Kabanata 3

May ilang buwan na lang ako para mabuhay maliban na lang kung tatanggalin ko ang kalahati ng baga ko. Pero sa natitirang bahagi ng baga ko, gaano katagal pa ako mabubuhay?

Habang hawak ko ang diagnosis report, nag-alinlangan ako kung dapat ko bang sabihin sa mga magulang ko ang tungkol dito o hindi. Subalit, sila ang naunang tumawag sa’kin at sinabihan nila ako na umuwi.

Ito ang unang beses na tinawagan nila ako para sabihin na umuwi ako mula nang ikasak ako. Sobrang saya ko, akala ko namiss na nila ako sa wakas.

Hindi ko kailanman naisip na ang unang bagay na gagawin nila ay ang sabihin sa’kin na makipaghiwalay ako sa asawa ko! Gusto nilang hayaan ko si Rosalie na kunin ang asawa ko!

Habang nakatitig ako sa pamilya ko, naisip ko na parang hindi ko sila kilala.

Mahal na mahal ako nila Mom at Dad noong bata pa ako. Kailan sila nagsimulang magbago?

Tumingin ako sa ngisi sa mukha ni Rosalie. Bigla kong naalala. Nagbago ang mga magulang ko noong sandaling isinilang nila siya.

Simula noong araw na iyon, tanging si Rosalie na lang ang nakikita nila, at balewala ako sa kanila. Para akong isang estranghero na nakatira sa ilalim ng iisang bubong kasama nila.

Lagi kong kailangang magpaubaya kay Rosalie. Anuman ang mayroon ako, kailangan mayroon din siya. Pero wala ako ng karamihan sa mga bagay na mayroon siya.

Noong mga bata pa kami, lagi akong napaparusahan kapag nahuhulog siya. Sa tuwing may gagawin siyang mali, ako pa rin ang pinaparusahan.

Binibigay niya sa’kin ang mga bagay na ayaw niya, na para bang basura ang mga ito. Subalit, lagi niyang inaagaw ang mga bagay na gusto ko at sinisira ang mga ito.

Madali niyang nakuha ang pagmamahal ng mga magulang ko, pero kailangan kong magsikap ng maigi at matagal para lang purihin nila ako.

Walang pakialam ang mga magulang ko noong nakapasok ako sa isang kilalang university. Subalit, pinaulanan ng mga regalo at papuri si Rosalie kahit na nakapasa lang siya sa isang ordinaryong high school.

Noong bata pa si Rosalie, napaka-cute niya. Sa takot na masaktan niya ang sarili niya, ilang beses ko siyang sinalo noong nag-aaral siyang maglakad.

Gayunpaman, sa tuwing makikita ko ang maliit at cute niyang mukha, masaya kong tinitiis ang sakit. Kung sabagay, siya ang nakababata kong kapatid!

Gayunpaman, hindi ko kailanman inakala na ang maliit na anghel ay lalaking isang demonyo. Ang kasiyahan niya ay nakabatay sa pagdurusa ko.

Dahil alam niya na mahalaga sa’kin ang pagmamahal ng mga magulang ko, kinuha niya ang atensyon nila ng walang kahirap-hirap.

Dahil alam niya na inaasam ko ang kalayaan ko, ipinadala niya ako sa impyernong ito na tinatawag na Sadler family.

Habang pinagmamasdan ko sila, ang pamilya na nakasama ko ng higit sa 20 taon, nagwala ako.

"Bakit? Bakit niyo ginagawa ‘to sa’kin?

“Bakit kinailangan kong pakasalan si Ethan kapalit niya noong ayaw niya sa kanya?

“Bakit ako kailang makipaghiwalay ngayong gumagaling na si Ethan?

"Kayo yung pumilit sa’kin na magpakasal sa kanya, kaya anong karapatan niyong sabihin na hindi ako karapatdapat sa kanya ngayon?”

Sa sobrang lakas ng pagsampal sa’kin ni Dad ay natumba ako. "Heidi Talbot! Huwag mong kalimutan na ako ang nagpalaki sayo, at pinag-aral kita. Hindi kita pinalaki para kalabanin ako!”

Ngumiti si Rosalie, masaya siya na nagdurusa ako.

Nag-alinlangan si Mom, ngunit ang tanging sinabi niya ay, "Heidi, tutal hindi ka naman gusto ni Ethan, bakit hindi mo na lang pagbigyan ang kahilingan nlla na magkasama sila?"

Sa sandaling iyon, nadismaya ako nang husto sa pamilya ko. Nalungkot ako ng husto, tumayo ako at ngumiti ng mapait. "Basta pumayag si Ethan na makipaghiwalay, masaya ko itong tatanggapin. Wala akong pakialam kahit na sino pa ang gustong magpakasal sa kanya!”

Pagkatapos, tumalikod at umalis ako sa bahay na nagpapaalala sa’kin sa kalungkutan ko.

Noong nakabalik ako sa Sadler residence, naghihintay na sa’kin si Ethan. Nakakakilos na siya ng mag-isa ngayon.

Habang nangangapa, lumapit siya sa’kin at inabot niya sa’kin ang isang dokumento. Binuksan ko ito. Naglalaman ito ng dalawang kopya ng divorce agreement, na pinirmahan niya, isang cheke, at mga susi.

"Heidi, pirmahan mo ‘to, at mapapasayo ang property sa West Street at dalawang milyong dolyar. Kunin mo ito bilang kabayaran ko sayo para sa divorce.”