16 | คอนโดหรือแผนกจิตเวช?

ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก~

ความเงียบทำให้เสียงเข็มนาฬิกาที่เดินช้าๆส่งเสียงดังชัดเจน ขณะที่ปลายฝนที่นั่งท้าวคางอยู่โซฟา..เพ่งมองชายหนุ่มที่เดินไปเดินมาไม่หยุด

เพราะติณห์เขาเอาแต่เดิน ผ่านไปแล้วสามสิบนาที เขาก็ยังเดินไปเดินมารอบห้อง

"เวรอะไรวะ ที่นี่มีผีงั้นเหรอ?!"

'สงสารตัวเองจัง อยู่ๆก็กลายเป็นผี^^'

"ลิน ลินตื่นมาอยู่เป็นเพื่อนพี่เถอะ..พี่จะไม่ไหวแล้วนะ"

ไม่พอ ติณห์พูดกับร่างหลับไหลของลิลินจบ เขายังลุกลี้ลุกลนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแม่ตัวเองด้วย

ก่อนที่จะโวยวายว่าโรงพยาบาลนี้มีผี และมันจะส่งผลเสียกับโรงพยาบาลในอนาคตถ้าไม่เร่งจัดการ

"แม่ แม่ต้องบอกทีมบริหารแล้วครับ ผมว่าที่โรงพยาบาลเรามันมีผี!"

(ผีที่ไหนติณห์ ไร้สาระ)

"แม่ครับ ผมเจอหลอกมาสองวันติด ต้องทำบุญโรงพยาบาลแล้วนะ"

(แค่จิตปรุงแต่ง ไม่ก็ผีรำคาญลูกที่ไม่รู้จักบ้านกลับช่องสักที)

"แม่...ก็ผมอาจมีส่วนทำให้ลินเป็นแบบนี้ ผมต้องอยู่ดูแลลิน"

(เฮ้อ!..อุบัติเหตุนะติณห์ จะโทษตัวเองทำไม กลับบ้านบ้างนะ โรงพยาบาลมีแต่เชื้อโรค ถ้าห่วงลิลินที่นั่นก็มีหมอพยาบาลตั้งเยอะแยะ)

ติณห์ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจเฮือก เขากลัวน่ะใช่..แต่ใจเขาก็อดห่วงลิลินไม่ได้จริงๆ