A/n: Salamat sa pagbabasa! 🤗
Chapter 22Be Formal [ DAMIEN'S POV. ] "SHE is cute, I mean, beautiful..." I immediately look at my girlfriend. Nagtataka ako sa sinabi nito sa gitna ng pananahimik nito. "Who?" Tanging natanong ko rito. "Who else, your future wife... Aurora Torres." May ibang tano sa pananalita nito. I do not know why she opens that topic. Kanina naman ay wala itong naging komento. "Ah, okay. Si Aurora pala." Nakita ko ang pagkunot ng noo nito ng bahagya, but she immediately removed that and she smile. "I stalk her account. Maganda siya. Kaya pala botong-boto ang mga magulang mo sa kanya." "Kath..." Masuyo kong inabot ang kamay nito at h******n. "Of course, you are the most beautiful woman for me." Ngumiti ito sa akin. "Bola." "No. I'm sure about it. Bukod sa Nanay ko ikaw lang ang pinakamaganda sa mga mata ko." Mas lumawig ang ngiti nito. "Tama na sa pagpapakilig mo." Ngumiti ako at kinindatan ito. "Serious question." "Is it personal?" "Oo, at oo, kailangan mong sagutin." "Okay. Go a
Chapter 23Serious "GOOD morning, Ma'am, Sir." Jina greeted us as we enter his office. "Good morning, Jina..." Tugon ko sa Secretary ni, Damien. "Will you please make him a cup of coffee?" "Sure." Tugon nito. Pagkatapos kong isara ang office nito ay humarap ako sa lamesa niya. I saw him already sitting on his swivel chair. "What did you say to my Secretary?" Seryoso ito habang nagtatanong. "Nagpapatimpla ako ng kape mo." Nagtataka na ngumiti ako. "Diba bago ka magsimula sa trabaho mo ay gusto mo muna ng isang tasa ng kape?" "Do I say I want a coffee right now, Ms. Torres?" Napaawang ang bibig ko dahil parang iba ang timpla nito sa mga oras na iyon. Ngumiti pa rin ako rito kahit ganoon ito. "Ayon kasi ang alam ko e. Ayaw mo ba?" "No. I did not say I need it." Napaseryoso ako. "Okay, I'm sorry. Ipapa-cancel ko na lang sa Secretary mo." Wika ko rito sabay talikod. "No need. Come here and sit down. Tell me what you want to show me!" "I-its about business." "Of course, it's ab
Chapter 24DetailsNasa sala ako habang may ginagawa nang napapatingin ako na nanay ko na humahangos sa pagbaba ng malaking hagdan namin."Aurora, Aurora..." Paulit-ulit na tawag nito sa pangalan ko."Hey mom, slow down... Ano ba ang nangyayari sa inyo at nagmamadali ka sa pagbaba ng hagdanan?" Tanong ko rito nang nasa harapan ko na ito."You know what—""What? Ayan, hinihingal ka sa pagmamadali mo. Ate, pakikuha ho ng tubig si Mommy." Utos ko sa maid namin na nasa loob ng kusina."Anak, tumawag si Minerva!""Huh?" Nangunot ang noo ko sa sinabi ng nanay ko. "Why? Ano ang kailangan niya?""Tuloy na raw ang pamamanhikan nila ngayon."Namimilog ang mga mata ko sa narinig mula rito. "Really? Ngayon na raw ba agad?"Tumango ito. "Yes.""Tsk. Ngayon pa talaga, look mom, I am very busy." Sabi ko rito pero ang totoo ay nakakaramdam ako ng kaba.Napapatampal ito sa kanyang noo. "Bakit kasi hanggang sa bahay ay dinadala mo ang trabaho. Ang dapat mo kasing gawin na bata ka ay magpahinga dahil sab
Chapter 25Apologize I GET my phone and composed some text messages. Bahala na kung babasahin niya iyon o hindi. Pagkatapos kong isend ang maikling message ay ibinaba ko ang cell phone sa gilid ng sofa. It's not my thing to send him a message, nagkataon lang na kailanga. Nakita ko na binasa niya iyon at tumingin sa akin. Bahagya kong iginalawa ang aking kilay. And I get his response sa simpleng tango. "Hija," "Yes, mom?" "Tinatanong ka ng tita mo." "H-huh?" "I said, what do you prepare for your wedding? Beach ba, church, o?" "Mom, we both decide on a simple wedding." Napatingin ako kay Damien dahil sa sinabi nito. I am glad he said that. "No." His mom protested. "And also no. Hindi ako papayag dahil minsan lang ikasal ang anak ko." My mom also protest. Bumuntong-hininga ako. Ayaw ko nang magsalita. Ramdam ko rin na hindi na sumagot at sinubukang kumbinsihin ni Damien ang ina naming pareho. Nakita ko na tumipa ito ng message, ramdam ko agad ang pag vibrate ng cellphone ko
Chapter 26Voice out NATAPOS rin ang araw na pakikipagharap sa details nang Beach wedding namin ni Damien. Simula rin ng araw na iyon ay naramdaman ko na naging maayos na ang pakikipag-usap nito sa akin. Hindi man tulad ng dati ngunit kahit papaano ay nakakausap na ito ng hindi umiiwas. We are talking, although it is formal and it's all about business-related. Katok sa labas ng aking opisina ang bumulahaw sa aking pagtatrabaho. "Ma'am, mag-uumpisa na raw ang meeting maya-maya." Bumungad si Jina, ang Secretary ni Damien. "Okay, susunod ako." I checked the papers that I need to bring, nang maipon ko na ang lahat ay inayos ko naman ang sarili ko. Sa pagpasok ko ay napatingin sa akin ang lahat. Hindi ko akalain na ako na lang pala ang kulang sa meeting na iyon. "Sorry if I am late." Nag-aatubili akong ngumiti sa lahat at pinong naupo sa tabi ni Damien. "Ms. Torres is already here, then let's start Mr. Harrison." Wika ng isa sa board of directors. "Okay." Tumayo ito sa harapan ng
Chapter 27Dinner with Katherine. NAPATINGIN ako sa isang pribadong restaurant bar na itinawag sa akin ni Damien, kung saan naroon ito ang kanyang girlfriend. Maganda ang lugar na iyon. Pribado siya kaya siguro halos mayayaman na gusto nang privacy ay doon nagagawi. Lumabas ako sa aking kotse at dumeretsyo sa entrance ng restaurant. Agad akong binati ng empleyado sa bungad. Nang binanggit ko rito ang pangalan ni Damien ay ngumiti ito at itinuro sa akin kung saan ako pupunta. Ngumiti ako rito at nagpasalamat. As I got inside the restaurant, agad ko iyong nagustuhan dahil sa may maganda iyong ambiance at may live singer na malamyos na kumakanta ng mga late 90's love song. Medyo may pagka dim light ang paligid at tama nga ang hula ko na maganda iyon dahil sa ang bayat mesa ay may kanya-kanyang privacy. May mga dimension wall iyon. Nang makita ko ang table ng itinuro sa akin, agad ko iyong tinitiga. There I saw Damien, hindi ko maaninag ang babaeng kasama nito dahil nakatalikod ito s
Chapter 28Preparation NASA isang Beach Resort kami ni Damien kung saan pareho naming napili ang lugar na iyo para sa gaganaping kasal namin sa susunod na linggo. It was a quick preparation. Isang buwan nagdaan nang naiplano na ang buwan at araw ng kasal naming dalawa. Every detail ay updated si mommy at si Tita Minerva. They are ensuring that everything is perfect. Ang wedding gown na pinili ko ay nakialam si Tita, also when I said that I want color gray motifs ay nakialam rin ito. The wedding arrangement, the wedding cake... Lahat ay halos ito ang kumilatis habang ang mommy ko ay walang problema, alam kasi nito na kapag ako ang namili ay the best iyon para sa akin. So hindi ito nakikialam, puwera na lang sa gown ko na ito ang nagisip na style nababagay sa akin. "Sa tingin mo okay rito?" Hindi ito tumingin sa akin, nakatingin ito sa buong paligid. "You are the bride," sabi nito at doon pa tumingin sa akin. "Ikaw dapat ang tinatanong ko niyan." Ngumiti ako rito. "Haler, alam mo
Chapter 29Kiss the BrideEVERYTHING is perfect. Ang tanging kulang na lang sa kasal ko ay tanging ang ama ko. At first, I don't feel like I am an emotional bride... that is because our wedding is not like those lovely couples who were deeply in love with each other.Perfect na matatawag ang Beach wedding na iyon para sa lahat na mga bisita namin ni Damien. Our parents are truly convinced na nagkakamabutihan talaga kami ng loob ni, Damien. Tanging ang mga kaibigan lang naman ang nakakaalam.Our nuptials is elegant because of the perfect place. Lahat ay nasa tama. May kompleto ring mga abay. There's a cute flower girl and a ring bearer. May mga iilang Ninong at Ninang. Ang made of Honor ko ay walang iba kundi ang matalik ko na kaibigan na Nancy. Kasama rin si Cedy sa mga groom maids. On behalf of my father, ang kapatid ni mommy ang naging tumayong ama ko na siyang kasama namin ni mommy sa paghatid sa akin ng pinaka-altar.My mom feels emotional, ito pa ang nakakaramdam niyon kesa sa aki
Chapter 93 Family 1 YEAR LATER ISANG ingit ng sanggol ang siyang pilit na gumigising sa aking inaantok na diwa. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. I immediately smile as I open my eyes. Sino ba naman ang hindi ngingiti sa iyong paggising kung ang mag-ama mo agad ang una mong nasilayan sa iyong pagmulat. I was just looking at my beloved husband, Damien. He is now standing at the open window while our precious daughter, Danniella is in his arms. Isinasaw nito ang anak at pinapatahan. "Shh, baby... Mommy is still sleeping. Come on, hush my love... Magigising si mommy. Puyat si mommy kagabi," ang marahan ngunit naririnig kong sinasabi nito sa anak na umiingit sa kanyang dibdib. Hindi pa rin tumitigil ang anak namin sa kanyang mahinang pag-ingit. I think, naglalambing lang si Danniella sa kanyang ama. Nararamdaman kasi nito na kapag umaga ay aalis na naman ang ama nito at magtatrabaho. "Hush, hush, my love. Daddy's here. Mamaya mo na hanapin si mommy, hm? Daddy is here for
Chapter 92A Promise "HMM..." Naaalimpungatan ako ng may pilit na gumigising ng aking natutulog na diwa. "Sweetheart, wake up..." Ang mahinang boses na pilit gumigising sa akin. "Hmm..." Ang tangi kong tugon. "Sweetheart, gising na. It's already six in the evening," Sa sinabi nitong oras ay pinilit kong ibuka ang aking mga talukap. Ang mukha ni Damien agad ang aking masilayan. "Anong oras?" "Six," he answered ang kissed my forehead. "W-what? Oh, God. Si Mommy, hinahanap na ako ni mommy," umupo akong bigla, not minding my naked body. "Damien, get up. Magbihis ka na." "Take your time," wika nito na nakatingin lang sa akin habang nagbibihis. Biglang namula ang aking pisngi. "Get up," hinila ko ito sa braso ng matapos ko ng isuot ang bestida ko. What I didn't expect is he pulled me on the top of his body. "Let's skip the dinner, and let's stay here for a while." "Hindi pwede. Come on, tumayo ka na." Tumayo ako at hinila itong muli. "Damien, please. Magtataka si mommy kung nas
Chapter 91Making Love "D-DAM..." Damien pinned me immediately on the door as we get inside the house. Bahay iyon kung saan kami dating nagsasama. Hindi na ako nagprotesta pa nang siilin niya ako ng halik sa aking labi. Nagpaubaya ako habang iniikot ko naman sa kanyang batok ang aking mga braso. "H-hey, baka may taong makakita sa atin dito." I Huskily said when our mouths parted. "There are no other people in this house except us, sweetheart." Namumungay ang mga matang pahayag nito. "S-so?" I stammered. "So?" He's like teasing. "U-um," "Do not worry dahil solo na 'tin ang bahay." Namumulang napapatango ako at bahagyang napalunok. "G-good... Ahy—" napasinghap ako ng biglang buhatin niya ang katawan ko. I didn't even protest when he claimed my lips again. Hindi muli ako nagprotesta sa masiil niyang halik na iyon. Naramdaman ko ang pag-upo nito sa malapad na sofa bed sa sala. Naramdaman ko kaagad ang buhay nitong pagkalalaki ng doon mismo ako paharap na nakakandong sa kanya.
Chapter 90Wedding RingNAPABITAW agad ako sa pagkakayakap ko kay Damien nang marinig naming may kumakatok sa labas ng conference room."Sir— ahy... Nasaan na ang mga tao?" nagtataka nitong tanong ng pagbuksan ito ni Damien ng pinto.Ngumiti ako kay Jina dahil sa hindi ito makatingin ng diretsyo sa kanyang boss."Nice one, Jina.""H-huh, Sir?""Sa pakikipagsabwatan mo kay Ma'am Aurora mo," seryosong pagkakasabi niya sa kanyang Sekretarya."Eh kasi, Sir—""Tsk... Damien, leave your secretary, please? It was my plan. Ako ang may utos kaya hindi ka niya sinasagot kanina ng tinatawagan mo siya. Jina, it's fine, abswelto ka na." I said while smiling.Napapakamot pa rin ito sa kanyang ulo. Wari'y hindi sapat sa pagtanggol ko sa kanya mula sa boss nito. "Sorry na ho Sir... Please?""I only just forgive you if you will leave us now, Jina." Seryoso pa ring ang bukas ng mukha nito.Tumango-tango Jina at napangiti ng bahagya. "Thank you, Sir." Saka ito lumabas at muling isinara ang pinto.Damien
Chapter 89My Wife "IKAW nga, Ma'am Aurora..." Tumili ito at nagagalak na lumapit sa akin. "Kayo nga..." And she embraced me. "Hey, Jina." Nahihiyang napatingin ako sa paligid dahil sa amin napunta ang atensyon ng lahat na nasa hallway. "Ay, sorry... Na carried away lang ako, Ma'am Aurora... Akala ko kasi ay kung sinong artista ang napadpad rito eh." Napapakamot ito sa ulo. "Hey everyone... Ang pinaka-magandang boss natin," Napaawang ang mga bibig ng mga empleyado. Marahil ay nagtataka rin ang mga ito sa sinabi ni, Jina. "Jina? Stop it..." "Anyway, our very own, Ma'am Aurora Torres—" "Halika nga, ang tabil mo." Hinila ko ito patungo sa loob ng office ni Damien. "Ma'am, mas lalo ka hong gumanda ngayon." She still widely smiling. "Mas lalo ka ring naging bolera ngayon. Anyway, nasaan ang boss mo?" "Hala! Nako po, si Sir pala... Mayayari talaga ako nito," napasapo ito sa kanyang noo nang maalala ang boss nito. "Why?" nagtataka ako rito nang bigla itong may hinahagilap na dokume
Chapter 88At the Company AS WHAT I expect, patungo nga ang Van sa daanan kung nasaan ang lugar patungo sa dati naming bahay. Hindi iyon ang bagong bahay na inihabilin ni Daddy na siyang pinaglipatan namin ni mommy bago pa man ako tumungo noong nakaraang taon sa Spain. I suddenly wanted to ask my mother, ang dami kong tanong para rito but I respect her when she told me sa pagdating na lang namin sa bahay siya magsasalita. I stay silent, nakikiramdam ako. Pati na si Manang Pasing at Fe ay parehong tahimik sa likod namin ni mommy. Pagkarating namin sa bahay ay tinulongan pa kami ni Manong driver na alalayan si mommy patungo sa silid nito na ngayon ay nasa unang palapag lang ng bahay. Pagpasok ko ng dati naming bahay ay napamangha ako. Iyon ay dahil may binago sa bahay naming iyon. Lalo na ang silid ng mga magulang ko. Ang dating silid na iyon na nasa pangalawang palapag pero ngayon ay nasa unang palapag na. It was a connecting room upstairs. "Manang Fe, ako na ho ang bahala kay mom
Chapter 87Escape from Meetings"WOW..." "Tama nga ang dalawang bata... Narito na siya." "Shh... She is sleeping..." Ang mga mahihinang salitang iyon ang siyang nagpagising sa aking nahihimbing na diwa sa mga oras na iyon. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Nararamdaman ko ang masuyong haplos sa aking buhok habang akoy ay nakayuko at nakatulog. Nang maalala ko kung nasaan ako ay bigla akong napaupo ng maayos. "Good morning, baby..." My mother gladly greet me as I looked at her smiling face. "Magandang umaga, hija." Pagbati rin sa akin ni Manang Fe at Manang Pasing na nakatayo sa paanan ng kama. "Good morning..." Saka ako ngumiti sa kanilang lahat. Katulad ng nakagawian ay lumapit at nag-mano ako sa kanila at kay mommy. "Kaawaan ka ng Diyos, anak." Nakangiti si mommy, she was happy to see me there. "Kailan ka lang dumating, hija? You haven't told me to come home." "Kaninang madaling-araw po, Mommy. And I came here right away to see your situation. Kumusta na po ang lag
Chapter 86At the HospitalMAKALIPAS ang kalahating oras na paglalagi nito doon sa hospital ay tuloyan ko rin itong sinenyasan na umuwi na. He can not stay any longer dahil ang sabi nito ay may emergency meeting ang gaganapin sa araw na ito.Tumango naman ito ng bahagya sa akin at nagpaalam na sa mga kaibigan ko na siyang kausap nito sa mga oras na iyon.Inihatid ko ito hanggang sa labas ng silid ni mommy."You should also need to go home and rest, Aurora." Wika nito ng nasa labas na kami ng silid.Umiling ako rito. "I will stay here, babantayan ko si mommy hanggang sa gumising siya. I also need to talk her doctor upang klaruhin ang nangyari kay mommy.""But you look tired. Magpahinga ka ng kahit ilang oras lang,""I can rest here, basta hindi ko iiwan si mommy."Huminga ito ng malalim saka tumango. "Okay, if that what you want. Babalik ako rito mamaya after my meeting so that may kasama kang magbabantay sa kanya," wika nito ikinailing ko."Huwag na, Damien. I can do it on my own. Nand
Chapter 85ExplainingHINDI ko ito kinikibo simula nang sapilitan niya akong isinama patungo sa private plane nito na babiyahe patungong Pilipinas. Gustuhin ko mang tumanggi ngunit hindi ko na lang ginawa sa kadahilan na mapadali ang biyahe ko pauwi, isa pa I was so eager to catch a glimpse of my mother.When we arrived at the plane, nilapitan niya ako and then he offered to sit behind him ngunit tumanggi ako. Alam ko na ramdam nito na iniiwasan ko siya sa pamamagitan ng pag-upo ko sa isahang upuan.Hindi ko pa rin ito kinibo. Nagkasya akong nakatingin sa malayo at ang tanging iniisip ko ay ang aking ina na nasa hospital ngayon. Bumuntong hininga akong nakatanaw sa labas ng bintana."Sandwich, chocolate milk?"Bumalik ang aking diwa nang dahil sa boses na iyon. Napatingin ako rito ng bahagya."Wala akong ganang kumain," I refuse it."Oh, come on Aurora. It's time for dinner. Ilang oras pa bago tayo darating ng Pilipinas. So, here, accept and eat this food. Kailangan mong maging malakas