KABANATA 34
I went to the dorm after that incident. Actually, I was really planning on going to the field and helping my friends with their booth, but I suddenly felt drowsy, so I decided that I’d just go and sleep at the dorm. Ang akala ko talaga ay makakapag pahinga ako kapag naka balik ako, pero hindi kapayapaan ang nadatnan ko sa doorm. He averted my eyes when he met my gaze and took a step backward. Naglabasan ang mga tao sa kani-kanilang kwarto upang malaman kung ano ang kaguluhan na nangyayari. I turned to my left side when I saw Uno was huffing For an air while kneeling on the ground. Nagdudugo rin ang kaniyang ilong na ikinadagdag ng pag-aalala ko. Bumaling naman ako kay sebastian na tanging galos lang sa labi ang natamo. When it comes to physical strength, Sebastian is way stronger than Uno. "What happened here? Bakit dito n’yo ginagawa ‘yan?" galit na usal ko. I averted my eyes away frHAPPY VALENTIN'S DAY EVERYONE!!! ENJOY YOUR DAY.
KABANATA 35 Gaya ng napagplanuhan ay marami ang mga studyante na lumabas ng paalaran, ang iba ay kinuha itong tiyansa upang pansamantalangh dumalaw sa kanilang mga magulang. Gusto ko rin sana puntahan ang magulang ko, pero nangako ako kay Liam at Leora na sasamahan ko sila mamili ng gamit nila. Sumama rin sa amin ang kambal kahit na wala naman na silang bibilhin na mga gamit. Sabay kaming tatlong babae na naglalakad sa unahan habang nasa likuran naman namin ang kambal at nagtitinghin tingimn din sa paligid. There are so many student are also looking for the dresses in each store. Ang iba sa kanila ay mababatid mo ang kasiyahan sa mga mukha ngunit ang iba naman ay tila hindi masaya sa nangyayari. Nagising ako mula sa aking pagkakatulala ng maramdaman ko ang mainit na kamay na dumampi sa king kamay. “Shiro, are you feeling unwell?” tanong ni leora. Napatinggin din sa amin ang kambal at si liam. “Kanina kapa
Shiro The whole field was filled with shining lights, glimmering at the time when the sun started to fall and the moon was rising. I am well aware that this field is huge, but I am still shocked because of all the students that fit here, and there is also space for a buffet and a ballroom. Just how wide is this school? Nasa bandang ginta ang aming lamesa malapit sa gilid kung saan matatanaw mo ng mabuti ang mga palamuti na naka dikit sa mga halaman at puno. Gusto kong pagmasdan ng mabuti ang mga kumikinang na ilaw pero dahil may kalabuan ang aking mga mata ay napilitan akong tumayo at lumapit dito saka pinagkatitigang mabuti ang pinagmumulan ng liwanag. My lips were wide open and my eyes were filled with awe when I realized that the lights came from the fireflies. I roamed my eyes over the whole field, mesmerized by the million fireflies around the area. Bukod sa malaking ilaw na nakalutang sa itaas, ang mga alitaptap ang nagsilbing liwanang sa gabing ito. Hindi ko makakalimutan ang
3rd PersonaIn Gilbert’s book, it says that wherever you are, If the blue fire chooses you, you can’t do anything about it. You can’t refuse, you can’t hide, and you can’t run. That is how persistent that blue fire is. Unless there is someone to hide you, someone that is more powerful than the blue fire.Shiro remembered when Gilbert said in the book, "The Blue Fire chose us using the cup of our wine glass." Almost half of the student cups appeared with blue flames, including mine and my friends', but the biggest flame belonged to Tedson’s cup. And he was no where to be found. In the end, we couldn’t find him. Even the blue fire failed to find him. In the end, it went to Jane’s cup. And it gives me nightmares. 'From there, I make a promise to myself that no matter what happens, she will finish the game alive.'Ganito ang paraan ng pagpili sa panahon ni
While Tedson was stuck inside the painting, all he could see outside was the dark room. He didn’t know how he would survive now. It was an abrupt decision and he didn’t know that he would be stuck here. The scenery inside the painting was good, but it was dull. It has healthy green grass, but no flowers. The sun isn’t hot, but night never comes. The wind smells like wood, but he hasn’t seen any birds. It was peaceful, but too peaceful to be able to live alone. Tedson suddenly missed the sounds of crickets at night. The mellifluously sound of chirping birds and the blooming color of flowers in their garden make me smile. Minsam kapagnababagot siya ay binibilang niya kung ilang butiki, ipis o daga ang makikita niya sa loob ng kwarto at kung minsan ay pinapangalanan pa ito. He went outside his small house, made of the branches of trees and dried grass. Tedson sat in front of th
Shiro Noong oras na binuksan ko ang aking mga mata at bumungad sa akin ang iba’t ibang mukha ng mga tao, at bakas ang pag-aalala sa kaniyalang mga mata. My head felt so heavy and I couldn’t move my body and my vision was a bit vague. Nakikita ko ang pagbigkas ng kanilang mga labi ngunit hindi ko masyadong marinig ang kanilang mga sinassabi, para bang may naka harang sa aking tainga na hindi ko mawari kung ano. But after seconds, their voices become clearly and loud. “Jusko, ayos ka labas ba, Ineng? Anong masakit sa’yo?” “Tubig, kumuha kayo ng tubig, madali!” Mabigat ang aking katawan ngunit pinilit ko pa rin na bumangon. “Ito po, Inay, tubig.” Inabot sa king ng batang lalaki ang baso ng tubig na naka lagay sa kahoy na baso, ngunit nabitawan ko ito ng may nakitang kakaiba sa aking kamay. “Kumuha ka ng panibago.” “W-what happen?” I muttered. “Ano
Shiro I take a look multiple times on the ground until I become use to the height. From where I was sitting, I could see the village where I was currently living temporarily. They were still eating when I saw them. But I couldn’t take the view, so I averted my eyes from them. Jezz, those people, why they didn’t cook their food? Don’t they know how to cooked? But if I will think again, I haven’t seen any fire in this place. Either they just didn’t use fire or they didn’t know what fire is. My eyes wide opened when an idead pop-up to my head. Yeah, bakit hindi ko nalang sila turuan gumawa ng apoy? I’m sure it will help their village to chase away the monster at night. I shiver when I remember what happen last night. It’s really creep me out. Mukhang hindi ko na ata kayang matulong ng mag-isa o matulog ng mapayaba dahil sa nakita ko. Inilibot ko ang aking tingin at naktita ang s
Shiro Makalipas ang isang linggo na nagdaan at ang pananatili ko sa lugar na ito, ay tila nakasanayan ko naman na ang lahat. Ang bilin ni sa akin ni Alas ay agahan ko ang matulog ay siguraduhin ko na hindi ako makakalikha ng ingay. Hindi naman daw ako sasaktan ng halimaw na iyon kung hindi ko siya gagalitin o hindi ako haharang sa kaniyang daanan. Kung minsan hindi dumarating ang alimaw na iyon. Siguro , sa walong araw na nandito ako ay tatlong gabi ko lamang nakita at naramdaman ang presensya ng halimaw dito. Kaya malakas ang kutob ko na may iba pang pinupuntahan ang halimaw na iyon. Naging bihasa na rin si Alas sa paggawa ng apoy, at kumain ng lutong pagkain. Pasmilyar na ako sa lahat ng gawain, nghunit hanggang ngayon ang hindi ko maatim ay ang pagkain nila ng hilaw na karne. Kaya’t tuwing kumakain ay pumupuslit pa rin ako at nagluluto ng sarili pagkain. Sa mga nagdaan na araw kapag wala akong ginagawa ay tinu
Everyone in the academy felt great despair and melancholy, watching their loved ones, friends, siblings, and part of their family vanish in the air. Even the fireflies lose their shine on that night. It was too late for Nero at Tedson; Shiro had been taken away from them. Shiro's fate was revealed to his uncle's eyes the moment large flames crashed onto her. And the most painful thing is that he can’t do anything to change it. "No... why? Why her? " Nero shouted, looking at the flames with begging eyes. "Bakit hindi nalang ako?" Tedson moved and hugged his nephew, who was falling into despair. "What is the meaning of this?" naguguluhang usal ni Jane. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya sa mga oras na iyon. Before, he wanted to greet his brother with a hug when the time came that he could finally be free. But now, his brother is already in front of him, yet sh
ShiroThe Place of Umbia is not the typical palace I’ve read or imagined in my life. It is a deceptive and sacred place where only a few people can enter. At the entrance of the big iron gate, there are two people; one is a man and one is a woman, who are guarding and testing all the people who want to enter the place. If you can’t pass their test, you can’t enter; if you are forced to enter, you will burn through electric shock. That’s too brutal but effective.Lumingon ako Kay Liam na tahimik pa rin sa akin gilid. Ilang tao na lamang ang iintayin namin ni Liam bago nakapasok, at ang pila ay patuloy na humahaba.“Hindi ba natin madadaan na maayos na usapan?” Napa baling ako sa babae na pilit inaakit ang mga gwardya. Sinulyapan ko rin ang lalaki. Kahit na nababalutan ng tela ang kaniyang mukha ay nababatid ko na nakangisi at disgusto nito kahit hindi siya diretsong nakatingin sa babae. Kapansin pansin ang hindi maayos na kasuotan ng babae. Hindi natakpan ng tela ang kaniyang bras
IShiro Palace of UmbiaNagliwanag aking maulap na pag-iisip at natauhan sa aking sarili. Mababakas ang pag-aalala sa mga mata ni Hase, pawisan ang kaniyang mukha at malalim any mg binibitawan na paghinga.I close my eyes and took a deep breath. My hands were trembling but they managed to hold tight in hase's strong arms. Nagmistula akong isang Bata na nagising sa isang nakakatakot na panaginip. Gulong gulo ang aking isipan at hindi na malaman kung ano ba talaga ang nangyayare sa mundong napasukan ko. “Ikukuha Kita ng maiinom.” Akmang aalis si Hase ngunit natigil siya dahil maslalong humigpit Ang pagkakakapit ng mga kamay ko sa kaniya. Mabilis din akong napabitiw nang mahimasmasan ako. “Pasensya na sa abala .” mahinang usal ko. Tumango siya at tahimik na lumabas sa kwarto. Habang ako Naman ay naiwan sa hindi pamilyar na kwarto at tahimik na sinasabunutan ang sarili dahil sa kahihiyan na nadarama. Hindi ako makapaniwala na natawag ko ang pangalan ni Sebastian habang kaharap si H
3RD PERSON POV Shiro couldn’t move for a moment when she found herself inside of someone’s memory for the third time. But at this point, her vision wasn’t vague anymore. She could clearly see everything and she could touch the things that surrounded her as if all of her senses were working perfectly. But just like before, she wondered. Where am I now? The location she saw when she walked up is unfamiliar to her. And the last memory she knew was that she was walking down the dim street while holding the box that Old Cleo gave to her. Shiro stood up from the bed on which she was lying. She felt the soft silk that covered her body, and the thick blanket glided over her skin and fell on the floor. She covered her body when she felt the cold wind touch her skin when the blanket was removed. "What a pain," she muttered as she felt her body aching. "What is this place?" she asked and looked around.  
SHIRO “Mira, isang mangkok ng kanina sa ika-apat na lamesa.” Utos sa akin ni Cara. Agad akong tumango at kinuha ang naka-ready na kanin at agad itong hinatid sa pang-apat na lamesa. Napaka rami ng tao na dumadayo dito at kahit higit sa sampu na ang ktrabahant dito ay hindi pa rin sapat. Habang ang boss namin ay naka upo lamang sa isang sulak at naka ngisi habang nakikita ang mga trabahante niya na nahihirapan. I greeted my teeth, He and sebastian are really opposite. Magkamukha lang talaga sila. Talagang mukha lang ang ambag niya. Ang sabi sa akin ni Mara ay ang amo namin… si hase ay isang anak ng mayamang pamilya, isang conde, kaya ganito nalang ito kung umasta. Not being a stereotype, but I can tell that he get his cockiness because of his title. I heard a count has a lot of money, the reason why he did not worry about how many workers he needs to pay. But what is the son of coun
SHIROMariin ang mga titig sa pagitan namin ni Lolo cleo nang banggitin niya si Hera. Hindi nga ako nagkakamali na mayroon silang alam. Nararamdaman kona na makaakauwi na ako, makakabalik na ako sa mundo ko kasama ang mga kaibigan ko.Lumawak ang aking ngiti at bumaling ulit kay lolo cleo ngunit nawala ang mga ngiti ko dahil sa seryoso niyang mga mata.“Lolo…” usal ko.“Nagmula kaba sa kaniya?” seryoso niyang tanong.Sunod-sunod akong umiling ngunit mukhang hindi siya kumbinsido.“H-hindi po ako, nagmula ako kkay Lyncen, ang Reyna ng kalupaan—”“Ngunit paano mo nagawang patalasin ang mga punyal? O ipinadala kani Jura—”“Hindi po… mas lalong hindi, wala akong koneksyon kay Jura. tanging ang apat na reyna lamang ang aking sinusundan.” Putol ko sa sinasai niya.Bumuintong hininga si Lolo cleo at ti
ShiroAnd so, I wasn’t really planning on wasting all my money in a day, but these two is so persistent. How did they get the bag of my money inside my robe? Nagulat na lamang ako ay hawak-hawak na ni tres ang bag na naglalaman ng pera at winawagayway ito sa era. Liam currently counting the number of copper inside the bag. Mabuti na lamang at naka bukod ang ginto at pilak na nasa kabiling bulsa ko, hindi kami maaaring mawalan ng pera lalo pa at hindi pa namin nahahanap ang dalawa. Bumaling ako sa matanda at nakitang masaya siya habang pinagmamasdan sila Liam at Tres na nagkukulitan habang nagbibilang ng pera. Si Lolo cleo ay nag-iisa na lamang sa buhay matapos mamatay ang kaniyang asawa ilang taon na ang nakalipas. Nasabi niya rin na hindi sila nagkaanak ng kaniyang asawa dahil sa hina ng katawan ng babae.Kaya siguro gayon nalang ang kaniyang pagkasabik sa mga mata habang naka tingin sa aming tatlo. Sino ba naman ang matinong
SHIRO Bubbles came out from my mouth as I felt my breath leaving, and my chest tightening. I tried to extend my hand, reaching the water above, yet the strong force kept on pulling me down. While my sight is already becoming blurry. The final breath I blew, bubbles came as an unknown memory flowed through my head. The scenes are too bright to see, but I can perfectly see the faces of Queens, except for one person. The man that Merideath clings on to. Her face filled with joy and happiness as she touched the man’s bear hand. She was over the moon. "Aqua, he is the one I am talking about," Merideath said. Although I can see the man’s lips moving, his eyes are still vague to me. I think I was standing near them, but I can’t see my body. I feel like I was just watching them through a third person's point of view. This is so strange. Where did my body go? "Hi, Meri, talk about her friends a lot." T
SHIRO Agad na gumalaw ang aking mga paa at hinatak gamit ang aing magkabiang kamay upang hatakin si Liam at Tres. Hindi na sila nakapag tanong pa dahil nakita takbo din sila sa akin. Ang mga tao naman na nakakasalubong namin ay gumigilid dahil ayaw nilang madamay sa nangyayari. I gritted my teeth when I felt a sudden madness towards to the girl. It feels like I wanted to struggle her neck, or slit her neck, whatever, I want her die! Lumiko kaming tatlo papunta sa kakahuyan at walang tigil na pumasok sa gubat. Hindi ko ininda ang panganib na nakapaloob dito, ang mahalaga ay matakasan namin ang mga humahabol sa amin. Maliwanag pa at wala kaming maaaring mapagtaguan, maliban na lamang kung may makita kaming kuweba. “Sino bang mga iyon?” tanong ni Liam. Malakas na natawa si Tres, “Don’t tell me shiro na-scam mo sila?” “What? No! nanalo ako sa laro, hindi ko kasalanan na natalo sila at mga bulok ang tactics nila.” Sagot ko. “We need
ShiroMarahas niyang ipinalo ang kaniyang dalawang kamay sa lamesa dahilan upang makalikha ito ng malakas na tunod, at naging dahilan rin ng pagdapo ng mga pares ng mata sa aming puwesto. Mahigpit kong hinawakan ang supot na may pera sa loob at hinanda ang aking sarili sa kung ano man ang maaaring mangyari.“Mandaraya! Sinira mo ang negosyo ko!” biintang niya sa akin.Nawindang ang mga nakarinig nito, ngunit hindi ang mga naunang nakasaksi. Alam naman nnila na lumaban ako sa patas.Dahan-dahan din akong tumayo at inilagay ang mga pera sa loob ng aking balabal. Palihim ko na tinignan upang maghanap ng butas kung sakali mang kailanganin kong tumakbo.“Sinira? Nais ko lamang ipaalala na ikaw ang nagpalaro at nanalo lamang ako.” Turan ko siya kaniya na mas lalo niyang ikina inis. “Ngayon, kung iyong mamarapatin, aalis na ako—” “Hindi! Hindi! Ibalik mo sa akin ang pera ko.” Pagpupumilit niya.Bumuntong hin