LOGINShare
Bon Appetit CHAPTER 14
Last Updated:
2025-03-07 18:19:39
Related chapters
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 15
Napatingin siya kay Fortuna, hindi alintana ang masakit na ekspresyon nito. “Hindi kita ginusto. Hindi kita kailanman pinili.”Lalong namutla si Fortuna, ngunit hindi siya nagsalita.“John, hindi na ito tungkol sa gusto mo,” sabi ni Madam Irene, bakas sa tinig ang matinding pagkadismaya. “Ito ay tungkol sa pamilya natin. Sa legacy ng Tan at Han. Kung hindi mo gagawin ‘to, mawawala ang lahat.”Tumingin si John sa lola niya, kitang-kita ang galit at hinanakit sa kanyang mga mata. “Lahat?” bulong niya.“Oo,” sagot ni Madam Irene, mariin. “Kaya wala kang pagpipilian.”Natahimik si John.Wala siyang pagpipilian.Naramdaman niyang bumigat ang hangin sa loob ng silid. Parang unti-unting bumagsak ang dingding, tinatabunan siya, hanggang sa hindi na siya makahinga.Ito na ba ang katapusan ng buhay na gusto niya?“P*tang ina…” bulong niya, bago tumalikod."John—" tawag ni Luigi.Ngunit hindi na ito lumingon.Mabilis siyang lumabas ng sala, hindi inalintana ang mga kasambahay na nagtataka sa kany
Last Updated : 2025-03-07Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 16
Madilim na ang kalangitan nang magpaalam ang pamilya Tan sa pamilya Han matapos ang masinsinang pag-uusap tungkol sa napipintong kasal nina John at Fortuna. Wala nang ibang nagawa ang pamilya Han kundi sumang-ayon sa desisyon ni Madam Irene dahil ito ang tanging paraan upang mailigtas ang kanilang kayamanan.Tahimik na nakatayo si Fortuna sa labas ng kanilang mansyon, dinig niya pa ang huling pagmamano ng mga magulang ni John bago sumakay ng kanilang sasakyan.Habang papalayo ang itim na sasakyan, hindi mapigilan ni Fortuna ang mapatingin sa second floor ng Tan Mansion kung saan nandoon ang kwarto ni John. Nakabukas ang ilaw sa kwarto nito, pero ang masakit—hindi na siya lumabas pa upang magpaalam.Nagkulong si John.Durog ang pakiramdam ni Fortuna.Sagad sa buto ang sakit.Hindi niya inasahang magmimistulang bangungot ang pangarap niyang maging parte ng buhay ni John. Noong una, ipinangarap niya na sana’y makita siya nito bilang isang babaeng karapat-dapat mahalin… Pero ngayon, tila
Last Updated : 2025-03-08Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 17
Madilim na ang kalangitan nang magpaalam ang pamilya Tan sa pamilya Han matapos ang masinsinang pag-uusap tungkol sa napipintong kasal nina John at Fortuna. Wala nang ibang nagawa ang pamilya Han kundi sumang-ayon sa desisyon ni Madam Irene dahil ito ang tanging paraan upang mailigtas ang kanilang kayamanan.Tahimik na nakatayo si Fortuna sa labas ng kanilang mansyon, dinig niya pa ang huling pagmamano ng mga magulang ni John bago sumakay ng kanilang sasakyan.Habang papalayo ang itim na sasakyan, hindi mapigilan ni Fortuna ang mapatingin sa second floor ng Tan Mansion kung saan nandoon ang kwarto ni John. Nakabukas ang ilaw sa kwarto nito, pero ang masakit—hindi na siya lumabas pa upang magpaalam.Nagkulong si John.Durog ang pakiramdam ni Fortuna.Sagad sa buto ang sakit.Hindi niya inasahang magmimistulang bangungot ang pangarap niyang maging parte ng buhay ni John. Noong una, ipinangarap niya na sana’y makita siya nito bilang isang babaeng karapat-dapat mahalin… Pero ngayon, tila
Last Updated : 2025-03-09Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 18
Parang sinaksak si Senyora. “So… ibibigay mo ang sarili mo sa kanya?”“Oo.” Mahinang sagot ni John, ramdam ang pighati.Tuluyang bumagsak ang luha ni Senyora. “Hayop ka, John…”Samantala, sa hallway…Dali-daling naglakad si Fortuna papunta sa banyo, nanginginig at hindi makahinga.“Hindi totoo ‘yun…” bulong niya, pilit nilalabanan ang sakit.Biglang pumasok sa isip niya ang gabing may nangyari sa kanila ni John. Ang mga yakap, ang mga halik, ang mga bulong ng pagmamahal na nasabi ng binata habang lasing.“Sinamantala mo ako…” bulong ni John noong una silang mag-usap.Napahagulgol si Fortuna. “Pero mahal kita… bakit ayaw mong intindihin ‘yon?”Hawak niya ang dibdib, pilit pinipigilan ang pagkabasag ng puso niya.“John… patawarin mo ‘ko.”Pero alam niyang huli na ang lahat.Ang puso ni John ay hindi na kailanman mapupunta sa kanya.At mas masakit doon…Wala siyang ibang pwedeng sisihin kundi ang sarili niya.Samantala patuloy parin nasasaktan si Senyora at nilabas ang sama ng loob niya
Last Updated : 2025-03-09Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 19
“Sen…”“Tapos ngayon, gusto mong intindihin kita?” nanlilisik ang mga mata ni Senyora. “Gusto mong unawain kita, John?”Tahimik.“Tangina ka, John…” bulong ni Senyora habang nanginginig sa galit. “Hanggang huli, ako pa rin ang mahal mo… pero siya ang pipiliin mo.”“Sen…” halos mahulog si John sa sahig, humahagulhol. “Sorry… Please…”“Sorry?” Tumawa nang mapait si Senora habang pilit pinupunasan ang luha. “Walang sorry na makakapag-ayos nito, John. Alam mo kung bakit?”“Bakit…”“Dahil simula ngayon… patay ka na sa buhay ko.”Parang kinuyom ang puso ni John sa narinig. Napaluhod siya, parang mababaliw sa sakit.“Sen… Please… Huwag mong sabihin ‘yan…”Napahagulgol si Senyora pero pilit niyang pinunasan ang luha. “Masakit, John. Sobra. Pero pipilitin kong tanggapin. Dahil ikaw mismo ang pumili na mawala ako sa buhay mo.”Hindi na napigilan ni John ang sarili. Lumapit siya kay Senyora, mabilis na hinawakan ang mga braso nito at mahigpit na niyakap. Nanginginig ang katawan niya habang pumap
Last Updated : 2025-03-09Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 20
“Sen… Please…”“BITAWAN MO KO, JOHN! KADIRI KA! NAKAKASUKA KA! IKAW AT SI FORTUNA? ANONG GINAWA NIYO?! ANONG MERON KAYO?!”“WALA! WALANG KAMI, SEN! IKAW LANG! IKAW LANG TALAGA!” humagulgol si John, nanginginig na nakaluhod habang humahawak sa mga hita ni Senyora.“HAHAHAHAHA!” Halakhak ni Senyora na punong-puno ng hinanakit. “KUNG AKO LANG, BAKIT SIYA ANG PINANAGUTAN MO?!”Lupaypay si John, umiiyak ng husto habang patuloy na hinahabol si Senyora. “Sen, please… Huwag mo akong iwan… Ikaw lang ang mahal ko…”“BULLSHIT, JOHN! PATAY NA ANG PAGMAMAHAL KO SA’YO!”“Sen… Please… Mahal kita…”“E ANO NGAYON?! HA?! ANO NGAYON?! KAHIT ANONG SABIHIN MO, JOHN, TINRAYDOR MO AKO! SINIRA MO ‘YUNG BUHAY NA PINANGARAP NATIN! PATAY NA ANG PAGMAMAHAL KO SA’YO, JOHN! PATAY NA!”Napahawak sa dibdib si John, parang sasabog ang puso niya sa sakit. “Sen… Please… Mahal kita…”“PUNYETA KA, JOHN! KUNG MAHAL MO AKO, BAKIT HINDI MO AKO IPAGLABAN?!”“Diyos ko, gusto ko! Pero—”“PERO ANO?! HA?! PUTANGINA MO! GAGO KA!
Last Updated : 2025-03-09Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 21
“GAGO KA, JOHN! INIWAN MO NA AKO NUNG GINULO MO ANG BUHAY KO! NGAYON, NAGHIHIKBI KA DIYAN AT GUSTO MO AKONG BALIKAN?!”“Sen… Please… Hindi ko ginusto ‘to… Mahal kita…”“MAHAL MO KO?! HAHAHA! ANO’NG GAGAWIN KO SA PAGMAMAHAL MO, JOHN?!”Napahagulhol nang tuluyan si John. “Please… Please… Mahal na mahal kita…”"BITAWAN MO NA AKO, JOHN! TAPOS NA TAYO!"“Sen, please… huwag kang ganyan…” nanlulumong sabi ni John habang mahigpit na yakap-yakap si Senyora, desperado, halos lumuhod na para lamang huwag itong mawala.Pero walang awa na hinampas siya ni Senyora ng malakas sa dibdib, paulit-ulit.“BITAWAN MO AKO, JOHN! TAPOS NA TAYO! TAPOS NA!” sigaw nito habang humahagulgol, halos mabaliw na sa sakit na nararamdaman.“Sen, please… Pakinggan mo ako… Huwag mong gawin ‘to…” nanginginig na bulong ni John, tinutukod ang noo sa balikat nito, habang ang mga kamay niya ay mahigpit na nakakapit sa katawan ng babae na mahal na mahal niya.“Pakinggan?!” tumawa si Senyora ng mapait habang pilit na itinutula
Last Updated : 2025-03-09Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 22
Nakatitig lang si John sa malawak na grandstand. Walang kulay ang mundo niya. Para siyang patay na humihinga. Ang puting polo shirt niya’y gusot-gusot na. Ang buhok niya’y magulo. Halatang ilang oras na siyang nakaupo doon — walang kibo, walang galaw, walang buhay.Paulit-ulit na bumabalik sa isipan niya ang eksena kaninang umaga.“BITAWAN MO NA AKO, JOHN! TAPOS NA TAYO!”“Huwag, Sen… Please… Mahal kita…”“PATAY KA NA SA’KIN, JOHN!”Kasabay ng alingawngaw ng boses ni Senyora ay ang tunog ng mga yapak na palapit sa likod niya. Unti-unting bumaling ang tingin niya, at doon niya nakita si Fortuna — tahimik, nag-aalalang nakatingin sa kanya.“John…” mahinang tawag ni Fortuna, nanginginig ang boses. “A-Ano’ng ginagawa mo rito?”Agad na sumabog ang init sa katawan ni John.Nakita niya si Fortuna.Ang babaeng dahilan kung bakit siya iniwan ni Senyora.Ang babaeng sumira sa buhay niya.Ang babaeng minahal niya noon bilang kaibigan, pero ngayo’y kinapopootan niya ng sukdulan.Mabilis siyang tu
Last Updated : 2025-03-10
Latest chapter
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 91
Napahawak si Fortuna sa mesa—parang kailangan niya ng suporta para hindi gumuho sa kinatatayuan niya. Hindi niya alam kung ito ba'y isa na namang ilusyon ng puso niyang ayaw pa ring bumitaw, o isang pagbalik na matagal na niyang hinintay, kahit hindi niya inamin sa sarili."Anong ginagawa mo rito?" mahinang tanong ni Fortuna, bakas ang kaba sa kanyang tinig.Tahimik si John. Ilang segundo ang lumipas bago siya sumagot. Lumapit siya, maingat ang bawat hakbang, parang bawat pulgada ng lapit ay isang tanong na kailangang sagutin."Naglakad lang ako… hanggang sa napadpad ako rito," bulong ni John. "Tapos narealize ko… ito pa rin ang tahanan ko.""Pero ilang beses mo na rin ‘tong tinalikuran," mariin ang tinig ni Fortuna. Hindi siya sumisigaw. Ngunit ramdam sa bawat salita ang tagal ng pananahimik. Ang bigat ng mga gabi ng paghihintay. Ang pagod.Tumango si John, tila tinatanggap ang bigat ng katotohanan."Alam ko," sagot niya. "Alam kong hindi sapat ang kahit anong paliwanag."Umupo si Fo
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 90
Tahimik ang gabi sa penthouse ni Senyora. Wala ni isang tunog kundi ang mahinang himig ng jazz music na marahang umaagos mula sa kanyang sound system. Mula sa kanyang kinatatayuan, tanaw ni John ang city lights na kumikislap sa labas ng floor-to-ceiling window.May hawak siyang baso ng alak, ngunit hindi iyon ang nakakalasing—kundi ang presensya ng babaeng nasa kanyang likuran."Kanina pa kita hinihintay, John," malambing na sabi ni Senyora habang dahan-dahang lumalapit sa kanya. Ang boses nito ay parang alon—banayad ngunit may dalang lalim.Nagkatinginan sila nang humarap si John. Napansin niya agad ang suot ni Senyora—isang pulang silk robe, bahagyang nakabukas sa bandang dibdib. Hindi ito bastos tignan. Sa halip, may klaseng nakakabighani."Late meeting sa opisina," sagot ni John, inilayo ang tingin.Ngumiti si Senyora at kinuha ang baso sa kamay niya, uminom doon mismo. "Bakit parang may bumabagabag sa’yo?"Hindi siya agad sumagot. Itinuon niya ang paningin sa city lights, tila ma
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 89
Isang gabi ng kasalanan.Isang gabi ng hindi matinag na tukso.Pagkapasok pa lang ni John sa loob ng pribadong penthouse ni Senyora, ramdam na niya ang init ng kapaligiran. Hindi dahil sa temperatura ng kwarto kundi dahil sa tingin ng babaeng kaharap niya—mapanukso, puno ng pagnanasa.Nakasuot lang ito ng pulang silk robe, bahagyang nakabukas, nagbibigay ng sulyap sa kutis nitong walang bahid. Ang mapulang labi ni Senyora ay nakakurba sa isang ngiti, habang ang mahahabang daliri nito ay naglalaro sa baso ng alak na hawak niya."Akalain mong bumalik ka, John," pabulong nitong sabi habang lumalapit sa kanya. "Akala ko'y sa wakas ay may puwang na siya sa puso mo."Napabuntong-hininga si John."Huwag na nating pag-usapan si Fortuna."Napangisi si Senyora. "Tama. Wala naman talaga siyang halaga sa atin, hindi ba?"Lumapit ito nang husto, at bago pa siya makapagsalita, naramdaman na niya ang mainit nitong palad sa kanyang dibdib."Dumaan lang ako para makipag-usap.""Makipag-usap?" Hinawaka
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 88
"John…" tinig ni Fortuna, malumanay, kalmado. "Sa loob ng maraming taon, minahal kita. Walang hinihintay na kapalit, walang inaasahan. Sapat na sa akin na nandito ako, na nandiyan ka."Napakuyom si John ng kamao."Pero pagod na ako. Kaya kung wala kang sasabihin… aalis na ako.""Aalis?""Hindi literal," sagot ni Fortuna, may bahid ng lungkot sa tinig niya. "Pero aalis ako sa pagiging babaeng martir. Hindi na ako maghihintay sa wala."Sa unang pagkakataon, naghanap ng sagot si John sa loob ng sarili niya.Pero wala siyang maibigay.Kaya pinili na lang niyang hindi magsalita.At pinili niyang panoorin ang babaeng unti-unting lumalayo mula sa kanya.Sa loob ng isang marangyang restaurant, umupo si John sa harapan ni Senyora.Tulad ng dati, elegante ito, matapang ang mga mata. Pero sa ilalim ng pulang lipstick at perpektong suot, may kung anong init sa tingin nito."Akala ko ba, pupuntahan na kita kagabi?" tanong ni Senyora, nilalaro ang baso ng alak sa kanyang kamay. "Bakit hindi mo itin
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 87
Mataas na ang araw nang dumating si Fortuna sa bahay. Halos hindi na niya namalayan ang oras sa dami ng ginawa niya sa trabaho.Pagod man, masaya siya.Sa unang pagkakataon, may dahilan na siyang ngumiti—hindi dahil kay John, kundi dahil sa sarili niyang mga pangarap.Pero sa pagbukas niya ng pinto, naroon si John… naghihintay.Tahimik itong nakaupo sa sofa, nakayuko, at tila matagal nang naroroon.Napahinto siya.Ang presensya nito ay parang isang alaala ng sakit na pilit niyang tinatakasan.Ngunit hindi siya ang tipong umiiwas.Kaya't nagpatuloy siya sa paglalakad papasok, hindi ito pinansin."Saan ka galing?" tanong ni John, malamig ang tinig.Hindi niya ito tinapunan ng tingin. Dire-diretso siyang naglakad patungo sa kanilang silid upang magpalit ng damit.Pero hindi nagpaawat si John. Sinundan siya nito."Saan ka galing, Fortuna?" ulit nito, ngunit sa pagkakataong ito, mas may diin ang boses.Napabuntong-hininga siya. Hindi niya kailangang ipaliwanag ang sarili niya rito."Trabah
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 86
"Ano? Aalis ka?" Malamig ang boses nito, puno ng pag-aalinlangan. "Bakit?"Umupo si John sa gilid ng kama, hindi alam kung paano ipapaliwanag."Kailangan ko nang umuwi.""Diyos ko, John. May bahay ka na rito." Napahagikhik si Senyora, pero sa ilalim ng matinis na tawa nito, may bahid ng galit at pangamba. "Aminin mo, gusto mo na akong iwan, hindi ba?""Hindi naman sa gano'n—""Then bakit, ha? Bakit mo ako iniiwan? Sabihin mo sa akin nang harapan!"Huminga nang malalim si John, pinipigilan ang sarili. Hindi niya gustong magkaroon ng gulo, pero alam niyang hindi madaling kumbinsihin si Senyora."Alam mo namang hindi tayo puwedeng ganito habang buhay.""Bakit hindi?" Isang matalim na titig ang ibinigay nito. "Ano ba ang pinanghahawakan mo, John? Ang kasal mo kay Fortuna? Wala kang pagmamahal sa kanya, ‘di ba?"Napapikit siya. Hindi niya gustong sagutin ang tanong na iyon.Tama si Senyora. Wala naman siyang pagmamahal kay Fortuna, hindi ba?Pero bakit siya nag-aalangan?"Kailan ako makaka
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 85
Napabuntong-hininga ang manager, tila nag-iisip. “You know, our hotel is one of the best in the country. We need skilled chefs.”Naramdaman niya ang bahagyang panghuhusga nito. Ngunit hindi siya natinag."I may not have the same experience as others, but I can guarantee that I am hardworking and willing to learn. If given the chance, I will prove my worth.”May bahagyang gulat sa mukha ng manager sa kanyang determinasyon."Hmm… We’ll give you a chance. Report tomorrow. We'll test your skills."Nagliwanag ang mukha ni Fortuna. Sa unang pagkakataon matapos ang matagal na panahon, may dahilan ulit siya upang maging masaya."Ito na ang simula. Ito na ang bagong kabanata ng buhay ko."Lumabas siya ng opisina ng manager na may bahagyang ngiti sa labi. Hindi niya maipaliwanag, pero parang nawala ang bigat sa kanyang dibdib.Habang siya ay abala sa paghahanap ng direksyon sa buhay, hindi niya alam na si John ay nasa ibang mundo—sa piling ng babaeng matagal nang sumisira sa kanilang pagsasama.
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 84
Sa kabilang banda...Habang nakatayo si John sa loob ng isang mamahaling bar, hawak ang baso ng alak, walang ibang laman ang kanyang isip kundi ang sinabi ni Lola Irene kanina."Kung mahal niya ang sarili niya, edi sana matagal na siyang umalis."Biglang bumigat ang dibdib niya.Naiinis siya sa sarili dahil bakit parang hindi niya nagustuhan ang ideya na baka isang araw… talagang umalis na si Fortuna?“John?” Naputol ang pag-iisip niya nang biglang lumapit si Senyora sa kanya, nakangiti at puno ng pang-aakit. “Para kang natulala diyan.”Uminom siya ng alak bago marahang ngumiti. “Wala ‘to.”Senyo ang ulo ni Senyora. “Ikaw talaga, hindi marunong magsabi ng totoo.”Umupo ito sa tabi niya at inilapit ang mukha nito sa kanya. “Naisip mo na ba ang sinabi ko?”Napatingin siya rito. “Alin?”“Na layuan na si Fortuna. Na ako na lang ang piliin mo.”Nanigas ang kanyang katawan.Piliin si Senyora? Iniisip na niyang gawin iyon noon pa, ‘di ba? Pero bakit ngayong may pagkakataon na siyang gawin iy
Bon Appetit Bon Appetit CHAPTER 83
"Bumalik ka pala."Malalim ang boses nito. Hindi niya alam kung dapat ba siyang matuwa na tila napansin nito ang pagkawala niya, o mas masaktan dahil walang kahit anong emosyon sa tinig nito."Oo." Mahinang tugon niya.Pumasok ito at dumiretso sa aparador. Nakatalikod ito sa kanya habang hinuhubad ang coat."Hindi ko akalaing babalik ka pa."Napayuko siya. "Wala akong balak umalis."Natawa si John—isang malamig, mapait na tawa. "Talaga? Hanggang kailan ka ba talaga kakapit, Fortuna?"Huminga siya nang malalim. "Hangga’t kaya ko pa."Napalingon ito sa kanya. "At kung dumating ang araw na hindi mo na kaya?"Pinilit niyang ngumiti. "Edi bibitaw na ako."Saglit itong hindi nakapagsalita. Para bang may kung anong kumurot sa puso nito sa sinabi niya.Naiwan si Fortuna sa loob ng silid, nakatulala sa malamig na tinig ni John na para bang isang patalim na muling humiwa sa puso niya. Alam niyang wala siyang inaasahang kahit anong lambing mula rito, ngunit sa kabila ng paulit-ulit na sakit, nan
