Magaan na magaan ang katawan ni Lizzy. Habang buhat siya ni Lysander, halos hindi niya maramdaman ang bigat nito—tanging mahina at malamyos na paghinga ang nadadama niya sa kanyang balikat."Lizzy, malapit na tayo sa ospital… Huwag kang matakot. Hindi kita hahayaang mapahamak, pati na rin ang bata sa sinapupunan mo."Namumula na sa galit ang mga mata ni Lysander. Sa mga sandaling ito, wala siyang pakialam kung may katotohanan man ang mga sinabi ni Clarisse. Hindi niya na rin inisip kung bakit hindi kailanman binanggit ni Lizzy ang tungkol sa bata.Ang tanging nais niya ngayon ay protektahan ang babaeng ito—na parang bulak na sobrang lambot at gaan, na parang anumang oras ay maaaring tangayin ng hangin. Hindi niya hahayaang masaktan ito.Habang si Roj ay naiwan upang ayusin ang nangyari kay Clarisse, si Lysander naman ang nagmaneho ng sasakyan. At habang patuloy silang tumatakbo sa kalsada, nagkawatak-watak ang isip ni Lizzy—hindi niya maintindihan ang mga salitang naririnig niya.Tang
"Sa buong buhay ko, iisa lang ang magiging asawa ko—at si Lizzy iyon."Sa labas ng operating room, mariing sinabi ni Lysander ang mga salitang ito.Maging si Ericka ay napatingin sa kanya nang mas matagal. Nagbago ang tingin niya kay Lysander. Mukhang may dahilan kung bakit posibleng matapos na nang mas maaga ang kanilang isang-buwang pagsubok.Halos mapisa na ang mga ngipin ni Lianna sa inis. "Lysander, alam kong mabuti kang tao at hindi mo kayang abandonahin ang kapatid ko sa ganitong sitwasyon, pero siya ang may kasalanan dito… Kung ipagpapatuloy mo pa ito, maaapektuhan ka rin."Napakagaling niyang magkunwaring may malasakit.Ngunit si Lysander, na pinag-aaksayahan niya ng emosyon, hindi man lang siya binigyang pansin. "Sa tingin mo, matatakot akong maapektuhan? Si Lizzy ang asawa ko, at ang lahat ng kumakalat sa internet ay puro kasinungalingan. Pero kung may magpapakalat pa ng tsismis, hindi ako mag-aatubiling idemanda sila.” Humigpit ang ekspresyon ni Lysander. "Pati ang mga nas
Ayaw sanang magsalita ni Roj para kay Clarisse, pero alam niyang napakahalaga ni Mr. Valdez kay Lysander.Kung pagtatakpan niya ito, baka dumating ang araw na wala siyang matakbuhan.Muling tumingin si Lysander sa loob ng kwarto. Nakayakap si Lizzy sa kumot, at bawat panginginig ng kanyang katawan ay parang punyal na tumatagos sa puso ni Lysander."Tawagan mo siya, tanungin kung ano talaga ang gusto niyang sabihin. Kung ayaw niyang magsalita, hayaan mo na."Sa ngayon, walang mas mahalaga kay Lysander kundi si Lizzy.Hindi lang katawan niya ang kailangang alagaan, kundi pati ang kanyang damdamin. Kailangan niya ng kalinga at proteksyon mula sa kanyang pamilya, dahil kung hindi, maaaring lamunin siya ng matinding pagsisisi.Nag-alinlangan si Roj sandali bago muling nagsalita, "Mr. Sanchez, alam mo namang hindi maayos ang estado ng pag-iisip ni Miss Clarisse kamakailan. Sabi niya, kung hindi ka pupunta... dadalhin na lang niya ang lihim na ito sa libingan. May kinalaman daw ito kay Mr. V
Mabilis na sumubsob si Lianna sa mga bisig ni Madel at mahinang humikbi. "Alam ko, Mama… naawa ka talaga sa akin."Napangisi si Lizzy sa inis. Ang lalim ng ugnayan ng mag-ina, pero kailan siya naging bahagi nito? Bakit hindi siya kailanman kinaawaan ng sariling ina? Ang paraan ni Madel ng pagpapakita ng "pagmamahal" ay ang kunin ang lahat ng meron siya at ibigay ito sa paboritong anak.Pero bakit? Mula nang bumalik si Lianna sa pamilya Del Fierro, halos lahat ng meron si Lizzy ay ipinagkait sa kanya para lamang ibigay kay Lianna. May mga bagay na kaya niyang isuko, pero hindi lahat."Hindi ako makikipag-divorce. Totoo na may kanya-kanya kaming dahilan ni Lysander nang ikasal kami, pero sa paglipas ng panahon, naging totoo ang nararamdaman namin sa isa’t isa. At gusto mong ipaubaya ko siya? Lianna, itigil mo na ang ilusyon mo!" Mariin niyang sinabi.Pale pero matapang ang mukha ni Lizzy—payat ngunit makapangyarihan ang kanyang presensya. Hindi na kinailangan pang magsulsol ni Lianna, d
"Iyon ang huling alaala ng aking kapatid sa mundong ito, Lysander. Hindi mo ba gustong malaman kung nasaan na ang batang iyon ngayon?"Nanginginig at namumutla si Clarisse habang nagsasalita. Hindi niya kailanman binanggit ito kay Lysander noon, dahil ayaw niyang may ibang makakuha ng atensyon nito—kahit pa ang sariling pamangkin. Ngunit ngayon, ito na lang ang natitira niyang paraan para makaligtas.Tulad ng inaasahan, dumilim ang mga mata ni Lysander."Bago namatay si Clark, ni hindi siya nagkaroon ng kasintahan. Saan siya magkakaroon ng anak?"Sa halip na mapayapa si Clarisse, lalo pang nagningas ang apoy sa kanyang mga mata.Sa isang tingin pa lang, alam niyang may pag-asa pa siya.Ang dati niyang maamong mukha ay ngayon ay balot ng matinding galit at desperasyon."Lysander, hindi ko gugustuhing magsinungaling tungkol sa aking kapatid... Ang totoo, may kinalaman ka rin sa batang iyon."Sinamantala ni Clarisse ang pagkakataon."Noong nasa ibang bansa ka, maraming beses kang tinangk
Sa nakikitang maputla at payat na mukha ni Lizzy—parang tinanggalan siya ng isang bahagi ng sarili niya.“Pinahinto ko na ang mga tsismis sa Internet… Wala ka nang dapat ipag-alala tungkol doon. Kung talagang hindi mo na kaya, umiyak ka na lang sa akin.”Maingat niyang niyakap si Lizzy, dahan-dahan ang bawat galaw niya, habang hinahaplos ng palad niya ang malambot at pinong buhok sa tuktok ng ulo nito.Sa sandaling ito lang tunay na naramdaman ni Lysander ang presensya ni Lizzy.“Napaka-walang ingat ko… ni hindi ko man lang napansin ang ganitong kalaking bagay. Lizzy, sana bigyan mo ako ng pagkakataon… para itama ang pagkakamali ko.”Masyadong maliwanag ang mata ni Lysander—kung hindi lang niya naamoy ang matamis na halimuyak ng bulaklak at prutas na mula kay Clarisse sa kanyang katawan, maaaring madala na siya sa sandaling ito ng init ng yakap ni Lysander.Ang amoy na iyon ang nagpabangon sa lahat ng takot niya.Ginamit ni Lizzy ang lahat ng lakas niya para lumayo kay Lysander. “Saan
Nang araw na pinalabas si Lizzy mula sa ospital, tirik ang araw.Nasa tabi niya si Ericka, na agad na nagsalita nang may emosyon, “Magandang senyales ito, Lizzy… Mukhang pati ang Diyos gusto kang ilayo sa dilim ng nakaraan.” Saka siya napabuntong-hininga at nagpatuloy, “Noong araw ng aksidente mo, ang pamilya ko mismo ang nagpunta sa ospital para habulin ako pabalik. Tapos nitong mga nakaraang araw, nagpadala sila ng walong bodyguard para bantayan ako. Tuwing gusto kitang dalawin, parang eksena sa isang spy movie ang nangyayari!”Nakita ni Ericka na hindi masyadong interesado si Lizzy sa usapan, kaya nagsimula siyang magpatawa para mapasaya ito. Ngunit kahit pilitin, hindi lubusang lumabas ang ngiti ni Lizzy.“Ericka, salamat sa pag-aalala. Ayos lang ako, sabi nga ng doktor mabilis ang paggaling ko.”Ang katawan, oo, maaaring gumaling. Pero paano ang puso?Niyakap siya ni Ericka nang may pag-aalala. “Si Mr. Sanchez, ni minsan ba hindi ka dinalaw?”Hindi na kailangan ng sagot. Ang kata
"Sarili kong kumpanya, normal naman na bumalik ako, kailangan ko pa bang mag-report sa’to, Zoe?"Simula nang mawala ang anak niya, parang may ulap na bumalot sa puso ni Lizzy. Pero hindi nito nabawasan ang kanyang kagandahan; sa halip, nagkaroon pa ito ng mas maselan at malungkot na alindog.Halatang nagulat si Zoe. “Napakaraming empleyado sa kumpanya. Halos hindi na makakain ang iba dahil sa mga kapalpakan mo, pero may gana ka pang magpaka-boss? Lizzy, saan ka kumukuha ng kapal ng mukha?"Sa harap ng lahat ng empleyado, hayagan niyang ipinakita ang galit niya kay Lizzy, na parang nilampaso nito ang dignidad ng huli.Hindi man lang napansin ni Zoe kung gaano ito kabastos; sa halip, inakala niyang mahina si Lizzy. "Kung ako ikaw, nag-resign na ako matagal na. Ang mga katulad mo, dapat nasa bahay lang at nag-e-enjoy sa buhay."Narinig ito ni Ericka, at tila sumiklab ang kanyang galit. Pero naalala niya ang bilin ni Lizzy. Hindi basta pwedeng gumalaw laban kay Zoe, dahil nasa likod nito
Sa rooftop ng ospital, naroon si Jeneeva hawak-hawak ang anak ni Lizzy na ninakaw nito sa nursery room. Nagpanggap siyang nurse para makapasok---madali niya rin nakilala ang bata dahil may pangalan ito. "Ibigay mo na ang bata! Hindi ka namin sasaktan, sumama ka lang nang maayos!" sigaw ni Felix. Tumawa naman si Jeneeva na parang baliw. Umiiyak na rin ang bata sa mga bisig niya. "Ano ako? Tanga? Hindi ko kayo susundin! At nasaan na ba si Lizzy? Siya ang kailangan ko, ibigay niyo siya sa akin at ibibigay ko sainyo ang bata!" Si Lysander na pagod din ay galit ang tingin kay Jeneeva. "Please. give me daughter, Jeneeva..." marahang sabi ni Lysander, nag-iingat siya. Ayaw niyang maging padalos-dalos kahit nagagalit siya. Hawak ni Jeneeva ang anak niya, at sa oras na may gawin siya tiyak gaganti si Jeneeva. Kumunot naman ang noo ni Jeneeva nang marinig ang boses ni Lysander, tumingin siya rito. "Lysander...ang mahal ko. Pero hindi Jeneeva ang pangalan ko, Lianna. Ako si Lianna!" ga
Nine Months Later...Kabuwanan na ni Lizzy at nasa dalawang araw na siyang nanatili sa ospital para sa kanyang labor. Sa loob ng dalawang araw hindi rin umalis si Lysander sa ospital para bantayan lalo si Lizzy. Paminsan-minsan ay bumibisita sina Ericka at Felix sa kanya para alamin ang balita ng kanyang panganganak. Gaya ngayon, pumasok silang dalawa at naroon si Lizzy nakatayo sa gilid ng kama, nahihirapan sa sakit ng tyan. Habang sina Ericka at Felix ay hindi mapakali. "Sigurado ka bang sasabihin mo sa kanila ngayon? Baka hindi kayanin ng bestfriend ko," mahinang bulong ni Ericka sa kanyang nobyo. Seryoso lang si Felix, ang ipit na uniform niya ay mas lang nagpatikas sa kanya. At dahil din na-promote siya, mas lalong ang tingin sa kanya ay napaka seryosong pulis. "Kailan. Dito ka lang, ako ang kakausap kay Mr. Sanchez, samahan mo si Ma'am Lizzy," saad naman ni Felix. Kahit na kinakabahan si Ericka, sinunod niya na lang ang sinabi nito. Lumapit si Felix kay Lysander na nasa ta
“Sinungaling ka! Hindi niya magagawa sa akin iyon, mga sinungaling kayo! Umalis kayo rito!” Naupo si Lianna sa sahig, hindi mapigilan ang pag-agos ng kanyang luha. Nabasa ang buong sulat—hindi lang dahil sa pagputol ng ugnayan ni Liston sa kanya, kundi dahil...Si Liston mismo ang umamin ng kanyang kasalanan.Inamin niyang may kinalaman siya sa pagbagsak ng minahan. At bilang kaparusahan, handa siyang akuin ang lahat ng responsibilidad at bayaran ang anumang danyos.Lumapit si Lizzy at malamig na pinagmasdan ang nakakapanlumong kalagayan ni Lianna."Imposible ba?" Mapanuya nitong tanong. "Mukhang nakalimutan mo na ang kasinungalingang ikaw mismo ang gumawa."Ang dahilan kung bakit walang alinlangang pinoprotektahan ni Liston si Lianna noon—at maging ang kakaibang pagkagiliw niya rito—ay dahil sa matagal niyang paniniwala na si Lianna ang nagligtas sa kanya noong araw na nagkaroon siya ng matinding lagnat.Ngunit hindi iyon totoo.Hinagis ni Lizzy ang ebidensiya sa harapan ni Lianna. N
"Talaga?"Pumalakpak si Lysander, at ang taong dinala ni Roj ay walang iba kundi ang pinakamatapat na tauhan ni Gavin. Basang-basa ito sa yelo at halatang dumaan sa matinding pagpapahirap.Bago pa man lumitaw ang taong iyon, tinakpan na ni Lysander ang mga mata ni Lizzy. Ayaw niyang madungisan ang paningin nito sa maduduming bagay."Si Sir Gavin ang nag-utos sa akin na lumapit kay Casandro! Hindi siya natuwa sa nangyari kay Miss, kaya gusto niyang pagbayarin si Miss Lizzy. Kasabay nito, nais din niyang tuluyang burahin si Casandro, na matagal nang naging tinik sa kanyang lalamunan! Wala akong magawa—pinilit lang ako!"Paulit-ulit ang paghagulgol ng lalaki. Hindi mo masisisi ang isang traydor kung wala siyang pagpipilian—si Lysander mismo ang nagpakita kung gaano siya kalupit sa ganitong bagay.Sa harap ng walang katapusang pag-iyak, dahan-dahang nanlumo si Gavin. Unti-unting nawalan ng kulay ang kanyang mukha habang palapit siya kay Lysander."Lysander, hindi ko alam…"Ngunit malamig
Nararamdaman na niyang nagkakaugnay ang lahat.Ang paghahanap ng tugmang bone marrow ay isang napakahirap na proseso, at napakabihira ng matagumpay na pagtutugma lalo na kung hindi malapit na kamag-anak. Kung talagang walang koneksyon sa dugo sina Lizzy at Lianna, imposible halos ang ganitong uri ng pagkakataon.Pinanood ni Lysander ang sakit at pagkalito sa mukha ni Lizzy. Dahan-dahan niyang iniabot ang kamay upang haplusin ang nakakunot niyang noo.“Lizzy, ipapangako ko, aalamin ko ang totoo. Kapag may gumawa ng isang bagay, siguradong may bakas itong iiwan… Hindi sila maaaring magtago nang ganito kahusay.”Naramdaman ni Lizzy ang init ng kanyang mga daliri, at sa bawat haplos ay tila nababawasan ang bigat sa kanyang dibdib.“Lysander, ikaw lang ang maaari kong pagkatiwalaan...”Sa unang pagkakataon, nadama ni Lizzy ang matinding panghihina. Gaano karaming lihim ang itinago ng isang taong kasama niyang lumaki sa iisang bubong? Hindi man lang niya kayang isipin. Ngunit ang kanyang ku
Nararamdaman pa rin ni Lizzy ang bigat ng sitwasyon, ngunit nanatili siyang matatag.Napasinghal si Liston, halatang hindi siya kumbinsido. “Mukhang hindi ka talaga titigil hangga’t hindi mo nakikita ang ebidensya sa harapan mo, ano? Sige, paano kung iharap ko mismo sa’yo ang surveillance video?”Diretsong tumingin si Liston kay Lizzy, puno ng paninisi ang kanyang tingin. “Klarong-klaro sa CCTV—ang nurse ay lumabas ng kwarto para kumuha ng mainit na tubig bandang 10:03. Hindi na siya bumalik. Ikaw lang ang huling taong pumasok. At ilang saglit lang matapos kang lumabas, saka nangyari ang trahedya. Sabihin mo, sino pa ang mas may motibo kundi ikaw? Akala ko dati na baliw na ako, pero hindi pala—mas masahol ka pa! Wala kang puso!”Alam ni Liston na kung lalabas ang katotohanan, maaaring hindi matanggap ni Madel ang relasyon nila ni Lianna. Kaya't balak sana niyang ipadala ang ina sa isang pribadong sanatorium sa ibang bansa. Pero hindi niya akalain na mauuna itong mamatay—at si Lizzy pa
Nararamdaman ni Lizzy na siya mismo ang sagot sa tanong na iyon. Siya lang naman ang tangi’t nag-iisang taong nagdala ng lahat ng poot at galit ni Madel sa mundo.Nakita ni Lysander ang mapait na pagtawa sa mga mata ni Lizzy, kaya lalo niyang hinigpitan ang yakap dito."Masyado ng malakas ang technology ngayon. Kahit pa akala nina Liston at ng iba pa niyang kapatid na sikreto nilang ginagawa ang lahat, hindi pa rin sila ligtas sa batas," aniya sa malamig ngunit tiyak na tinig.Mula sa pinakabagong impormasyon ng pulisya, nalaman nilang hindi na kinaya ni Lianna ang bigat ng sitwasyon at tuluyan nang nagsiwalat ng ilang mahahalagang detalye.Ngunit sa ngayon, hindi ito ang iniisip ni Lizzy.Nakatitig siya sa nakasarang pinto ng operating room, ramdam ang dumadagundong na unos sa kanyang kalooban. Isang mapait na ngiti ang lumabas sa kanyang mga labi."Lagi namang may mga taong iniisip na kaya nilang balewalain ang batas—mga taong akala mo’y makapangyarihan, na parang kayang baligtarin
Sa wakas ay nakarating na sa ospital si Lizzy, at ayon sa sinabi ni Liam, nakita niya si Madel sa kama ng ospital. Pinilit niyang hindi makaramdam ng kahit anong awa ngunit dahil isa pa rin siyang anak ni Madel, hindi niya magawa. Isang nurse lang ang kasama nito. Pagbukas ni Lizzy ng pinto, hirap na hirap si Madel sa pagsasalita. “Ikaw… paano mo nagawa pang pumunta rito?”Ito ang unang sinabi ni Madel kay Lizzy— Punong-puno ng pagdududa at pandidiri, tila isang tinik na tumusok sa puso ni Lizzy.Ngunit tumawa lang siya nang walang emosyon. “Kung hindi ako dumating, baka mamatay ka na lang dito sa ospital nang walang nag-aalala sa ’yo. Maniwala ka man o hindi.”Malungkot ang naging buhay ni Madel. Hindi lang niya napagkamalang hiyas ang isang simpleng bato, kundi ang pinaka-inaruga niyang si Lianna ay hindi naman pala niya tunay na anak...Sa apat na anak niya, ang pinaka-hindi niya pinansin noon ang siya ngayong nag-iisang pumunta upang tingnan siya.Ngunit hindi iyon sapat para ka
“Basta maniwala ka lang sa akin.” Napangiti nang bahagya si Lizzy.Simula nang pumunta siya sa ospital, may bumabagabag na sa kanya, pero sa kabila ng lahat, nanatili siyang kalmado sa anumang kinakaharap niya.Ang tanging nakaapekto sa kanya ay si Iris. Hindi niya inakala na sa ganitong sitwasyon, si Iris pa ang magbibigay sa kanya ng init ng loob.“Lizzy, matagal na tayong nagtutulungan o naglalaban sa negosyo, kaya alam ko ang kakayahan mo.” Mahinang ngumiti si Iris. “Narinig kong iniimbestigahan na ng pulisya ang magkapatid na iyon. Naniniwala akong hindi na magtatagal bago lumabas ang katotohanan. Gusto kong ipagpatuloy ang pakikipagtulungan sa Panyun sa mahabang panahon, kaya sana huwag mong sayangin ang tiwala ko.”Tumango si Lizzy. “Hindi ko sasayangin.”Pagkababa niya ng telepono, napansin niyang mas dumami ang mga tao sa paligid. Halata sa kanilang mga mata ang pag-asa."Ma'am Lizzy, itutuloy ng Hilario ang pakikipag-partner sa atin?" may nagtanong, puno ng tuwa. "Sabi ko na