Kabanata 6

About 3 years ago

Napa ngiwi ako nang itaas ko ang damit na ibinigay sa akin ng manager ng bar.

"Seryoso ba talaga na susuotin ko ito?" Tanong ko sa sarili ko habang naka tingin sa isang nasobrahan sa ikli na white shorts at strapy top na kulay orange. Straps lang siya sa likod at literal na boobs lang ang matatakpan sa harap!

Idagdag mo pang may ibubuga ang hinaharap ko kaya paniguradong kalahati lang noon ang matatabunan ng kapirasong telang ito.

Ano bang pinasok ko?

Nasapo ko ang noo ko sa realisasyong dumating sa utak ko.

Hindi ako pwedeng tumanggi dahil nabayaran na nila ako in advance at nagastos ko na ang pera!

"I told you, mag bihis ka na. Ano pa bang tinutunganga mo jan?" Nagulat ako sa pag sulpot ng manager sa harapan ko.

Marahan akong tumango at nag madaling pumunta sa dressing area ng mga waitress.

Tama, waitress ako dito. Hindi ako prostitute or something. Marangal ang trabaho ko. Kailangan lang sigurong maging sexy para sa pag entertain ng customers.

I looked at myself in the mirror. I look great. Thanks to my curves, I am able to pay my monthly bills.

I never imagined I will be able to wear these things just to earn money. Ngayon lang dahil napaka hirap pala talagang mabuhay.

I took a deep breath before walking out of the dressing area and proceeding outside to serve all the drunk customers.

There's nothing wrong with this anyway. I just need to feel confident about myself. Especially, about my job.

Nag lakad ako palapit sa manager. Malapad siyang ngumiti sa akin.

"Ohmygosh, I knew you're perfect Rhiej! See? Look at yourself! You look hot!" Sambit niya habang pumapalakpak pa.

Bakla talaga.

Ngumiti na lang ako sa kaniya saka nag paalam na mag se-serve na ako. Ayokong tumunganga dahil baka mapag over time pa ako. May isa pa akong part time bukod dito at 11  PM to 3 AM ang duty ko.

Lumapit ako sa isang kasamahan ko para tulungan siya dahil tatlo ang drinks na kailangan niyang i serve.

"Ah, tulungan na kita." Naka ngiti kong saad sa isang babaeng ka edad ko lang din at naka suot ng kapareho kong damit.

She's cute. With her big and round eyes, chubby cheeks, and plum lips. Ang cute niya. Mukha siyang anime character na hinigit mula sa w*****n.

Yeah, may saltik yata ako dahil ini- imagine ko na naman yung mga bagay na hindi naman talaga totoo. Nevermind.

Ngumiti siya sa akin na mas lalong ikina litaw ng pagka cute niya.

"Thanks. I'm Sammy." Sambit nito sa akin habang nag lalakad kami papunta sa direksyon ng mga VIP seats para mag serve ng mga drinks.

"Rhiej." Sambit ko naman sa kaniya.

Ngumiti siya sa akin ng mas malapad pa bago niya itinuro kung saang seat ko dapat i serve ang hawak kong isang bucket ng beer.

I prepared myself to smile as I walk closer towards the customer's seat.

"Here's your drinks sir, I hope you're having fun." Sambit ko bago ibinababa sa lamesa ang bucket ng beer.

They are a group of men that's around  30s I think—in age. apat sila at kapwa malalagkit ang tingin sa katawan ko.

Well, I expected this pero nakaka ilang pa din.

Ngumiti ako muli sa kanila bago tuluyang tumalikod.

Gosh! This place is creeping me out!

Sana lang ay may mga araw na hindi ganito ang suot namin. Nakaka bastos kasi ang mga tingin  na ipinupukol ng mga customer. Nakaka baba.

Ilang beses pa akong nagpa ikot ikot sa buong bar para mag assist ng mga manyakis na customer at gladly, wala namang sumusubok na mang harass sa akin o sa kahit sinong mga waitress na kagaya ko.

I started to feel at ease and a little comfortable. Not as bad as I thought.

It's already 9 in the evening, by 10:30 ay mag a-out na ako dahil hanggang ganoong oras lang ang trabaho ko dito sa D&D Bar.

Naka upo kami ni Sammy sa may counter habang kasalukuyang nasa break.

We're talking about random stuff, like bakit ako napadpad dito para mag tarabaho at kung nag aaral pa ako.

I found out, kagaya ko ay third-year college na din siya. I told her about my reason why i eneded up working here.

"I live alone and I need to support myself at school and every day so... Yeah. I need to do this." Sambit ko sa kaniya.

Tumango tango si Sammy.

"Oh, I see. Okay lang ba kung itanong ko kung bakit ka mag isa?" Saad ni Sammy habang naka tingin sa akin ng may kalahating ngiti. Nag aalangan kung magiging kumportable ba ako sa tanong niya.

Tumawa ako dahil sa reaksyon niya.

"I'm an orphan. Kakamatay lang ng parents ko almost 2 years ago. Hindi kami mayaman, sakto lang. Pero wala kasing gustong kumupkop sa akin sa mga kamag anak ko. I decided to live on my own. Malaki naman na ako, kaya ko na ang sarili ko. Mahirap nang makitira baka abusuhin lang ako." Sagot ko sa kaniya.

I tried to look positive kahit ang totoo ay hindi ako kumportable sa usapan. I just hope na mapaltan ito kagaad. Ayokong pag usapan ang buhay ko pero ayoko namang isipin ni Sammy na may tinatago ako or something similar.

She nods several times before asking another question.

"Wala bang insurance ang parents mo? Wala ba silang iniwan sa'yo? Sabi mo okay naman yung estado niyo sa buhay?" Usisa niya pa.

Nag buntong hininga muna ako bago sumagot.

Meron. Pero siyempre hindi ko yon nakuha lahat. At ang magagaling kong mga tiyuhin at tiyahin ay nahiya pa akong tirahan sa naiwang ari arian ng  mga magulang ko. Hindi ko na hinabol dahil mauubos lang din naman iyon kapag dinala ko pa sa korte. Kailangan ko pang mag aral dahil sa utak kong gaga monggo, wala akong future lalo't wala na ang parents ko.

"They have, pero alam mo na siguro kung saan iyon mapupunta kung hindi sa akin." Sagot ko kay Sammy ng di siya tinitignan.

"How about a sibling? Wala ka bang kapatid?"

Pang ilan na ba itong tanong niya? Mukhang pinag sisisihan ko nang kinausap ko ito. Hindi ko kasi talaga gustong pag usapan ang buhay ko, pero wala akong magagawa dahil ako ang unang kumausap sa kaniya. Di ako dapat magalit dahil normal lang naman sa mga bagong magka kilala na mag usap ng ganito.

Siguro kung magiging kaibigan ko siya, ako na mismo ang mag kukwento ng iba pang detalye ng buhay ko sa kaniya ng kusa.

Sasagot na sana ako sa tanong niya nang tawagin ako ng isa pa naming kasamahan.

"Rhiej? Help." Sambit niya saka tumalikod na para asikasuhin ang inorder ng customer.

I turn to Sammy and say...

"I'm an only child." bago tuluyang tumalikod para tulungan ang kasamahan namin.

Nang maka lapit ako sa kaniya ay natataranta niyang sinabi sa akin ang gagawin.

"Sorry sa pag abala pero can you please serve this to VIP seat number 9?" Sambit niya sa akin na tila nakiki usap.

Tinignan ko ang ini aabot niya sa aking isang bucket ng yelo. Ngumiti ako sa kaniya at tumango.

"Sure. I got this." Sambit ko sa kaniya.

"Uh, thanks." Saad niya saka mabilis na tumalikod.

Wala naman akong inaksayang oras at mabilis na iginala ang mga mata ko para hanapin ang VIP seat number 9. Nakita ko kaagad ang isang lalaking naka upo doon at nag iisa habang tahimik na naka masid sa crowd at umiinom.

Lumapit ako doon at ngumiti saka ibinaba ang isang bucket ng yelo.

"Here's more ice, sir. Enjoy your drinks." Sambit ko sa kaniya at hindi manlang siya nag abalang tignan ako kaya't minabuti ko na lang tumalikod.

The moment when I turn my back on him, I bumped into someone. Nawala ang balanse ko kaya't napa upo ako sa bandang likuran ko.

Natigilan ako at ang naka bangga ko dahil sa nangyari pero tinawanan lang ako noon at saka umalis na tila walang nangyari.

Hindi ka agad nag sink in sa utak ko ang nangyari kaya't napa balik ako sa reyalidad nang mag salita ang isang lalaki sa mismong tainga ko.

"I think you just loved sitting above me, Miss." Sambit niya sa isang tonong nakaka akit.

Napa pitlag ako at saka na realize na naka upo ako sa mismong kandungan ng customer na hinainan ko ng yelo!

Napa lingon ako sa kaniya at halos mag dampi ang mga labi namin sa sobrang lapit.

My eyes widened when I realized where i am sitting nang maramdaman ko ang umbok na kinauupuan ko.

"Oh my god!" Mabilis akong napa takip sa bibig ko saka mabilis na tumayo at humarap sa kaniya.

Did I just sit on top of his... Fuck! I felt him! On my butt!

Hindi ako makapag salita dahil sa pagka bigla kaya nanatili akong naka tayo sa harapan niya, naka takip sa bibig ko at naka  tingin sa mga mata niyang mapanganib.

Bukod sa hiya, ginapangan ako ng kaba.

He's staring directly at me with his blank face as he sat still on his seat.

He looks perfectly handsome. His dark eyes, and perfectly sculpted face and body... Gosh! Baka sabunutan ako ng girlfriend nito.

Naka suot siya ng isang puting long sleeve na naka taas hanggang sa ibaba ng kaniyang siko at naka bukas ang butones hanggang sa may bandang d****b. Magulo ang kulay bronze niyang buhok na bumagay sa fierce at mapanganib niyang aura.

"Done checking me out?" Turan niya na nakapagpa balik na namn sa akin sa ulirat.

I can't believe I spaced out twice in front of him! Gosh! Will this night be more embarassing than right now? 'cause I really think na wala nang mas nakaka hiya pa dito!

Itinuwid ko ang ekspresyon ko at sinubukang alisin muna sa utak ko ang lahat ng epal na thoughts.

"A-ah. I-i'm sorry, sir." Sambit ko saka pilit na ngumiti sa kaniya.

Nanatili lang siyang naka tingin sa akin kaya't hindi ko na nagawa pang salubungin ang mga mata niya. Bagkus ay pasimple na lang akong umiwas ng tingin.

Isang nakakalokong ngisi ang gumihit sa labi niya nang subukan kong silipin ang expression niya.

Damn! How can this guy look so damn perfect? Gosh, kinakabahan ako sa isang ito. Mukha siyang delikado.

"P-pasensya na po. E-enjoy yourself sir." Saad ko na lang saka siya iniwanan doon.

Narating ko ang counter at napa sapo ako sa d****b ko.

Naupuan ko yung ano niya! Gosh! Anong hitsura ko kanina? Masyado bang matagal akong nag space out? Baka iniisip niya na gusto ko yung nangyari! Gosh!

Kahit kailan talaga Rhiej, ang engot mo!

Nasabunutan ko na lang ang sarili ko dahil sa kahihiyang inabot ko.

Babalik na sana ako sa trabaho nang biglang mag flash na naman sa utak ko ang nakakloko niyang ngisi at ang mga sinabi niya kanina.

I think you just loved sitting above me, Miss.

Sa puntong iyon lang ako nakapag react sa sinabi niyang iyon. Doon ko lang na realize na may pagka mahangin siya at presko.

He knew that what happened was all an accident! How could he say that?! Nabigla lang ako!

I guess all good-looking men are jerks.

Base na din sa experience.

Ilang ikot pa ang ginawa ko para mag assist ng customers bago natapos ang oras ng trabaho ko sa D&D.

Nang makapag bihis ako ay agad akong umalis sa lugar na iyon.

Kaka labas ko pa lang sa D&D nang may lumapit sa aking dalawang lalaki.

Kinabahan ako dahil mukhang naka inom sila at may mga hawak silang yosi. Ang baho ng usok.

"Miss, pwedeng mag tanong?" Sambit ng isa habang dahan dahang lumalapit sa akin at naka ngisi.

Mas lalong lumakas ang kabog ng d****b ko dahil sa ngiti ng isa pa nitong kasama kaya sinubukan kong umiwas na lang pero kinapitan niya ako sa braso.

"Miss, mag tatanong lang kami." Saad ulit nito habang mas humihigpit ang kapit sa akin.

Nag pupumiglas ako dahil alam kong ibang tanong ang itatanong nitong mukhang manyakis ito.

"Bitawan mo ako, ang baho mo!" Sambit ko ng iritado na ikinatawa lang ng kasama niya.

Madilim na at malalim na ang gabi kaya't walang nakakapansin. Wala akong laban sa dalawang lalaki na ito pero wala akong ibang choice kung hindi subukan na lang na lumaban.

Nag pupumiglas ako para bitawan nila nang natigilan sila at bahagyang lumuwag ang pagkaka hawak sa akin.

Marahas kong inalis ang braso ko sa pagkaka hawak niya.

Doon ko lang na realize na apat na kami.

Nilingon ko kung sinong dumating at nakita ko yung poging presko kanina.

Damn, nalimutan ko na yung nangyari e! Bakit ba kailangan ipa alala? Naramdaman ko ang pamilyar na kahihiyan.

Shit! Sana limot na niya kahit imposible.

"M-max." Cool pero tila natatakot na saad ng kasama ng lalaking kumapit sa akin kanina.

Napa tingin ako ng pabalik balik sa kanilang tatlo.

So Max ang pangalan ni Pogi? Este Poging presko?

Hmmm, bagay naman. Mas nakaka guwapo.

Tinignan niya lang ang dalawang lalaki ng blanko.

Nakipag sukatan lang ng tingin ang dalawa sa kaniya kaya nag salita na ito.

"Do I have to say something? Or I should let my gun talk instead?" Sambit niya sa kaparehong tono ng pananalita niya sa akin kanina.

Wait, did I heard it right? Did he just mention a gun?

Oh my god! Baka masamang tao ang guwapong ito.

Muling bumalik ang takot sa akin kaya't hindi ako naka galaw.

Narinig ko ang pag buntong hininga ng isa sa kanila. Itinapon ng lalaking humawak sa akin ang sigarilyo niya saka iyon tinapakan ng may gigil bago tuluyang tumalikod.

Tinignan ko lang silang dalawa  habang umaalis.

Hindi ko alam kung paano pero napa balik ako sa sarili nang marinig ang tunog ng isang sasakyan.

That's when I realized, mag isa na lang ako at umalis na din si Pogi/preskong Max.

Should I call him a gentleman now because of saving me? I guess not.

He's a gentlejerk!

Napa irap na lang ako saka nag simulang mag lakad.

Mahuhuli na ako sa susunod kong trabaho

***

Tulala at inaantok akong naka upo sa counter ng 7/11 dahil sa pasado alas 12 na at walang masyadong customer ang pumapasok.

Hindi ko alam kung ilang oras eksakto na lang ang meron ako para matulog pero bahala na. Kailangan ko ang trabahong ito dahil kung hindi ay mamamatay ako sa gutom.

Tumungo ako sandali dahil sa pagod pero pinilit kong hindi maka tulog.

Hindi ko na namalayan ang oras hangang sa dumating na si kuya Fred, ang susunod na duty sa akin.

"Umuwi ka na Rheij at mag pahinga, may pasok ka pa mamaya." Sambit nito sa akin.

Tatlong linggo na kasi akong nag p-part time dito at medyo naging ka close ko na siya dahil mabait siya akin.

Ngumiti ako sa kaniya saka tumango.

"Sige kuya, una na ako ha. Bye." Sambit ko ng inaantok bago hinubad nag suot kong cap bago lumabas sa counter dala dala ang bag ko.

"Ingat Rhiej!" Pahabol niya pa habang nag lalakad papunta sa tayong inalisan ko.

"Yes, kuya." Sagot ko bago kumaway at tuluyang umalis.

Hindi ko na namalayan kung paano ako umuwi. Ang sigurado lang ay mukha akong zombie habang nag lalakad papunta sa apartment ko.

When I was finally inside the comfort of my tiny apartment, I walked towards my single-sized wooden bed and quickly laid there because of tiredness.

My bed wasn't comfortable at all but today was different. I am now starting to appreciate this hard piece of wood underneath my body. It sure never felt this comfortable, until now.

Damn. Sobrang drained ang energy ko. Hindi ko na nagawang mag palit ng damit, mag linis ng katawan o kahit ang hubarin ang sapatos ko.

I am dying to go to sleep. Hygiene does not matter anymore. Not right now. I'm totally exhausted.

Who would ever imagine someone who's as close as living like a princess is now living a life worse than a rat?

Who would ever think that a brat like me, will actually know how it feels to starve and suffer like an illiterate single parent trying to feed ten mouths! Who? 'cause honestly, I never imagined that life can be this cruel.

Akala ko kasi dati habang buhay na akong kumportable dahil stable ang pamilya ko financially at maganda ang profit ng business ng pamilya ko.

It all happened in an instant.

My parent's death, the business' downfall, and me being abandoned by my relatives. They are all blinded by greed that they forgot that i have the same blood as theirs.

They are all shit!

Hindi naman nag tagal bago ako nilamon ng dilim dahil sa sobrang ka paguran.

Nagising ako sa alarm kong sinet sa phone ko. 6 ng umaga. May klase ako ng 7:30 kaya't kailangan kong mag madali.

Hindi ko na sinayang ang oras dahil sa pagkakataon na i angat ko ang likod ko sa higaan ay nag dere deretso na ako sa banyo para maligo.

Napaka halaga ng oras. Iyan ang bagay na natutunan ko sa pamumuhay ng mag isa.

Sa bawat minutong nasasayang ko ay tila nababawasan ng isang minuto ang buhay ko.

I am not really that desperate to live since alam kong mahirap mabuhay. Kung papipiliin ako ay mas okay ang mamatay dahil, you know,  higa ka na lang tas wala ka nang alam. Tapos na lahat.

Pero meron kasing isang bagay akong gusto kesa sa mamatay. Iyon ay isupapal sa mukha ng mga kamag anak ko na hindi ko sila kailangan.

Iyon ang nagpapanatili sa aking buhay ngayon.

I took a bath in a hurry. As I said it again, time is so precious and it should not be wasted.

Sa pga bibihis naman ay ganoon din. Mabilis. Hindi ko naman na kailangang pumorma dahil wala iyong kuwenta.

Thinking i'll waste even just a few minutes trying to look good was a completely bad idea for me. And besides, everyone will call me pathetic if I'll dress up with my empty and growling stomach.

Di kailangang pasosyal kung gutom naman ako.

I need to live. I need to survive. I need to succeed. I need to show them how capable I am. I want to prove them wrong. All of them.

Mabilis kong kinuha ang bag ko at ID bago lumabas ng apartment para pumasok.

Inaantok pa ako pero salamat sa malamig na tubig, medyo nagising gising na ako kahit papaano.

Hindi ako matalino kaya't hindi ko masyadong iniintindi kung mataas ba ang nakukuha kong marka o hindi.

Kailangan  kong mag trabaho at isipin kung paano kumita ng pera kesa pag aksayahan ng panahon ang pag aaral ng sagadan.

Alam ko ang mga kakayahan ko at kahinaan. Isa na doon ang academics kaya kuntento na ako sa passing grade. Basta hindi ako babagsak, wala akong problema.

I just need to graduate. Don kasi mas malaki ang chance na ma hire ako full time. Atleast may schedule lang ang trabaho ko at hindi ko kailangan ng  tatlong shifts sa isang araw para maka kain at matustusan ang pangangailangan ko sa araw araw.

Kung pag fo-focusan ko na lang ang pag aaral, baka hindi ko na mgawang mag trabaho dahil di na kakayanin ng katawan ko ang puyat.

Kung gusto ko ng magandang grado, kailangan kong gugulin ang ilang oras ng trabaho ko sa pag araal. Idagdag mo pang mahina ang ulo ko kaya't mahabang oras ang kailangan.

Sobrang swerte ko na kapag umabot ng apat na oras ang tulog ko. Sana lang ay hindi ako mamatay agad.

Sandali na lang naman, matatapos na ako sa pag aaral at mababawasan ang kailangan kong tustusan. Siguro magiging mas healthy na ako kapag naka graduate na ako dahil mababawasan ang mga trabaho kong kailangang pasukan o atleast, yung panahon na ginugugol sa school ay sa sarili ko na lang.

Bumaba ako sa labas ng state university na pinapasukan ko saka nag dudumaling pumasok dahil ma l-late na ako para sa mga klase ko.

Lunes pa lang, may apat na araw pang susunod akong magiging tatlong oras lang ang tulog lalo pa ngayon na may trabaho ako sa D&D bar.

Speaking of that bar, naalala ko na naman yung poging presko. Sana naman ay hindi ko na ulit siya makita.