntis si Liezel at hindi siya nagpapakasiguro.“Ano’ng tinitingnan mo?” wika ni Maximo sa malalim at kalmadong tono na siyang nagpagising kay Luciana mula sa kanyang mga malalim na pag-iisip.Napakurap siya nang ilang saglit dahil sa gulat at saka mabilis na nagsalita.“Ano’ng meron?” takang tanong ni Luciana sa kanya.“Pwede mo bang kunin ang cellphone ko? Nasa ibabaw ng sofa nakalagay,” sabi ni Maximo nang walang kaabog-abog.“Sige,” tugon niya at agad tumayo upang pumunta sa sofa para kunin ang telepono ni Maximo.Nang hawakan niya ito, biglang nabuksan ang screen ng cellphone at luma
Natigilan si Luciana sa kanyang narinig. Halos 10,000 lamang ang kanyang ipon at hindi niya alam kung paano bayaran ang ganoong halaga na pera na sinabi ni Alvin sa kanya.“Huwag mo sabihin na wala ka man lang ilang daang libo na pera, Miss Luciana?” nakangiting tanong ni Alvin nang mapansin ang kanyang naguguluhang reaksyon.“Imposible ‘yan,” singit ni Matthew at nagpatuloy, “Sa tulong ni Maximo ay wala lang ‘yang daan-daan na libo. Tiyak na tutulungan ka naman niya.”Namutla si Luciana nang maalalang naka-freeze ang kanyang credit kay Maximo kaya walang paraan kung paano maaayos ang kailangan niyang bayaran dahil sa laro nila kanina.“Maximo, natalo na si Miss Luciana. Hindi ba’t dapat ka nang makialam at tulungan siya?” ani Matthew habang unti-unti nang na-stress si Luciana kakaisip ng gagawin niya.Samatala si Maximo naman na nakaupo sa sofa at abala sa kanyang telepono, ay ibinaling ang tingin sa kanilang direksyon. Tumama ang tingin ni Maximo kay Luciana na ngayon ay magkasalubo
Naguguluhan naman si Matthew sa kanyang mga nakikita. Iniisip niya na dapat ay pagalitan ni Maximo si Luciana nang malala ngunit nagtataka siya.‘Bakit nga ba tila kabado si Luciana sa pagbanggit ng salitang tuturuan ng leksyon?’ takang tanong ni Matthew sa kanyang isip. Kinagat ni Matthew ang kanyang dila nang mahina bago siya magsalita upang magbigay ng kanyang payo sa kaibigan.“Alama mo, Pare, ang mga babae ay dapat pinapahalagahan, hindi dinidisiplina. Kahit na anong aspeto ay mahusay ka. Gwapo, matalino pero pagdating sa mga babae, sobra ka namang istrikto. Ang asawa mo ay asawa, hindi alipin. Paano mo nagagawang ituturing siya nang ganito?” sambit ni Matthew kay Maximo.“Ganito siya dapat tratuhin,” ani Maximo sa kanya, sq parehong ekspresyon at ibinaling niya ang tingin kay Luciana na may kahulugan.Halos masamid naman si Luciana sa kanyang iniinom nang dahil kay Matthew at Maximo. ‘Ano bang pinag-uusapan nila? Hindi nagtutugma ang kanilang mga salita,’ sabi niya sa sarili na
Bahagyang tinadyakan naman ni Matthew si Alvin Salcedo dahil sa biglang sinabi nito kanina.“Ano’ng sinasabi mo? Siya ang asawa ng kaibigan natin, si Luciana Mendoza!” ani Matthew sa kanya.“Pasensya ka na, Miss Luciana, at hindi kita agad nakilala,” mabilis at taos-puso na sabi ng lalaki sa kanya.Ngumiti naman nang magalang si Luciana at sinabi, “Ayos lang ‘yon.”Nasa apat o limang lalaki sa loob ng silid na ‘yon at kapansin-pansin ang taglay na kagwapuhan ng mga ito.Samantala, inilingon naman ni Luciana ang kanyang ulo sa direksyon ni Matthew upang ito ay batiin.“Kumusta, Dr. Matthew,” sambit ni Luciana sa kanya.Agad namang tumango si Matthew bilang tugon sa kanya at kilala niya si Luciana mula sa taunang physical exam nito kaya naman ay pamilyar sila sa isa’t-isa.“Kamusta, Miss Luciana? Kamusta, Maximo? Mabuti at dumating kayong dalawa,” bati ni Matthew at agad na sinenyasan ang dalawang lalaking nasa gitna ng silid upang bigyan ng pwesto sina Maximo at Luciana.Bigla namang su
“At bakit naman ako hindi karapat-dapat sa kanya?”Nang dahil sa tanong ni Luciana, nakuha niya ulit ang atensyon ni Maximo na ngayon ay nababalutan na naman ng yelo.“Lugmok na ang pamilya mo, at wala kang pera. Sa tingin mo, sino ang karapat-dapat sa ‘yo, ha?” malamig niyang tanong kay Luciana.Tila mas lalong nasaktan ang dignidad ni Luciana nang dahil sa sinabing iyon ni Maximo pero hindi niya maikakailang totoo ang mga sinabi nito. Maski kay Maximo o Adrian ay hindi karapat-dapat sa kanya ngunit hindi naman umaasa si Luciana nang ganoon. Ang nais lang naman niya ay mamuhay nang maayos at maabot ang kanyang mga pangarap balang araw.“Bakit hindi ka na makagsalita?” muling tanong ni Maximo nang mapansin ang kanyang pananahimik. Napalabi na lamang si Luciana at nagbuntong-hininga.“Ano pa ba ang sasabihin ko? Oo na, kayo na ang nasa taas at ako na ang mababa. Ako na itong hindi karapat-dapat kahit na sino sa inyo,” malamig na sagot ni Luciana sa tanong ni Maximo sa kanya.Agad na siy