Hello lovelies, hope you like the chapter.
CHAPTER 39 “It’s Jake Mendellin!” Her hands remained glued at the open button of the elevator, she unconsciously shifted her weight from side to side. Just a mere sight of him makes her mind go blank. Parang may mga dagang nagsisi-takbuhan sa dibdib niya sa sobrang lakas ng tibok nito. “Thank–,” hindi nagawang ituloy ng lalaki ang sasabihin ng mag-angat ito ng tingin at mag-salubong ang kanilang mga mata. They were both nailed to the spot and words lost in Jake’s mouth when he sees her. Nanatili lang silang naka-titig sa isa’t-isa. Hindi alam ni Yesha kung totoo ba ang nakita niyang tuwa at lungkot na dumaan sa mga mata ni Jake, o namalikmata lang siya. Mabilis na naging blangko ang ekspresyon sa mga mata nito kaya nagdalawang-isip siya kung totoo ba ang nakita niya. Bumukas-sara ang bibig nito na parang may gustong sabihin sa kanya, pero hindi nito magawang ituloy. They remained staring at each other for God knows how long. Walang kahit sino man sa kanila ang nagtangkang magsalit
Natapos din sa wakas ang isa na namang araw ni Yesha sa trabaho. Since ng mag-simula siyang magtrabaho sa University ay hindi na niya muling na-encounter si Jake o kahit si David. Bagamat nalaman niyang si Jake Mendellin ang may-ari ng University na kanyang pagta-trabahuan ay itinuloy pa rin niya ang pumasok doon. She doesn't have a choice, she needs the job. Laking pasasalamat na lang at mukhang hindi nagla-lagi si Jake doon. “He is the heir of the Mendellin Empire, what do you expect? He had a lot of business to attend to, hindi lang itong University,” saad ng isip niya. Nang dahil sa hindi na muling nagpakita sa kanya si Jake ay nakahinga ng maluwag si Yesha. Nakapag-adjust siya sa kanyang trabaho ng walang kaba at alinlangan na muling mag-krus ang kanilang landas. It's been a week, and her week was fruitful, naging maayos ang takbo ng trabaho niya, and she was enjoying her job and starting loving it.“Good bye, Miss Valdez,” narinig ni Yesha na paalam sa kanya ng ilang estudyant
Namagitan ang katahimikan sa pagitan nila ni Jake, habang binabaybay ng sasakyan nito ang kahabaan ng Edsa. Ramdam sa paligid ang tensyon na namumuo sa kanilang dalawa. Kahit si David ay halatang nakikiramdam din sa kanilang dalawa, dahil maya’t-maya ang sulyap nito sa kanila sa rearview mirror. Hindi tinangka ni Yesha na tapunan ng tingin ang lalaking katabi. Aaminin niyang may galit pa rin sa puso niya, pero hindi rin niya maikaila sa sarili na napakalakas pa rin ng dating nito sa kanya. Being with Jake in one space makes her suffocated, ramdam na ramdam niya ang presensiya nito. He was awakening the feelings that she already buried deep within her heart by his mere presence. Mas kinatatakutan niya ang reaksyon ng katawan niya kesa sa galit na nasa puso niya. Yes, she was still angry at him, pero bakit parang natutunaw ito ngayon at hindi niya masumbatan ngayong kasama na niya ang lalaki?Maya’t-maya ang pagbuga ng malalim na hininga ni Jake, wari napaka-lalim ng iniisip nito, pero
“Aaaahhh!” Claire’s shout echoed in the entirety of the house. Kasalukuyan siyang nagpapahinga sa kanyang kwarto. Galing siya sa kanyang Cebu tour ng ma-receive niya ang tawag na nakapag-pasira ng araw niya.Hangos namang pumasok sa loob ng kwarto niya ang kanyang inang si Clarisse ng marinig nito ang malakas niyang sigaw, kasunod nito ang ilang mga katulong, na marahil ay narinig din siya.“What? What happened?” nag-aalalang tanong sa kanya ng kanyang ina. Sinuyod nito ang kabuuan ng kwarto, checking on what was the cause of her scream.“Ma!” ingos niya sa ina. Napatingin siya sa mga katulong sa bandang likuran ng ina ng marinig niya na para itong mga bubuyog na nagbubulungan. Tiningnan niya ng masama ang mga ito. Nang makita ng mga ito ang nakamamatay niyang titig ay isa-isang nagsi-alisan ang mga ito. Narinig pa niya ang ilan sa mga sinabi ng mga ito.‘Nagda-drama na naman yata,’ anas ng isa sa mga ito sa kasamahan bago ito tuluyang tumalikod at lumabas ng kanyang kwarto.“I heard
Inikot ni Yesha ang tingin sa kanyang paligid. Hindi na pamilyar sa kanya ang mga bagay na nakikita sa loob ng kwartong iyon. Kahit ang sumalubong sa kanyang mga katulong ay hindi na rin niya kilala. Lahat halos yata ng tauhan nila noon ay wala ng natira. Mula sa guwardiya, driver at mga kasambahay ay wala ng familiar na mukha sa kanya. As if all the trace of her past was erased in this house. Kahit na isang larawan nilang mag-ama o ang larawan ng kanyang ina na naiwan sa sala ng bahay na ito noon ay wala na. Ibang-iba na maging ang mga furniture sa loob ng kabahayang iyon. Wala ng bakas ng ala-ala ng kanyang nakaraan. Kung hindi nga lang niya alam ang tamang address ng mansion nila sa Forbes at ang pag-kumpirma ng guwardiya sa pangalan ng kanyang ama ay masasabi niyang nasa ibang bahay siya. Hindi na ito ang bahay na kinalakihan niya. “Well, who do we have here,” boses ng kanyang step-sister na si Claire ang nakapag-palingon sa kanya sa gawi ng pinto. Kitang-kita niya ang contempt s
“Boss we are here,” narinig ni Jake na saad ng kanyang driver na si David. Tumango lang si Jake dito pero hindi siya natinag sa kinauupuan. Sa halip ay nanatili lang siyang nakatanaw sa labas ng bintana ng kanyang sasakyan. Nasa kanto sila kung saan nila huling hinatid si Yesha. He doesn’t have the plan to go there, pero hindi siya mapakali. The last time he was with Yesha didn't end well. Actually, simula pa ng makita niyang muli ang dalaga noong unang araw ng pagpasok nito sa University ay hindi na siya talaga mapakali. Sa loob ng anim na taong lumipas ay hindi nawalay sa isipan niya ang dalaga. He still couldn’t forget that day when she came back in front of him again…Jake Mendellin couldn't believe his eyes. Akala niya ay aparisyon lang ang nakita niya sa may guard house. Papasok na ang kanyang sasakyan ng biglang naagaw ng atensyon niya ng babaeng kausap ng isa sa mga guwardiya. Akala niya ay namalikmata lang siya, nang bahagya mapalingon sa direksyon niya ang babae ay biglang
“Sweetie, are you alright?” sa wakas ay saad ni Jake sa batang babae ng mahanap na niya ang tinig at mabawi sa pagka-bigla. Hindi pa rin niya maikakaila ang kakaibang pag-kabog ng dibdib niya. Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa dalawang batang nasa harapan niya na naka-tingin din sa kanya ng buong pagtataka. “I-I am fine,” bahagyang nahihiyang saad pa ng batang babae. Although she was slightly trembling she seemed fine and unharmed. “Thank goodness,” nasambit ni Jake. “B-but my bike,” maya-maya ay saad ng batang babae na bahagyang gumaralgal pa ang tinig ng makita ang tuluyang nasirang bisikleta. “Aya Mae! Your bike is not important, the good thing is you're fine! We should say sorry to the mister because we damage his car,” sikmat ng batang lalaki sa batang babae. Nang dahil sa sinabi ng batang lalaki ay lalong nalukot ang mukha ng batang babae at nagbabantang tumulo ang luha. “Don’t cry. Sweetie, your brother was just worried about you,” biglang saad ni Jake sa batang babae. I
“Oh my God! Children! Saan kayo nanggaling?” salubong sa kanila ni Tita Alice. Pulang-pula ang mukha ng matanda at punong-puno ng pag-aalala. “Yesha, Iha, I am so sorry. Hindi ko alam na lumabas ang dalawang bata. Nalingat lang ako saglit at di ko namalayan na lumabas na pala sila ng gate,” hinging paumanhin sa kanya ng tiyahin. “I was so afraid that something might hap–” bigla itong natigil sa pagsasalita ng makita nito si Jake na nakasunod sa likuran niya at karga-karga si Aya. Ang takot at pag-alala sa mukha nito ay napalitan ng pagtataka, habang nag-palipat-lipat ang tingin nito sa kanilang dalawa ng lalaki.“Don’t ask me questions yet, Tita. It’s a long story,” marahang saad niya sa tiyahin. “Come in…Jake. Let’s all go inside,” bahagyang nag-aalangang paanyaya ni Tita Alice sa lalaking tahimik na nakasunod lang sa kanila. Since he said that he will bring them back home ay walang kahit na anumang salitang namutawi sa bibig nito. Tahimik lang itong naka-sunod sa kanila ni Jasper.
Kakaba-kaba si Jake habang naghihintay sa harapan ng altar. Maya't maya ang pagpupunas niya ng gitla-gitlang pawis sa kanyang noo at leeg. Para siyang nilalamig na mai-ihi na ewan. Halo-halo na ang emosyong kanyang nararamdaman. Kanina pa siya pasulyap-sulyap sa suot na relo. Fifteen minutes na lang naman at magsisimula na ang seremonya, pero parang feeling niya ay napakatagal tumakbo ng oras.He seemed like a supermodel sa suot niyang ternong tuxedo na kulay dark blue at mayroong panloob na kulay cream na long-sleeved shirt, may pares din itong patterned blue na necktie na lalong nakapagbigay ng pormal na aura sa kanya. His hair was styled in slickback side part, na lalong bumagay sa kanyang squared-shaped na mukha. Lalong naging matikas ang kanyang dating na taliwas naman sa kanyang kabang nararamdaman. Wala siyang pakialam kung marami man ang humahanga sa kanya, iisang tao lang ang gusto niyang ma-impress sa kanya ngayon, and he is waiting for her like forever.Ito ang araw na pina
It has been three days since the accident happened, and still, Yesha is not waking up. The doctor said that she is already stable, at malayo na sa kapahamakan, but maybe because of the trauma on her head, kaya hindi pa rin siya nagigising. Ini-assure naman si Jake ng mga doctor na walang dapat ikabahala kahit na nasa state of coma pa si Yesha, malalaman lamang kung may komplikasyon ito kung sakaling magising na ang babae. Jake never left Yesha's side during those days, ayaw niyang umalis dahil gusto niyang pagkagising ng babae ay nandoon siya sa tabi nito. Even for a few seconds, ay hindi niya nilisan ang tabi ng dalaga. He put her in the suite room at the top floor of the Mendellin Hospital. Kung saan mas mabilis ang access nito sa lahat ng facilities ng hospital. She was attended by the best of the best in the medical industry. Pero magka-gayunman ay hindi pa rin magawang maniwala ni Jake sa mga ito na okay na si Yesha at ligtas na sa kapahamakan. Jake wanted to see her open her ey
“Magandang hapon po, Sir,” agad na bati ng mga nakaka-salubong ni Jake na empleyado ng University. Halos lahat ng mga tauhan at professor na nadadaanan niya ay nagkukusang gumilid at yumuyukod bilang pagbati sa kanya. Ilag ang mga ito sa kanya, pero hindi pa rin maiwasan ng mga ito ang tingnan siya ng buong paghanga at kuryusidad. Hindi niya naman masisisi ang mga ito, dahil hindi naman siya araw-araw nakikita ng mga ito na naglalakad sa loob ng University. Bagama't nag-oopisina siya doon ay madalang siyang makita ng mga ito na nasa labas ng kanyang opisina o nakiki-salamuha sa mga empleyado. Kapag napunta siya ng University ay madalas sa private elevator niya siya dumadaan at sa private parking lot naman na nakalaan para lang talaga sa kanya, si David naghihintay sa lumabas kapag uuwi na siya. Kaya naman parang isang napakalaking oportunidad para sa mga empleyado na makita siya ngayong araw na naglalakad mula sa kanyang opisina patungo sa gate papuntang labasan. Wala ni isa man sa m
Kasalukuyang nagla-log out si Yesha ng lumapit sa kanya si Bret. Bahagya lang niyang sinulyapan ang lalaki. Nang matapos siyang mag log out ay ito naman ang sumunod. Kapansin-pansin ang hindi nito pag-imik at parang napaka-lalim ng iniisip. “Is there something wrong?” kapagdaka ay hindi napigilan ni Yesha na tanungin ang lalaki.“Huh?” saad nito sa kanya, mukhang nagulat pa ito ng magsalita siya.“You seemed out of yourself lately. May dinaramdam ka ba?” tanong muli ni Yesha dito. Hindi na niya napigilan ang sariling mag-usisa kay Bret, dahil halos ilang araw na niyang napapansin na parang may bumabagabag dito. She saw kung paanong lagi na lang nitong pinagse-self study ang mga estudyante nito, dahil hindi ito makapag-focus sa pagtuturo. His mind seemed elsewhere, parang lagi itong lutang. Hindi ito ang usual na Bret na nakilala niya. He was usually a jolly and fun guy, kaya kataka-taka para kay Yesha ang biglang pananahimik nito, at pagkawala ng pagka-kulit nito.“I-I am fine,” sag
Claire was lurking in the shadows. Bagamat may suot siyang wig ay pilit pa rin niyang itinatago ang mukha upang hindi siya makilala ng mga taong dumadaan. After all, mas sikat siya ngayon kesa noong siya pa ang mukha ng Valdez Clothing Line. Her face was on the most wanted person’s lists. Silang dalawang mag-ina, kung hindi lang dahil sa tulong ng kanyang lover na si Bret ay malamang wala silang maayos na mapag-tataguan.Being at the house the whole day makes her suffocated. Hindi din nakakatulong ang pagta-tantrum ng kanyang ina. Ang dating well composed na imahe nito at ang sharp na utak upang makapag-isip ng plano ay bigla na lang nag-laho. Her mom was like a kid these days, always whining.Their assets were all frozen, mula sa credit cards niya hanggang sa kanyang savings sa banko. Ang condo unit niya at apartment na nabili nung nasa poder pa sila ng kanyang Papa Romualdo ay naka-lock din. May mga mata ng pulis ding nakabantay sa lugar, kaya wala silang ibang matuluyan kundi sa ma
Unang araw ng paglabas ni Don Romualdo sa ospital. Jake made sure that everything was alright kahit na hindi ito kasama ni Yesha upang sunduin ang ama.Hindi katulad ng unang kita ni Yesha sa ama, ngayon ay mas malakas at mas masigla na ito. Don Romualdo can walk on his own now. Hindi na nito kailangang gumamit ng wheelchair at ng oxygen tank to help him breath. Malayong-malayo na ang itsura nito kesa noon. He looked the same as Yesha remembered him, before the accident happened. Although, medyo payat pa rin ito, pero mas maaliwalas na ang aura nito. “Are you going to stay with me at the house, sweetheart?” tanong ni Don Romualdo kay Yesha habang lulan sila ng sasakyan pauwi sa mansion nito sa Forbes. “The house is too big for me to live alone there,” saad pa nito.“I will, Pa. I need to prepare some arrangements first,” pahayag niya sa ama. “I need to talk with Tita Alice and Ben too, para mag-paalam sa kanila ng maayos,” paliwanag pa niya.“Thank you, anak. Even though I am a failu
Jake was sitting quietly at the balcony ng kwartong ginamit nila ni Yesha. Nag-timpla siya ng kape bago lumabas doon. The truth is ayaw pa sana niyang bumangon at iwan ang napaka-gandang nilalang na natutulog sa kama. He keeps staring at Yesha’s sleeping form, and wondering how lucky he is, seeing her in this vulnerable and beautiful state. She was sleeping soundly, bahagya pa ngang naka-nganga ang labi nito. Habang nakatitig sa labi nito ay muling sumagi sa isipan niya ang matamis at mapangahas na halik na pinagsaluhan nila kagabi. Kung hindi niya pinigilan ang sarili ay hindi niya alam kung hanggang saan sila napunta.He groaned lightly, and shook his head to let out the naughty thoughts that were starting to form in his mind. Bahagyang gumalaw ang dalaga at dahil doon ay tumambad sa kanya ang napaka-kinis na balikat nito. His eyes automatically travelled to the bare skin that was exposed in his eyes, nahinto iyon sa may puno ng dibdib ng dalaga na bahagyang naka-labas din dahil sa
“Love wake up, we are here,” banayad na tinig ang bahagyang naririnig ni Yesha na pumupukaw sa diwa niya. Umungol lang siya pero hindi niya minulat ang mga mata. Ayaw pa niyang gumising dahil napakaganda ng panaginip niya. Inayos pa niya ang sarili sa pagkakasandal hanggang sa maging komportable siya. “Love, kapag hindi ka pa gigising bubuhatin na kita,” saad ni Jake malapit sa tenga ni Yesha. He slightly chuckled dahil tanging ungol lang ang isinagot dito ni Yesha habang inayos pa ang sarili sa pagkakasandal sa balikat ng lalaki.Sa naalimpungatan na diwa ni Yesha ay narinig niya ang binulong ni Jake sa kanya. Nang dahil doon ay bigla siyang napa-dilat. Her mind was haze with sleepiness, kaya hindi niya mawari kung ano ang unang nakita niya. When her foggy eyes cleared ay bigla siyang napa-upo ng maayos ng ma-realize niyang ang side view ng magandang mukha ni Jake ang nakikita niya. Saka lang niya napag-tantong nakasandal pala siya sa balikat ni Jake. Biglang namula ang mukha ni Yes
Lumipas ang mga araw at linggo na walang naging balita ang lahat lalong-lalo na ang mga kapulisan kung saan nag-tago ang mag-inang Clarisse at Claire. Walang mahagilap na trace ang mga pulis kung saan ang mga ito matatagpuan. Naglaho na lang ang mga ito bigla na parang bula. Ayon naman sa mga pulis ay siguradong hindi makakalabas ng bansa ang mag-ina, dahil sa mayroon ang mga itong hold departure order na isinampa din ni Jake upang masiguro na mahuhuli ang mga ito, at hindi makapunta sa ibang bansa.Sa kabilang banda naman ay naging mabilis ang pag-galing ni Don Romualdo. In a few days ay muling bumalik ang sigla nito at unti-unting nakakabawi ang kalusugan sa gabay na rin ng mga health experts ng hospital ni Jake. Meron na rin itong sariling bodyguard at private nurse na si Jake mismo ang nag-rekomenda. Napagpasyahan ni Yesha na kapag tuluyang gumaling na ang ama ay ipakikilala niya ito sa mga anak. She didn’t told her father yet about the kids, naghihintay siya ng tamang panahon u