A/n: Sana nasiyahan po kayo sa nilalaman ng update na ito. It's all about Barcelona, Spain 🇪🇸 🥰🤗 Ps. Hi po kay, Ms. A Linacero! 🥰
Chapter 35Unbutton NANG makapagpahinga ng kaunti sa isang buong araw na paglilibot sa iba't ibang tourist attractions ng Barcelona, Spain. Sa huling gabi namin doon ay napagkasunduan naming dalawa ni Damien ang pumasok sa resto-bar. There is a relaxing restaurant bar in the Ayre Rosellon, where guests can enjoy a drink in the hotel’s chill-out area and overlook to Gaudi’s masterpiece. "Dam, I am ready." Nag-angat ng mukha si Damien mula sa binabasa nitong magazine. He immediately frowned. "With that clothes?" pinasadahan nito ang suot kong sexy mustard dress na sobrang hapit sa katawan ko. Tumango ako. "Yes, what's wrong with my dress?" "Baka may iba ka pang damit, kahit pambahay. Magbihis ka," sinabi nito na ipinagtaka ko. Umiling ako rito. "I have, but I like to wear this one. Come on..." "Change your clothes first before we go, Aurora." Umiling pa rin ako. "Ayaw ko. Gusto ko 'to. I saw some of the girls are sexy while entering the resto-bar. Kaya pwede na ito." "No." I
Chapter 36Surprising RAMDAM ko nang matapos ang insedenteng halikan na nangyari ay pareho na kaming magiilang sa isa't isa. I feel awkward. Yes, we are talking pero hindi na tulad nang nakaraan. Our closeness has faded suddenly. I also feel that he was avoiding, until we finally get back to the Philippines. Paakyat na ako sa hagdanan nang tumikhim ito at tinawag ang pangalan ko. I stopped and then I face him. "Um, sorry for what I did—" "About the kiss?" Hindi ito sumagot. Ngumiti ako ng sapilitan rito. "As you said that night— hindi ko alam ang ginagawa at sinasabi ko because I am drunk. So... do not feel sorry dahil wala lang talaga 'yon sa akin," wika ko rito. Bahagyang nalukot ang noo nito sa sinabi ko. "If you excuse me, aakyat na ako sa silid ko," sabi ko at hindi ko na hinintay pa ang kanyang magiging tugon. Our presence during that time and vacation is really different. We were back to normal. Ngunit ang kaibahan lang sa sitwasyon ngayon ay hindi na talaga namin maii
Chapter 37Solemn Place"K-KATHERINE?"Tumayo ito at nag cross arms na humarap sa akin. "Kumusta ka, Aurora?""I am fine. Ikaw?" kasuwal na tanong ko rito."I am also fine.""Well, good. Upo ka."Umupo naman itong naka-dekuwatro. Ibinaba ko naman ang aking bag at mga documents sa taas ng aking mesa saka ko ito nilingon."So, ano nga pala ang maipaglilingkod ko sa 'yo? Bakit nandito ka ngayon?" tanong ko rito."I'm here because I wanted to talk to you,"Tumango ako at naupo sa aking upuan pagkaalis ko ng aking coat."Is it about Damien?""Yes, bukod sa kanya ay may iba pa ba tayong dapat pag-usapan?" kasuwal na tanong nito ngunit may dating."I don't know. It's up to you kung may gusto ka pang idagdag na paguusapan natin ngayon?" Umangat ang dalawang kilay ko. "Then, what is it, Kath?""Alam ko nagtata ka kung bakit ako nandito ngayon.""Yes, very much. Bakit nga ba napasugod ka rito ngayon? I assume you know where is Damien right now, Am I right?"Tumikwas sa kilay nito. "Yes, kaya it
Chapter 38Hypnotized NAPANGANGA akong napatingala nang makita ko itong nakatayo mismo sa gilid ng pool kung saan ako aahon. "Would you mind if I join you in swimming?" paguulit nito sa tanong. Itinikom ko ang aking bibig at napalunok. Bahagya akong tumango rito. "O-of course, y-you can," sagot ko rito nang makabawi ako sa aking pagkakatuliro. Ngumiti ito. Nilonok ang bitbit na nangangalahating baso na cucumber juice. Inilapag muna nito ang walang laman na baso sa gilid ng pool saka ito nag-dive. Napasinghap ako. Doon lang ako nakahinga ng maayos. Umahon ako. Hinayaan ko itong lumangoy habang ako ay isinuot na ang wardrobe saka naupo sa upuan. I tried not to look at him while he swam. Kumain na lang ako ng chicken lollipop at ininom ko ang natira kong cucumber juice. "Aurora, are you not going to swim again?" Napalingon ako rito ng magsalita ako. "Mamaya na ulit ako. Do not mind me, just enjoy yourself." "Okay." Lumangoy ito ng ilang beses. Maya-maya ay umahon rin ito. Bigla
Chapter 39First Experience Lumapit ang labi ko rito, sinalubong rin niya ang labi ko ng isang maalab at mariing halik. Hindi ko na pinigilan ang sarili ko na iikot sa batok nito ang mga braso ko. Damien also snakes his arms around my waist. Lumalim ang halik namin sa isa't isa. Naramdaman ko ang pagbukas nito sa Masters bedroom. Isinandal niya ako sa bukas na pinto. We are staring at each other. Hiningal na napapakurap ako habang ito ay hingal rin at matiim na nakatingin sa akin. My arms are still on his neck, and his one arm is still on my waist. "Are you going to back out and leave after you started this, hm?" tanong ko rito ng walang kurap. "I understand why you did that to me that night during our stay in Barcelona. Dahil sa nakainom tayong pareho, right? Now that we are in our senses—" "I wanted to continue what we started that night, Aurora. Kahit sa gabing 'yon ay gustong gusto ko na isakatuparan ang lahat. I just think about you—" "No, you just think about your, woman,
Chapter 40Thank you! SA AKING kahimbingan ay nakaramdam ako ng parang may nanggugulo sa aking tulog. Pilit kong inimulata ang aking mga mata. I saw Damien, he was kissing my cheeks and my ears. Napadilat ako ng buo. Madilim pa rin ang buong silid. "Can I have more, my wife?" "Damien," "Have you already gained your strength, hmm?" "Damien, nakikiliti ako." halos pabulong ko rito ng malagkit itong h*****k sa bandang leeg ko. "I want more, Aurora..." anas nito ng tumingin sa mga mata ko. Napasinghap ako ng inalis nito ang puti na kumot na siyang nagtatakip sa h***d naming mga katawan. I feel ashamed, ramdam ko talaga na nanginginit ang magkabilang pisngi ko. Hindi na nga ako tuloyang nakaayaw nang pangibabawan na niya ako ng kanyang buong bigat na katawan. Napalunok ako ng maramdaman ko na ang matigas at tayo-tayong p*********i nito sa gitna ng hita ko. I smiled a bit. "May magagawa pa ba ako gayong nandiyan ka na sa ibabaw ko?" Ngumisi ito sa tanong ko. "I like the way you s
Chapter 41Realize NAGISING ako dahil sa kumakalam ko na sikmura. Unti-unti akong dumilat at tumambad sa akin ang tirik na tirik na araw na nagmumula sa labas ng terrace. "What? Pass Ten na?" gulat na wika ko nang mapatingin ako sa malaking vintage clock na nasa ibabaw ng bahagi ng malaking Smart Tv. Kumilos ako ngunit agad na napangiwi nang literal kong naramdaman ang hapdi at kirot sa pagitan ng aking mga hita. "Shit, ang sakit! Bakit ganito kasakit!?" Kahit mahapdi ay tiniis ko iyon upang pilit na makabangon sa aking kama. Napalunok ako nang makitang may marka ng dugo sa kumot at mattress ng aking kama. "Is he proud of it?" natanong ko sa aking sarili. "Maybe no because nowadays, it is not necessary for them if the woman they loved is still a virgin." dagdag ko pa. Bumuntong hininga ako. "Diba, isang Thank you, lang ang napala ko sa kanya matapos niya akong angkinin ng dalawang beses kagabi?" I just said. Bumuntong hininga muli ako. "As I remember, wala lang sa kanya nang mal
Chapter 42Home "MOM—" hindi ko na tinuloy ang pagtawag rito dahil nakita ko na himbing ito sa kanyang tuloy. "Ma'am, kakatulog pa lang niya," sabi ng kasambahay namin. Tumango ako rito. "Kumusta ho ang kalagayan niya, Manang Pasing?" "Okay naman siya, ma'am. Pero hindi pa rin tuloyang bumaba ang kanyang blood pressure. Kakaalis lang di doc." Napapatango ako. "Ano ho ang nangyari sa kanya." "Sa pagkakaalam ko, kahapon inyo ng hapon. Nagtatanim kami sa likod bahay nang bigla itong nahilo. Nang suriin namin ang kanyang dugo ay doon namin nalaman na mataas. Uminom na siya ng gamot upang bumaba kahapon ngunit ganoon pa rin. Hanggang sa itinawag na namin sa doctor niya at inyo, ma'am." Tumango muli ako rito. "Sige ho, ako na ang bahala rito kay mommy. Salamat sa pagbabantay sa kanya." "Sige ineng. Kapag may kailangan ka tawagin mo lang kami sa baba." "Sige ho, salamat." Pagkalabas ni Manang Pasing sa silid na iyon ay lumapit ako sa tabi ni mommy. Hinubad ko ang aking black coat at
Chapter 93 Family 1 YEAR LATER ISANG ingit ng sanggol ang siyang pilit na gumigising sa aking inaantok na diwa. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. I immediately smile as I open my eyes. Sino ba naman ang hindi ngingiti sa iyong paggising kung ang mag-ama mo agad ang una mong nasilayan sa iyong pagmulat. I was just looking at my beloved husband, Damien. He is now standing at the open window while our precious daughter, Danniella is in his arms. Isinasaw nito ang anak at pinapatahan. "Shh, baby... Mommy is still sleeping. Come on, hush my love... Magigising si mommy. Puyat si mommy kagabi," ang marahan ngunit naririnig kong sinasabi nito sa anak na umiingit sa kanyang dibdib. Hindi pa rin tumitigil ang anak namin sa kanyang mahinang pag-ingit. I think, naglalambing lang si Danniella sa kanyang ama. Nararamdaman kasi nito na kapag umaga ay aalis na naman ang ama nito at magtatrabaho. "Hush, hush, my love. Daddy's here. Mamaya mo na hanapin si mommy, hm? Daddy is here for
Chapter 92A Promise "HMM..." Naaalimpungatan ako ng may pilit na gumigising ng aking natutulog na diwa. "Sweetheart, wake up..." Ang mahinang boses na pilit gumigising sa akin. "Hmm..." Ang tangi kong tugon. "Sweetheart, gising na. It's already six in the evening," Sa sinabi nitong oras ay pinilit kong ibuka ang aking mga talukap. Ang mukha ni Damien agad ang aking masilayan. "Anong oras?" "Six," he answered ang kissed my forehead. "W-what? Oh, God. Si Mommy, hinahanap na ako ni mommy," umupo akong bigla, not minding my naked body. "Damien, get up. Magbihis ka na." "Take your time," wika nito na nakatingin lang sa akin habang nagbibihis. Biglang namula ang aking pisngi. "Get up," hinila ko ito sa braso ng matapos ko ng isuot ang bestida ko. What I didn't expect is he pulled me on the top of his body. "Let's skip the dinner, and let's stay here for a while." "Hindi pwede. Come on, tumayo ka na." Tumayo ako at hinila itong muli. "Damien, please. Magtataka si mommy kung nas
Chapter 91Making Love "D-DAM..." Damien pinned me immediately on the door as we get inside the house. Bahay iyon kung saan kami dating nagsasama. Hindi na ako nagprotesta pa nang siilin niya ako ng halik sa aking labi. Nagpaubaya ako habang iniikot ko naman sa kanyang batok ang aking mga braso. "H-hey, baka may taong makakita sa atin dito." I Huskily said when our mouths parted. "There are no other people in this house except us, sweetheart." Namumungay ang mga matang pahayag nito. "S-so?" I stammered. "So?" He's like teasing. "U-um," "Do not worry dahil solo na 'tin ang bahay." Namumulang napapatango ako at bahagyang napalunok. "G-good... Ahy—" napasinghap ako ng biglang buhatin niya ang katawan ko. I didn't even protest when he claimed my lips again. Hindi muli ako nagprotesta sa masiil niyang halik na iyon. Naramdaman ko ang pag-upo nito sa malapad na sofa bed sa sala. Naramdaman ko kaagad ang buhay nitong pagkalalaki ng doon mismo ako paharap na nakakandong sa kanya.
Chapter 90Wedding RingNAPABITAW agad ako sa pagkakayakap ko kay Damien nang marinig naming may kumakatok sa labas ng conference room."Sir— ahy... Nasaan na ang mga tao?" nagtataka nitong tanong ng pagbuksan ito ni Damien ng pinto.Ngumiti ako kay Jina dahil sa hindi ito makatingin ng diretsyo sa kanyang boss."Nice one, Jina.""H-huh, Sir?""Sa pakikipagsabwatan mo kay Ma'am Aurora mo," seryosong pagkakasabi niya sa kanyang Sekretarya."Eh kasi, Sir—""Tsk... Damien, leave your secretary, please? It was my plan. Ako ang may utos kaya hindi ka niya sinasagot kanina ng tinatawagan mo siya. Jina, it's fine, abswelto ka na." I said while smiling.Napapakamot pa rin ito sa kanyang ulo. Wari'y hindi sapat sa pagtanggol ko sa kanya mula sa boss nito. "Sorry na ho Sir... Please?""I only just forgive you if you will leave us now, Jina." Seryoso pa ring ang bukas ng mukha nito.Tumango-tango Jina at napangiti ng bahagya. "Thank you, Sir." Saka ito lumabas at muling isinara ang pinto.Damien
Chapter 89My Wife "IKAW nga, Ma'am Aurora..." Tumili ito at nagagalak na lumapit sa akin. "Kayo nga..." And she embraced me. "Hey, Jina." Nahihiyang napatingin ako sa paligid dahil sa amin napunta ang atensyon ng lahat na nasa hallway. "Ay, sorry... Na carried away lang ako, Ma'am Aurora... Akala ko kasi ay kung sinong artista ang napadpad rito eh." Napapakamot ito sa ulo. "Hey everyone... Ang pinaka-magandang boss natin," Napaawang ang mga bibig ng mga empleyado. Marahil ay nagtataka rin ang mga ito sa sinabi ni, Jina. "Jina? Stop it..." "Anyway, our very own, Ma'am Aurora Torres—" "Halika nga, ang tabil mo." Hinila ko ito patungo sa loob ng office ni Damien. "Ma'am, mas lalo ka hong gumanda ngayon." She still widely smiling. "Mas lalo ka ring naging bolera ngayon. Anyway, nasaan ang boss mo?" "Hala! Nako po, si Sir pala... Mayayari talaga ako nito," napasapo ito sa kanyang noo nang maalala ang boss nito. "Why?" nagtataka ako rito nang bigla itong may hinahagilap na dokume
Chapter 88At the Company AS WHAT I expect, patungo nga ang Van sa daanan kung nasaan ang lugar patungo sa dati naming bahay. Hindi iyon ang bagong bahay na inihabilin ni Daddy na siyang pinaglipatan namin ni mommy bago pa man ako tumungo noong nakaraang taon sa Spain. I suddenly wanted to ask my mother, ang dami kong tanong para rito but I respect her when she told me sa pagdating na lang namin sa bahay siya magsasalita. I stay silent, nakikiramdam ako. Pati na si Manang Pasing at Fe ay parehong tahimik sa likod namin ni mommy. Pagkarating namin sa bahay ay tinulongan pa kami ni Manong driver na alalayan si mommy patungo sa silid nito na ngayon ay nasa unang palapag lang ng bahay. Pagpasok ko ng dati naming bahay ay napamangha ako. Iyon ay dahil may binago sa bahay naming iyon. Lalo na ang silid ng mga magulang ko. Ang dating silid na iyon na nasa pangalawang palapag pero ngayon ay nasa unang palapag na. It was a connecting room upstairs. "Manang Fe, ako na ho ang bahala kay mom
Chapter 87Escape from Meetings"WOW..." "Tama nga ang dalawang bata... Narito na siya." "Shh... She is sleeping..." Ang mga mahihinang salitang iyon ang siyang nagpagising sa aking nahihimbing na diwa sa mga oras na iyon. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Nararamdaman ko ang masuyong haplos sa aking buhok habang akoy ay nakayuko at nakatulog. Nang maalala ko kung nasaan ako ay bigla akong napaupo ng maayos. "Good morning, baby..." My mother gladly greet me as I looked at her smiling face. "Magandang umaga, hija." Pagbati rin sa akin ni Manang Fe at Manang Pasing na nakatayo sa paanan ng kama. "Good morning..." Saka ako ngumiti sa kanilang lahat. Katulad ng nakagawian ay lumapit at nag-mano ako sa kanila at kay mommy. "Kaawaan ka ng Diyos, anak." Nakangiti si mommy, she was happy to see me there. "Kailan ka lang dumating, hija? You haven't told me to come home." "Kaninang madaling-araw po, Mommy. And I came here right away to see your situation. Kumusta na po ang lag
Chapter 86At the HospitalMAKALIPAS ang kalahating oras na paglalagi nito doon sa hospital ay tuloyan ko rin itong sinenyasan na umuwi na. He can not stay any longer dahil ang sabi nito ay may emergency meeting ang gaganapin sa araw na ito.Tumango naman ito ng bahagya sa akin at nagpaalam na sa mga kaibigan ko na siyang kausap nito sa mga oras na iyon.Inihatid ko ito hanggang sa labas ng silid ni mommy."You should also need to go home and rest, Aurora." Wika nito ng nasa labas na kami ng silid.Umiling ako rito. "I will stay here, babantayan ko si mommy hanggang sa gumising siya. I also need to talk her doctor upang klaruhin ang nangyari kay mommy.""But you look tired. Magpahinga ka ng kahit ilang oras lang,""I can rest here, basta hindi ko iiwan si mommy."Huminga ito ng malalim saka tumango. "Okay, if that what you want. Babalik ako rito mamaya after my meeting so that may kasama kang magbabantay sa kanya," wika nito ikinailing ko."Huwag na, Damien. I can do it on my own. Nand
Chapter 85ExplainingHINDI ko ito kinikibo simula nang sapilitan niya akong isinama patungo sa private plane nito na babiyahe patungong Pilipinas. Gustuhin ko mang tumanggi ngunit hindi ko na lang ginawa sa kadahilan na mapadali ang biyahe ko pauwi, isa pa I was so eager to catch a glimpse of my mother.When we arrived at the plane, nilapitan niya ako and then he offered to sit behind him ngunit tumanggi ako. Alam ko na ramdam nito na iniiwasan ko siya sa pamamagitan ng pag-upo ko sa isahang upuan.Hindi ko pa rin ito kinibo. Nagkasya akong nakatingin sa malayo at ang tanging iniisip ko ay ang aking ina na nasa hospital ngayon. Bumuntong hininga akong nakatanaw sa labas ng bintana."Sandwich, chocolate milk?"Bumalik ang aking diwa nang dahil sa boses na iyon. Napatingin ako rito ng bahagya."Wala akong ganang kumain," I refuse it."Oh, come on Aurora. It's time for dinner. Ilang oras pa bago tayo darating ng Pilipinas. So, here, accept and eat this food. Kailangan mong maging malakas