Nakatitig ako sa singsing na kanyang binigay. Kumikinang ito at sobrang ganda kabaliktaran sa relasyon naming dalawa. Unti unti nang nawawala ang respeto at walang araw na hindi kami nag-aaway. Kahit dinudurog ang aking puso ay nagawa ko pa ring tanggalin ang singsing mula sa aking daliri. Pigil na pigil ko ang aking luha habang dahan-dahan ko itong nilalapag sa lamesa.“Ayoko na. . .” bulong ko.Nag-angat ako ng tingin sa kanya at kitang kita ko ang gulat sa kanyang mga mata. Lumipat ang kanyang tingin sa akin at sa singsing. Ilang beses siyang umiling.“No, no, no! Love, please huwag naman ganito.” Aniya at tumayo sa pagkakaupo.I bit my lower lip to stop myself from crying. I need to do this. I’m tired. I am finally awake and I am not blind anymore to see the red flags. Eight years. I suffered for eight fucking years because I love him so much. I gave him so many chances because I thought that he will change. But he didn&r
“Anna, ayaw ko nga sumali riyan, eh. Mapapahiya lang ako!”“Ano ka ba! Wala namang mawawala kung susubukan mong mag-audition, ‘di ba?” pamimilit sa akin ng kaibigan ko. Naiinis na ‘ko kasi kanina pa niya ‘ko pinipilit na mag-audition daw sa lintek na glee club na ‘yan!“Nahihiya ako, okay?! Paano kong pumiyok ako? Mawala sa tono? Edi, pagtatawanan lang nila ako?”Naibaba niya ang hawak na flyers. Nakasimangot din siya at halatang badtrip na badtrip na sa akin. Tsk! I already told her that I don’t want to join that club! I am afraid that what if I failed? Mababa na nga ang self-esteem ko, ipapahiya ko pa ‘yong sarili ko sa harap ng maraming tao? Huwag na uy!“Alam mo ikaw, sobrang negative mo. Ikaw na nga itong tinutulongan ko para magkaroon ka ng kumpyansa sa sarili mo, ayaw mo pa. Gusto mong makagain ng self-confidence, ‘di ba? Why don’t you help yourself? Andito ng
“I want you all to read and analyze the Prognosis by Paz Marquez Benitez because next meeting you will make a thematic analysis, okay? That’s all for this afternoon. Class dismiss,” ani Ma’am Weena.Huminga ako ng malalim bago ko inayos ang aking mga gamit. World Lit ang huli naming subject sa araw na ito at mamayang ng alas sinco ang audition sa glee club. Hindi ko na dinala ang gitara ko since uuwi pa naman ako sa dorm para magbihis.“Gwen, mag au-audition ka rin?” Nabaling ang aking atensyon sa kaibigan. Nasa labas na pala siya at kausap si Gwen. Isinukbit ko ang strap ng aking bag sa aking balikat atsaka lumabas.“Ah, oo.” Sagot ni Gwen, kaklase namin.“Hala! Si Michelle rin mag au-audition!” bulalas ni Anna.Pinanlakihan ko ng mata si Anna. Natatawa naman siyang inirapan ako. Kahit kailan talaga hindi matikom ang bibig nitong babaeng ‘to.Bumaling sa akin ang tingin ni Gw
Lahat kami’y hindi makapaniwala sa nangyaring sagutan nina Santri at Anna kani-kanina lang. Nakaawang ang labi ko at ramdam ko ang init ng aking pisngi dahil sa hiya. Kahit hindi ako ‘yong naroon ay nakakaramdam pa rin ako ng kahihiyan.I was the one who brought her here! Isa pa, hindi ko rin naman alam na si Santri pala ang nagpalit ng password niya sa cellphone. Nang makaalis ang kaibigan ay narinig ko ang ilang tawanan at kantyawan ng mga kabanda namin.“Galit na galit, brad!” wika ng lalaking may hawak na drum sticks.“Bakit kasi pinalitan mo ‘yong password?! Bobo!” dagdag ng isang lalaking nagse-set up ng keyboard.Huminga ng malalim si Santri at umiling. Nagtagpo ang dalawa kong kilay. So, ibig sabihin si Santri ‘yong dahilan kung bakit hindi mabuksan ni Ana ‘yong cellphone niya? Hmm. I smell something . . .fishy.“Bumalik ka na nga rito! Tsaka mo na suyuin ‘yon. Kailangan nati
Anna keep on insisting that I am crushing on Aziel Almazan. Naiirita na 'ko dahil habang tumatagal ay parang nag-iiba na rin ang aking nararamdaman sa kanya. Hindi ko alam kung kailan ko tuluyang tinanggap sa sarili na nagkakagusto na nga 'ko sa kanya. May mga kaibigan talaga tayo na inaasar tayo sa isang tao tapos ikaw naman na marupok, mahuhulog! Ugh. Kairita.Ewan ko... basta isang araw nagising na lang ako na kapag lumalapit siya... bumibilis 'yong tibok ng puso ko. Kapag ngumingiti siya... napapangiti na rin ako. Kapag dumadapo ang tingin niya sa akin ay para akong nawawala sa sarili niyang mundo. Damn it! I know I should protect myself from this kind of feeling but I just can't help it! Muli akong napailing nang maalala ang nangyari noong nagkapalit kami ng gitara."I'm sorry... I didn't know," nahihiya kong sabi sa kanya.
Kusa akong lumayo nang mapansin ko ang malamig na titig ni Rain sa akin. Kita ko rin sa hindi kalayuan si Ate Kim na magkatagpo ang kilay. Halatang hindi nagugustohan ang nakikita. Uminit ang pisngi ko at hindi ako makatingin sa kanya."Uhm, e-excuse me," mahina kong sabi atsaka tumakbo ako papunta sa gawi ni Rain. Kahit nakalayo na'y ramdam ko pa rin ang mabilis na pagtibok ng aking puso. We were so damn close! Kung hindi lang siguro nila alam na natapilok ako ay iisipin nila na magkayakap kami!Oh, God! Doon ko lang naalala na nasa stage pala kami! I heaved a deep breath. Nanginginig ang kamay at tuhod ko dahil sa nangyari kanina. Nang nasa harap na 'ko ni Rain, I handed him the pickup.I can't look at Rain's eyes because it's very cold. Napalunok ako dahil hindi niya pa rin kinukuha
Nagising ako kinabukasan nang bandang alas diez na. Wala si Ate Kim sa kwarto namin nang magising ako pero may iniwan siyang sticky note na nakadikit pa sa noo ko. I groaned. Ano ba 'yan, Ate! Mukha bang pader itong noo ko at dito mo pa talaga dinikit? Tamad akong binasa ang sulat niya.Mich,Parehas tayong pagod kagabi. Tinatamad din akong magluto kaya sa canteen ka na lang kumain.Ps. Wala akong nakita kagabi. Hindi ko nakita 'yong paghatid sa 'yo ni Aziel. Hihi!Ate Kim <3My eyes widened. What the hell! Akala ko ba ay tulog na siya?! Kinuha ko ang unan at tinakpan ang aking mukha. I rolled myself on my bed and scream. Tangina! Naalala ko na
Sandali akong natulala bago nagtipa ng reply sa mensahe niya. Nagsorry na naman siya kanina pero mukhang guilty talaga siya kasi nagchat pa siya sa akin para mag-sorry ulit.Michelle Castañares:Ayos lang 'yon. Alam ko namang hindi mo sinasadya, eh.Akala ko'y hindi na siya magre-reply pa pero nakita ko ang tatlong tuldok na paalon-alon. Ilang segundo lang ay nagreply na siya.Maven Keith Morin:I'm really guilty. I'm sorry.Michelle Castañares:Ayos na nga. Hindi ako galit, okay?Maven Keith Morin:
Abot langit na ang kaba ko habang naglalakad papunta sa hallway. Kasama ko si Tine at Rian at medyo nauuna silang maglakad sa akin. Napalunok ako nang bigla silang huminto, lalo na si Rian at lumingon sa akin. Pagkatapos niyon ay may tinuro siya sa kanang bahagi. Napalunok ako ulit at tiningnan kung sino iyong tinuturo niya. Sa may hindi kalayuan, nakita ko ang kapatid niya. I blinked several times and my heart was pounding so bad. "Oh, my God," I whispered while staring at his sister. Yes, it was Rian's sister!"R-rina?"Rina waved her hand. "Ate Miona!"Parang napako ako sa aking kinatatayuan. Hindi ako makagalaw kasi hindi ako makapaniwala na magkikita kami ulit. Mabuti na lang talaga at si Rina ito, dahil kung hindi, baka tumakbo na 'ko palayo. Hindi ko kayang makita ulit si Rain. Pagkatapos ng ginawa niya sa akin, ang makita siya ang pinaka-ayaw kong mangyari. Rina ran toward my direction while spreading her arms widely. I wiped my tears and encircled my arms around her thin
Naging maayos naman ang dinner kahit may mga pagkakataon na hindi ako nakakasabay. Bago kami tuluyang nakauwi ay nag-usap pa sila kung kailan sila magkikita ulit. Nagbuntong hininga ako. Siguro sa susunod ay gagawa na lang ako ng excuse para hindi na 'ko makasama. Kahit na kinakausap naman ako ni Jen minsan hindi ko pa rin maiwasan na ma-out of place. "See you next time, Michelle and Aziel!" Sigaw ni Ashton. Kumaway naman ang iba niyang mga kasamahan. Tumango ako at kumaway at binigyan ng kaunting ngiti. Dumaan naman ang tingin ko kay Trisha na ngayon ay nasa cellphone ang atensyon bago sumunod sa boyfriend niya.Nauna akong pumasok sa loob ng sasakyan at humikab. Pasado alas diez y media na pala. Gusto ko na lang maglinis ng katawan at humiga sa kama. Sinandal ko ang aking ulo sa bintana at hinintay na matapos magpaalam si Aziel. Nang mapansin niyang nasa loob na 'ko ng sasakyan ay tumango siya kina Gab, Pete, at ang medyo inaantok na si Jen. Kaaalis lang din ni Jacob.Aziel jogged
Wearing a nude puff sleeve dress that fell one inch above my knee, I paired it with my favorite block heels in black, let my hair down, and grabbed my white small bag. "Love, are you ready?"Tiningnan ko muna ang sarili sa salamin bago naglakad palabas ng kwarto. Aziel was playing his keys with his fingers. Nang mag-angat siya ng tingin sa akin ay umawang ang kanyang mga labi. His eyes were a bit widened, too. Natawa naman ako. "Okay lang ba itong suot ko?"He smiled at me. "Ang ganda mo."Umirap ako. "Ako lang 'to, Yhel."Napasigaw ako noong inisang hakbang niya ang pagitan namin at hinapit ang aking bewang at hinalikan ako. I circled my arms around his neck and kissed him back."Parang ayaw ko nang umalis, love," bulong niya. Natawa ako. "Sira! Tara na baka hinihintay ka na roon."He clicked his tongue and held my hand. "Mamaya na lang kita papagurin pag-uwi natin."Umiling na lang ako. Muli naming iniwan si Mixie kay Ate Shana bago kami pumunta sa restaurant kung saan kami kakai
Bago umuwi sina Tita Marzell ay binisita muna nila kami sa apartment namin. Biglaan ang pagpunta nina Tita at Tito, mabuti na lang talaga at maaga akong nagising kaya noong nakarating sila ay malinis na ang bahay. Wala namang masyadong sinabi si Tita. Although I was panicking a bit because her eyes were all over the places. Tinitingnan niya siguro kung hindi ba kami makalat. Well. . . makalat kami sa kama nga lang.Nag-yaya naman si Aziel na sa labas kami kumain noong pananghalian bago umuwi sina Tita at Tito. I was thankful because Tita Marzell didn't mention Emerald anymore. Hindi ko alam kung pinagsabihan siya ni Yhel o baka nakalimutan niya lang talaga. "Love, 'yong dinner na sinasabi ko sa 'yo sumama ka, ha?" Aziel said while fiddling his phone. Nabitin sa ere ang pagkuha ko ng tasa para sana magtimpla ng gatas. Nilingon ko siya habang unti-unti akong ginagapangan ng kaba. Nabanggit na sa akin ni Yhel noong nakaraang araw na may dinner sila mamayang gabi kasama 'yong mga kapwa
"It's been a long time. Kumusta ka na?" He asked. "Maayos naman. Ikaw? Talagang ginawa mo 'yong sinabi mo sa akin dati, ah."He smiled, but it didn't reach his eyes. "I don't break promises, Michelle Raye."Tumango ako at ngumiti ng kaunti. "Of course. How is she and Hope? Hindi na kasi kami gaano nakakapag-usap kasi busy ako sa trabaho.""She's doing fine. Malapit nang mag isang taon si Hope."My lips parted. "Really?!"Masayang tumango si Keith. "Yeah."Ngumuso ako. "Gusto ko sanang pumunta kaso--""Keith, kanina ka pa--Michelle?"Para akong binuhusan ng malamig na tubig noong marinig ko ang napakapamilyar na boses. Dahan-dahan akong lumingon para masigurado kong siya nga talaga iyon o baka imahinasyon ko lang kasi nabanggit siya ni Tita Marzell kanina. Pero sana nga ay imahinasyon ko lang. . . pero hindi. Emerald Santillan was standing in front of me. Kitang kita ko sa kanyang mga mata ang gulat. Palipat-lipat ang tingin niya sa aming dalawa ni Keith. It's been years since the
Sa loob ng anim na buwan kong pagtuturo, napatunayan kong hindi talaga madali 'yong kursong kinuha ko. Teaching required a lot of patience and perseverance. But despite all the struggles I encountered, the experience was still spectacular. Napatunayan ko rin na iba-iba talaga ang mga estudyante. Some of them don't excel in academics because they excel more in sports. Some excel in academics but don't pay too much attention in terms of sports and other curricular activities. At doon na nga pumapasok ang multiple intelligences. Just like Rian, he doesn't want to join any sports but he loves music so much. Oftentimes I see him playing piano in the music room. I want to encourage him to join the glee club but I don't know how to approach him. For the past months, he became more distant to me. Ang huling matinong usapan namin ay noong tinanong niya 'ko tungkol sa love life ko. Since that day, he didn't talk to me anymore--unless it's about school. "Ma'am Michelle, mauna na po 'ko sa 'yo
I was breathing heavily and moaning Aziel's name. He was on top of me, penetrating so fast and all I could do was moan and scream his name until we both reached the peak of heaven. Like me, he was breathing pretty heavily too. He was still on top, burying his face on my neck, and his thing was still inside me when he whispered, "happy second anniversary, love."I bit my lower lip and glanced at the clock. I chuckled. It was exactly 12 a.m. "Happy anniversary, too."He lifted his head and gave me a peak on my lips. "I love you."In between of our kisses, I whispered how much I love him too. His kisses became aggressive. I laughed when he pinned my hands above my head and started to move inside me. This time, it was slow and he was just kissing my entire face while whispering 'I love you'. And just like that, we made love again. The next morning, I woke up feeling sore between my thighs. I grabbed his shirt and wore it. The shirt fell two inches above my knees. Napangiwi ako pagbaba sa
“Ma’am, hindi ka pa ba uuwi?”Naagaw ng co-teacher ko ang aking atensyon nang kausapin niya ‘ko. Nilingon ko siya at sinilip ang aking suot na relo. It’s 5:30 already. Hindi ko napansin ang oras kasi malalim ang iniisip ko.“Ah, sige mauna na kayo. May tatapusin lang ako.”Tumango naman siya at sabay silang lumabas ni Miss Perez, co-teacher ko rin at three years ng graduate pero hanggang ngayon ay wala pa rin siyang nahahanap na slot sa public school. Pagkalabas nilang dalawa ay roon ko lang napansin na ako na lang pala ang naiwan sa faculty office. I sighed and clean my table. Napamura ako nang biglang pumasok sa isip ko si Mixie. Wala pala siyang kasama sa bahay kasi apat na araw na wala ngayon si Aziel. May flight siya from Cebu to Manila, then to Cagayan De Oro, then balik ulit sa Cebu.I checked my phone and noticed a message from him. And below was a photo of him. Palagi niyang ginagawa ito sa akin kapag may flight siya. He would capture photos and send it to me. Pag-uwi niya ay
After passing my board exam, Aziel convinced me that we should live together. Since sa Cebu na siya naka-assigned ngayon at ako naman ay kakatapos lang magboard exam, nagpaalam siya kay Mama at Papa na kung pwede ba ay magsama kami sa iisang bubong. My parents were conservative about it. Medyo religious kasi iyong family ko. Buong akala ko nga ay hindi sila papayag pero nagulat na lang ako isang araw noong sabihin nilang ayos lang daw. We must learn to live on our own. Para daw mas makilala pa namin ang isa't isa. Hati ang opinyon ko pagdating sa live in. May parte sa akin na ayos lang para malaman ko iyong ugali ng partner ko. Since palagi nilang sinasabi na lalabas daw ang tunay na kulay ng taong mahal mo kapag nagsama na kayo sa isang bahay. Tsaka may parte rin sa akin na ayaw ko. Gusto ko na tsaka na kami magsasama kapag kasal na kami. Pero ayaw ko rin talagang malayo kay Aziel. "Sure na ba siya sa desisyon niya, love?" I asked Aziel while he was sipp