Matapos ang ilang tagay ng alak, naramdaman na nilang pareho ang init sa kanilang katawan. Hindi naman sila lasing, pero sapat na ang nainom nila para maging mas kampante ang pakiramdam nila sa isa’t isa. Nakasandal si Thalia sa sofa habang si Asher naman ay nakaupo sa tabi niya, hawak ang remote control."Manonood tayo ng pelikula?" tanong ni Thalia, pinaglalaruan ang baso niya.Tumango si Asher. "Para malibang tayo. Horror o romance?""Horror muna. Para may dahilan akong dumikit sa’yo ‘pag natakot ako," biro ni Thalia.Napangiti si Asher at umiling bago pinindot ang play button. "Sige. Pero ‘wag kang sisigaw sa tenga ko, ah."Habang tumatakbo ang pelikula, nagsimula silang maghagikgikan."Ano ‘to? Ang pangit ng CGI ng multo! Para lang itong pinatong sa screen," puna ni Thalia habang kinakain ang popcorn."Ang arte pa ng biktima. Sinugod ang dilim tapos sumisigaw siya ng ‘Who’s there?’ Eh kung ako ‘yun, takbo agad!" dagdag ni Asher, sabay tawa.Natatawa silang dalawa habang tinutulig
Sinundan ni Thalia ang mga direksyon ng sekretarya patungo sa opisina ni Asher, ang kanyang puso ay kumakabog sa halo ng pagkamangha at kaba. Matapos ang dalawang taon ng kasal, this was her first time visiting his workplace.The secretary greeted her with a polite smile. "Mr. Asher is still in a meeting. Please, make yourself comfortable."Inabot ng sekretarya kay Thalia ang isang tasa ng mainit na tsaa, ang kanyang mga galaw ay maayos at propesyonal."Salamat," sagot ni Thalia nang magalang, tinanggap ang tsaa at naupo sa sofa ng reception.Her eyes wandered around the room. The décor was minimalist yet luxurious, may mga kulay ng gray at puti—isang pagsasalamin ng karaniwang estilo ni Asher.Nagtago ng isang mabilis na sulyap ang sekretarya kay Thalia, naiintriga. The woman looked much younger than she expected, may mahahabang, bahagyang kulot na buhok na dumadaloy sa kanyang mga balikat.Her side-parted bangs framed her face delicately. There was a softness to her appearance, a yo
Her voice was sweet and elegant, ngunit malinaw ang paghuhusga. Masakit ang mga salita, ngunit pinanatili ni Thalia ang kanyang composure, nagpapanggap na hindi niya nauunawaan ang hindi direktang pang-iinsulto. Tahimik lang siyang bumati kay Maria bago nagpunta sa kanyang kwarto.Nang isara niya ang pinto, narinig niyang bumangga ang mga gamit at narinig ang mga sumpa ni Maria na nagsimula ng isang galit na reaksyon na tumagos sa kanyang mga depensa.Thalia let out a small sigh. She had grown tired of these little emotional battles. She missed the freedom she had before marriage—nung namumuhay siya nang mag-isa, hindi umaasa sa iba, hindi patuloy na nag-aalala kung paano pasayahin ang mga tao.Hindi mataas ang pagtingin ni Maria sa kanya. Alam ni Thalia iyon. She understood the disdain, too. After all, she and Asher were from completely different worlds. They had come together by accident at hindi niya inisip na magiging ganito ang buhay nila.Sa mga unang araw ng kanilang kasal, she
Diretso umuwi si Asher.Sa unang pagkakataon sa maraming taon, iniwan niya ang trabaho sa kalagitnaan ng oras nang walang paliwanag.The house was immaculate, as always—spotless to the point of sterility, devoid of warmth or personal touches. It had always been this way pero ngayon, walang anumang bakas ng kanyang presensya. The only sign she'd been there was the divorce agreement lying on the coffee table, ang mga pahina nito’y bahagyang gumagalaw dahil sa hanging pumapasok mula sa bahagyang nakabukas na bintana.Lumapit si Asher, kinuha ang dokumento at binasa ito.The agreement was stark in its simplicity. Thalia hadn’t asked for anything—walang sustento, walang bahagi sa ari-arian. Tila nais niyang burahin ang kasal na parang hindi ito kailanman nangyari.Sa ibabang bahagi ng dokumento, napansin ni Asher ang pirma ni Thalia: elegante, malinis, at may kakaibang artistikong likas na siya lamang ang maaaring magtaglay.Nakatitig si Asher sa pirma nito, bumabalik-balik sa kanyang is
"Magpakasal?"Nagulat si Thalia sa tanong ni Asher, inisip niyang nagbibiro lang ito, ngunit ang seryosong ekspresyon nito ay nagpatunay na hindi. “I’m serious,” he said softly, walang bakas ng alinlangan.Binigyan siya ni Asher ng dalawang araw upang magdesisyon. Sa loob ng panahong iyon, nagsalungat ang kanyang mga damdamin—pag-asa at pangamba, pagnanasa at takot.Sa pagtatapos ng dalawang araw, tinawagan niya si Asher at niyaya itong magkita. Habang nag-uusap sila sa paborito nilang café, sinabi niyang, “Then... let’s get married.”Tumango si Asher, ang mukha’y hindi mabasa. "Sige."At ganoon na lang, walang seremonya—nagparehistro sila ng kasal sa ikatlong araw.Ngunit pagkalipas ng dalawang taon, napagtanto ni Thalia na ang kanilang pagsasama ay napaka-fragile. Ito ay isang kasunduan na nilikha mula sa pananagutan, hindi pag-ibig.+++++Nakatayo si Thalia sa sala ng kanilang dating bahay. Ang silid, bagamat pamilyar ay puno ng katahimikan. Naalala niya ang gabing nagsimula ang l
Thalia stood still for a moment, her fingers trembling around the jade necklace she had found. The weight of everything—the pressure from her family, the tension with Asher—was becoming unbearable. She turned to leave, ngunit habang papalapit sa pinto, narinig niya ang boses ng kanyang ina na tumaas sa galit."Nasaan si Asher?" Lisa screamed, her tone filled with frustration."He’s not here," Thalia replied coldly, turning to face her mother.Without warning, Lisa’s face twisted into a scowl. "I don’t care about your excuses, Thalia!" she yelled, stepping toward her and shoving her hand into Thalia’s chest. "You’re useless!"Before Thalia could react, Lisa, in a fit of rage, grabbed a glass from the counter and hurled it at her. The glass shattered against Thalia’s arm, at napanganga siya sa sakit nang magka-embed ang mga piraso ng baso sa kanyang balat.Thalia staggered back, clutching her arm as blood began to seep out. Ngunit bago siya makapagsalita, bumukas ang pinto at pumasok si
Asher’s grip on his phone tightened as the voice on the other end continued."There’s been a breach in the company’s financial security system. Sinusuri pa namin ang pinsala, pero mukhang may nakapasok sa mga kumpidensyal na file ng proyekto. We need you here immediately."Asher’s jaw clenched. "I’m on my way."He hung up, his mind racing. This wasn’t just a minor setback—someone was deliberately targeting him. At sa pagkawala ni Thalia, masyadong kahina-hinala ang tiyempo para ipagsawalang-bahala.Agad siyang kumilos, sumakay sa kanyang sasakyan, at mabilis na tinungo ang punong tanggapan ng kumpanya. Lumabo ang mga ilaw ng lungsod habang dumaraan siya, but his focus remained sharp. He needed to fix this. He needed answers.Pagdating niya sa kumpanya, kaguluhan na ang bumalot sa paligid. Nagkakagulo ang mga empleyado, IT specialists were working furiously to contain the breach, and his most trusted executives stood waiting for him at the entrance.Yna approached first, bakas sa mukha
+++++Thalia’s flight was scheduled for 6 PM, and her good friend, Ylana, took time out of her busy schedule to see her off at the airport."Why did you suddenly decide to get a divorce and go back to school?" Ylana asked habang iniaangat ang maleta ni Thalia sa conveyor belt sa check-in counter.She turned to face her friend with a curious expression.Thalia and Ylana had met in high school after Thalia transferred.Magkasama sila sa iisang klase noong huling taon nila at kalaunan ay nag-aral sa parehong unibersidad, maging sa parehong kurso. Kahit magkaiba ang kanilang personalidad—one being lively and outgoing, the other reserved and quiet—their bond had remained strong over the years.Pagkatapos ng kolehiyo, pinili ni Ylana ang isang karera sa labas ng kanilang kurso. Pumasok siya sa isang kumpanya ng real estate kung saan siya ang namamahala sa mga pamumuhunan sa mga shopping mall. Dahil sa kanyang trabaho, madalas siyang nasa mga business trip and she was rarely in one place for
Matapos ang ilang tagay ng alak, naramdaman na nilang pareho ang init sa kanilang katawan. Hindi naman sila lasing, pero sapat na ang nainom nila para maging mas kampante ang pakiramdam nila sa isa’t isa. Nakasandal si Thalia sa sofa habang si Asher naman ay nakaupo sa tabi niya, hawak ang remote control."Manonood tayo ng pelikula?" tanong ni Thalia, pinaglalaruan ang baso niya.Tumango si Asher. "Para malibang tayo. Horror o romance?""Horror muna. Para may dahilan akong dumikit sa’yo ‘pag natakot ako," biro ni Thalia.Napangiti si Asher at umiling bago pinindot ang play button. "Sige. Pero ‘wag kang sisigaw sa tenga ko, ah."Habang tumatakbo ang pelikula, nagsimula silang maghagikgikan."Ano ‘to? Ang pangit ng CGI ng multo! Para lang itong pinatong sa screen," puna ni Thalia habang kinakain ang popcorn."Ang arte pa ng biktima. Sinugod ang dilim tapos sumisigaw siya ng ‘Who’s there?’ Eh kung ako ‘yun, takbo agad!" dagdag ni Asher, sabay tawa.Natatawa silang dalawa habang tinutulig
Tahimik na nakayakap pa rin si Thalia kay Asher, nakasandal ang kanyang ulo sa dibdib nito. Ramdam niya ang init ng katawan ng lalaking minsang naging mundo niya. Ngunit sa pagitan ng bigat ng emosyon, isang tunog ang pumuno sa katahimikan—isang mahina ngunit malinaw na pag-aalulong ng kanyang tiyan."Grrrkkk..."Napamulat si Thalia, kasabay ng pagkunot ng kanyang noo. Dahan-dahan siyang lumayo kay Asher, ngunit bago pa niya maitanggi ang nangyari, nagtagpo ang kanilang mga mata. Pareho nilang napagtanto ang narinig nila.Nagpipigil ng tawa si Asher, nakataas ang isang kilay. "Gutom ka na ba?"Namula ang pisngi ni Thalia, mabilis na umiling at sinubukang magpaliwanag. "Hindi... Hindi ako gutom! Hindi 'yun siguro ang tiyan ko... Baka may pusa lang sa labas—"Ngunit hindi niya naituloy ang kanyang sasabihin dahil napangiti na si Asher, at ilang segundo lang, natawa ito. Isang malakas, malambing na tawa na matagal nang hindi naririnig ni Thalia. Napapikit siya sandali, sinusubukang huwag
Tumulo ang luha ni Thalia, nanginginig ang kanyang balikat habang pilit na itinatago ang hinanakit sa kanyang puso. Ngunit bago pa niya mapigilan ang sarili, naramdaman niya ang mainit na yakap ni Asher.Hindi iyon isang yakap na puno ng panghihinayang—ito ay yakap ng pang-unawa, ng katahimikan, ng pangakong hindi siya nag-iisa."Thalia..." Mahinang bulong ni Asher habang hinahaplos ang kanyang likuran. "Alam kong nasaktan kita noon. Alam kong hindi ko agad naipakita sa'yo ang dapat kong ipakita. Pero gusto kong malaman mo... ang redevelopment na ito ay hindi para sa akin. Ginawa ko ito para sa'yo, para sa mga taong mahalaga sa'yo. Para hindi na nila kailangang danasin ang sakit na pinagdaanan mo."Mas lalong bumuhos ang luha ni Thalia. Ramdam niya ang sinseridad sa boses ni Asher, ngunit sa halip na maibsan ang sakit, lalo lamang siyang bumagsak. "Bakit ngayon mo lang sinasabi 'to? Bakit hinayaan mo akong maniwalang ikaw ang dahilan ng pagkawala ng lahat sa akin?"Mas hinigpitan ni A
Malamig ang simoy ng hangin nang lumabas si Thalia sa balkonahe. Gusto niyang makalanghap ng sariwang hangin, subalit ramdam pa rin niya ang bigat sa kanyang dibdib. Kasabay ng bawat dampi ng hangin sa kanyang balat ay ang pagbabalik ng mga alaala—mga alaalang pilit niyang kinakalimutan.Ilang saglit lang, sumunod si Asher. Hindi siya nagsalita agad. Alam niyang may bumabagabag kay Thalia. Nakatayo lang ito sa tabi niya, hinihintay siyang magsalita."Bakit ka nandito, Asher?" malamig na tanong ni Thalia, hindi man lang lumingon sa kanya."Dahil gusto kong malaman ang totoo," sagot ni Asher. "Thalia, ano ba talaga ang nangyari sa'yo noong umalis ka? Bakit hindi ka na bumalik?"Napakuyom ang kamay ni Thalia. Hindi niya gustong balikan ang nakaraan. Hindi niya gustong pag-usapan ang sakit na pinagdaanan niya."Hindi mo na kailangang malaman," malamig niyang tugon. "Wala na akong balak ikwento pa.""Thalia—""Tama na, Asher!" tuluyan nang napataas ang boses niya. Lumingon siya rito, at sa
Sa loob ng presinto, tuluyan nang naisampa ang kaso laban kay Lisa at Alex. Hindi na makakaila ang ebidensya ng kanilang pang-aabuso at panloloko kay Thalia.Tahimik lang siyang nakaupo habang tinatapos ng mga pulis ang dokumentasyon, pero sa loob niya, parang may mabigat na bato sa kanyang dibdib. Hindi pa rin niya lubusang matanggap na umabot sa ganito ang lahat.Nang tuluyan nang matapos ang proseso, lumabas sina Thalia at Asher mula sa istasyon ng pulis. Sumalubong sa kanila ang malamig na hangin ng gabi, ngunit hindi iyon sapat para ibsan ang bigat sa dibdib ni Thalia.Tahimik silang naglakad patungo sa kotse ni Asher. Hindi pa man siya nakakasakay nang biglang nanlabo ang kanyang paningin. Sumikip ang dibdib niya, at bago pa siya tuluyang mawalan ng malay, narinig pa niya ang boses ni Asher."Thalia!"+++++Nagising si Thalia sa pakiramdam ng malambot na unan sa ilalim ng kanyang ulo. Saglit siyang napatitig sa kisame, pilit na iniintindi kung nasaan siya. Nang lingunin niya ang
Sa presinto, tahimik na nakaupo si Thalia habang inaayos ng pulis ang kanyang pahayag. Ramdam pa rin niya ang panginginig ng kanyang kamay, pero hindi niya hinayaang makita ito ng mama niya at Alex. Malakas na siya ngayon. Hindi na siya ang dating Thalia na kayang paikutin at lokohin.Katabi niya si Asher, tahimik ngunit matatag ang presensya. Minsan-minsan ay tinitingnan siya nito, tinitiyak na ayos lang siya. Sa kabila ng lahat, ramdam niya ang suporta nito."Kailangan niyo pong pumirma rito, Miss Thalia," sabi ng pulis, iniaabot sa kanya ang dokumento ng reklamo laban kay Alex.Walang pag-aalinlangan niyang kinuha ang ballpen at pumirma. Isang mabigat na hakbang ito, ngunit alam niyang kailangan niyang gawin."Tapos na ba?" tanong ni Asher, mababa ang boses ngunit may awtoridad."Oo, pero kung gusto niyang maghain ng isa pang reklamo, maaari siyang magsampa laban sa iba pang sangkot," sagot ng pulis.Tumingin si Thalia kay Lisa, na ngayo'y namumutla. Alam niyang oras na para tapusi
Tumayo si Alex at lumapit kay Thalia, ang tingin nito ay puno ng panggigipit. "Huwag mo nang gawin pang mahirap ito, Thalia. Ibigay mo na lang sa amin ang kailangan namin. Alam mong utang mo ‘to sa amin."Hindi makapaniwala si Thalia sa naririnig niya. "Anong utang? Wala akong utang sa inyo! Ako ang iniwan niyo noon! Ako ang naghirap mag-isa!"Sumingit si Lisa, ang boses nito ay punong-puno ng paninisi. "Hindi mo ba naisip ang iniwan mong responsibilidad, Thalia? Kung hindi mo tinanggihan si Asher, hindi sana tayo nagkakaganito! Pero ano? Iniwan mo siya at umalis ka nang wala man lang iniwang tulong sa amin!"Napailing si Thalia. "Hindi ko kailangang ipaliwanag sa inyo ang naging desisyon ko. At hindi ko hahayaang kunin niyo ang pinaghirapan ko!"Biglang lumapit si Alex, ang mga mata nito ay nanlilisik. "Alam mo, Thalia, pwede ko namang kunin ‘to sa paraang ayaw mong mangyari. Kung hindi mo ibibigay nang kusa, sisiguraduhin kong pagsisisihan mo ‘yan."Naramdaman ni Thalia ang takot na
Tahimik na tumango si Thalia habang inaalala ang sinabi ni Nathan. Alam niyang seryoso ito. Hindi lang ito basta pangarap—ito ang direksyong gusto nitong tahakin sa buhay."Alam mo, Nathan," mahina niyang sabi, nakatingin sa labas ng bintana. "Makakamit mo ‘yan balang araw. At sana, makasama mo ang tamang tao—‘yung pareho mong gusto ang pangarap mo."Saglit na hindi sumagot si Nathan, pero nang lumingon si Thalia sa kanya, nakita niya ang isang kakaibang ngiti sa mukha nito. Isang tingin na parang may gustong iparating, pero hindi niya masabi kung ano."Salamat, Thalia," sagot nito, hindi inaalis ang tingin sa kanya. "Sana nga, no?"Napatigil siya, pero bago pa siya makasagot, narating na nila ang harap ng bahay niya. Binitawan ni Nathan ang manibela at humarap sa kanya. "Sigurado ka bang okay ka na dito mag-isa?"Napangiti si Thalia, pilit na nagpapakita ng pagiging matatag. "Oo naman. Ako pa? Malakas ako! Kahit pa hindi nag-work ang plano ng kapatid ko noong isang araw, hindi ibig s
Habang naglalakad sina Nathan at Thalia pabalik sa kanilang sasakyan, hindi pa rin napuputol ang sunod-sunod na jokes ni Nathan. Kahit na malamig ang simoy ng hangin, tila ito napapalitan ng init ng kanilang tawa."Alam mo ba kung anong sinabi ng upuan sa mesa?" tanong ni Nathan, may pilyong ngiti sa labi.Napangiwi si Thalia. "Ano na naman?""Hindi ako tatayo para sa'yo!"Napapailing si Thalia habang pilit na pinipigilan ang tawa. "Nathan, bakit ang babaw ng jokes mo tapos minsan hindi naman nakakatawa, pero natatawa na lang ako kasi kung paano mo ideliver sa akin?""Uy, hindi mababaw ‘yun! Alam mo, minsan, ang buhay parang upuan at mesa. Kailangan mo lang umupo at magpahinga kahit saglit." depensa ni Nathan habang tinapik ang sarili sa dibdib na kunwari'y may lalim ang sinabi niya."Hay naku, ang corny mo talaga," natatawang sagot ni Thalia.Habang patuloy silang naglalakad, saglit na natahimik si Thalia. Nasa isipan niya ang hindi niya matanong kanina sa restawran. Sa kabila ng mga