"แล้วเมื่อ..ตอนกลางวัน?O//O""ไม่รู้..พอ ห้ามถามผมอีก ผมง่วง"หมอณภัทรบ่ายเบี่ยงที่จะตอบคำถามไม่พอ เขายังเอี้ยวไปปิดไฟที่หัวเตียงให้มืดสนิท เพราะตอนนี้แก้มหมอหนุ่มแดงฉาดและร้อนฉ่าราวกับโดนสาดด้วยพริกซึ่งเจอเขาทำตัวไม่ถูกจริงๆ และไม่คิดเลยว่าลิลินจะส่งผลกับหัวใจเขาขนาดนี้บ้านลิลิน..บ้านหลังใหญ่โตราวคฤหาสน์ วันนี้กลับเงียบสนิทและมีสถานการณ์ตึงเครียดปลายฝนไม่ได้อยู่กับติณห์หรือมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา แต่ตอนนี้เธออยู่ในห้องพระที่มีมาม๊า ลีอองและปาป๊าลิลินจ้องจับผิดเพราะเมื่อหัวค่ำเธอกลับเข้าบ้านเจอมาม๊า และเดินใกล้ถึงท่าน อยู่ๆแหวนหยกวงนั้นที่อยู่ในสร้อย..มันก็เรืองแสงออกมาชัดกว่าเดิมสองเท่าและนั่นมันก็ทำให้ทั้งบ้านสืบสาวหาต้นตอปัญหามากกว่าเก่า จนมาม๊ารีบถอดแหวนหยกออกมา แล้วเดินไปใกล้ๆปลายฝนแทบประชิดแต่เหลือเชื่อว่าแหวนหยกที่เรืองแสง มันสะท้อนแสงออกมามากขึ้นๆสว่างกว่าเดิมอีก จนมาม๊าได้คำตอบและหันขวับกลับไปมองสามีตัวเองทันทีหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้า.."เกิดอะไรขึ้น มีอะไรรึป่าวคะ?"ปลายฝนยืนมองแหวนวงนั้น..ที่ไม่กี่เซ็นมาม๊าจะยื่นมันถึงหน้าเธอ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้...ว่าทันทีที่ตัวเองเหลือ
"ว้าย...ทำไมฉันไม่กลับเป็นปลายฝนล่ะO_O!"ลิลินเบิกตากว้างเมื่อเห็นตัวเองหน้ากระจก จนหมอณภัทรที่อ่อนเปรี้ยเพลียแรงจากเมื่อคืน เขางัวเงียตื่นขึ้นมา"อะไรของคุณ-_-""หมอ ฉันยังเป็นฉันอยู่เลย! เห็นไหมๆโอ้มายก้อช ฉันเปลี่ยนเป็นร่างตัวเองถาวรแล้วเหรอเนี่ยO_O"หมอณภัทรนั่งมองหญิงสาวอกตูมเอวคอดกระโดดโลดเต้น เพราะชุดนอนผ้าซาตินลื่นๆของเธอนั้น..มันบดบังความมหึมาของสองทรวงอกไม่มิดยิ่งเธอโดดมันยิ่งกระเพื่อมขึ้นไปอีก และจุกเล็กๆที่เห็นเป็นเม็ดๆมันก็ล่อตาล่อใจหมอหนุ่มเหลือเกินเวรเอ้ย..ตื่นมาก็เคารพธงชาติเลยนะไอ้ณภัทร!"หมอเงียบทำไม?! ไม่ตกใจเหรอO_O"ลิลินหันมาถาม แต่ถามปกติไม่พอ..เธอยังโน้มตัวโก้งโค้ง และใช้สองมือค้ำเตียงโชว์อกเป็นร่องกับสะโพกผายๆอีกด้วยจนตอนนี้หมอณภัทรเห็น..ถึงกับใจสั่นและกลืนน้ำลายดังอึก..เพราะมันน่าเสียจริง ทำไมเขาชอบคิดอกุศลกับลิลินตลอดเลยนะ "เอ่อ คุณยืนดีๆเถอะ..หน้าอกคุณโผล่-////-"ลิลินได้ยินแบบนั้น ก็ก้มมองภูเขาสองลูกของตัวเองทันที ก่อนที่จะเงยขึ้นมองหมอณภัทรอีกครั้ง...และยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย"หมอไม่ชอบเหรอ เห็นเมื่อคืนดูดเอาๆ^^""นี่คุณ! พูดเกินไป...ช่วยลุกออกไปด
"เขาอาจจะซื้อไปฝากเพื่อนก็ได้ ""เหรอวะ? แบบนั้นก็น่าจะเป็นไปได้ แต่เลิกกับไอ้ติณห์และควงหนุ่มใหม่เนี่ย กูว่าคืนนี้ต้องนัดไอ้ติณห์เช็คสภาพจิตใจหน่อยแล้ว""มึงคงว่างจริงๆสินะ งั้นช่วยไปทำงานสักทีเถอะ-_-""เออๆไปก็ไป แต่คนใหม่ของลิลินหล่อดีว่ะกูชอบ"เซอร์ที่เดินนำและล้วงกระเป๋าอยู่ ถอนหายใจเสียงดังและส่ายหน้าเบาๆกับคนข้างหลังแฝดพี่แฝดน้องที่หน้าเหมือนกัน..แต่นิสัยต่างกันลิบลับ และความมีเหตุผลของเซอร์นั้นก็ทำให้เขาต้องคอยเอ็ดอลันประจำ"มึงอย่าลืมว่ามึงเป็นผู้ชาย พูดอะไรคิดบ้าง-_-""กูก็ชมในฐานะผู้ชาย ที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดเว้ย ผู้ชายคนนั้นหล่อจริงๆนะ ไอ้ติณห์มันรู้ยังวะเนี่ย..ว่าคนใหม่ของลิลินหล่อ และดูดีมาก"อลันเดินตามเซอร์ต่อไป แต่ไม่หยุดที่จะพูดถึงหมอณภัทรกับลิลิน และคนที่อยู่ในร้านหนังสือก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ว่ากำลังถูกยกไปพูดถึงอยู่เอาแต่แอบเขิน..และถามถึงหนังสืออยู่นั่น"หมอจะซื้อเล่มนั้นเหรอ?>\\จริงๆผมรู้ทุกเรื่อง..เกี่ยวกับการตั้งครรภ์และเด็กแล้ว คุณควรเอาไปอ่านนะ ถ้าคุณไม่ท้องอย่างน้อยๆก็ฝึกสมาธิบ้าง"ฝึกสมาธิ?เขาหาว่าลิลินไม่มีสมาธิเหรอเนี่ย!!?"เอ๊ะ..เดทที่ไหนแขวะกันแบบนี้หม
"รู้ไหมคะ..สุดท้ายคุณก็เห็นแก่ตัวที่สุด เพราะคุณคิดกับฉันแค่ระบายความใคร่ โดยที่ฉันไม่เต็มใจเลยสักครั้ง!""ไม่เต็มใจงั้นเหรอ? เธอแน่ใจนะ..ว่าที่ทำกัน เธอไม่เต็มใจ?""แน่ใจค่ะ และคุณก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันอึดอัด!"ปลายฝนพยายามดิ้น และคิดหงุดหงิดในใจ ว่าทำไมไม่มีใครกดลิฟต์เปิดเข้ามาเลย เพราะถ้าขืนอยู่ในอุ้มมือติณห์นานกว่านี้ เขาได้ลากเธอไปปู้ยี่ปู้ยำที่ไหนสักแห่งแน่ๆ"ตอนนี้ฉันเลิกกับลิลินแล้ว และเธอก็เลิกกับหมอณภัทรแล้ว...เธอลองมาเป็นผู้หญิงของฉันดูไหม? ถ้าเธอทำให้ฉันถูกใจ ฉันอาจจะเลื่อนระดับให้"ปลายฝนตกใจกับคำเชิญหน้าด้านๆของติณห์มาก เรื่องแบบนี้มันชวนกันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?และเขาเอาอะไรมามั่นใจ ว่าเธอจะตกลงเป็นผู้หญิงของเขาหน่ะ!แค่เจอหน้าก็อึดอัดแล้ว!"คุณติณห์ คุณคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายเลิศเลอมาจากไหนคะ?..ถึงได้ประเมินฉันแค่นั้น ถึงฉันจะเลิกกับพี่ณภัทรและมีอะไรกับคุณ แต่คุณไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันอยากได้เป็นคู่ชีวิตหรอกค่ะ""นี่เธอ! มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละ ที่กล้าปฏิเสธฉัน!""เหรอคะ? แต่ฉันคิดว่าฉัน..ฉลาดสุดแล้วนะคะ"ติณห์จ้องปลายฝนตาเขม็ง ใครจะไปคิดว่ายัยแสนซื่อและเรียบร้อย..อยู่ๆจะเถียงค
"ฝนอยู่กับพี่ณภัทรมาตั้งแต่เกิด พี่ณภัทรเป็นแบบนี้ฝนมองออกค่ะ""ฝนอาจจะมองผิด พี่แค่รู้สึกใจสั่นเท่านั้นแหละ มันยังไม่ถึงกับรักหรอก-////-""เหรอคะ? พี่ณภัทรเป็นหมอน่าจะรู้นะคะ ว่านอกจากกายภาพที่ไม่เสถียร มันไม่มีอะไรทำให้คนเราใจสั่นได้ ถ้าไม่ใช่...ความรู้สึก"หมอณภัทรถึงกับพูดไม่ออก เขานิ่งไปทันทีเมื่อปลายฝนพูดแบบนั้น ใช่..มันจริงอย่างที่ปลายฝนพูดทุกอย่าง เพราะเขาไปตรวจไม่รู้กี่ครั้ง ร่างกายก็ยังปกติแข็งแรงดีและเขาเองก็ไม่เคยเป็นแบบนี้จนกระทั่งมาเจอกับลิลิน.."งั้นเหรอ? แต่พี่จะรักเขาได้ยังไง มันเร็วเกินไปนะฝน-///-""เรื่องความรัก ไม่มีคำว่าเร็วไปหรอกค่ะ อย่าลืมนะคะ..ว่าพี่ณภัทรถึงไหนต่อไหนกับคุณลิลินแล้ว อย่างน้อยๆฝนว่าต้องรู้สึกผูกพันกันบ้างล่ะ"หมอณภัทรชะงักไปครู่..และเงยขึ้นมองคนตรงหน้างุนงง เพราะเขาได้ยินคำว่า 'ผูกพัน'ของปลายฝนเบามาก ราวกับเธอ..ก็กำลังอึดอัดกับความรู้สึกตัวเองอยู่ยังไงอย่างงั้น ว่าแต่..จะพูดเองเศร้าเองทำไมล่ะเนี่ย?"ที่ฝนไม่กล้าพูดเต็มปาก เพราะฝนรู้สึกแบบนั้นด้วยใช่มั้ย?"ปลายฝนมองคนตั้งคำถามตกใจ ก่อนจะรีบไขว้นิ้วชี้กับนิ้วกลางไว้ใต้โต๊ะทันทีเพราะตอนนี้เธอกำ
"แกเป็นผีเหรอ? ถ้าโกหกฉันจะแช่งนะ!"'ปากดี! ชาติไหนๆก็ไม่เปลี่ยน! นี่แหละข้าถึงไม่อยากมาพบเจ้าเป็นคนแรก ช่วยหยุดร้องไห้หยุดด่าและหยุดอคติกับข้า ข้าจะมาถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย...'"ช่วยอะไร? แสดงตัวออกมาสิ! อย่าเก่งแต่ปาก..ปล่อยให้ฉันตกมาอยู่ในสภาพนี้จนฉันรู้สึกชินไปแล้ว แล้วนี่ยังไงพอกลับร่างได้..อยู่ๆฉันต้องกลับไปตายรังที่บ้านหรอ! หมอเขากำลังใจสั่นเลยนะ ทำไมต้องพรากเราออกจากกันด้วย"'มนุษย์นี่เข้าใจยาก ปากบอกไม่ชอบใจแต่พอจะจากไปก็เศร้า แต่ถ้าเจ้าเป็นปลายฝน..เจ้าจะไม่ได้พรากจากเขาไปไหนเลยนะ '"มีอะไรก็พูดมาเลยตรงๆ อย่าอ้อมค้อม! ฉันมีเวลาไม่มาก>[]เจ้าใจร้อนเสียจริง เอาล่ะที่มาวันนี้ข้ามีคำถาม เจ้าอยากกลับร่างถาวรหรือไม่ แต่อย่าพึ่งร้อนใจตอบ คิดตรองดีๆเพราะถ้าเจ้าเลือกแล้ว...เจ้าจะไม่สามารถกลับร่างเดิมได้อีกตลอดชีวิต '"O_Oอะไรนะ!?"'ไปคิดไตร่ตรองดีๆ ครบสามวันเมื่อไหร่ ข้าจะมาเอาคำตอบ'เสียงที่ก้องในหู..ทำเอาลิลินที่ถูกกดดันก้มหน้าลงทันที ก่อนที่เธอจะลงยกมือปิดหน้าสะอื้นไห้ เพราะจากที่หมอณภัทรหายไปกับปลายฝน เธอเองก็เริ่มจะไม่มั่นใจ..ว่าตัวเองยังอยากกลับไปรึป่าวเพราะเธอกลัวว่าตัวเ
ติณห์ละสายตาจากนอกกระจก กลับมามองดารกานที่ยืนแนบชิดเขาด้วยหางตา ก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นเธอพยายามแอ่นหน้าอก..ถูเข้ากับแขนแปลก...กับผู้หญิงคนอื่นถึงจะเซ็กซี่ยั่วเขาขนาดไหนเขากลับไม่รู้สึกอะไรเลยเอาแต่คิดถึงแต่หน้าซื่อๆของยัยปลายฝนอยู่นั่นแหละ...เป็นบ้าอะไรนักหนาวะ!"อย่าควงแขนพี่แบบนี้ ใครเข้ามาเห็น..เขาจะคิดเป็นอย่างอื่น-_-""คิดก็คิดสิคะ ดาชอบ^^" ติณห์ได้ยินแบบนั้น เขาก็ก้าวถอยหลัง แล้วล้วงกระเป๋ากางเกงสองข้างจ้องดานกานทันทีก่อนที่จะไล่ตามองการแต่งตัวของเธอตอนนี้..ที่ใส่เดรสเปิดอกอวบๆครึ่งเต้า กระโปรงแหวกสั้นจนแทบจะถึงเนินสาว เหอะ..นี่ดารกานแต่งตัวมาติดต่องานกับเขา หรือมาขายบริการกันแน่?ติณห์เผลอคิดแบบนั้นจริงๆถึงมันจะหน้าตัวเมียไปสักนิดก็เถอะ แต่เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงมาเสนอตัวกับเขาแบบนี้ เพราะนอกจากจะไม่เห็นคุณค่าของตัวเองแล้ว ยังไม่ให้เกียรติเขาด้วย"คราวหลังจะมาติดต่องานกับพี่ ช่วยแต่งตัวให้เรียบร้อยกว่านี้ คนอื่นเขาจะมองดาไม่ดีได้ นี่พี่บอกในฐานะที่เห็นดาเป็นลูกค้า และเป็นน้องคนนึงนะ-_-"ดารกานก้มมองชุดตัวเองตกใจ ก่อนจะก้าวมาใกล้ๆติณห์อีกก้าว"แต่ดาไม่อยากเป็นน้องพี่นะค
หลังจากที่แผนการชั่วร้ายบังเกิด ลิลินก็เงียบและทำตัวปกติจนเช้า ถึงแม้ว่าหมอณภัทรจะยังไม่โทรมาก็ตาม แต่เช้าปุ๊บเปิดตาตื่นปั๊บ หญิงสาวก็วางแผนทันที หวังจะใช้โอกาสที่ออกไปทำงานนี่แหละ แอบไปพบเขาที่โรงพยาบาลแต่ทว่า...!มีมารมาขัดขวางซะก่อน!"วันนี้ทั้งลิลินและปลายฝน ไม่ต้องไปทำงานนะ"ช้อนกินข้าวที่อยู่ในมือสองสาวชะงักทันที ก่อนที่พวกเธอจะเงยขึ้นมองเจ้าของคำสั่งหัวโต๊ะด้วยสีหน้าตกใจ"ทำไมคะปาป๊า? งานการจะไม่ให้ทำเลยรึไง" ลิลินถามหงุดคิด เพราะเธอคิดไว้ดิบดีว่าจะซื้อโทรศัพท์ไปเซอร์ไพร์สหมอณภัทร จนมาม๊าที่อยู่ฝั่งตรงข้าม รีบเอื้อมมือแตะเบาๆที่หลังมือของเธอ"ลิลิน คุยกับปาป๊าดีๆสิลูก""ก็ปาป๊าชอบสั่งนิคะมาม๊า ยังไงคะ? ทำไมไม่ให้ไปทำงาน เหตุผลเพียงพอรึป่าว?"ลิลินถามอีกครั้ง จนลีอองมองพี่สาวที่โวยวายอย่างเอือมระอา แต่เมื่อเผลอไล่ตามองปลายฝนที่อยู่ถัดไปเท่านั้นแหละ มาเฟียหนุ่ม เขาก็รีบก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ และแอบอมยิ้มคนเดียวจนปาป๊าตอบว่า.."ไปไหว้หลุมศพย่า ไหนๆก็พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว-_-"ปลายฝนได้ยินแบบนั้นก็ขนลุกซู่ เพราะเธอนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าจะได้มีโอกาสไหว้หลุมศพตัวเองในอดีต จนมาม๊าท
พรวิเศษที่ตัวเองได้มา เด็กน้อยไม่รู้ตัวเลยสักนิด เขาเอาแต่คิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่ โม้กับปาป๊าว่าตัวเองเก่งที่สามารถช่วยอันอันไม่ให้วิ่งชนโต๊ะได้จนกลับมาจากเกาะของครอบครัว ลิลินก้พาพร้อมไปทำบุญครั้งยิ่งใหญ่ ต่อให้มันจะเป็นพรวิเศษที่ได้มา...แต่เธอก็ไม่สบายใจอยู่ดี "หนูกังวลอะไรอยู่เหรอ?" เมื่อถวายสังฆทานเสร็จ พระสงค์ที่รับไปก็ไถ่ถามขึ้นมา ทั้งที่ลิลินเอง..ยังไม่ได้บอกเล่าเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับลูกชายเธอเลยด้วยซ้ำ"คะ?..ถามหนูเหรอคะ?" หญิงสาวถามและชี้ที่ตัวเองงุนงง"ใช่ หนูนั่นแหละ""ค่ะกังวลนิดหน่อย คือ..อยู่ๆลูกชายหนูก็แปลกๆ เขาหายตัวได้ ไม่สิ..หนูไม่รู้จะอธิบายยังไงค่ะหลวงพ่อ พูดไม่ถูก""หลวงพ่อรู้แล้ว ถึงได้ถาม..ว่าทำไมหนูต้องกังวลกับเรื่องนี้ ลูกชายหนูเป็นคนดี วาสนาดีและมีบุญมหาศาล เขาได้พรวิเศษนั้นมา มันจะช่วยปกป้องเขาและคนอื่นๆอีกมาก"ลิลินเม้มปากบางๆของเธอแล้วพยักหน้าตาม ก่อนจะพนมมือขึ้นอีกครั้ง และตัดสินใจพูดบางสิ่งบางอย่าง ที่เธอกำลังอัดอั้นกับหลวงพ่อ"แต่หนูห่วงว่าเขาจะแวบไปตรงนู้นตรงนี้ แล้วเกิดอันตราย ถ้าเลือกได้...หนูอยากให้ลูกชายเป็นคนธรรมดาปกติ หลวงพ่อพอจะช่วยได้มั้ยคะ?""ไ
3 ปีต่อมา..เสียงคลื่นกระทบฝั่ง แสงแดดยามเช้า กลิ่นอายของทะเลที่พัดเข้ามากระทบหน้าตามแรงลม ทำให้หญิงสาวที่นอนกินลมชมบรรยากาศ ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขลิลินทอดมองไปที่ทะเลกว้าง...มองไปที่เกลียวคลื่นกระทบฝั่ง...ซ่า ซ่าแต่ระหว่างนั้นหางตาของเธอ ก็มองลูกชายและหลานๆ ที่กำลังนั่งก่อกองทรายกันริมหาดด้วย"ห้ามโยนทรายนะลูก ยังไม่ทานมื้อเช้าเลย เดี๋ยวอาบน้ำใหม่นะ-_-""ได้เลยๆมาม๊า^^"แหมะ! หมดกัน ไม่ทันขาดคำ..ลินินก็กุมขมับ และลุกขึ้นจากเตียงชายหาดทันที เพราะพอบอกจบเท่านั้น..ลูกชายวัยสามขวบของเธอ ก็ปั้นทรายก้อนโต โปะ!เข้าที่หัวสาวๆที่นั่งเล่นอยู่จนหมอณัทร..ที่กำลังเดินออกมาจากตัวบ้าน เห็นหญิงสาวก้าวสามขุมไปหาลูก เขารีบตะโกนตามหลังทันที"ลิน! ไม่ว่าลูกนะ..ค่อยๆสอน~~""รู้แล้วหมอ! โอ๋กันจริงๆเลย" ลิลินบ่นอิบ ก็เดินไปหยุดที่ลูกชายและหลานสาว ก่อนที่ทั้งสามจะเงยขึ้นทำตาปริบๆมองลิลินราวกับเธอเป็นนางพันธุรัตน์ "พร้อม เล่นแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะลูก ไปแกล้งอันอันกับปลายฝันได้ยังไง ม๊าบอกเมื่อกี้ไม่ได้ยินใช่มั้ย>ลิลิน ไม่ดุลูก~" หมอณภัทรตะโกนบอกอีกครั้ง"เออ รู้แล้วหมอ! ไม่ได้ดุ!""ก็..ก็มาม๊าบอกช้
ตอนนี้รอยยิ้มของติณห์กำลังจางหายไป เพราะน้ำตาลูกผู้ชายของเขา..กำลังเอ่อออกมาท่วมท้นพิธีกร : เห็นมั้ยคะ..ว่าบางครั้งความรักก็ไม่ได้เริ่มต้นด้วยความสวยงามเสมอไป แต่ตอนนี้เจ้าบ่าวของเราดูท่าจะไม่ไหวแล้วนะคะ คุณติณห์คะ..ว่าไงบ้าง^^แล้วปลายฝนก็ส่งไมค์ให้ทันที ก่อนที่จะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาของซีอีโอหนุ่มดูซิ คุณซีอีโอเขาอ่อนไหวอีกแล้ว...ร้องไห้อีกแล้ว..ติณห์ : ผมก็..อยากขอบคุณปลายฝนที่ให้โอกาสผม แล้วผมสัญญาครับ ผมจะรักษาโอกาสนี้ให้ดี...หลังจากวันนี้จะไม่มีใครมาแทนที่ปลายฝน และผมสัญญาว่าจะเป็นสามีที่ดี เป็นพ่อที่ดี เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี จะรักและดูแลเธอคนนี้จนแก่เฒ่า ขะ..ขอบคุณครับมีคำพูดมากมายที่เขาอยากพูด แต่หลังๆเสียงติณห์เริ่มสั่นเครือจวนไม่ไหว เขาจึงรีบตัดบทไว..ทิ้งท้ายด้วยคำขอบคุณพิธีกร : หวานชื่นมากเลย อิจฉา~ แต่งานวันนี้มีโยนช่อดอกไม้ด้วยนะคะ เพื่อนเจ้าสาวคนไหนอยากได้ช่อดอกไม้บ้างเอ่ย^^ไม่มีใครตอบ เพราะเพื่อนเจ้าสาวที่มาก็ท้องกันหมด และถ้าได้มาแย่งชิงช่อดอกไม้ของปลายฝน มีหวังได้ล้มตึงกันแน่ แต่เมื่อช่อดอกไม้ ถูกยื่นให้เจ้าสาวอย่าปลายฝนโยนเท่านั้นแหละเธอก็ถือมันเด
"เกี่ยวอะไรกับลีออง!" คนเป็นแม่ถามลูกทั้งสอง แต่ไม่มีใครตอบ เพราะติณห์กับอันติงเอาแต่จ้องหน้ากันตั้งแต่เกิดมาจนโต ทั้งคู่ไม่เคยมีปากเสียงกันเลยด้วยซ้ำ...ครั้งนี้ครั้งแรก และที่ผ่านมา..ติณห์รักน้องห่วงน้องแค่ไหน..ใครๆก็รู้"ไม่ใช่มัน แล้วจะเป็นใคร?! อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ! ว่าอันติงชอบมัน"อันติงเบิกตากว้าง มองหน้าพี่ชายตกใจมาก แต่สักพักก็รีบเก็บอาการ โดยยกมือกอดอกเชิดหน้าขึ้นทันที"ทำไมคะ?! แค่เคยชอบเคยปลื้มเท่านั้น! แต่เราไม่ได้มีอะไรกัน พี่ติณห์คิดว่าชีวิตหนูจะไม่มีผู้ชายคนอื่นเลยรึไง ไม่ได้ลีอองผู้ชายคนอื่นก็มีตั้งเยอะ!""อันติง!!"เสียงตวาดลั่น ทำให้หญิงสาวที่ยืนกรานเถียงถึงกับนิ่ง เธอไม่ได้ตกใจหรอก แต่ใครดุด่าว่ายังไง..มันก็ไม่รู้สึกปวดใจเท่ากับพี่ติณห์ของเธอจนตอนนี้อันติงน้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม และค่อยๆลดมือสองข้างไปกำแน่นข้างลำตัวเธอเหนื่อยกับปัญหาเหลือเกิน และมันจะไม่ไหวแล้ว"ฮึกๆอันติงขอโทษ...อันติงคิดว่ามันแค่สนุก ขำๆ ฮือๆแต่ทั้งหมดอันติงป้องกันนะคะ ไม่รู้ว่าพลาดได้ไง อันติงขอโทษค่ะพี่ติณห์ ขอโทษนะคะ ฮือๆ"หญิงสาวยกมือไหว้พี่ชายสะอื้นไห้ตัวงอ จนซีอีโอหนุ่มที่เดือดดาลเริ่มใจอ
"ปลอมมาก-_-^""อะไรเหรอคะ? เพชรปลอมเหรอคะ?" เมื่อปลายฝนถาม ลิลินก็วางมือถือที่เปิดแอพพลิเคชันเฟสบุ๊คลงบนโต๊ะ ก่อนเธอจะเขี่ยมันด้วยปลายนิ้วชี้ จนโทรศัพท์จนไถล~ฟรึบ! ไปหยุดตรงหน้าปลายฝนแล้วตอนนี้หญิงสาวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็งุนงง หยิบมันขึ้นมาดูด้วยความสงสัยอ๋อ รูปถ่าย..หมอณภัทรกับติณห์ ที่ทำตัวเผลอๆและอุ้มตุ๊กตาเด็กอาบน้ำที่โรงพยาบาล"เธอดูสิ..ปลอมมาก ทำเป็นเผลอถ่าย..แต่อัพรูปลงเฟสตัวเอง หึหึ-_-" ลิลินบอกย้ำแล้วหัวเราะเบาๆออกมาจนปลายฝนเงยขึ้นถามว่า.."ถ้าไม่ปลอม..มันจะเป็นยังไงเหรอคะ?" "เธอเนี่ย ไม่ทันผู้ชายเลยนะ..ฉันน่ะแปลกใจตั้งแต่ท้องแล้ว หมอณภัทรเคยลงรูปที่ไหน? แต่ทุกวันนี้ทำอะไรก็ลง แถมยังอ้อนฉันว่าอยากมีลูกตั้งสี่คนอีก! ""สี่คน!! พี่ณภัทรที่โลภมากขนาดนั้นเลยเหรอคะO_O""ระวังไว้เถอะ สองคนนั้นอยู่ด้วยกัน..ต้องย้ายมาอยู่อุดมการ์ณเดียวกันแน่ ฉันสี่คนเธออาจจะแปด เพราะพี่ติณห์เวอร์จะตาย"เวอร์...เวอร์....สุดจะเวอร์เลย แค่เห็นรูปที่ลิลินให้ดูไม่เท่าไหร่ แต่เมื่อปลายฝนเลิกงานกลับถึงบ้านติณห์ เธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นในห้องโถงลังสีน้ำตาลเกือบยี่สิบกล่องวางเรียงเป็นตับ! ขณะที่แม่
เมื่อได้รับอนุมัติจากธนาคารประจำบ้าน ติณห์ก็จัดการดิวบริษัทแอร์บัสทีี่ฝรั่งเศษทันที ซึ่งบริษัทแอร์บัสนี้เป็นบริษัทผลิตเครื่องบินยักษ์ใหญ่ จากการรวมทุนของกลุ่มประเทศฝั่งยุโรป ซีอีโอหนุ่มสั่งเครื่องบินเพิ่มสองลำ เป็นเครื่องบินAirbus-A320(-200) รุ่นฮิตบินภายในประเทศหรือแถบเอเชีย Rangeหรือพิสัยการบินราวๆ6,150 กิโลเมตร แลนด์ที่แดนอาทิตย์อุทัยอย่างญี่ปุ่นได้สบายซึ่งติณห์วุ่นวายเจรจากับบอร์ด และบริษัททางฝรั่งเศสจนถึงเย็น ก่อนที่จะสั่งให้โรงงานพ่นสีพิเศษที่เขาจะทำเซอร์ไพรส์ปลายฝนอีกด้วย"เรียบร้อย! ช่วยก็อปปี้เอกสารสั่งซื้อส่งให้บอร์ดบริหารทุกคนด้วยนะ^^""ได้ค่ะคุณติณห์^^" เลขารับแฟ้มไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเดินออกไปหลังจากมีเป้าหมาย..ทุกๆวันของติณห์ก็ทำงานอย่างหนัก อาจจะมีแพ้ท้องบ้างเวียนหัวบ้าง แต่อาการเหล่านั้นมันก็ค่อยๆทุเลา เมื่อเขามองผ่านและพยายามอุดอู้อยู่กับงานอย่างเดียวและที่เป็นแบบนี้ ซีอีโอหนุ่มไม่ได้เฉยเมยต่อลูกและเมียอะไรทั้งนั้น เขาแค่อยากให้ของขวัญปลายฝนกับลูก และเร่งทุกอย่างให้เสร็จทัน เพื่อจะได้มีเวลาเตรียมงานแต่งงานที่ใกล้จะมาถึงนี้"เหนื่อยชิบ" ทันทีที่ติณห์ถึ
อันติงคิดแบบนั้น ก็รีบลุกขึ้นคว้ากระเป๋าสะพายข้าง ก่อนจะหันไปบอกกับแม่ที่นั่งงุนงงฝั่งตรงข้ามทันที"พอดีคืนนี้มีติวหนังสือค่ะ ไว้เรืิ่องชุดอันติงจัดการเอง ขอตัวไปโรงพยาบาลก่อนนะ สวัสดีค่ะ""อ้าวอันติง รีบไปไหนลูก" ขณะที่อันติงกำลังวิ่งออกไปจากห้องอาหาร พ่อก็เดินลงบันไดมาพอดี แต่ทั้งนี้หญิงสาวไม่ตอบ เธอรีบไปที่โรงรถและขับรถมินิคันเล็กนั้นออกไป"คุณเต้ ฉันว่าอันติงแปลกๆ""อืม..ผมก็คิดว่าแปลก ลูกอ้วนขึ้น..สงสัยอ่านหนังสือดึกกินดึก^^""ไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ แต่ลูกสติสตังไม่มีเลย ไม่รู้ว่ามีเรื่องเครียออะไรรึป่าว-_-?""เครียดที่อ้วนมั้งครับ" แล้วทุกคนก็หันมองไปที่พี่ชายคนโตของบ้านที่เดินเข้ามาร่วมโต๊ะอีกคน ขณะที่เขาพาดเสื้อสูทไว้ที่เก้าอี้ และนั่งลงข้างๆปลายฝนด้วย"ก็น่าจะใช่ พักนี้อันติงอ้วนจริงๆ...สงสัยต้องเร่งให้ลดก่อนวันงานแต่งแล้วล่ะ"เท่านั้นแหละซีอีโอหนุ่มก็วางแก้วกาแฟลงทันที ก่อนที่จะมองหน้าแม่กับปลายฝนสลับกันก็เขายังไม่รู้เรื่องฤกษ์ ไม่รู้อะไรสักอย่าง!"เดี๋ยวนะ..แล้วงานแต่ง ได้ฤกษ์แล้วเหรอครับ?""อืม..อีกสองเดือน เราก็เตรียมตัวได้แล้ว-_-"บนรถ"ตั้งสองเดือน มันนานเกินไป!" ที่โต๊ะอ
พิธีกร : แสดงว่าคุณลิลินก็ไม่ได้ปรับอะไรเลยใช่มั้ยคะลิลิน : ไม่หรอก..ฉันปรับค่ะ พอหมอเขาพูดแบบนั้นฉันเองก็ไม่อยากให้เขาเหนื่อยใจ ฉันพยายามปรับอะไรที่ปรับได้ เช่นเรื่องเข้าครัว เรื่องนิสัยใจร้อนของตัวเอง ฉันก็พยายามปรับๆลดๆมันลงบ้าง พิธีกร : แหม ก็เพราะรักและแคร์ใช่มั้ยคะ? เอาล่ะค่ะ เรามาฝั่งเจ้าบ่าวบ้าง..^^พิธีกรเว้นช่วงครู่นึง เมื่อลิลินก้มเช็ดน้ำตาและส่งไมค์คืนให้หมอณภัทร ก่อนที่จะเปิดกระดาษสคริปต์อ่าน และถามเขาว่า..พิธีกร : คุณหมอ...พูดจริงหรือเปล่าคะ? ที่บอกว่ารับได้และไม่ให้คุณลิลินเปลี่ยนอะไร?ลิลินหันขวับมองหน้าพิธีกรทันที ที่เธอพูดไปเมื่อกี้มันไม่มีความหมายเลยรึไง เดี๋ยวเถอะ.. หมอณภัทร : พูดจริงครับ แต่มันก็เป็นคำพูดที่เป็นจิตวิทยาด้วย การที่เราจะเปลี่ยนใครสักคนจริงๆมันไม่จำเป็นต้องพูดหรือสั่ง เราแค่ทำให้เธอรู้สึกรัก..จนรู้ว่าต้องทำเพื่อเราเท่านั้น แต่ทั้งนี้ผมก็รับได้จริงๆนะครับ เพราะผมรักผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว..ไม่ว่าเธอจะบอกว่าตัวเองนิสัยไม่ดี หรือไม่เป็นงานบ้าน ผมก็รัก^^ทุกคำ..ทุกประโยค..ลิลินตื้นตันมาก เธอมองชายหนุ่มที่ตัวเองรักทั้งน้ำตา และตอนนี้ก็ไม่สนว่าเครื่องสำอา
"ผมไม่รู้ น้ำตามันไหลเองTT""อะไรเนี่ย" หมอณภัทรงงงวยขนาดหนัก เขาหันซ้ายหันขวามองคนอื่นๆทำตัวไม่ถูกที่ติณห์เป็นแบบนี้เขาเคยเห็นคนไข้บางคน..สามีแพ้ท้องแทนก็จริง แต่ไม่คิดว่าจะเห็นว่ามีคนอ่อนไหว ถึงขั้นร้องไห้แทนเมียได้ตลกดีว่ะ"หมอทำอะไรพี่ติณห์น่ะ-_-"ลิลินเดินมาถาม เมื่อเห็นซีอีโอหนุ่มพยายามเช็ดน้ำตาตัวเอง และถ้าแฟนของทั้งคู่ไม่ท้องไส้.. มองเผินๆเธอคิดว่าคู่รักชายชายกำลังทะเลาะกันนะเนี่ย"ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย" หมอณภัทรตอบ แล้วเหลือบมองติณห์เป็นระยะ เพราะชายหนุ่มเป็นเอามากเหลือเกิน ถึงป่านนี้น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล"ไม่มีอะไรลิน น้ำตาพี่ไหลเอง..พี่แพ้ท้องแทนปลาย ฝนน่ะ ""อ๋อ..ค่ะ แหมแพ้ท้องอ่อนไหวแทนขนาดนี้ ปลายฝนสบายเลยเนอะ""อืม T_T"ตอบทั้งน้ำตาก็ว่าได้ ไม่ว่าจะได้ยินประโยคอะไรที่กระทบกับความรู้สึก ซีอีโอหนุ่มก็น้ำตาไหลพราก จนผ่านไปสักพักผู้ใหญ่มาครบ ทุกคนก็ได้มานั่งรวมตัวกัน และเขากับปลายฝนก็นั่งพับเพียบต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสี่ที่ตอนนี้...มีพ่อแม่ของติณห์ พ่อแม่บุญธรรมของปลายฝน และสักขีพยานก็คือลิลินกับหมอณภัทร รวมถึงพี่สาวคนโตอย่างพี่ปลายฟ้าด้วย"ผมอยากขอโทษที่ล่วงเกินปลายฝนครับ