Chapter 3

 

 

"GIESELLE, bumangon ka riyan," pukaw ni Lola Carmen sa matigas na boses.

Umungol lamang ang dalaga at hindi man lang nag-abalang magdilat ng mata. Lumapit ang matanda sa bintana at binuksan ito. Hinawi ang kurtina at tuluyang pumasok ang sinag ng araw mula sa labas.

"Gieselle, bumangon ka na. Alam kong naririnig mo ako pero tinatamad ka lang. Bumangon ka na at maligo dahil magsisimba tayo ngayon. Alas nuwebe magsisimula ang second mass kaya maghanda ka na para hindi tayo mahuli," patuloy ng kanyang lola.

Nagtalukbong siya ng kumot pero hinila ito ni Lola Carmen. Nanunuot ang lamig sa kanyang balat kaya pagod siyang bumangon at umupo sa kama. Sabog ang kanyang buhok at mababakas pa ang lipstick na hindi natanggal mula sa paggala kagabi.

"Tingnan mo nga ang hitsura mo. Mahabaging langit, patinuin niyo na po ang aking apo." Napatingala pa ang matanda dahil sa hinihiling nito.

"Lola, naman eh," daing niya sa nakapikit na mata, "huwag niyo na lang kasi akong isama. Iilang oras pa lang ang tulog ko oh," naiiyak niyang reklamo.

"Hindi ko kasalanan kung bakit ka napuyat kagabi. Hindi kita inutusang gumala hanggang madaling araw. May kasalanan kang ginawa kaya nararapat lamang na magsimba ka para makahingi ng kapatawaran kaya kumilos ka na."

Kahit tapos ng maligo, mabigat pa rin ang kanyang talukap nang dumulog sa hapag-kainan. Akmang hihikab na siya nang tampalin ni Lola Carmen ang kanyang braso kaya pinigilan na lang niyang mapanga-nga.

Unang pagbasa pa lamang ng salmo pero gusto na niyang matapos ang misa upang ituloy ang mahimbing na tulog sa bahay. Pasimple niyang sinulyapan ang katabing bangko at namataan doon si Katarina, kasama ang Mommy at Daddy nito. Pasimple itong kumaway sa kanya na may namamanghang reaksiyon na tila hindi makapaniwalang nasa loob siya ng simbahan.

Parang nabunutan siya ng tinik nang mag-sign of peace na at alam niyang patapos na ang misa.

Todo ngiti ang kanyang ipinaskil sa labi, hindi dahil friendly siya kung hindi'y malapit ng madugtungan ang kanyang beauty rest kapag nakauwi na sila ng bahay.

Lumingon pa siya sa mga tao sa likod at tila nabuhusan ng malamig na tubig dahil sa nakita.

Natigilan din ito nang magtagpo ang kanilang mata pero iniwasan din siya kaagad. Ni hindi ngumiti o kaya'y nag-sign of peace man lang.

"Lola, uuwi na ba tayo?" tanong niya kaagad nang isa-isa ng nagsilabasan ang mga tao.

"Magsisindi pa ako ng kandila at nandito din si Pressy kasama ang kanyang apo. Ipakikilala pa namin kayo sa isa't isa." Napangiwi naman siya dahil sa tinuran nito. Nagsuot pa naman siya ngayon ng sandals na may takong kaya malabong makatakbo kung sakaling hindi niya bet ang lalaking makikilala.

Mangilan-ngilan na lang silang natira sa loob ng simbahan.

"Halika ka na, Gieselle," seryosong saad ng kanyang lola. Hinanap pa niya si Katarina para makahingi ng tulong pero hindi na niya nakita pa ang pinsan.

"Umayos ka dahil haharap tayo kina Pressy," bulong ng matanda at napaikot na lang siya ng mata.

Nakita niya ang isang matandang babae, marahil ay kasing-edad ng kanyang Lola Carmen, na nakatayo sa may pintuan ng simbahan at masayang nakikipag-usap sa isang ale.

Hindi kalayuan mula sa matanda ay ang lalaking nakatalikod habang may kausap sa cellphone. Parang familiar ito base na rin sa tindig at pangangatawan pero siguro'y naaalala lang niya ang dating mga kasamahan sa trabaho. Matangkad siya at nakatakong pa pero sa kanyang tansiya ay hanggang leeg lang siya ng lalaki. He must be around 6'5 or 6'6.

"Pressy, kumusta ka na?" tawag ng kanyang lola sa matandang nasa labasan ng simbahan. Nagpaalam naman ang kausap nitong babae nang makita silang papalapit.

"Ayos na ako, Carmen. Salamat sa pag-aalala," sagot naman nito bago inilipat ang mata sa kanya.

"Ito na ba si Gieselle? Ang panganay ni Arlene na pamangkin mo?" tukoy nito sa kanyang mommy. Malamang ay kilala nga nito ang kanilang pamilya.

"Oo, ito na nga. Pinauwi ko na muna dahil matagal ko ng hindi nakakasama." Hinila siya palapit ng kanyang lola.

"Napakagandang bata nga naman nito," puri sa kanya ni Lola Pressy na may humahangang ngiti, "pero bakit hindi pa nagkakanobyo?" bahagya siyang natigilan sa huling sinabi nito.

Napangiwi siya sa narinig. Kung jowa lang ang pag-uusapan, siguro'y hindi na niya mabilang pero walang seryoso sa mga relasyong 'yon.

"Pihikan ang apo kong 'to, Pressy. Kahit marami ang nagkakagusto sa kanya'y mapili ito at gusto niya ang seryosong relasyon."

Parang tatamaan yata siya ng kidlat dahil sa pinagsasabi ni Lola Carmen. Sa isang linggo, halos hindi nga niya mabilang ang lalaking nakakarelasyon o nakaka-make out at masaya siya sa ganoon, walang commitment at kahit sino o ilang lalaki ay pwede niyang i-boyfriend.

"Tiyak na magkakasundo sila ni Martin. Pihikan din 'yon eh."

Hihimatayin na yata siya ngayon. Baka naman kasi pihikan kasi wala namang sumasagot na babae dahil sa hitsura nito.

"Nasaan na nga pala si Martin?" usisa ni Lola Carmen.

"Martin? Hijo, halika ka muna rito," tawag ni Lola Pressy sa lalaking nakatalikod. Ibinaba nito ang cellphone na nakadikit sa tainga at nilingon sila.

Parang tumigil ang ikot ng mundo nang magtama ang kanilang mata. Si Martin na kursunada niya kagabi sa bar at ang Martin na apo ni Lola Pressy ay iisa.

Gusto niyang maglaho na lang dahil sa hiyang nararamdaman.

'Marunong ka pa palang mahiya?' usig ng sariling isip sa kanya pero umayos naman kaagad. Naglakad ang lalaki papalapit sa kanila at seryoso ang mukha nito na may nakaka-intimidate na aura.

"Magandang umaga po, Lola Carmen." Sabay mano ng lalaki sa kanyang lola pero may katuwaan na ang mukha nito nang bumaling sa kanya.

"Martin, ito nga pala si Gieselle ang apo ni Carmen. Ang ganda niya hindi ba at pihikan 'yan sa mga lalaki, siguradong magkakasundo kayo." Pinagsiklop pa nito ang palad na siyang-siya sa magaganap na love story nila ni Martin.

"Have we meet before?" tanong kaagad ni Martin sa kanya. Mabilis naman siyang umiling at patawarin sana siya ng diyos dahil sa pagsisinungaling.

"Siya mga apo, maiwan na muna namin kayo at magsisindi lamang kami ng kandila."

Ang ganda pa ng plano ng dalawang matanda. Gusto niyang sumama kay Lola Carmen dahil ayaw niyang maiwan kay Martin pero malabo yatang payagan siya.

"So apo ka ni Lola Carmen? How come?" seryosong saad ni Martin nang silang dalawa na lang.

Kailangan niyang isalba ang sarili at walang tutulong sa kanya kung hindi siya lang.

"Bakit? May masama ba kung apo ako ni Lola Carmen?" pagsusuplada niya pero hindi pa rin nawala ang pagkagusto niya rito. Aminado siyang hulog na hulog siya sa hitsura ng lalaki.

"Parang hindi ako makapaniwala. Ikaw? Tapos si Lola Carmen? Parang malayo," nakakunot-noong saad nito na mas nagpatindi ng kanyang inis.

"Bahala ka nga sa buhay mo. Hindi ka naman pinilit na maniwala sa 'min." At iniwan na ang lalaki. Pakiramdam niya'y umuusok ang kanyang ilong dahil sa inis at higit sa lahat, nasaling nito ang kanyang pride dahil baliwala lang ang ganda niya. Very unusual.

Hindi niya inaasahang ganoon ang hitsura ng Martin na tinutukoy ni Lola Carmen. Masaklap, unang kita pa lang niya rito ay nagka-interes na siya kaagad.

Nadatnan niya sina Lola Carmen at Lola Pressy na nagkukwentuhan na sa labas ng simbahan. Mataas na ang sikat ng araw at nakasilong ang dalawa sa ilalim ng punong-kahoy.

"Lola, uuwi na po tayo," seryosong wika niya.

"Tapos na ba kayong mag-usap ni Martin?" usisa nito sa kanya.

"Oo at hindi ko siya gusto," iwas-matang sagot niya sa matanda.

"Aba, bakit? Minsan mapang-asar lang talaga si Martin at kusang lumalabas ang pagiging palabiro pero mabait siyang bata."

Kung hindi lang matanda si Lola Pressy ay baka nasupalpal na niya ito tungkol sa sinasabi kay Martin. Mas pinili na lamang niyang manahimik at huwag ng magsalita pa.

"Uuwi na po ba tayo, 'La?"

Speaking of the devil ay nasa likuran na niya ito.

"Ihatid na muna natin sina Carmen at Gieselle."

Gusto niyang magprotesta sa suhestiyon ni Lola Pressy pero ayaw naman niyang lumabas na bastos.

Nagpaalam ang lalaking kukunin lang ang kanyang sasakyan sa parking lot at hindi nagtagal ay nandoon na sa kanilang harapan ang asul na Raptor nito.

Pinagbuksan niya ng pinto si Lola Carmen sa backseat at binuksan naman ni Martin ang passenger seat para kay Lola Pressy.

"Dito na ako sa likuran apo at mag-uusap pa kami nitong si Carmen. Gieselle, hija, dito ka na sa tabi ni Martin."

Ang galing din ng mga suggestions ni Lola Pressy ngayong umaga. Parang may lahi ito ni Kupido dahil sa dami ng alam na paraan upang magkakalapit sila ng ipinagmamalaking apo.

Habang pauwi at lulan ng sasakyan ni Martin ay parang may nakabalot na ulap kay Gieselle na anumang oras ay magdudulot ng kulog at kidlat.

Magkaka-stiff neck na yata siya sa kakalingon sa labas para lang maiwasan na mahagip ng mata ang lalaking tahimik na nagmamaneho.

'Inaano ka ba, Gie? Bakit naiinis ka sa kanya? Kasi snob ang ganda mo?' pang-aasar ng kanyang sariling isipan. Gusto niyang i-umpog ang ulo dahil naaasar naman siya.

"Salamat sa paghatid, Martin," wika ni Lola Carmen na may ngiti sa labi nang makababa na sa sasakyan.

"Walang anuman po, Lola. Malakas kayo sa 'kin eh." At sinulyapan pa siya nito.

"Gieselle? Wala ka bang sasabihin? Aalis na sila."

Kahit nakangiti ang kanyang lola ay mababakas pa rin ang inis.

"Sa-salamat," nakasimangot niyang sabi, "sa paghatid," at labas sa ilong na saad niya.

"Martin, hindi mo ba hihingin ang numero ni Gieselle? Baka magkayayaan kayong gumala ng mga kaibigan mo, isama mo siya para hindi mabagot dito sa bahay nila." Ang galing-galing ngang magplano ng dalawa.

"Ayaw yata ni Gieselle na ibigay ang number niya, 'La," sagot naman nito.

"Ako na lang ang magbibigay kung ayaw niya, hijo," si Lola Carmen ang sumagot.

Nagpalipat-lipat naman ang tingin ni Lola Pressy sa kanilang tatlo pero mas nagtagal ang mata nito sa kanya.

"Okay fine," she sighed saka idinekta ang kanyang number. Nag-usal siya ng munting panalangin na sana'y hindi ito ma-save ni Martin.

Halos ayaw pang ibaba ni Lola Carmen ang kamay sa pagkaway kahit na malayo na sina Lola Pressy.

Naiiling na lang siya sa inasta ng dalawang matanda ngayong araw.

Hindi lang pala siya ang desperada kagabi sa bar, maging ang dalawang lola ay praning din sa love life nila.