A/n: Salamat po sa mga nagsubaybay ng kwentong ito! Stay tuned sa mga paparating na update... 😊
Chapter 27Dinner with Katherine. NAPATINGIN ako sa isang pribadong restaurant bar na itinawag sa akin ni Damien, kung saan naroon ito ang kanyang girlfriend. Maganda ang lugar na iyon. Pribado siya kaya siguro halos mayayaman na gusto nang privacy ay doon nagagawi. Lumabas ako sa aking kotse at dumeretsyo sa entrance ng restaurant. Agad akong binati ng empleyado sa bungad. Nang binanggit ko rito ang pangalan ni Damien ay ngumiti ito at itinuro sa akin kung saan ako pupunta. Ngumiti ako rito at nagpasalamat. As I got inside the restaurant, agad ko iyong nagustuhan dahil sa may maganda iyong ambiance at may live singer na malamyos na kumakanta ng mga late 90's love song. Medyo may pagka dim light ang paligid at tama nga ang hula ko na maganda iyon dahil sa ang bayat mesa ay may kanya-kanyang privacy. May mga dimension wall iyon. Nang makita ko ang table ng itinuro sa akin, agad ko iyong tinitiga. There I saw Damien, hindi ko maaninag ang babaeng kasama nito dahil nakatalikod ito s
Chapter 28Preparation NASA isang Beach Resort kami ni Damien kung saan pareho naming napili ang lugar na iyo para sa gaganaping kasal namin sa susunod na linggo. It was a quick preparation. Isang buwan nagdaan nang naiplano na ang buwan at araw ng kasal naming dalawa. Every detail ay updated si mommy at si Tita Minerva. They are ensuring that everything is perfect. Ang wedding gown na pinili ko ay nakialam si Tita, also when I said that I want color gray motifs ay nakialam rin ito. The wedding arrangement, the wedding cake... Lahat ay halos ito ang kumilatis habang ang mommy ko ay walang problema, alam kasi nito na kapag ako ang namili ay the best iyon para sa akin. So hindi ito nakikialam, puwera na lang sa gown ko na ito ang nagisip na style nababagay sa akin. "Sa tingin mo okay rito?" Hindi ito tumingin sa akin, nakatingin ito sa buong paligid. "You are the bride," sabi nito at doon pa tumingin sa akin. "Ikaw dapat ang tinatanong ko niyan." Ngumiti ako rito. "Haler, alam mo
Chapter 29Kiss the BrideEVERYTHING is perfect. Ang tanging kulang na lang sa kasal ko ay tanging ang ama ko. At first, I don't feel like I am an emotional bride... that is because our wedding is not like those lovely couples who were deeply in love with each other.Perfect na matatawag ang Beach wedding na iyon para sa lahat na mga bisita namin ni Damien. Our parents are truly convinced na nagkakamabutihan talaga kami ng loob ni, Damien. Tanging ang mga kaibigan lang naman ang nakakaalam.Our nuptials is elegant because of the perfect place. Lahat ay nasa tama. May kompleto ring mga abay. There's a cute flower girl and a ring bearer. May mga iilang Ninong at Ninang. Ang made of Honor ko ay walang iba kundi ang matalik ko na kaibigan na Nancy. Kasama rin si Cedy sa mga groom maids. On behalf of my father, ang kapatid ni mommy ang naging tumayong ama ko na siyang kasama namin ni mommy sa paghatid sa akin ng pinaka-altar.My mom feels emotional, ito pa ang nakakaramdam niyon kesa sa aki
Chapter 30Argument MATAPOS idaos ang reception ng kasal mismo sa Beach wedding event ay nagsiuwian na ang lahat. Si mommy ang huling nagpaalam sa amin ni Damien. "Mom, ihahatid ka na namin." Pamimilit ko rito ng ilang beses. Pati si Damien ay nag-offer na ihahatid namin siya. "Nako Aurora, kanina ka pa namimilit. Huwag na kayo magabala pa ng asawa mo anak at nandito naman ang mga kaibigan mo." Iyon lagi ang sinasagot nito sa akin. "Yes, friend... Huwag kang magalala at iuuwi namin nitong si Nancy ng ligtas si Tita sa bahay n'yo." Sabi ni Cady na nagpaiwan rin kasama ang isa pa naming kaibigan. "Yes, best. Huwag kang magalala dahil nasa tamang mga kamay ang mommy mo." Segunda naman ni Nancy. "Kaya huwag mo alalahanin si Tita, ang dapat mong pagtuonan ng pansin ay ang honeymoon n'yo nang magkaroon na agad ng bunga ang kasalang ito." Patago ko naman siniko at sinamaanan ng tingin si Cedy. "Buti nga sa 'yo." Para na namang mga bata na nagtalo ang dalawa, iyon ay dahil mas boto ito
Chapter 31His HouseMADILIM ang buong paligid ng bakuran nang bahay. Bahay iyon ni Damien, bahay kung saan kami titira bilang mag-asawa.The house looks fabulous. Hindi ito kasinglaki ng bahay namin ngunit maganda iyon. Maluwang ang dalawang palapag na bahay niyang iyon.Binuksan ko ang ilaw at tumambad sa akin ang malinis at malawak na sala. Pumasok ko at naupo sa sofa. Inilibot ko ang aking paningin sa buong paligid.Habang nagmumuni ay bumalik sa aking gunita ang araw na dinala ako roon ni Damien.[THROWBACK!]"Wow, kaninong bahay ito?""Mine.""Diba sabi mo sa isang condo unit ka nakatira?""Yes. I build this house for my future."Kumunot ang noo ko natumingin rito. "Then? Ano ang ginagawa natin rito? Bakit mo ako dinala rito sa bahay mo?" Nagtataka kong tanong rito."This house is for you."Mas lalong kumunot ang noo ko. "For me? B-bakit?""Because you will become my future, Mrs. Harrison."Lumunok ako. Maya-maya ay ngumiti rito ng sapilitan. "Future fake wife." Napapatango ako a
Chapter 32Costa del Sol, SpainLUMAPAG ang sinakyan naming eroplano mismo sa, Malaga-Pablo Ruiz Picasso International Airport (AGP) ng bansang Spain. Ang susunod naman na destinasyon namin ay patungo sa isa sa pinaka kilalang hotel ang, Kempinski Hotel Bahia Estepona - Costa del Sol, Spain - 5 Star Luxury ResortKempinski Hotel Bahia Estepona, a member of The Leading Hotels of the World, is surrounded by 70,000 square meters of subtropical gardens with palm trees, waterfalls, and three large swimming pools.This exclusive, five-star resort is situated on a one-kilometer-long picturesque beach. Spectacular views of Gibraltar and the African coastline.When we finally arrived at the said exclusive hotel, napapa-wow ako. Dahil mas may ikakaganda pa pala sa exclusive hotel ng Maldives ang España. I really love every inch of the hotel views. Siguradong mabubusog ang mga mata ko sa buong tanawin."What can you say?" Iyon agad ang tanong ni Damien sa akin nang pagkapasok pa lang namin sa loo
Chapter 33Vitamin Sea [ DAMIEN'S P.O.V ] AURORA is peacefully sleeping in the bed. Bakas pa rin sa gilid ng mga mata nito ang nanggaling sa pagiyak. I sighed. "I'm sorry for your loss. I admit, akala ko noon ay isa ka talagang pabayang anak. Now that you finally speak up your viewpoint mas naiintindihan kita ngayon. I'm very sorry for accusing you in silence. Hindi ko alam na may malalim kang naging dahilan kung kaya mas minabuti mo ang lumayo noon sa mga magulang mo." Maingat akong kumilos upang hindi ito madisturbo sa kanyang mahimbing na pagtulog. Nakatulogan kasi nito ang pag-unan sa braso ko. I comforted her a while ago. Hanggang sa makaidlip ito sa kanyang paglabas ng saloobin. "You know what, you look like a fragile gem right now." I smiled. I slowly caressed her cheeks and her cute pointed nose. Until my eyes set on her natural perfect lips. As I stared at her face, all I can say is she has a perfectly pretty face. Hindi nakakasawang tingnan kahit paulit-ulit. Maingat
Chapter 34Barcelona, Spain AFTER our 2nd day of stay in Kempinski Hotel Bahia Estepona - Costa del Sol, Spain. Our next visit is to one of the famous Ayre Hotel Rosellon. It is just a few steps from the Sagrada Familia in Barcelona, which can be viewed from the hotel roof terrace and also some of the guest rooms. The ultramodern furnishings and geometric style on-site in the Ayre makes a lovely contrast to this centuries-old city. "Wow, dati ko lang nababasa at nakikita ang ang anyo ng hotel na ito na malapit at overlooking lang ang Sagrada Familia. Ngayon hindi ko lang siya tanaw mapuputahan ko pa anytime," nakangiti ako habang nakatanaw sa kagandahang tanawin sa labas ng bintana na inokopa naming hotel. "Yeah, anytime we can go and visit, maybe tomorrow we will go and roam around the Sagrada and other places," wika nito na nakasunod sa akin. Nanlalaki ang mga matang lumingon ako rito. "Talaga? Sasamahan mo ako doon?" "Of course, I will." Matamis akong ngumiti rito. "Oh, thank
Chapter 93 Family 1 YEAR LATER ISANG ingit ng sanggol ang siyang pilit na gumigising sa aking inaantok na diwa. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. I immediately smile as I open my eyes. Sino ba naman ang hindi ngingiti sa iyong paggising kung ang mag-ama mo agad ang una mong nasilayan sa iyong pagmulat. I was just looking at my beloved husband, Damien. He is now standing at the open window while our precious daughter, Danniella is in his arms. Isinasaw nito ang anak at pinapatahan. "Shh, baby... Mommy is still sleeping. Come on, hush my love... Magigising si mommy. Puyat si mommy kagabi," ang marahan ngunit naririnig kong sinasabi nito sa anak na umiingit sa kanyang dibdib. Hindi pa rin tumitigil ang anak namin sa kanyang mahinang pag-ingit. I think, naglalambing lang si Danniella sa kanyang ama. Nararamdaman kasi nito na kapag umaga ay aalis na naman ang ama nito at magtatrabaho. "Hush, hush, my love. Daddy's here. Mamaya mo na hanapin si mommy, hm? Daddy is here for
Chapter 92A Promise "HMM..." Naaalimpungatan ako ng may pilit na gumigising ng aking natutulog na diwa. "Sweetheart, wake up..." Ang mahinang boses na pilit gumigising sa akin. "Hmm..." Ang tangi kong tugon. "Sweetheart, gising na. It's already six in the evening," Sa sinabi nitong oras ay pinilit kong ibuka ang aking mga talukap. Ang mukha ni Damien agad ang aking masilayan. "Anong oras?" "Six," he answered ang kissed my forehead. "W-what? Oh, God. Si Mommy, hinahanap na ako ni mommy," umupo akong bigla, not minding my naked body. "Damien, get up. Magbihis ka na." "Take your time," wika nito na nakatingin lang sa akin habang nagbibihis. Biglang namula ang aking pisngi. "Get up," hinila ko ito sa braso ng matapos ko ng isuot ang bestida ko. What I didn't expect is he pulled me on the top of his body. "Let's skip the dinner, and let's stay here for a while." "Hindi pwede. Come on, tumayo ka na." Tumayo ako at hinila itong muli. "Damien, please. Magtataka si mommy kung nas
Chapter 91Making Love "D-DAM..." Damien pinned me immediately on the door as we get inside the house. Bahay iyon kung saan kami dating nagsasama. Hindi na ako nagprotesta pa nang siilin niya ako ng halik sa aking labi. Nagpaubaya ako habang iniikot ko naman sa kanyang batok ang aking mga braso. "H-hey, baka may taong makakita sa atin dito." I Huskily said when our mouths parted. "There are no other people in this house except us, sweetheart." Namumungay ang mga matang pahayag nito. "S-so?" I stammered. "So?" He's like teasing. "U-um," "Do not worry dahil solo na 'tin ang bahay." Namumulang napapatango ako at bahagyang napalunok. "G-good... Ahy—" napasinghap ako ng biglang buhatin niya ang katawan ko. I didn't even protest when he claimed my lips again. Hindi muli ako nagprotesta sa masiil niyang halik na iyon. Naramdaman ko ang pag-upo nito sa malapad na sofa bed sa sala. Naramdaman ko kaagad ang buhay nitong pagkalalaki ng doon mismo ako paharap na nakakandong sa kanya.
Chapter 90Wedding RingNAPABITAW agad ako sa pagkakayakap ko kay Damien nang marinig naming may kumakatok sa labas ng conference room."Sir— ahy... Nasaan na ang mga tao?" nagtataka nitong tanong ng pagbuksan ito ni Damien ng pinto.Ngumiti ako kay Jina dahil sa hindi ito makatingin ng diretsyo sa kanyang boss."Nice one, Jina.""H-huh, Sir?""Sa pakikipagsabwatan mo kay Ma'am Aurora mo," seryosong pagkakasabi niya sa kanyang Sekretarya."Eh kasi, Sir—""Tsk... Damien, leave your secretary, please? It was my plan. Ako ang may utos kaya hindi ka niya sinasagot kanina ng tinatawagan mo siya. Jina, it's fine, abswelto ka na." I said while smiling.Napapakamot pa rin ito sa kanyang ulo. Wari'y hindi sapat sa pagtanggol ko sa kanya mula sa boss nito. "Sorry na ho Sir... Please?""I only just forgive you if you will leave us now, Jina." Seryoso pa ring ang bukas ng mukha nito.Tumango-tango Jina at napangiti ng bahagya. "Thank you, Sir." Saka ito lumabas at muling isinara ang pinto.Damien
Chapter 89My Wife "IKAW nga, Ma'am Aurora..." Tumili ito at nagagalak na lumapit sa akin. "Kayo nga..." And she embraced me. "Hey, Jina." Nahihiyang napatingin ako sa paligid dahil sa amin napunta ang atensyon ng lahat na nasa hallway. "Ay, sorry... Na carried away lang ako, Ma'am Aurora... Akala ko kasi ay kung sinong artista ang napadpad rito eh." Napapakamot ito sa ulo. "Hey everyone... Ang pinaka-magandang boss natin," Napaawang ang mga bibig ng mga empleyado. Marahil ay nagtataka rin ang mga ito sa sinabi ni, Jina. "Jina? Stop it..." "Anyway, our very own, Ma'am Aurora Torres—" "Halika nga, ang tabil mo." Hinila ko ito patungo sa loob ng office ni Damien. "Ma'am, mas lalo ka hong gumanda ngayon." She still widely smiling. "Mas lalo ka ring naging bolera ngayon. Anyway, nasaan ang boss mo?" "Hala! Nako po, si Sir pala... Mayayari talaga ako nito," napasapo ito sa kanyang noo nang maalala ang boss nito. "Why?" nagtataka ako rito nang bigla itong may hinahagilap na dokume
Chapter 88At the Company AS WHAT I expect, patungo nga ang Van sa daanan kung nasaan ang lugar patungo sa dati naming bahay. Hindi iyon ang bagong bahay na inihabilin ni Daddy na siyang pinaglipatan namin ni mommy bago pa man ako tumungo noong nakaraang taon sa Spain. I suddenly wanted to ask my mother, ang dami kong tanong para rito but I respect her when she told me sa pagdating na lang namin sa bahay siya magsasalita. I stay silent, nakikiramdam ako. Pati na si Manang Pasing at Fe ay parehong tahimik sa likod namin ni mommy. Pagkarating namin sa bahay ay tinulongan pa kami ni Manong driver na alalayan si mommy patungo sa silid nito na ngayon ay nasa unang palapag lang ng bahay. Pagpasok ko ng dati naming bahay ay napamangha ako. Iyon ay dahil may binago sa bahay naming iyon. Lalo na ang silid ng mga magulang ko. Ang dating silid na iyon na nasa pangalawang palapag pero ngayon ay nasa unang palapag na. It was a connecting room upstairs. "Manang Fe, ako na ho ang bahala kay mom
Chapter 87Escape from Meetings"WOW..." "Tama nga ang dalawang bata... Narito na siya." "Shh... She is sleeping..." Ang mga mahihinang salitang iyon ang siyang nagpagising sa aking nahihimbing na diwa sa mga oras na iyon. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Nararamdaman ko ang masuyong haplos sa aking buhok habang akoy ay nakayuko at nakatulog. Nang maalala ko kung nasaan ako ay bigla akong napaupo ng maayos. "Good morning, baby..." My mother gladly greet me as I looked at her smiling face. "Magandang umaga, hija." Pagbati rin sa akin ni Manang Fe at Manang Pasing na nakatayo sa paanan ng kama. "Good morning..." Saka ako ngumiti sa kanilang lahat. Katulad ng nakagawian ay lumapit at nag-mano ako sa kanila at kay mommy. "Kaawaan ka ng Diyos, anak." Nakangiti si mommy, she was happy to see me there. "Kailan ka lang dumating, hija? You haven't told me to come home." "Kaninang madaling-araw po, Mommy. And I came here right away to see your situation. Kumusta na po ang lag
Chapter 86At the HospitalMAKALIPAS ang kalahating oras na paglalagi nito doon sa hospital ay tuloyan ko rin itong sinenyasan na umuwi na. He can not stay any longer dahil ang sabi nito ay may emergency meeting ang gaganapin sa araw na ito.Tumango naman ito ng bahagya sa akin at nagpaalam na sa mga kaibigan ko na siyang kausap nito sa mga oras na iyon.Inihatid ko ito hanggang sa labas ng silid ni mommy."You should also need to go home and rest, Aurora." Wika nito ng nasa labas na kami ng silid.Umiling ako rito. "I will stay here, babantayan ko si mommy hanggang sa gumising siya. I also need to talk her doctor upang klaruhin ang nangyari kay mommy.""But you look tired. Magpahinga ka ng kahit ilang oras lang,""I can rest here, basta hindi ko iiwan si mommy."Huminga ito ng malalim saka tumango. "Okay, if that what you want. Babalik ako rito mamaya after my meeting so that may kasama kang magbabantay sa kanya," wika nito ikinailing ko."Huwag na, Damien. I can do it on my own. Nand
Chapter 85ExplainingHINDI ko ito kinikibo simula nang sapilitan niya akong isinama patungo sa private plane nito na babiyahe patungong Pilipinas. Gustuhin ko mang tumanggi ngunit hindi ko na lang ginawa sa kadahilan na mapadali ang biyahe ko pauwi, isa pa I was so eager to catch a glimpse of my mother.When we arrived at the plane, nilapitan niya ako and then he offered to sit behind him ngunit tumanggi ako. Alam ko na ramdam nito na iniiwasan ko siya sa pamamagitan ng pag-upo ko sa isahang upuan.Hindi ko pa rin ito kinibo. Nagkasya akong nakatingin sa malayo at ang tanging iniisip ko ay ang aking ina na nasa hospital ngayon. Bumuntong hininga akong nakatanaw sa labas ng bintana."Sandwich, chocolate milk?"Bumalik ang aking diwa nang dahil sa boses na iyon. Napatingin ako rito ng bahagya."Wala akong ganang kumain," I refuse it."Oh, come on Aurora. It's time for dinner. Ilang oras pa bago tayo darating ng Pilipinas. So, here, accept and eat this food. Kailangan mong maging malakas