“Dad, please call my husband. I need him,” umiiyak na saad ni Christelle habang nakasandal sa headboard ng kama. Matapos siyang suriin ng doktor nagising na lamang siya ng Walang bakas na anino ng kanyang asawang si Akihiro. Sasabog na sana siya sa galit ng biglang bumukas ang pintuan at iniluwa no'n ay ang ama niyang galit. “Bakit ko siya tatawagan? Hindi ba't asawa mo siya, marapat lang na nandito siya dahil nakaratay ka riyan sa kamang 'yan!” hasik ng ama sa kaniya. Umakto siyang nagpupunas ng luha sa pisngi, “Please… dad? ” “Huwag mo akong pakiusapan, Christelle. Kung bakit ba sa dinami- raming lalaki r'yan, bakit ang lalaking 'yon ang pinipili mo! Ang pasensya ko sa pamilyang Smith ay nauubos na, Christelle… bakit ka nga pala sinugod dito sa hospital? Sino ang nagdala sa'yo dito?” paglihis ng dad niya. Napalunok siya at napaiwas ng tingin sa ama. Hindi niya puwedeng sabihin na ang dahilan ng pagdala dito sa hospital ay si Akihiro. Tiyak na mauubos na talaga ang p
Five days LaterChristelle Point of View“Becka, what is that?” I asked in a confused tone. My assistant is holding a brown envelope and I don't know kung saan galing ang hawak niya. She offered me the brown envelope but I just stared at it. “Buksan mo, mamaya magka- germs pa ang ko dahil sa envelope na 'yan.” I said rudely. “Okay, Miss Christelle!” Nataranta naman siya at kaagad na binuksan ang envelope. “Ang bagal mo naman, Becka! Hindi ka ba marunong magbasa?” irita kong tanong. Paano ba naman kasi, ang tagal niyang tinitigan ang laman ng brown envelope. “Miss Christelle?” I rolled my eyes, para ba naman kasi siyang natatakot sa hindi malamang dahilan. Nakakatakot ba 'ko? Ang bait- bait ko nga eh. Pero kapag kaharap si Camilla, parang gusto kong manakit. “Akin na nga 'yan! Mali-late pa ko sa interview ko,” I grabbed the paper to her. When I saw what was written on this paper, nilukot ko ito. At nagtagis ang bagang ko, talagang totoo ang sinabi ni Akihiro na
Camilla Point of View “Layuan mo si Aki.” Kumalabog ang dibdib ko habang nakatitig kay Christelle. “Layuan mo siya dahil ako ang asawa niya. Kabit ka lang, na pilit inaagaw ang asawa ko. Di ba pera naman ang gusto mo? Sabihin mo lang kung magkano Camilla, ibibigay ko kahit magkano.” Saad niya. Hindi ko ito pinansin at hinarap ko si Lance. “Lumabas ka muna, ipapaliwanag ko na lang sa'yo mamaya.” Pilit kong pinapahinahon ang sarili ko. Kita ko sa mukha ng kapatid ko na naguguluhan sa nangyayari ngayon. Akmang magsasalita si Lance ng sinenyasan ko ito gamit ng ekspresyon ng mukha ko. Tumango na lamang ito at walang nagawa kundi sundin ang utos ko. Nang masiguro ko na wala na si Lance atsaka ko hinarap si Christelle. “Alam mo ba na trespassing ka? ” Tanong ko, 'yun lang ang tanging lumabas na salita sa bibig ko. Wala akong laban dahil kasal sila. Ano ba kasi itong pinasok ko? Tumawa ito ng pagak. “ Trespassing? Pinapasok ako ng kapatid mo dito sa pangit na pamamahay niyo.
Akihiro Point of View “What should I do, mom? Just leave Christelle to her mania? ” I asked my mom. “I don't know what is the right decision para matapos na ang kahibangan ni Christelle. Hindi naman tayo puwede mag desisyon ngayon dahil hindi pa tuluyang magaling ang dad mo. Kailangan niya munang malaman ang totoo bago tayo gumawa ng hakbang. ” Mom said, I massaged my neck. “Hanggang kailan, mom? Wala na sa tamang katinuan si Christelle. Nakakasakit na siya. Kahit na may pinagsamahan kami before, hindi ako makakapayag na masaktan niya si Camilla. Especially now, she's pregnant and I'm the father.” “Pregnant?” She asked in a shocked expression. I smiled at her. “Yes, mom. Camilla's pregnant, you will become a grandmother soon.” She covered her mouth because she was so shocked. “Are you not joking, son? ” I nodded, “ Do you think I'm joking, mim? ” I ask. She's just nodded at ibinaba ang kamay. “ I'm so happy, Akihiro. Finally, magiging tunay na lola na nga ako,
Hello po sa inyong lahat, nais ko lamang po humihingi ng paumanhin dahil wala pa akong update ngayon. Abala po kasi ako. sa school bilang istudyante po, inaasikaso ko pa po ang mga kailangan sa school dahil malapit na po ang exam namin. This coming week na po iyon, kaya hindi ko po alam kung makakapag-update ba ako ngayong linggo. Pero, I will try my best po para makapag update 🥺. Nais ko rin pong magpasalamat sa inyo dahil sa walang sawang pagsuporta sa aking akda, sa pagbibigay ng gems ay napakasaya ko na po. Maraming salamat po sa inyo, mahal ko kayo!☺️Sana po maintindihan niyo❤️❤️❤️
Third Person Point of View“Hey, did you see your sister?” tanong ni Akihiro kay Lance. Alas-syete na ng gabi pero hindi pa rin bumabalik si Camilla sa bahay nila.At ngayon kararating lamang ni Akihiro sa bahay nila Camilla ng magtext sa kaniya si Lance na hindi pa bumabalik ang ate niya sa kanilang bahay. “Hindi ko siya ma-contact, Kuya. Apat na oras na siyang wala dito sa bahay, ang buong akala ko nga ay dumiretso siya sa'yo.” Sagot ni Lance habang ang mga mata niya ay hindi mapakali. “Sinabi ba sa'yo ni Camilla kung saan siya pupunta?” “Ang sabi niya sa'kin, pupunta lang siya sa butika para bumili ng vitamins niya. Iyon lang naman ang sinabi ni Ate sa akin kanina, ” sagot ni Lance kay Akihiro. Namaywang si Akihiro habang palakad-lakad. “Can you come with me? Pintahan natin ang butika n tinutukoy mo, baka may cctv footage do'n.” Mungkahi ni Akihiro kay Lance, tumango lang naman si Lance bago sila sabay na umalis ng bahay. PAGKARATING nila sa butika, kaagad nagtanong sila
CAMILLA POINT OF VIEW“Ano ba ang pakay niyo sa'kin?! Sigurado naman ako na wala akong atraso sa inyo ah?” Bulyaw ko sa mga ito, hindi ako nanlalaban dahil baka pagbuntunan nila ang tiyan ko. At iyon ang hindi ko hahayaang mangyari. Winasak nila ang cellphone ko, kani-kanilang. Sana na-detect na ni Akihiro ang location ko, sana walang mangyari sa amin ng anak ko dito sa kamay ng mga lalaking 'to. Napadaing ako ng muli nilang itali ang kamay ko. Pina-upo nila ako sa bakal na silya habang ang mga kamay ko ay nakatali patalikod. Tinali din nila ang paa ko. “Pasensya na, Miss. Wala ka naman sa aming atraso eh, pera-pera lang naman.” Saad ng isang lalaking nakasumbrero habang suot pa rin ang facemask nitong itim.Napakunot ang noo ko, “Kung wala akong atraso sa inyo, bakit niyo ako dinukot? At anong pera-pera lang? Binayaran ba kaya para kindnap-in ako?” naguguluhan kong tanong sa mga ito. “Hyst. Kay Madam C, ka may atraso. Hayaan mo, makakaharap mo naman si Madam C, mamaya. Puwede ka n
CAMILLA POINT OF VIEW“Wala akong inaagaw sa'yo, Christelle. Kahit saan pa natin tignan, hindi ko inagaw si Akihiro sa'yo!” “'Yun ang akala mo, Camilla. Alam mo ba, si Akihiro lang naman ang gusto ko. Bakit ayaw mo kasi siya sa akin ipaubaya?! Tutal naman, ako ang nauna sa kaniya. Kumbaga sa pagkain, tira-tira ka na lang. Ako ang original at ikaw ang peke!” saad niya humalakhak. Pero bigla rin naman nagbago ang ekspresyon ng mukha niya at may kinuhang kutsilyo sa bag niya. Nanlaki ang mata ko at nag-umpisa akong magpumiglas. “A-ano ang gagawin mo sa-kin?” nauutal kong tanong sa kaniya. Ngumisi siya at muling lumapit sa'kin, dahil nakaluhod ako, yumuko pa siya upang magpantay kami. Hinawakan niya ang panga ko, pumalag naman. Natatakot na talaga ako…“C'mon, hindi naman masakit ito. Para bang kagat lang ng langgam,” saad niya at nilapit ang kutsilyo sa pisngi ko. Pinadausdos niya ang dulo sa mukha ko, hanggang mapunta sa leeg. Nanigas ako sa kinaluluhuran ko habang nanginginig na na
I woke up with all white around me. I wonder why two children are calling me "daddy". “Daddy!”“Daddy, please wake-up now.” “Mommy, is waiting for you.” I want to asked them… kung bakit pilit nila akong ginigising, kung gising naman talaga ako. I fucking hate this feeling… It's super weird. I'm still single. I don't have any children.Pero ngayon bakit may isang batang babae at batang lalaki ang nasa harapan ko?The boy looks like me. It's like me when I was young. And the little girl… ay hawig ng secretary. She looks like Camilla, my secretary. But why do they keep calling me dad? “Hey, kids. Come here, I have questions.” Sabi ko sa dalawang batang tumalikod sa 'kin at biglang tumakbo palayo sa 'kin. Tinawag ko sila, ngunit hindi nila ako naririnig. Nagpatuloy sila sa pagtakbo… Sa daan na puro puti lamang ang tanging nasa paligid. Hanggang sa hindi ko na sila makita. NAPAMULAT ako ng may humalik sa pisngi ko. And I saw my two kids in front of me. My daughter is smiling. Wh
—CAMILLA—Hawak-hawak ko ng mahigpit ang kamay ng lalaking mahal ko habang hindi matigil ang luha ko sa pagda usdos. Nakaupo ako sa wheelchair, dahil sobrang sariwa pa ng tahi ko. Na Cesarian ako ng hindi ko alam. Kung alam ko lang na, kambal pala ang nasa sinapupunan ko. Hindi ako matutulog noong gabing 'yon. Pero unexpected talaga ang nangyari. Nang malaman ko kay Odessa ang tungkol do'n, tila ba naglaho ang kaba't takot ko noong tumakas ako kila Brandon. Hanggang sa umabot kami sa gitna ng kakahuyan dahil kay Christelle. Ang saya ko. Pero makukumpleto yung saya na nararamdaman ko ngayon, kapag nagising na si Akihiro. Ang ama ng dalawa naming supling. Two days na siyang nakahiga sa kama. Two days na rin siyang walang malay.Ilang bag na rin ng dugo ang sinalin sa kaniya. Sobrang dami daw kasing dugo ang nawala sa katawan niya. Pero awa ng diyos, lumalaban si Akihiro. At alam kong lalaban siya para mabuhay dahil hindi pa niya nasisilayan ang anak namin. Noong oras na man
—Third Person—HALOS takbuhin na ng rescue team ang hallway ng ospital para lamang maisugod sa OR ang nag-aagaw buhay na lalaki. At walang iba kundi si Akihiro Smith. Kanina, sa gitna ng kakahuyan. Naabutan ng mga pulis ang baliw na si Christelle, na nakatulala. Habang nakatingin sa nakahandusay na lalaki. Umiiyak pa ito habang natatawa. Para bang wala ito sa tamang katinuan, at hindi nito makilala ang lalaking binaril niya sa tiyan. Dalawang bala ang tumagos sa tiyan ni Akihiro dahilan upang humandusay ito sa lupa habang umaagos ang sarili nitong dugo sa lupa at sa na tuyong dahon. “Ikaw kasi eh. Bakit ba kasi kamping kampi kayo sa babaeng 'yun? Eh hindi naman ako masama. Actually I'm perfect pa nga eh.” Saad ni Christelle habang blangko pa rin ang mukha nito. “Ginawa ko naman ang lahat. I'm successful woman, nasa akin na ang katangian na hanap mo, tapos sa isang sekretarya ka lang magkakagusto?” At habang wala ito sa katinuan, dinakip siya ng mga pulis. Doon nagising si Chr
—CAMILLA— Habang naglalakad kami palabas ng kakahuyan. Nararamdaman ko na ang sobrang pananakot ng tiyan ko. Sinabayan pa ng matinding pagkahingal. Nang tuluyan na kaming makaalis sa kakahuyan, bumungad sa amin ang mga tao na nakikiusisa sa nangyayari. May ambulansya din, pero ang una kong hinahanap ng paningin ko ay si Manang Fe. Kaso di ko makita si Manang Fe, sa mga taong nasa tabi ng kalsada. Na rescue na kaya si Manang Fe? Katanungan na namutawi sa isip ko. Grabe ang kabutihan na ginawa ni Manang Fe, para lang tulungan ako. Sa pagpapatuloy namin sa paglalakad, papunta sa mga taong nakikiusisa, do'n ko nakita si Odessa. Nakita rin niya kami, kaya naman sinalubong niya kami nang bakas ang pag-aalala sa mukha. Niyakap niya ko ng mahigpit at ilang saglit lang ay kumalas na rin ako ng yakap. Hinawakan niya ang dalawa kong kama at marahang pinisil. “Ikaw babae ka! Pinag-alala mo kaming lahat. Kamusta ka? Sinaktan ka ba ng babaeng 'yun?!” tanong ni Odessa.Umiling ako, “Okay
—THIRD PERSON—Sa gitna ng kakahuyan, hinihingal na napasandal si Camilla. Habang impit ang paghinga nito. Samantalang nasa likod lamang ng malaking puno ng Mahogany ang nagsisilbing harang para hindi magtagpo ang landas nilang dalawa ni Christelle. Dalawang magkakasunod na putok ng baril ang pinakawalan ni Christelle sa direksyon niya. Akala niya ay katapusan na niya, ngunit mabuti na lamang at hindi siya nadaplisan.“Lumabas ka na riyan, Camilla. Huwag mo na akong pahirapan pa!” natatawang sigaw ni Christelle. “O' sige na nga, hindi ako lalapit riyan sa punong pinagtataguan mo. Hihintayin kitang lumabas dyan… but there's have a time.” Dugtong pa nito. “Ten seconds ang ibibigay ko sa 'yo, at kapag nag-end na, kailangan mo ng lumabas diyan. Huwag mong pahintayin ang tulad ko, Camilla. Ubos na ang pasensya ko sa 'yo!” Litanya pa sa kaniya ni Christelle. “I'm counting now, Camilla…” “One.” “Two.” “Three.” Nakakatatlong bilang pa lamang si Christelle, ay tuluyan ng lumandas ang
—Third Person — “Oh my gosh! Naka live sila Camilla!” ani Odessa ng mag-open siya ng Facebook account.Kapapasok lang nila sa kotse ni Akihiro, balak nilang bumalik ulit sa bahay ng mga Smith. Wala kasing tao dito sa bahay ni Brandon… Ang sabi ng caretaker sa kanila ay lumipat na sa bagong bahay nito.…“What?”“Huh?” Itinapat ni Odessa sa dalawang lalaking kasama niya ang screen ng cellphone niya, para makita nila kung ang nasa live. Nasa driver seat si Akihiro at katabi naman niya si Lance, samantalang siya ay nasa back seat. “Nasa panganib ang kaibigan ko!” ani Odessa.“What the h*ll …” Bulalas ni Akihiro ng makita ang buntis niyang asawa sa live.Ang ekspresyon ng mukha nilang dalawa ni Lance ay parang hindi makapaniwala. Binawi ni Odessa ang cellphone niya, at tiningnan ang oras kung anong oras nagsimula ang live.“15 minutes ago na nang magsimula ang live.” Sambit niyang muli. Ngayon niya lang nabasa ang caption ng user na nag-live sa FB. “May isang babaeng may hawak
—CAMILLA—“Ahh!” Tili ko at nagkunwari akong namimilipit sa sakit. “Dalhin niyo ako sa ospital, maawa kayo.” Saad ko nang tawagin ni Manang Fe ang isa sa lalaking bantay na inutusan ni Brandon na bantayan ako. Hindi mawari ang ekspresyon ng mukha nito na makita akong nakaupo sa sahig. “Anong nangyari dito?” tanong nito kay Manang Fe.“Ah… nadulas si Ma'am— dalhin natin siya sa ospital, Isko.” kunwaring takot na saad ni Manang Fe. “Teka lang, Manang Fe. Hindi natin si Ma'am puwede dalhin sa ospital, mahigpit na inutos 'yun ni Sir Brandon.” Saad nito kay Manang. “P-pero 'yung anak ko— di ko na kaya,” ani ko. “Andoy, dalhin na natin siya sa ospital, ako na ang bahalang tumawag kay sir Brandon.” “Sigurado ka, Manang Fe? Tawagan mo muna si Sir, para makasigurado ako.” Suhestiyon nito habang ang tingin ay nasa akin. Nagkatinginan kami ni Manang Fe, saka lang niya naunawaan ang gusto kong iparating ng tumango ako. “Gustuhin ko man pero, huwag daw natin siyang tatawagan dahil may
—CAMILLA—“Nagpapanggap lang po kayo?” gulat na tanong ng katulong sa akin. Nahihiya naman akong tumango. Inalalayan ako nitong tumayo para makaupo sa gilid ng kama. Wala akong choice kundi magsabi ng totoo, tutal para namang mabait itong katulong. Susubukan ko na lang na…“Oo. Sorry kung ginawa ko iyon, akala ko kasi hindi ako papalpak.” Saad ko at napabuntong hininga. “Gusto ko lang naman na makaalis dito, tiyak na hinahanap na ako ng pamilya ko.” Naguguluhan naman ang naging ekspresyon ng katulong ni Brandon. “Kinidnap ka po ni Sir?” Tumango ako, “Ayaw ko sanang sabihin na obsessed siya sa 'kin, pero dahil sa ginawa niyang 'to…” “Kaso lang, kung tutulungan kita, hindi rin tayo makakalusot sa mga bodyguards ni sir Brandon. Lahat ng mga nandito sa bahay, binilinan ni sir na kahit anong mangyari, hindi ka puwedeng lumabas dito.” Paliwanag ng katulong sa 'kin. “Handa mo talaga akong tulungan?” “Ano pa nga ba po ang magagawa ko? Pati kung ipagpapatuloy ni Sir Brandon ito, mas la
—CAMILLA LOPEZ—NAGISING ako na ibang kuwarto ang bumungad sa 'kin. Ang interior design ng kuwartong ito ay kakaiba sa silid namin ni Akihiro. Biglang pumasok sa isipan ko ang nangyari kagabi. Nang mapagtanto ko na gumamit si Brandon ng pampatulog, napabangon ako sa kama. “Hindi ko alam kung ano ang nasa isip mo Brandon para gawin ito,” sambit ko. Lumapit ako sa pintuan at ng mahawakan ko ang doorknob, napagtanto ko na hindi ako makakalabas dahil naka-lock ito. Nag-umpisa akong kabahan at napalingon sa bintana. Mabilis akong nagtungo ro'n upang silipin ang labas. Pero nanlumo ako ng makita kong nasa ikatlong palapag ang kinalalagyan ko. Hindi ako makakatakas dito. Kung dadaan ako dito sa bintana, baka mapahamak pa ang nasa tiyan ko. Napalingon ako sa pinto, nang marinig ko ang pag-pihit ng doorknob. Hindi ako gumawa ng anumang hakbang nang makita ko kung sino ang taong nagbukas ng pinto. “Gising ka na pala. Eat now, Cam Pinagluto kita ng almusal,” unang bungad niya sa 'kin