Tumulo ng sunod sunod ang mga luha ko. Mariin ko siyang tinignan na may katumbas na sakit kagaya ng ipinakikita niya.
"You don't deserve a family, Maximus! You deserve to suffer and hurt by your own! You're a heartless person and a worthless father!" Sigaw ko sa kaniya na basag ang boses.
Lahat ng sakit, hinanakit at galit ay inilabas ko na. Nanatili siyang naka tingin sa akin ng walang imik habang sumisigaw ako.
"You! You kept throwing me away!" Sigaw ko habang dinuro siya sa dibdib at itinutulak. Hinayaan niya lang ako. "I looked for you for weeks! I was all alone! We almost got killed by someone we don't even know when I was pregnant, because of you! My son was killed and you're still not there to protect him! TELL ME HOW CAN YOU CALL YOURSELF A FATHER, MAXIMUS?
Napa titig ako ng may diin sa imahe ni Max at Leo na nasa unahan ng kotse. Naka ngiti ng mala demonyo si Max habang si Leo naman ay blanko lang ang expression."Don't even think of leaving this fucking car, Rhiej." Utas ni Joaquin sa akin ng may pag babanta.Napa tingin ako sa kaniya. Naka tingin din siya sa labas na tila ba nakikipag sukatan ng tingin kay Max. Kita ko ang mahigpit niyang pagkaka kapit sa manibela ng kotse.Walang imik namang masama ang tingin ni Sammy sa naturang tao sa unahan."A Fontanilla will always be a Fontanilla. Damn it!" Turan ni Sammy na may inis.Nanatili akong tahimik. Anong gagawin ko? Hindi ako natatakot pero hindi ako mapalagay.
Nakagat ko ang ibabang labi ko. I can't believe my heart still knows how to pound real hard for him despite knowing that he's been so eager to kill me. Funny. Love is my death.He pulled me closer and pressed me against his body. His other hand is placed at the back of head, pressing my head against his chest.It's more like a hug.I can feel his heart. I can hear it. It's like our hearts is beating on the same pace. Right now I feel... Just like how Bella Swan of the Twilight Saga looked at her own death death, This sure is a good way to die. To the place of someone else, someone I loved.Napa ngiti ako ng mapait. Kahit sa dinami dami ng dinanas kong kamalasan mula noong nakilala ko siya, hindi ko pa din magawang k
I stared blankly outside, watching the darkness of the night. Busy pa din ang mga tauhan ni Maximus sa ibaba sa kabila ng malalim nang gabi.Wala akong ginawa for the rest of the day. Pinanood ko lang si Xena na walang humpay na kumakain kanina. Hindi ko mapigilang matuwa at mapangiti dahil sa pag babago na nadadala ng pag lilihi.Nang sumapit ang alas kuwatro ng hapon ay umakyat ako dito sa kuwarto dahil tila pagod na pagod si Xena matapos tumayo galing sa lamesa.I know she's been looking after me dahil iniisip nilang aalis ako. sa kabila ng dami ng tauhan ni Max na nandito, napaka walang puso naman ni Max para sa isang buntis na assassin pa ako pa bantayan.Kita ko ang kagustuhan ni Xena na pumikit sa isang tabi
I was in the middle of a peaceful slumber when the sound of the chopper awaken me. Ang lakas noon kaya't sapat para magising ako. Hindi pa naman ako malalim kung matulog.I rubbed my eyes. Napaka dilim, anong oras na kaya?Bumaba ako sa kama saka nag lakad palapit sa bintana. Sakto naman na pag dungaw ko ay paalis na ang chopper kaya't dahan dahang nawala ang maingay na tunog.Lumabas ako ng kuwarto at saka tumingin sa paligid. Wala na ang mga tauhan na nag kalat sa paligid. Wala akong makita.Gumapang ang kaba ko. Iniwan ba nila ako? Bakit walang kahit na sino sa paligid ko?Nagpa linga linga ako sa paligid pero walang bakas ng kahit na sino. Kinutuban a
Lumabas ako sa may tabing dagat at naupo sa lounge ilang metro ang layo mula sa dalampasigan. Nakaka mangha ang ganda ng tanawin. Ang malawak at kalmadong dagat, ang mga animo'y maliliit na tumpok ng lupang binabalutan ng mga luntiang damo sa malayo. Ang bughaw na langit. Napaka tahimik din ng lugar na tila ba ako lang ang naririto.Nahiga ako sa lounge at saka pumikit. Ang sarap sa pakiramdam. Nakaka relax. Nalimutan ko lahat dahil sa kapayapaan ng lugar. Sa isang iglap, parang ayoko nang maka alala. Ngayon lang ako nagkaroon ng ganitong klase ng peace, buong buhay ko...Napa mulat ako nang madinig ang kaluskos ng pag dating ng isang tao. Nilingon ko ang gawing kanan ko at nakita si Maximus na umupo sa katabing lounge. Ibinagsak kong muli ang ulo ko sa dati nitong posisyon. Siya lang pala, akala ko kung sino.
Nanatili lang na naka tayo si Max doon habang malamig na naka tingin sa amin ng tauhan niya.Tila naman nababasa ng tauhan niya ang expression niya kaya't bahagya itong lumayo sa akin."Topher," tawag ni Max.Lumingon ang tauhan niya. Ah, so Topher pangalan niya? Bagay naman..Wala na siyang sinabi pero nang lingunin ako ni kuya Topher ay ngumiti ito saka pinatay ang apoy ng niluluto saka tumalikod at umalis.Napa kunot ang noo ko? Hindi pa luto a? Bakit umalis siya?Sandali akong tumingin may Max ng awkward saka binalingan ang iniwan ni kuya Topher na niluluto.
The day passed but Max still hasn't come out of that room. I wanted to think it's just another business thing but because of Sebastian's involvement, I knew this isn't about FDA but the underground society.Hindi naman sa hinintay ko talaga siya but I felt stupid sitting alone on the bed, going downstairs and staying outside for a moment, getting bored and stare at everything like it's the only thing I could possibly do! This place was beautiful but indeed boring. I guess it would be much better if I could enjoy the beach but I can't. Max told me I should not go farther than a hundred meters away from this house. So, yeah!Napa buntong hininga ako at ibinagsak ko ang sarili ko sa kama. The sun is setting, gusto ko pa namang maligo sa dagat.Napa lingon ako sa direk
Marahas na ibinukas ni Maximus ang pintuan kasunod ng pag tulak niya sa aming dalawa papasok sa loob ng silid na hindi binibitawan ang mga labi ko. Mahigpit lang akong naka yakap sa leeg niya habang iniha-hakbang paatras ang sarili kong mga paa.We're both wet. Water are still dripping off our bodies and wet clothes. Nabasa na ang sahig ngunit kapwa kami walang paki alam. Hindi ko na din magawang isipin kung nakita kami ng mga tauhan niya bago pumasok sa silid na ito o hindi, tutal wala din namang pakialam si Max doon.He stopped so I stopped too, breaking the kiss we are currently sharing. Tinitigan niya ako sa mga mata ko na may pag nanasa. Tinignan niya ako sa paraan kung paano niya ako tinitigan noong gabing iyon. Walang malinaw na kaluskos at ingay sa paligid ko maliban sa puso ko at sa mabigat naming hininga.
Sammy rushed towards Joaquin's direction. Ganoon din ako. Maging si Jax ay tumakbo palapit kay Joaquin."Joaquin!" Sambit ni Sammy saka tinapik tapik ang pisngi ng pinsan niya. "Tangina wala kong ipapaliwanag kay auntie kapag namatay ka gago!" Sambit niya habang nag uunahang tumulo ang mga luha niya.Para naman akong estatwang naka luhod lang sa tabi nila dahil sa pagka bigla. Itinapat ni Jax ang daliri niya sa ilong ni Joaquin saka tumingin kay Sammy."He's still breathing." Sambit ni Jax.Sandaling nawala ang bigat sa dibdib ko sa tinuran ni Jax. He's still alive.Nalingat ang atensyon namin kay Joaquin nang biglang tumawa si Mariano kaya't mabilis
_JOAQUIN_3 days earlierTahimik lang akong naka upo sa harapan ng isang makapangyarihang tao. I hate this but he made sure I'll have no other choice except from accepting his offer."Have you made up your mind?" Tanong ni Mariano.I stared at him for a while before answering his question."I accept your offer. But I need to be sure na tutupad ka sa usapan."He laughed and smiled. Ipinatong niya ang tasa ng tsaa sa lamesa bago tumingin sa akin."Not only I assure your cousin and that woman's safety, t
Marahan kong binuksan ang pintuan ng silid.“Bitch.” Napa angat ako sa tinig na iyon.Halos mapa talon ako nang makitang naka ngiti sa akin si Sammy habang naka higa sa kama.“Sammy!” Masaya kong turan saka siya niyakap.Napa luha ako sa saya. Nailabas siya doon ng mga tauhan ni Max kahapon ng matagumpay. Bagaman nagluluksa ang lahat sa pagka wala ni Leo, sandaling napawi ang pakikidalamhati ko sa kanila nang makitang gising na ang kaibigan ko. Madami siyang tinamong fractures sa katawan at sugat.“Sammy, nasaan si Joaquin?” Tanong ko sa kaniya na siya naman niyang ikina tingin sa akin.
Pinasok ko ang opisina ni Maximus saka dere deretsong nag lakad palapit sa kaniya at inilahad ang palad ko.“I need the car key.” Sambit ko ng malamig.Max looked at me with blank eyes. It’s obvious he’s saying no. Well, that's what I thought pero taliwas sa iniisip ko ang naging sagot niya.“Fine, I’ll get that anime girl out of there but you’ll have to stay here.” Saad ni Max saka tumayo at lumapit sa akin. “Stay out of this. I’ll help your friend.” He said softly as he held my hand.Automatikong nalusaw ang nararamdaman kong inis sa kaniya pero hindi ko na ipinakita.“I’ll be
Naibaling ko ang mukha ko sa kaliwa nang dumampi sa pisngi ko ang isang malakas na sampal mula kay Lexii."Napaka hirap mong patayin." Sambit niya sa akin saka ako kinapitan sa buhok.Remehistro ang labis na galit sa mukha ni Maximus at nag tangkang lumapit sa amin pero mabilis na itinutok ni Eric ang baril kay Max. Sandaling natigilan si Max pero hindi non napigilan ang pag atake niya. Nakalabit ni Eric ang gatilyo ng baril na umalingaw ngaw naman sa apat na sulok ng silid.Tumigil si Max at mariing tinignan si Eric na bahagyang napa atras."Lay a hand on her and I'll sentence you the worst punishment you could ever imagine. " Malamig na banta ni Max kay Lexii na naka tayo sa tabi ko.
October 11, Current YearNagkalat ang mga basag na gamit sa paligid ko. Ang dating maayos at organisadong opisina ko ay tila ba sinalanta ng isang napaka lakas na bagyo. Wala nang gamit ang natitira pang buo. Lahat... nasira ko na."Kuya..." Utas ni Leo habang ibinubuhos ko ang galit ko sa lahat ng bagay na nahahawakan ko.Tumigil ako sa ginagawa ko habang marahas na nag tataas baba ang mga balikat ko. Napa ngiti ako ng punong puno ng galit at pait bago nilingon ang kapatid ko."Leave, Leo. Ayokong makita ang kahit na sino." Sambit ko ng mahina pero puno ng autoridad.I heard my brother sigh. I know for sure that he understands m
MAX3 YEARS AGO [D&D Bar]"Ganiyan ka ba talaga Max?" She said before I could even speak.Nakita ko ang pang gigilid ng luha sa mga mata niya. I fought the urge of looking away. Tinignan ko siya saka ikinunot ang noo ko. Tinignan niya ako na punong puno ng galit. I have no idea why she's acting this way pero sa tingin ko ay madami siyang gustong sabihin."Alam kong ayaw mo sa akin, pero kailangan bang ipamukha mo iyon?" She said, almost crying.I bit my lower lip. I need to avoid her gaze so I brushed my hair backwards and sigh before looking at her again.
Mabilis pa sa alas kuwatrong na alisto si Xena kasabay ng pag tutok niya ng baril sa taong nag bukas sa pintuan na tila ba inaasahan na nitong doon kami matatagpuan."Bullshit!" Utas ni Xena saka ako hinila palayo sa pintuan na iyon.Wala naman akong sinayang na pagkakataon at kumilos ng sarili ko para hindi maka sagabal sa pag depensa ni Xena. Nilingon ko si Kiel na nakikipag buno sa dalawa pang lalaking nandoon. Naka pulupot ang bisig ni Kiel sa leeg ng lalaki habangg ang isa naman ay bumabangon at humugot ng isang patalim mula sa hita nito. Mabilis kong iginala ang mga mata ko at nakita ko ang baril ni Kiel na naka kalat sa sahig. Marahil ay nabitawan niya iyon kanina.I'm not good at close combat pero asintado akong bumaril kaya mabilis ko iyong dinampot at pin
Naka upo lang ako sa may lounge habang naka masid sa madilim na dagat. Kita ko ang mumunting mga ilaw sa kabilang dako ng dagat na sigurado akong nag mumula sa mga kabayanan doon."That is Hondagua and Lopez, Quezon." Sambit ni Xena habang itinuturo ang mga ilaw na pinag mamasdan ko. "The light from there, is a part of Lopez that is named Lalaguna." She pointed the part where fewer lights can be seen. "Mahirap ituro dahil gabi pero sa araw makikita mo ang maga building ng Hondagua."It seems like she got a brighter mood right now. She doesn't seem pissed or something na kagaya kanina. She doesn't sound that friendly though, pero mas okay kesa kanina."I guess you've been here and there before." Sambit ko."Yea