NAPAKA-UNPROFESSIONAL! Ang katagang isinisigaw ni Lorelay sa kaniyang isipan nang halos hindi na niya masakyan ang biro ni Doc Zee sa kaniya.“Doc,” agad na iniharang ni Doc Zee ang kamay niya sa harapan ni Lorelay para patigilin ito sa pagsasalita.“Don’t talk. Hindi ako magpapa-akit sa ‘yo.” Huminga ng malalim si Lorelay para pigilan ang sarili na bogbugin ang ang doctor sa kaniyang harapan.“You talk as if like you’re seducing me,” napapahid si Lorelay sa kaniyang noo para lang mapigilan ang kamao na kating-kati ng dumikit sa mukha ng lalaking nasa harapan niya.“So you’re saying na stress ka na and natatakot kang baka napano na ang baby mo? Well, misis Lorelay, it’s a fact na nakaka apekto nga sa buntis ang stress. May tendency pa na makunan ka.” Nakaramdam ng takot at pangamba si Lorelay at wala sa sariling napahawak siya sa tiyan niya.“Dapat iwasan mo na ang mga bagay na nagbibigay stress sa ‘yo. It’s for the both of you especially for the baby.” Nang sabihin iyon ni Doc Zee, d
Hindi ako nakapagsalita. Kinakabahan kong sinalubong ang galit na galit na mga titig ng asawa ko sa ‘kin. Unang beses ko siyang nakitang galit na nakatingin sa ‘kin. He’s always been soft to me. Dumidiin na rin ang pagkakahawak nito sa kamay ko. Ayaw ko na ganito siya. Sumasama ang pakiramdam ko nang makita si Mr. Shein na galit na nakatingin sa ‘kin. Hindi ko kaya, hindi ako sanay. Kahit na kinakabahan ako, may kung ano sa puso ko na gusto ko siyang hawakan at halikan para hindi na siya magalit. May luhang kumawala sa mata ko na hindi ko na inabala pang punasan. Bahala na kung anong mangyari. Mas pipiliin kong umalis na hindi kami magkagalit. Gamit ang isang kamay ko, hinawakan ko siya sa pisngi. Biglang nagbago ang expression sa mukha ni Mr. Shein. Ngumiti ako at pinakititigan ang mga mata niya. Sobrang ganda, sobrang nakahahalina. Sana makuha ng anak ko ang kulay ng mata niya. “Wife,” parang nadudurog ang puso ko ng matunugan na naiiyak siya habang sinasabi ang ‘wife’. “You’re n
“Wife,” tawag ni Mr. Shein kay Lorelay ngunit nagulat siya nang wala siyang makuhang sagot mula dito. Minulat niya ang mata wala na doon ang asawa. ‘Nasa baba na ba siya? She didn’t wake me up.’ Mr. Shein said while walking to the bathroom para maligo. He’s humming a lullaby habang pumailalim sa shower. He’s heart is happy and full of contentment. Ayos na sila ng kuya niya at bumalik na sa kaniya ang asawa niya. Nagtagal si Mr. Shein sa bathroom ng tatlongpu’t minuto. Bago siya natulog, he texted his friends na pumunta sa bahay niya cause he’ll celebrate sa pagbabalik ng asawa niya sa kaniya. Paglabas niya sa bathroom, nakatapis siya ng towel at sumasayaw pa habang nakaharap sa salamin. He stop midway nang may kumatok at nang bumukas ang pintuan, nakita niya ang ulo ni Dave na nakasilip dito. “Kuya, nandito na sina kuya Lee.” Truth to his words dahil umalingawngaw nga ang boses ni Richmoon sa ibaba. “Susunod ako,” sabi ni Mr. Shein at nagmamadali namang bumaba si Dave dahil maglala
“Zee, para ka ng papa sa dalawang gwapo na baby na ‘yan,” nakangiting ani ni Mia- my lovely Ob-Gyn na nagpaanak sa akin. Kasalukuyan kong pinipirmahan ang papel para sa birth certificate ng dalawa. Si Lyrico Shein at Muico Shein. “Musico likes me,” tuwang tuwa na sabi ni Zee dahil mahimbing itong natutulog sa kaniya while Lyrico is not. Kapag kinukuha siya ni Zee, bigla itong iiyak kaya ibababa niya agad ito o ‘di kaya ay ibinibigay niya kay Auntie. “Kamusta na ang pakiramdam mo beautiful mommy?” natawa ako sa sinabi ni Mia. Isa din siyang volunteer galing St. Heaven Hospital kasabay ni Zee. Dapat ay anim na buwan lang sila sa Harver but nagpasa sila ng application para magpalipat dito sa probinsya. Magkapatid lang naman ang may-ari ng Heaven at Harver at sa pagkakaalam ko ay, mga kapatid ni Zee ang may-ari sa dalawang hospital na ‘to kaya no wonder na madali silang nakalusot ni Mia. “Ayos naman ang pakiramdam ko, Doc.” Nakangiti kong sabi. Bukas makalawa ay makakaalis na kami dito
"El, look at your son!!" Na i-stress na sabi ni Zeebal sa akin habang nakatingin sa anak kong si Musico na gumagapang sa sahig dahil gustong lumapit sa akin."Lorelay nga and not El," natatawang sabi ko habang umuupo at bukas ang kamay na sinalubong ang anak kong bumubungisngis habang papalapit sa akin."It's the same! Lorelay starts with letter L that makes you as El (L)." Hindi nalang ako sumagot pa sa logic ni Zee dahil ako lang mabububo dito."Anak, ang dungis mo na." Sabi ko nang makita ang damit ni Musico na nagmistulang brown kahit na puti naman."Your babies are weird," nakangiwi ngunit nangingiting sabi ni Zee nang gumapang sa kaniya si Lyrico at humawak sa paa niya na tila ba ay nagpapakarga.They crawl at their 7 months. Doon naman talaga nag start ang babies na gumapang but, sang-ayon ako sa sinabi ni Zee. My babies are not weird, they are just talented."Wala ka bang papaanakin ngayon at nandito ka?" tanong ko sa kaniya habang nagtitimpla sa gatas ni Musico."Kakatapos l
"Lorelay, anak!!" tawag ni auntie sa akin. Nasa carenderya niya kami at nasa kusina ako dahil naghuhugas ako ng sandamakmak na plato at iniwan ko ang kambal sa labas.Nagmamadali ako sa paglabas, at para akong ka statwa sa kinatatayuan ko nang makita ang hindi inaasahang bisita.Hawak ni Shiela si Musico at hawak ni Jax, si Lyrico. Napasinghap ako at gumilid ang luha sa aking mga mata nang makita sila na masayang nakangiti sa akin."Bes!!!" Umalingawngaw ang boses ni Shiela at ibinigay Kay auntie si Musico bago tumakbo sa akin at niyakap ako."Na miss kita beees!!" Umiiyak ako habang gumaganti sa yakap niya kasi noong umalis ako, hindi kami nakapag usap noon.Sinabi ko lang sa kaniya na pabayaan na niya ako at respituhin ang desisyon ko. Sinabi ko lang sa kaniya ang lugar na pupuntahan ko, at nagpapasalamat ako sa kaniya dahil hindi niya sinabi kay Mr. Shein kung nasaan ako."Naku! Sa bahay niyo na ituloy 'yan. Iligpit na natin ito para makauwi na tayo," ani ni auntie. Ipinakilala ko
-5 years after- "Mama!" Halos magkandaugaga na ako sa gagawin ko lalo't hindi ko na alam kung ano ang uunahin. Una, kailangan ko pang magtrabaho dahil na e benta na namin ang pwesto namin ni auntie dito dahil sa pampa-hospital niya. Nabaon pa kami sa utang. My diabetes si auntie kaya may maintenance siya ng insulin mula pa no'ng mga nakaraang buwan. Pero bago iyon ay pabalik balik pa kami sa hospital. Nag-aaral na ang kambal at halos wala na kaming pera pantustos sa pangangailangan namin sa pang araw-araw. Marami pang bayarin na tubig, kuryente at halos hindi na nagkasya ang natitirang ipon namin ni auntie para sa susunod na buwan. "Mama, ayos na po. I'll be the one to help Musico sa assignments niya." Ngumiti ako kay Lyrico. "Bakit? Mahirap ba 'yan?" tanong ko sa dalawa. Ngumiti sa akin ang makulit kong anak na si Sico short for Musico at umiling naman si Lyrico. "No mama. Papansin lang talaga si Sico." Nang tignan ko si Sico, natatawa siyang tumayo at tumakbo sa akin. "I love
“Kuya, dito ba iyong sinasabi nilang sikat na kainan? Bakit walang tinda yata?” kunot noong tanong ni Dave kay Lee dahil kanina pa siya nagugutom at ang Lorena’s kainan ang pinaka sikat na kainan sa Valencia na sinadya pa ng dalawa. “Yeah. Dito daw e but mukhang sirado naman,” aalis na sana ang dalawa nang marinig nila na may tao sa loob kaya nagkatinginan si Lee at Dave at napagpasiyahan na tumuloy. Naabutan nila sa loob ang isang bata na tumatalon-talon habang may hawak na cookie at isang chocolate bars. Natigilan si Zee nang makita ang mga taong pumasok. Ganoon rin si Lyrico na tumakbo palapit kay Zee at nagtago sa likuran nito. Nagkatinginan ang dalawang lalaki nang makita ang bata. ‘Ate?’ ani ni Dave sa kaniyang isipan habang nakatingin kay Rico na nakasilip mula sa likuran ni Zeebal. ‘Lorelay,’ ang sabi naman ni Lee sa kaniyang isipan habang sinasalubong ang asul na mata ng bata. “Yes? Anong kailangan niyo?” agad na nawala ang paningin ng dalawa sa bata at tumingin kay Zee. “