Kabanata 2

Ako lang ang nakakaalam na ayaw ni Ethan na ipagbuntis ko ang magiging anak niya.

Noong unang araw na nagdesisyon siyang makipagtalik sa’kin, sinabihan niya ang kanyang private doctor na maglagay ng contraceptive implant sa ilalim ng balat ko ng hindi alam ng mga magulang niya.

Allergic ako sa silicone capsule, kaya ang kaliwang braso ko kung saan ito nakalagay ay laging medyo namumula at namamaga. Hindi ko matiis ang kati nito.

Gayunpaman, ang tanging mahalaga kay Ethan ay ang matugunan ang pangangailangan niya at wala siyang pakialam sa kalusugan ko.

Sa takot na malaman ito ng mga magulang niya, pinagbawalan niya ako na tanggalin ang implant. Kaya naman, wala akong magawa kundi tiisin ito.

Tatlong buwan ang nakalipas, nawala na ang pangangati, ngunit namamaga ang kaliwang braso ko. Sa huli, nawalan ako ng malay sa tahanan ng mga Sadler.

Narinig ko ang sirena ng ambulansya. Narinig ko na sinabi ng doktor na dahil sa matinding allergic reaction, nilabanan ng katawan ko ang implant. Dahil dito, nagkaroon ng tagas ang core kung saan nakalagay ang hormone.

Masyadong maraming nahigop na substance ang katawan ko, kaya hindi na ako mabubuntis.

Masaya ako na sa wakas ay nakalaya na ako sa pahirap ng matinding pangangati. Ngunit kasabay nito, nadurog ang puso ko dahil hindi na ako maaaring maging isang ina.

Pagkatapos ng insidenteng iyon, lalong tumindi ang pagkasuklam sa’kin ni Brianna, at ang buhay ko sa Sander family ay halintulad sa paglalakad sa ibabaw ng itlog.

Malamang ay nakonsensya si Ethan, kaya naging mas mabait siya sa’kin. Hindi na niya ako kinukurot sa may baywang o pinapaso ng kanyang sigarilyo.

Dahil wala na siyang kailangang ipag-alala, lalo siyang nahumaling sa katawan ko. Sa gitna ng dilim, iniisip niya na ako si Rosalie at pinipilit niya akong gawin ang iba’t ibang nakakahiyang mga bagay. Wala akong magawa kundi umiyak ng tahimik sa ilalim niya.

Kadalasan, iniisip ko kunga kailan matatapos ang mga araw na iyon, hanggang isang araw, nadulas siya at bumagsak habang naliligo siya.

Hindi lang siya mas matangkad sa’kin ng ilang pulgada, mas mabigat din siya kaysa sa’kin. Hindi ko napigilan ang pagbagsak niya. Nabagok ang ulo niya, habang na-sprain naman ang binti ko.

Noong araw na iyon, sinampal ako ni Brianna at kinulong niya ako sa maliit na guest room. Dinala si Ethan sa ospital.

Pagkatapos ng check-up, nalaman na ayos lang siya. Sa katunayan, ang dating compressed na optic nerve niya ay nagpakita ng mga senyales ng paggaling. Maging ang mga doktor ay sinabi na isa itong blessing in disguise at posibleng bumalik agad ang paningin niya.

Noong araw na madischarge siya, kaya nang makaaninag ng liwanag ng mga mata niya.

Pinalabas ako mula guest room. Sa unang pagkakataon, trinato nila ako bilang asawa niya.

Kinuha nila ako ng private doctor upang gamutin ang binti ko. Hinanda ng mga housekeeper ang pagkain ko at ang mga labahan ko. Mula noong araw na iyon, tumigil na si Brianna sa pag-uutos sa’kin na gawin ang mga nakakapagod na bagay na iyon, at nagsimula akong magkaroon ng allowance.

Natutunan ko ang isang massage technique mula sa doktor at tinulungan ko si Ethan na imasahe ang kanyang mga mata araw-araw.

Sa wakas, mayroon na akong buhay na gaya ng iba.

Sa unang follow-up ni Ethan sa ospital, kaya nang mapagkumpara ng mga mata niya ang liwanag at dilim.

Dahil higit isang buwan na akong umuubo, nagpacheck-up din ako sa ospital.

Pagkaraan ng isang buwan, pumunta si Ethan para sa pangalawang check-up niya. Nakakaaninag na siya ng malalabo at nagooverlap na mga imahe noong panahon na ‘yun.

Samantala, natanggap ko ang medical report ko. Minungkahi ng doktor na sumailalim ako sa isang biomarker screening para sa lung cancer at isang case biopsy.

Hindi ko alam kung paano ko nakumpleto ang examination at bumalik ako sa Sadler residence.

Masaya ang mga Sadler nang malaman nila na bumubuti ang kondisyon ni Ethan, ngunit bumalik ako sa kwarto ko ng may manhid na ekspresyon.

Ang tanging alam ko lang ay nagkaroon ako ng lung cancer, at bilang na ang mga araw ko.

Pero 28 pa lang ako! Hindi ko pa nagagawa ang lahat ng gusto ko sa buhay!

Hindi ko ito kayang tanggapin. Habang masaya si Ethan, hiningi ko ang permiso niya na umalis ng bahay at nagpacheck-up ulit ako sa ibang ospital.

Subalit, kailangan kong tanggapin ang katotohanan. Ang resulta ng medical check-up ay parehong-pareho sa nauna kong check-up.

Pagkaraan ng isa pang buwan, pumunta si Ethan sa pangatlo niyang follow-up. Nawala na ang namuong dugo na nakabara sa kanyang optic nerve. Naaaninag na niya ngayon ang pigura ng ibang tao. Sinabi ng doktor na hindi magtatagal ay makakakita na ulit siya.

Samantala, nadiagnose ako na mayroon akong end-stage lung cancer. Kumalat na ang cancer sa kalahati ng baga ko.