"Rhiej, I need two frappes to be served in Table 9." Sambit ni Rachel sa akin na nakapag pabalik sa akin sa ulirat. I'm spacing out again. Nakaka inis.
"O-oh... Got it." Sambit ko saka ngumiti ng pilit bago sinimulang i prepare ang sinabi ni Rachel.
Lumapit siya sa panibagong dating na customer habang busy naman si Sammy na nag seserve sa iba pang tables. Si Earl ang isa pang nag aassist ng mga orders.
Tahimik kong ginawa ang trabaho ko. It's been almost 3 weeks since that day but damn! Nag e-echo pa din ang mga salita niya sa ulo ko.
I hated him, for the first time. Nasatan ako pati na din ang dignidad ko bilang babae. Pero kahit na ganon, hindi ko siya magawang hindi isipin.
I know, this feeling is unhealthy. Hindi ito tama. Masyado akong obssessed kay Max na hindi ko pa din magawang unahin ang pride, at sarili ko. Nagawa ko pang ibaba ang sarili ko para sa kaniya. Nababaliw na ako.
Napa tigil ako sa pag p-prepare nang tap
"It's been quiet a while since his last visit here, Rhiej. Siguro ay mga one month na." Sabi ng manger ng D&D sa akin."Ah eh, ganon po ba," sambit ko na bagsak ang balikat. "Pwede niyo po ba akong tawagan kung sakaling makita niyo siyang nandito? Sobrang importante lang po talaga." Sambit ko sa manager.Ngumiti naman siya sa akin at tumango."Oo naman. Bakit ba hindi ka na lang kasi bumalik dito? Nagka buni ka ba? Ayaw mo nang ipakita yung kurba mo." Sabi niya sa akin saka ako sinuri."Naku hindi po!" Natatawa kong sambit."Biro lang." Saad niya saka ako pinalo ng marahan sa braso habang natatawa. Baklang to! "O sige, tatawagan kita kapag nakita ko siya ul
"I don't fucking understand! Who the fuck is behind this?!" Sigaw ni Sammy kay boss."I don't know, Sammy! So shut the fuck up! " Galit ding sigaw ni boss sa pinsan niya.Nanatili akong naka yupyop sa couch dito sa bahay ni Sammy at hindi umiimik.Wala silang ideya kung sino ang nasa likod ng kaguluhan na nauwi sa pagka sawi ni Earl sa mismong harapan ko. Pero sa tingin ko ay mayroon akong ideya."Wala ba kayong kaaway?" Utas ko habang naka tulala sa sahig.Natigilan silang dalawa saka ako nilingon. Umiling si Boss at nahilamos nag kaniyang mukha at nag buntong hininga."Wala. But I'll look into it a
The happiest moment of my life is when I held Rain in my arms for the first time. Tila lahat ng kulang at bawat puwang sa pagkatao at puso ko ay napunan niya."Hi, baby Rain." Masayang sambit ni Sammy habang naka higa si Rain sa kama at pinaglalaruan niya ang maliliit nitong mga kamay.Kitang kita ko ang pagka giliw ni Sammy sa anak ko. Marahil ay dahil sa solong anak siya kagaya ng pinsan niyang si Joaquin."Bilisan mo lumaki ha? Para pwede na kitang kurutin." Sabi niya saka humagikhik ng tawa.Binato ko naman siya ng stuff toy na binili niya para kay Rain."Dare to touch my son, papantayan ko ang assassin mode mo." Mapag banta kong sambit kahit na alam kong n
PRESENT DAYBumitaw si Lexii kay Max saka ako binalingan at ngumiti ng matamis."Hi, Rhiej." Sambit niya habang naka pulupot pa din ang mga braso niya sa leeg ni Max. Nanatili namang blanko ang expression ni Max. "Kahit kailan talaga, bwisit ka." Dugtong pa niya saka malanding isinandal ang ulo sa dibdib ni Max.Napaismid ako at napa irap."Wala akong alam na ginawa kong mali sa'yo, Lexii." Sabi ko sa kaniya.Totoo naman, isang beses ko lang siyang nakita at naka usap. Noong gabing iyon lang. Hindi ko alam kung paano ako nging buwisit. Nakaka tawa."Pero, ikinagagalak kong maging bwisit sa
Ibinaba ko ang telepono saka muling sinubukang tawagan ang numero ni Sammy pero kagaya ng kanina ay cannot be reached ang number niya."Damn! Where are you?!" Utas ko habang gigil na tina-type muli ang number niya nang kuhain iyon ni Joaquin sa akin.Tinignan ko siya. Kita ko ang galit sa mukha niya kahit pa seryoso lang siyang naka tingin sa phone ko saka iyon pinatay."It's been two fucking days, Rhiej." Utas niya.Napa buntong hininga ako. Yeah, two days. Two days na ang lumipas pero wala pa din kahit ang anino ni Sammy. I want to believe Max na wala sa kaniya si Sammy pero, siya at si Xena lang ang may dahilan para kunin siya. Pero hindi ako makasiguro dahil sa ngayon, dalawa na lang kami ni Joaquin. Wala na ang
Tumulo ng sunod sunod ang mga luha ko. Mariin ko siyang tinignan na may katumbas na sakit kagaya ng ipinakikita niya."You don't deserve a family, Maximus! You deserve to suffer and hurt by your own! You're a heartless person and a worthless father!" Sigaw ko sa kaniya na basag ang boses.Lahat ng sakit, hinanakit at galit ay inilabas ko na. Nanatili siyang naka tingin sa akin ng walang imik habang sumisigaw ako."You! You kept throwing me away!" Sigaw ko habang dinuro siya sa dibdib at itinutulak. Hinayaan niya lang ako. "I looked for you for weeks! I was all alone! We almost got killed by someone we don't even know when I was pregnant, because of you! My son was killed and you're still not there to protect him! TELL ME HOW CAN YOU CALL YOURSELF A FATHER, MAXIMUS?
Napa titig ako ng may diin sa imahe ni Max at Leo na nasa unahan ng kotse. Naka ngiti ng mala demonyo si Max habang si Leo naman ay blanko lang ang expression."Don't even think of leaving this fucking car, Rhiej." Utas ni Joaquin sa akin ng may pag babanta.Napa tingin ako sa kaniya. Naka tingin din siya sa labas na tila ba nakikipag sukatan ng tingin kay Max. Kita ko ang mahigpit niyang pagkaka kapit sa manibela ng kotse.Walang imik namang masama ang tingin ni Sammy sa naturang tao sa unahan."A Fontanilla will always be a Fontanilla. Damn it!" Turan ni Sammy na may inis.Nanatili akong tahimik. Anong gagawin ko? Hindi ako natatakot pero hindi ako mapalagay.
Nakagat ko ang ibabang labi ko. I can't believe my heart still knows how to pound real hard for him despite knowing that he's been so eager to kill me. Funny. Love is my death.He pulled me closer and pressed me against his body. His other hand is placed at the back of head, pressing my head against his chest.It's more like a hug.I can feel his heart. I can hear it. It's like our hearts is beating on the same pace. Right now I feel... Just like how Bella Swan of the Twilight Saga looked at her own death death, This sure is a good way to die. To the place of someone else, someone I loved.Napa ngiti ako ng mapait. Kahit sa dinami dami ng dinanas kong kamalasan mula noong nakilala ko siya, hindi ko pa din magawang k
Sammy rushed towards Joaquin's direction. Ganoon din ako. Maging si Jax ay tumakbo palapit kay Joaquin."Joaquin!" Sambit ni Sammy saka tinapik tapik ang pisngi ng pinsan niya. "Tangina wala kong ipapaliwanag kay auntie kapag namatay ka gago!" Sambit niya habang nag uunahang tumulo ang mga luha niya.Para naman akong estatwang naka luhod lang sa tabi nila dahil sa pagka bigla. Itinapat ni Jax ang daliri niya sa ilong ni Joaquin saka tumingin kay Sammy."He's still breathing." Sambit ni Jax.Sandaling nawala ang bigat sa dibdib ko sa tinuran ni Jax. He's still alive.Nalingat ang atensyon namin kay Joaquin nang biglang tumawa si Mariano kaya't mabilis
_JOAQUIN_3 days earlierTahimik lang akong naka upo sa harapan ng isang makapangyarihang tao. I hate this but he made sure I'll have no other choice except from accepting his offer."Have you made up your mind?" Tanong ni Mariano.I stared at him for a while before answering his question."I accept your offer. But I need to be sure na tutupad ka sa usapan."He laughed and smiled. Ipinatong niya ang tasa ng tsaa sa lamesa bago tumingin sa akin."Not only I assure your cousin and that woman's safety, t
Marahan kong binuksan ang pintuan ng silid.“Bitch.” Napa angat ako sa tinig na iyon.Halos mapa talon ako nang makitang naka ngiti sa akin si Sammy habang naka higa sa kama.“Sammy!” Masaya kong turan saka siya niyakap.Napa luha ako sa saya. Nailabas siya doon ng mga tauhan ni Max kahapon ng matagumpay. Bagaman nagluluksa ang lahat sa pagka wala ni Leo, sandaling napawi ang pakikidalamhati ko sa kanila nang makitang gising na ang kaibigan ko. Madami siyang tinamong fractures sa katawan at sugat.“Sammy, nasaan si Joaquin?” Tanong ko sa kaniya na siya naman niyang ikina tingin sa akin.
Pinasok ko ang opisina ni Maximus saka dere deretsong nag lakad palapit sa kaniya at inilahad ang palad ko.“I need the car key.” Sambit ko ng malamig.Max looked at me with blank eyes. It’s obvious he’s saying no. Well, that's what I thought pero taliwas sa iniisip ko ang naging sagot niya.“Fine, I’ll get that anime girl out of there but you’ll have to stay here.” Saad ni Max saka tumayo at lumapit sa akin. “Stay out of this. I’ll help your friend.” He said softly as he held my hand.Automatikong nalusaw ang nararamdaman kong inis sa kaniya pero hindi ko na ipinakita.“I’ll be
Naibaling ko ang mukha ko sa kaliwa nang dumampi sa pisngi ko ang isang malakas na sampal mula kay Lexii."Napaka hirap mong patayin." Sambit niya sa akin saka ako kinapitan sa buhok.Remehistro ang labis na galit sa mukha ni Maximus at nag tangkang lumapit sa amin pero mabilis na itinutok ni Eric ang baril kay Max. Sandaling natigilan si Max pero hindi non napigilan ang pag atake niya. Nakalabit ni Eric ang gatilyo ng baril na umalingaw ngaw naman sa apat na sulok ng silid.Tumigil si Max at mariing tinignan si Eric na bahagyang napa atras."Lay a hand on her and I'll sentence you the worst punishment you could ever imagine. " Malamig na banta ni Max kay Lexii na naka tayo sa tabi ko.
October 11, Current YearNagkalat ang mga basag na gamit sa paligid ko. Ang dating maayos at organisadong opisina ko ay tila ba sinalanta ng isang napaka lakas na bagyo. Wala nang gamit ang natitira pang buo. Lahat... nasira ko na."Kuya..." Utas ni Leo habang ibinubuhos ko ang galit ko sa lahat ng bagay na nahahawakan ko.Tumigil ako sa ginagawa ko habang marahas na nag tataas baba ang mga balikat ko. Napa ngiti ako ng punong puno ng galit at pait bago nilingon ang kapatid ko."Leave, Leo. Ayokong makita ang kahit na sino." Sambit ko ng mahina pero puno ng autoridad.I heard my brother sigh. I know for sure that he understands m
MAX3 YEARS AGO [D&D Bar]"Ganiyan ka ba talaga Max?" She said before I could even speak.Nakita ko ang pang gigilid ng luha sa mga mata niya. I fought the urge of looking away. Tinignan ko siya saka ikinunot ang noo ko. Tinignan niya ako na punong puno ng galit. I have no idea why she's acting this way pero sa tingin ko ay madami siyang gustong sabihin."Alam kong ayaw mo sa akin, pero kailangan bang ipamukha mo iyon?" She said, almost crying.I bit my lower lip. I need to avoid her gaze so I brushed my hair backwards and sigh before looking at her again.
Mabilis pa sa alas kuwatrong na alisto si Xena kasabay ng pag tutok niya ng baril sa taong nag bukas sa pintuan na tila ba inaasahan na nitong doon kami matatagpuan."Bullshit!" Utas ni Xena saka ako hinila palayo sa pintuan na iyon.Wala naman akong sinayang na pagkakataon at kumilos ng sarili ko para hindi maka sagabal sa pag depensa ni Xena. Nilingon ko si Kiel na nakikipag buno sa dalawa pang lalaking nandoon. Naka pulupot ang bisig ni Kiel sa leeg ng lalaki habangg ang isa naman ay bumabangon at humugot ng isang patalim mula sa hita nito. Mabilis kong iginala ang mga mata ko at nakita ko ang baril ni Kiel na naka kalat sa sahig. Marahil ay nabitawan niya iyon kanina.I'm not good at close combat pero asintado akong bumaril kaya mabilis ko iyong dinampot at pin
Naka upo lang ako sa may lounge habang naka masid sa madilim na dagat. Kita ko ang mumunting mga ilaw sa kabilang dako ng dagat na sigurado akong nag mumula sa mga kabayanan doon."That is Hondagua and Lopez, Quezon." Sambit ni Xena habang itinuturo ang mga ilaw na pinag mamasdan ko. "The light from there, is a part of Lopez that is named Lalaguna." She pointed the part where fewer lights can be seen. "Mahirap ituro dahil gabi pero sa araw makikita mo ang maga building ng Hondagua."It seems like she got a brighter mood right now. She doesn't seem pissed or something na kagaya kanina. She doesn't sound that friendly though, pero mas okay kesa kanina."I guess you've been here and there before." Sambit ko."Yea