ตอนที่ 3 หวั่นไหว! เด็กน่ารำคาญ

หวั่นไหว! เด็กน่ารำคาญ

"กรี๊ดดดดด พี่บอมพ์สู้ๆ พี่บอมพ์สู้เขา อย่าแพ้พี่เบย์นะ" เสียงเชียร์ของเฟร์ย่าดังลั่นสนามท่ามกลางเสียงเชียร์รอบสนามที่มีรถสองคันสีขาวกับสีดำ น่าจะเดากันได้ไม่ยาก คันสีขาวของเบย์ คันสีดำของบอมพ์ ทั้งวินเซ่และแฟร์รี่หันไปมองทางเฟร์ย่าที่เชียร์เสียงดัง ทั้งสองสงสัยเฟร์ย่าเชียร์ผิดคนหรือเปล่า

ไม่นานรถทั้งสองก็เข้าสู่เส้นชัย ซึ่งคันแรกที่เข้าก็ต้องเป็นคันสีดำอยู่แล้ว เพราะบอมพ์ชอบรถมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อของเขาและพ่อของเฟร์ย่าสร้างสนามแข่งรถสำหรับเด็กให้ เขาซ้อมขับทุกวันเป็นประจดำ จะแพ้น้องก็คงไม่ใช่ที่ เพราะเบย์ดูเหมือนจะขับได้แต่ไม่ค่อยชอบแนวนี้มากกว่า

"เย้! ชนะแล้ว" เฟร์ย่าออกเสียงดีใจเมื่อรู้ว่าใครเข้าเส้นชัยก่อน เสร็จแล้วก็วิ่งลงไปที่สนามทันที เพื่อรับนักแข่งทั้งสอง

"โห่ แพ้อีกละ" เสียงเบย์บ่นอุบอิบ เขาไม่เคยชนะเลย

"ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวลุงแก้แค้นให้เอง" เสียงของมิวนิคดังขึ้นขณะที่เดินเข้ามาในสนามพร้อมกับแบล็คเกอร์พ่อของเบย์ฝาแฝดในชุดแข่งรถ

"พ่อจะแข่งกับพี่บอมพ์เหรอ" เฟร์ย่ารีบถามทันที ถ้าหากพ่อเขาแข่ง กลัวว่าพี่บอมพ์ของเธอจะแพ้เพราะพ่อแข่งรถมาตั้งแต่เด็ก

"ไม่ๆ พ่อจะแข่งกับพ่อของมัน"

"อ่อ นึกว่าจะแข่งกับพี่บอมพ์เสียอีก"

"ขึ้นไปรออยู่กับแม่" แบล็คสั่งลูกๆ หลานๆ ในขณะที่วินเซ่และแฟร์รี่เดินลงมาพอดี

"ผมกลับก่อนนะ" บอมพ์พูดจบก็เดินออกไปทันที ไม่ได้ฟังเสียงคัดค้านของใครสักคน ไม่ได้สนใจใครจะร้องห้ามก็ตาม เฟร์ย่าได้แต่มองตามแผ่นหันหลังด้วยสายตาละห้อย

"งั้นเฟร์ก็ขอกลับคอนโดก่อนนะคะ คืนนี้มีนัดรับน้องค่ะ"

"ไปด้วย กลับเหมือนกัน เดี๋ยวไปส่ง คืนนี้ไปรับ" เบย์พูดแล้วจะเดินตามเฟร์ย่ากลับ

"ดูแลน้องดีๆ นะตาเบย์" วินเซ่สั่งลูกชาย

"ฝากดูน้องด้วยนะเบย์" แฟร์รี่ฝากฝั่งลูกสาวไว้กับลูกเพื่อน

"ครับ" เบย์รับคำแล้วรีบเดินออกตามเฟร์ย่าไปอย่างเร็ว

ค่ำคืนช่วงเวลาประมาณสี่ทุ่ม สถานบันเทิง ที่เพิ่งจะเริ่มเปิดให้บริการ ผู้คนมากมายเดินพลุกพล่าน บ้างก็เดินหาของกิน บ้างก็หาที่เที่ยวดื่ม เบย์และเฟร์ย่าขับรถมาถึง เอารถให้การ์ดขับเข้าไปจอดให้ เพราะเขาคือลูกเจ้าของคลับ ก็ไม่แปลกอะไรที่การ์ดจะยอมบริการอย่างดี

เฟร์ย่าในชุดเกาะอกมินิเดรสสั้นจุ๊ด สีขาวไข่มุกเลื่อมสั้นระยิบระยับ ช่วยขับผิวขาวๆ ของเธอให้ดูเด่นล้อเล่นกับแสงไฟจนเกือบจะเรืองแสง สวมส้นสูงทำให้สะดุดตาเรียกจุดสนใจให้กับสายตาหเกือบทุกคู่ได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มข้างๆ ก็เรียกความสนใจจากสาวๆ ได้เช่นกัน ชายหนุ่มผิวขาวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำ ตัดกับผิวขาวๆ ผมสีน้ำตาลอ่อนยิ่งขับให้ผิวขาวขึ้นมากว่าเดิม เหมือนไอดอลเกาหลีก็ไม่ปาน ทั้งสองเดินเข้าไปใน ก่อนที่ทั้งสองจะได้เดินเข้าคลับ เสียงหนึ่งก็ดังเรียกชื่อทั้งสองทักขึ้น

"เฟร์ เบย์" ทั้งคู่หันไปตามเสียงทักทันที ก็เห็นเป็นคีย์พี่รหัสของทั้งสองนั่นเอง

"พี่คีย์ พวกเรายังคิดอยู่ว่าจะหาพี่เจอได้ยังไง เบอร์ก็ไม่ได้ขอไว้" เฟร์ย่าเอ่ยตอบคีย์ ที่ตอนนี้ไม่ได้มองมาที่เธอเท่าใดนัก แต่กลับเบนสายตาไปทางเบย์เสียมากกว่า

"เดี๋ยวเอาไว้ให้เราเข้าสายรหัสได้แล้วพี่จะให้เบอร์นะ เผื่อมีปัญหาอะไรที่พี่ช่วยได้"

"ค่ะ"

"เราเข้าไปกันเลยไหม พวกลุงๆ ป้าๆ รออยู่ด้านในแล้ว" คีย์หันไปถามเอ่ยกับเบย์ ก่อนทั้งสามจะเดินเข้าไปในคลับพร้อมกัน

เมื่อทั้งสามเดินเข้ามาสมทบกับพวกรุ่นพี่ปีอื่นที่เป็นสายรหัสเธอ คีย์แนะนำตัวพี่ๆ ให้น้อง และแนะนำน้องๆ ให้พี่ๆ รู้จักแล้ว ก็เตรียมจะเริ่มภารกิจรับน้องรหัสทันที ทุกๆ การกระทำของพวกเขาทั้งหมดอยู่ในสายตานิ่งคู่นั้นตลอดเวลา เขารู้และยืนดูตั้งแต่ทั้งหมดก้าวเข้ามาในคลับแล้ว วันนี้เขามาดูแลความเรียบร้อยให้คลับของพ่อ และไม่คาดคิดว่าจะเห็นน้องชายตัวเองและ...คนตัวเล็กเด็กน่ารำคาญติดมาที่นี่กับน้องด้วย ลำพังน้องเขาคนเดียวไม่น่าห่วงเพราะมันคอแข็งและมาที่นี่บ่อย แต่เด็กคนนั้น...

"ใครจะทำก่อนดี" คีย์และรุ่นพี่คนอื่นถามน้องๆ

"เฟร์ค่ะ อยากทำก่อน เดี๋ยวพวกพี่ๆ เมา เฟร์จะไม่ผ่านภารกิจ" คำพูดของเฟร์ย่าทำเอาพี่ๆ หัวเราะกันยกใหญ่ เอ็นดูในความคิดของเธอ

"พวกพี่อ่ะไม่เมาหรอก กลัวว่าเราอ่ะจะเมาก่อนทำภารกิจสำเร็จน่ะสิ" คีย์เอ่ยแซวเฟร์ย่า

หันไปยิ้มให้กับเบย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ดูเหมือนเขาจะมั่นใจว่าเขาคอแข็งกว่ารุ่นน้องที่อายุเยอะกว่าคนนี้สินะ

"มาๆ เริ่มเลย" รุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น พร้อมกับหันไปกลับไปสั่งเหล้าช็อตมาทั้งหมด 25 ช็อต 5 ช็อตให้เฟร์ย่า เหล้าทั้งหมดเรียงอยู่หน้าเธอ เตรียมพร้อมให้เธอยกดื่ม ก่อนเริ่มภารกิจเฟร์ย่าหันไปยิ้มให้เบย์ แล้วก็พูดกับทุกคนขึ้นมา

"ก่อนทำภารกิจ เฟร์ขออะไรพวกพี่ๆ หน่อยได้ไหมคะ"

"ได้ดิ ว่ามา" รุ่นพี่ปี3 เอ่ยตอบ

"ขอพี่ๆ วางเดิมพัน ช็อตละ ห้าพัน ค่ะ รับขวัญน้องและหลานนะคะ" เฟร์ย่าเอ่ยก่อนยิ้มสดใสให้กับพวกรุ่นพี่ คีย์ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูในความแสบของน้องรหัส ที่ดูเหมือนจะแสบสุดในสายแน่ๆ

"ได้ดิ ไม่มีปัญหา" ทุกคนควักเงินออกมาจากกระเป๋าแล้วเอามาวางโดยใช้แก้วช็อตทับไว้อีกทีทุกแก้ว

"พร้อมยัง?" คีย์ถามย้ำอีกที

"พร้อมค่า" เฟร์ย่าตอบด้วยรอยยิ้มร่าเหมือนเด็กได้ของเล่น

เฟร์ย่ายกแก้วช็อตที่หนึ่งขึ้นกระดกรวดเดียว พร้อมกับเก็บเงินมากำไว้ แก้วที่สอง สาม สี่ และห้าแก้วสุดท้ายถูกคนตัวเล็กยกขึ้นดื่ม ทำเอาทุกคนอึ้งไปตามๆ กัน เพราะตอนนี้คนตัวเล็กยังไม่มีอาการเมาเลยด้วยซ้ำ อาจจะตาเยิ้มๆ เซ็กซี่ขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย เธอหันไปส่งยิ้มให้กับทุกคน

"ภารกิจแรก สำเร็จ!" เสียงของคีย์ประกาศหลังจากเฟร์ย่ายกแก้วสุดท้ายกระดกจนหมดแล้วชู้ขึ้นเหนือศีรษะเป็นอันเสร็จภารกิจแรก

"เหลืออีกภารกิจเดียว" คนตัวเล็กเริ่มมึนเมานิดหน่อย ก่อนจะหันไปพูดกับพวกรุ่นพี่

"ทำเลยไหม หรือพักก่อนให้พี่กับเบย์ทำก่อน" คีย์หันมาถามคนตัวเล็ก กลัวว่าน้องจะไม่ไหว เบย์ได้แต่ยืนยิ้มมุมปาก เพราะเขารู้ว่าเพื่อนอายุน้อยของเขาแสบแค่ไหน ในขณะที่อีกคนที่ยืนมองไกลๆ กลับไม่ได้ยิ้มเหมือนแฝดผู้น้องเลย แต่สายตายังไม่เคยละออกจากกลุ่มนี้สักนาทีเดียว

"ทำสิคะ เฟร์ไม่มีปัญหา ภารกิจอะไรนะคะ"

"ทำให้นักร้องสดบนเวทีแซวให้ได้โดยที่ยังอยู่ที่โต๊ะนี้" คีย์อธิบายภารกิจสุดท้ายของเฟร์ย่า คนตัวเล็กได้แต่พยักหน้าและส่งยิ้มหวานให้อย่างคนเมา

เมื่อคีย์อธิบายจบเฟร์ย่าก็เดินไปหาเบย์ทันที เบย์เหมือนรู้อะไรบางอย่างก่อนจะค่อยๆ ย่อตัวลงอุ้มเฟร์ย่าส่งขั้นไปบนยืนบนโต๊ะแบบที่ทุกคนไม่คาดคิด ทำให้ทุกสายตาหันมามองที่สาวสวยสุดเซ็กซี่ที่กำลังเต้นยั่วๆ อยู่บนโต๊ะอย่างสนใจ รวมถึงนักร้องบนเวทีด้วยที่ไม่ได้หยุดร้องเพลง ปากยังร้องแต่ท่าทางยืนนิ่งมองสาวสวยอ้าปากค้าง การกระทำของเฟร์ย่าสร้างความตกใจให้พวกรุ่นพี่ในโต๊ะ แต่ไม่ใช่กับเบย์ที่กำลังยืนจับมือพยุงน้องไม่ให้ร่วงโต๊ะ เขาเองถือว่าเป็นนักซัพพอร์ตน้องตัวยงเลยก็ว่าได้ ไม่เคยขัดจัดให้ตลอด การ์ดก็ไม่กล้าเข้ามาห้ามเพราะรู้ดีกว่าทั้งสองเป็นใคร ดูเหมือนการกระทำของทั้งสองจะสร้างความไม่พอใจให้กับเจ้าของสายตาคมดุคู่นั้นเสียแล้ว

"วู้ววววว คืนนี้เรามีดาวเปล่งประกายอยู่บนโต๊ะกลางคลับซะแล้ว สาวสวยตรงนั้นสนใจขึ้นมาสนุกกันบนเวทีได้นะครับ นักร้องยังขาดหางเครื่องครับ" นักร้องหนุ่มบนเวทีเอ่ยขึ้นเมื่อไฟสปอร์ตไลท์ส่องไปที่เฟร์ย่า เฟร์ย่าได้ยินแบบนั้นก็หยุดเต้น แล้วหันไปทางพี่ๆ

"ผ่านครบทุกภารกิจแล้วนะคะ" พูดจบเธอก็กระโดดลงให้เบย์อุ้มลงจากโต๊ะโดยทันที

"ผ่านนนนน" ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียว และต้อนรับเด็กแสบเข้าสายรหัสไปก่อนเบย์

"คราวนี้ถึงตาพี่กับเบย์แล้ว" พูดจบคีย์ก็หันไปสั่งเหล้าช็อตมา 20 ช็อต สำหรับเขากับเบย์คนละ 10 แล้วพวกๆ ก็ควักเงินออกจากกระเป๋าอีกรอบเพื่อจะรับขวัญหลานรหัส แต่ถูกคีย์ขัดขึ้นเสียก่อน

"ไม่ต้องๆ คนนี้ผมเปย์เอง" ว่าแล้วคีย์ก็หยิบเงินมาจากกระเป๋า เอาแก้วช็อตทับไว้ทุกแก้ว แก้วละห้าพันบาท

จากนั้นทั้งสองก็เริ่มภารกิจ ยกขึ้นกระดกทีละแก้ว แล้วเบย์ก็หยิบเงินใต้แก้วส่งให้น้องเป็นคนเก็บเงินไว้ทั้งหมด คีย์และเบย์ยกแก้วพร้อมๆ กัน จนแก้วสุดท้าย ดูเหมือนพี่รหัสของเขาจะยืนไม่ค่อยอยู่เสียแล้ว ในขณะที่เบย์นั้นยังไม่เมาแต่ก็มึนมาก ทำให้รุ่นพี่ทุกคนลงความเห็นว่า สภาพของคีย์หนักกว่าเบย์ เขาจึงทำภารกิจผ่าน รับเข้าสายได้เป็นที่เรียบร้อย

"พี่ว่าไอ้คีย์ไม่น่าไหวแล้วแหละ พี่จะพามันกลับดีกว่า" รุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยขึ้น ในขณะที่รุ่นพี่หลายคนทยอยกลับแล้ว

"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมดูแลพี่รหัสให้ ผมเปิดห้องวีไอพีข้างบนให้นอนพักก่อน สร่างเมาแล้วค่อยกลับ" เบย์เอ่ยบอกรุ่นพี่

"โอเคเอางั้นก็ได้ พี่ฝากมันด้วย"

"เฟร์รอพี่อยู่นี่ก่อนนะ พี่ไปส่งคีย์ก่อนเดี๋ยวลงมา" เบย์หันไปสั่งน้อง เฟร์ย่าพยักหน้ารับ

"น้องเฟร์ ดื่มกับพี่หน่อย" รุ่นพี่คนเดิมยื่นแก้วเหล้าให้เฟร์ย่า เฟร์ย่ายื่นมือออกไปรับมาถือไว้ ก่อนจะยกกระดก แต่ถูกมือหนาคว้าแก้วไปกระดกเองจนหมดแก้ว ก่อนจะกระแทกแก้วลงบนโต๊ะอย่างแรงจนคนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก

"อ้าว เบย์มาเร็วจังอ่ะ" รุ่นพี่เอ่ยทักเสียงติดๆ ขัดๆ เหมือนทำอะไรผิดสักอย่าง

"พี่บอมพ์..." เสียงของเฟร์ย่าแผ่วเบาพึมพำในลำคอ เธอรู้ดีและจำได้ แม้ทั้งสองจะเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันมาก ต่างกันที่สีผมแต่อยู่ในคลับกลางคืนก็มองไม่ชัด

"เด็กน่ารำคาญ!!" บอมพ์พูดแค่นั้นแต่สายตายังจับจ้องอยู่ที่เฟร์ย่า เฟร์ย่ากำลังทำหน้าไม่ถูกที่เขาเรียกเธอแบบนั้น เขามองตั้งแต่หัวจรดเท้า รู้สึกขัดลูกตากับชุดและหลายๆ อย่างบนตัวเธอมาก เขาเองไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

"น้องดาวเด่นตรงนั้น สนใจมาเด่นบนเวทีไหมครับ" เสียงของนักร้องยังคงแซวเฟร์ย่า เธอได้ยินจึงหันไปยิ้มให้ก่อนจะเดินไปบนเวที แต่กลับถูกมือแข็งคว้าที่แขนจนเธอรู้สึกเจ็บแปลบ

"จะไปไหน"

"เฟร์จะไปเต้นรอพี่เบย์"

"กลับ!!" พูดจบคำเดียวเขาก็ออกแรงกระชากร่างเล็กออกจากตรงนั้นไปในทันที ทำให้คนตัวเล็กแทบจะปลิวตามแรงกระชาก ก่อนเธอจะไม่ลืมหันมาหารุ่นพี่ที่เหลือ

"ถ้าพี่เบย์มาบอกว่าเฟร์ไปกับพี่ชายนะคะ" รุ่นพี่ทั้งหมดพยักหน้ารับเป็นอันเข้าใจในคำพูดของน้องเล็กของสาย

แต่คำพูดของเธอกลับไม่ถูกใจคนตัวโตที่กำลังลากเธอขึ้นไปบนชั้นวีไอพีเอาเสียเลย คำว่า พี่ชาย ทำเอาหัวใจเขาหงุดหงิดจนบอกไม่ถูก ที่เขาเป็นอะไรไปนะ อย่าบอกนะว่ารู้สึกหวั่นไหวกับเด็กน่ารำคาญนี่ ไม่ใช่! เป็นไปไม่ได้ เขาไม่มีทางหวั่นไหวกับเด็กน้อยหัวดื้อคนนี้ เด็กน่ารำคาญคนนี้แน่นอน ... เด็กอะไรกล้าขึ้นไปเต้นยั่วโชว์อยู่บนโต๊ะ เด็กอะไรเมาแล้วชอบอ่อยผู้ชายไปทั่ว แม้กับคนที่มาด้วยก็ไม่วายยั่วเขาไปหมด