Magkasama kaming dumating sa gym kung saan magaganap ang General Christmas Party. He was holding my hand and my guitar. Hinatid niya 'ko sa backstage. Hindi niya pa rin binibitawan ang kamay ko kaya nilingon ko siya. He wasn't able to joined us tonight because that's his punishment from Miss Jean Escalante. I felt bad for him. Sayang naman ang pinag-practice-san namin kung hindi siya makakatugtog. Kahit naging busy kami sa finals week, naglaan pa rin ng panahon si Miss para makapag-insayo kami.
Isa pa, binigyan niya kami ng kalayaan na tugtogin ang gusto namin. She was just there watching and guiding us. Kusa niyang binitawan ang kamay ko at nakangiti siyang binigay sa akin ang gitara ko.
"Good luck."
Ngumiti ako pabalik sa kanya. "Thank you . . ."
The first semester is finally over. Halos isang buwan din ang naging bakasyon namin. I spent the Christmas with my parents and Lola in Cebu. Malapit sa Bantayan Island ang lugar kung saan ang bahay nina Lolo't Lola kaya noong New Year ay doon kami sa isla namalagi at doon din sinalubong ang bagong taon.Mabuti na lang din at nakauwi si Kuya Mike galing Netherlands. He's a marine engineer at doon naka-base ang cargo ship nila na dumaong sa Netherlands. Three days before the Christmas, sinundo namin siya sa Mactan Airport at doon kami namalagi sa bahay ng grandparents namin. Kasama rin namin sa isla ang mga pinsan ko pati na rin ang mga kapatid ni Mama."Kumusta na kayo ni Charm, Mike? May kasalan na bang magaganap?" usisa ni Lola habang kumakain kami ng Notche Buena.Tiningnan ko naman
Parang gusto kong tumakbo na lang at takasan siya. I still can't believe that he's here! Ayaw ko naman isipin na sinusundan niya 'ko at ayaw ko ring isipin na gumagawa nga ng paraan ang tadhana para magkita kami. I am just staring at him right now, still shock and at the same time excited because he's here. Wait what?Why am I excited?!He chuckled. "Quit staring, Mich. Mas lalo lang akong mahuhulog sa 'yo niyan."I gulped the lump on my throat and looked away. My heart is pounding so hard!Nagulat ako nang bigla siyang tumayo at nilahad sa akin ang kanyang kamay. Tumingala naman ako. He combed his hair using his left hand. My brows met, bewildered what he's going to do."Bakit?"
"Kakarating ko lang po, Tita . . . Opo, si Michelle po? Tapos na po siyang nagpa-enrol. Kasama niya po si Ana," rinig kong sabi ni Ate Kim.Nandito ako sa loob ng banyo. I am hiding from her actually. Narinig ko kasi ang yapak niya kanina kaya dali dali akong pumasok dito sa loob. Ngumiwi ako at hinimas ang hita dahil nabangga ako sa lamesa kanina."Michelle?! Asan ka?"I cleared my throat and open the faucet. Kunwari ay nagdedeposito ako. "Bakit, Ate?!""Oh, nasa banyo po siya, Tita. Nagbabawas ng sama ng loob. Opo, sige po. Bye po."Sumandal ako sa dingding atsaka hinimas ang hita na masakit pa rin hanggang ngayon. Lumapit ako sa sink at naghilamos dahil mahahalata ni Ate Kim
"Here, drink this," wika ni Ate Kim sabay bigay sa akin ng gamot at tubig.Tahimik kong kinuha ang isang baso ng tubig at ang gamot. May kaunti akong sinat dahil naulanan ako kahapon. Pagkatapos kong mainom ay muli akong bumalik sa paghiga at pumikit."Do you want something, Mich?" Mahinang tanong ni Ate."Wala," I replied.Naramdaman kong umalis siya sa pagkakaupo. Narinig ko ang pagbukas at pagsarado ng pinto.I sighed heavily. Muling pumasok sa isip ko ang nangyari kahapon sa ilalim ng ulan. Aziel kissed me in front of Ate Kim and Rain. After that, I didn't know that I lost my consciousness. Nagising na lang ako at masyado nang malalim ang gabi.
I felt like my world turned upside down. After all the days I kept on thinking that it was her, in the end, it wasn’t. I felt a hallow thing inside my stomach when I met Ate Kim’s eyes. I don’t know what to feel. I am feeling anxious to the fact that it wasn’t her.Pero sino? Kilala niya ‘ko!“Oh, Mich? Ayos ka lang? Bakit ka namumutla?” Tanong niya nang makalapit siya sa akin.Hindi ako nakaimik.Hinawakan niya ang balikat ko at bahagya akong niyugyog.“Hoy, ayos ka lang?”Lumunok ako at binigyan siya ng kaunting ngiti kahit pa ramdam ko ang panginginig ng aking mga kamay.“O-oo naman.”Kumunot ang kanyang noo. “Sure ka? Bakit mukha kang nakakita ng multo? Medyo namumutla ka pa. Ayos ka lang ba talaga?”Sa totoo lang hindi ko alam. Para na ‘kong mababaliw. Kahit ilang beses kong isipin kung sino man itong tao na panay tawag sa akin ay wa
“Handa na ba ‘yong mga gamit mo?” Tanong sa akin ni Ate Kim.Tumango ako at tinali ang mahaba kong buhok. “Yes po.”“Hintayin mo na lang ako sa baba, Mich. Magbabanyo lang ako saglit.”“Okay!” Sigaw ko atsaka sinukbit ang aking backpack. Ilalagay ko na sana sa loob ng bulsa iyong cellphone ko nang makatanggap ako ng mensahe galing kay Aziel.Aziel:Good morning, love. Sunduin kita?Ako:Hindi na kailangan. Magkikita rin naman tayo sa bus, eh.Aziel:Okay po. I miss you na po. :(Umiling ako at natawa. In-off ko ang aking cellphone at nilagay sa aking bulsa bago bumaba papunta sa ground floor.Today is a Saturday and Miss Jean Escalante planned for a team building or more like “gala” with the band members. I can’t hide my excitement knowing that we will go to Sabin Resort. Masaya ako dahil pinayagan ako nina Mama at Papa. At ito rin ang
“You okay, classmate?” Tanong sa akin ni Keith. Inabutan niya ‘ko ng maiinom pero tumanggi ako. I sighed heavily. “Oo naman.” He crinkled his nose. He opened his in-can soft drink and drank it. “You know, there are times that we need to pretend that we are okay. And there are times that we need to be vulnerable. We must acknowledge that we are in pain and we are weak. You said that you’re okay, but your actions say it otherwise.” Sumimangot ako at nilingon ang mga kasamahan na naliligo sa pool. Mula rito ay nakita kong nakaupo sa sulok ng pool si Aziel. Nang mahuli niya ang tingin ko ay agad akong umiwas ng tingin sa kanya at hindi ko sinasadyang mailipat ito kung nasaan man si Rain. Kausap si Miss Jean at Aaliyah. Siguro ay nag-uusap na sila para sa gagawin naming activities mamaya. Sumandal ako sa upuan atsaka lumingon sa kanya. “Hanggang ngayon kasi ay nalilito pa rin ako. Ayaw ko talagang may masaktan.” His brow arched. “Oh, akala ko nakap
Isa isa kaming binigyan ng shot glass ni Roi. Nakangiti siya at mukhang nag-e-enjoy pa sa nangyayari ngayon habang pinagpapasa-pasahan namin ang inumin na tinimpla niya kanina. Nakanguso siyang ginagala ang tingin sa amin habang iniikot-ikot ang kanyang baso.“This question is for. . .”Napalunok ako sa kaba nang dumaan sa akin ang kanyang mga mata. Ang weird ng never have I ever game namin dahil hindi kaming lahat ang sasagot. Hindi ba kapag never have I ever, lahat sasagot? Ngumuso ako at tinitigan ang shot glass na may lamang alak. Siguraduhin lang talaga nila na pagkatapos ng laro ay walang aalis na myembro sa bandang ito.“Seb, never have I ever. . . dated someone older than you?”Nag-angat ako nang tingin at nilingon ang tahimik lang na si Sebastian. Nag-angat siya ng tingin kay Roi at nagkibit balikat.“I have.”Umawang ang labi ko pati na rin ang ibang mga kasama namin. Kahit si Miss ay nanla
Abot langit na ang kaba ko habang naglalakad papunta sa hallway. Kasama ko si Tine at Rian at medyo nauuna silang maglakad sa akin. Napalunok ako nang bigla silang huminto, lalo na si Rian at lumingon sa akin. Pagkatapos niyon ay may tinuro siya sa kanang bahagi. Napalunok ako ulit at tiningnan kung sino iyong tinuturo niya. Sa may hindi kalayuan, nakita ko ang kapatid niya. I blinked several times and my heart was pounding so bad. "Oh, my God," I whispered while staring at his sister. Yes, it was Rian's sister!"R-rina?"Rina waved her hand. "Ate Miona!"Parang napako ako sa aking kinatatayuan. Hindi ako makagalaw kasi hindi ako makapaniwala na magkikita kami ulit. Mabuti na lang talaga at si Rina ito, dahil kung hindi, baka tumakbo na 'ko palayo. Hindi ko kayang makita ulit si Rain. Pagkatapos ng ginawa niya sa akin, ang makita siya ang pinaka-ayaw kong mangyari. Rina ran toward my direction while spreading her arms widely. I wiped my tears and encircled my arms around her thin
Naging maayos naman ang dinner kahit may mga pagkakataon na hindi ako nakakasabay. Bago kami tuluyang nakauwi ay nag-usap pa sila kung kailan sila magkikita ulit. Nagbuntong hininga ako. Siguro sa susunod ay gagawa na lang ako ng excuse para hindi na 'ko makasama. Kahit na kinakausap naman ako ni Jen minsan hindi ko pa rin maiwasan na ma-out of place. "See you next time, Michelle and Aziel!" Sigaw ni Ashton. Kumaway naman ang iba niyang mga kasamahan. Tumango ako at kumaway at binigyan ng kaunting ngiti. Dumaan naman ang tingin ko kay Trisha na ngayon ay nasa cellphone ang atensyon bago sumunod sa boyfriend niya.Nauna akong pumasok sa loob ng sasakyan at humikab. Pasado alas diez y media na pala. Gusto ko na lang maglinis ng katawan at humiga sa kama. Sinandal ko ang aking ulo sa bintana at hinintay na matapos magpaalam si Aziel. Nang mapansin niyang nasa loob na 'ko ng sasakyan ay tumango siya kina Gab, Pete, at ang medyo inaantok na si Jen. Kaaalis lang din ni Jacob.Aziel jogged
Wearing a nude puff sleeve dress that fell one inch above my knee, I paired it with my favorite block heels in black, let my hair down, and grabbed my white small bag. "Love, are you ready?"Tiningnan ko muna ang sarili sa salamin bago naglakad palabas ng kwarto. Aziel was playing his keys with his fingers. Nang mag-angat siya ng tingin sa akin ay umawang ang kanyang mga labi. His eyes were a bit widened, too. Natawa naman ako. "Okay lang ba itong suot ko?"He smiled at me. "Ang ganda mo."Umirap ako. "Ako lang 'to, Yhel."Napasigaw ako noong inisang hakbang niya ang pagitan namin at hinapit ang aking bewang at hinalikan ako. I circled my arms around his neck and kissed him back."Parang ayaw ko nang umalis, love," bulong niya. Natawa ako. "Sira! Tara na baka hinihintay ka na roon."He clicked his tongue and held my hand. "Mamaya na lang kita papagurin pag-uwi natin."Umiling na lang ako. Muli naming iniwan si Mixie kay Ate Shana bago kami pumunta sa restaurant kung saan kami kakai
Bago umuwi sina Tita Marzell ay binisita muna nila kami sa apartment namin. Biglaan ang pagpunta nina Tita at Tito, mabuti na lang talaga at maaga akong nagising kaya noong nakarating sila ay malinis na ang bahay. Wala namang masyadong sinabi si Tita. Although I was panicking a bit because her eyes were all over the places. Tinitingnan niya siguro kung hindi ba kami makalat. Well. . . makalat kami sa kama nga lang.Nag-yaya naman si Aziel na sa labas kami kumain noong pananghalian bago umuwi sina Tita at Tito. I was thankful because Tita Marzell didn't mention Emerald anymore. Hindi ko alam kung pinagsabihan siya ni Yhel o baka nakalimutan niya lang talaga. "Love, 'yong dinner na sinasabi ko sa 'yo sumama ka, ha?" Aziel said while fiddling his phone. Nabitin sa ere ang pagkuha ko ng tasa para sana magtimpla ng gatas. Nilingon ko siya habang unti-unti akong ginagapangan ng kaba. Nabanggit na sa akin ni Yhel noong nakaraang araw na may dinner sila mamayang gabi kasama 'yong mga kapwa
"It's been a long time. Kumusta ka na?" He asked. "Maayos naman. Ikaw? Talagang ginawa mo 'yong sinabi mo sa akin dati, ah."He smiled, but it didn't reach his eyes. "I don't break promises, Michelle Raye."Tumango ako at ngumiti ng kaunti. "Of course. How is she and Hope? Hindi na kasi kami gaano nakakapag-usap kasi busy ako sa trabaho.""She's doing fine. Malapit nang mag isang taon si Hope."My lips parted. "Really?!"Masayang tumango si Keith. "Yeah."Ngumuso ako. "Gusto ko sanang pumunta kaso--""Keith, kanina ka pa--Michelle?"Para akong binuhusan ng malamig na tubig noong marinig ko ang napakapamilyar na boses. Dahan-dahan akong lumingon para masigurado kong siya nga talaga iyon o baka imahinasyon ko lang kasi nabanggit siya ni Tita Marzell kanina. Pero sana nga ay imahinasyon ko lang. . . pero hindi. Emerald Santillan was standing in front of me. Kitang kita ko sa kanyang mga mata ang gulat. Palipat-lipat ang tingin niya sa aming dalawa ni Keith. It's been years since the
Sa loob ng anim na buwan kong pagtuturo, napatunayan kong hindi talaga madali 'yong kursong kinuha ko. Teaching required a lot of patience and perseverance. But despite all the struggles I encountered, the experience was still spectacular. Napatunayan ko rin na iba-iba talaga ang mga estudyante. Some of them don't excel in academics because they excel more in sports. Some excel in academics but don't pay too much attention in terms of sports and other curricular activities. At doon na nga pumapasok ang multiple intelligences. Just like Rian, he doesn't want to join any sports but he loves music so much. Oftentimes I see him playing piano in the music room. I want to encourage him to join the glee club but I don't know how to approach him. For the past months, he became more distant to me. Ang huling matinong usapan namin ay noong tinanong niya 'ko tungkol sa love life ko. Since that day, he didn't talk to me anymore--unless it's about school. "Ma'am Michelle, mauna na po 'ko sa 'yo
I was breathing heavily and moaning Aziel's name. He was on top of me, penetrating so fast and all I could do was moan and scream his name until we both reached the peak of heaven. Like me, he was breathing pretty heavily too. He was still on top, burying his face on my neck, and his thing was still inside me when he whispered, "happy second anniversary, love."I bit my lower lip and glanced at the clock. I chuckled. It was exactly 12 a.m. "Happy anniversary, too."He lifted his head and gave me a peak on my lips. "I love you."In between of our kisses, I whispered how much I love him too. His kisses became aggressive. I laughed when he pinned my hands above my head and started to move inside me. This time, it was slow and he was just kissing my entire face while whispering 'I love you'. And just like that, we made love again. The next morning, I woke up feeling sore between my thighs. I grabbed his shirt and wore it. The shirt fell two inches above my knees. Napangiwi ako pagbaba sa
“Ma’am, hindi ka pa ba uuwi?”Naagaw ng co-teacher ko ang aking atensyon nang kausapin niya ‘ko. Nilingon ko siya at sinilip ang aking suot na relo. It’s 5:30 already. Hindi ko napansin ang oras kasi malalim ang iniisip ko.“Ah, sige mauna na kayo. May tatapusin lang ako.”Tumango naman siya at sabay silang lumabas ni Miss Perez, co-teacher ko rin at three years ng graduate pero hanggang ngayon ay wala pa rin siyang nahahanap na slot sa public school. Pagkalabas nilang dalawa ay roon ko lang napansin na ako na lang pala ang naiwan sa faculty office. I sighed and clean my table. Napamura ako nang biglang pumasok sa isip ko si Mixie. Wala pala siyang kasama sa bahay kasi apat na araw na wala ngayon si Aziel. May flight siya from Cebu to Manila, then to Cagayan De Oro, then balik ulit sa Cebu.I checked my phone and noticed a message from him. And below was a photo of him. Palagi niyang ginagawa ito sa akin kapag may flight siya. He would capture photos and send it to me. Pag-uwi niya ay
After passing my board exam, Aziel convinced me that we should live together. Since sa Cebu na siya naka-assigned ngayon at ako naman ay kakatapos lang magboard exam, nagpaalam siya kay Mama at Papa na kung pwede ba ay magsama kami sa iisang bubong. My parents were conservative about it. Medyo religious kasi iyong family ko. Buong akala ko nga ay hindi sila papayag pero nagulat na lang ako isang araw noong sabihin nilang ayos lang daw. We must learn to live on our own. Para daw mas makilala pa namin ang isa't isa. Hati ang opinyon ko pagdating sa live in. May parte sa akin na ayos lang para malaman ko iyong ugali ng partner ko. Since palagi nilang sinasabi na lalabas daw ang tunay na kulay ng taong mahal mo kapag nagsama na kayo sa isang bahay. Tsaka may parte rin sa akin na ayaw ko. Gusto ko na tsaka na kami magsasama kapag kasal na kami. Pero ayaw ko rin talagang malayo kay Aziel. "Sure na ba siya sa desisyon niya, love?" I asked Aziel while he was sipp