CARISSALumipas pa ang ilang araw. Ngayon ang araw na paglabas ko sa hospital. Sabi ni Mommy sa Mansion na muna ako tutuloy at doon nalang tuluyang magpagaling.Kukuha daw sila ng magaling na therapist para mabilis akong makarecover. Sumang-ayon na lang ako dahil wala din naman akong ibang mapuntaha
Akmang susugurin na ito ni Gabriel pero mabilis na lumabas ng kwarto si Kyle. Narinig pa namin na tumatawa ito. Napapailing naman na sumunod na dito ang mga kaibigan. Naiwan kami ni Gabriel sa loob ng kwarto. Salubong pa rin ang kilay nito habang nakatingin sa akin. "Huwag kang maniwala sa sinabi
CARISSAAFTER TWO YEARSMag isa akong naglalalakad papasok ng School Campus. Ang University kung saan ako nag-aral dati.Mix emotions ako habang nagpapalinga-linga sa paglalakad. Masaya ako kasi nakabalik ulit ako sa pag-aaral pagkatapos na sabihin ng doctor na fully recovered na ako. Malungkot kasi
"Anong gusto mong kainin Janna." agad na tanong kaoa dito."Chicken sandwich na lang tsaka coffee." sagot nito. Agad naman akong tumango at nilabas ang aking wallet upang magbayad. Hindi ko na hinayaan na magbayad si Janna. Noong una ay ayaw pa nito pumayag. Nakakahiya daw kasiPero dahil nag insis
"Haysst pwede ba Bestie mamaya ka na tumawa. Ikaw talaga!!!! ." asar na wika ko dito. "Naku Bestie natawa lang ako. First day of School mo napaaway ka kaagad? Ibang iba ka na talaga ngayun Bestie. Siguro talaga fighter iyan may-ari ng bago mong puso. Imagine napatrouble ka kaagad? " tawang-tawa n
GABRIELNandito ako sa opisina ni Jonathan. May importante kaming pinag-uusapan tungkol sa bagong negosyo na balak namin itayo. Ako na ang dumayo dito dahil masyadong busy si Jonathan nitong mga nakaraang araw. Ilang sandali pa ay pumasok si Roxie. Ginawa kasi itong personal secretary ni Jonathan.
"Sir... Mr. Villarama, pasensya na po kayo hindi na po ito mauulit pa. Pangako po." nagmamakaawang wika ni Mr. Lazaro sabay sulyap sa anak nito na nakahandusay sa sahig. Dahil sa lakas ng suntok ko hindi agad ito nakabawi ng lakas. "Talagang hindi na ito mauulit pa Mr. Lazaro dahil mula ngayon ayaw
Napangiti ako sa isiping iyon. Kung anu-ano na tuloy ang naisip ko. Masyado na siguro akong tigang. Kailan ba ang huli na nagsiping kami. Sobrang tagal na. Miss na miss ko na talaga ito. Kahit halik sa labi nito hindi ko magawa baka biglang magwala sa galit eh. Ayaw ko din naman na gumamit ng iban