CHAPTER 92: IT'S HER"Felix Saavedra is my man. Not anybody else's." My lips parted as I read the caption of her most recent post. But my jaw dropped as I saw the photos along it. "This girl..." I murmurs and let a tear rolled down my cheeks while staring at my photo with a very familar girl. The one who looks like the girl in my dream with long balck hair, slim body and a beautiful smile. "Aphrodite," I called her name and swallowed the lump on my throat. It's her! It's always been her. Siya lang ang babaeng kayang magpasaya, magpakilig at manakit sa puso ko! Every photo that she posted brings back all of the memories I experienced with the faceless girl in my dream. I knew it was real! But how the hell I knew this too late?! My family betrayed me! Fuck this! They made me push the girl I loved and be with that bitch Aphrodite Rivera. "Yes, Mr. Saavedra?" "Do you know Aphrodite Rivera? The actress?" "Your girlfriend?" he asked back. I clenched my jaw. "Bring that liar down.
CHAPTER 93: WAITED"Ms. Astrid," si Nathan ang bumungad sa amin."Pahiramin mo muna siya ng shirt, please," utos ko rito bago ko kinuha ang kamay ni Felix para alisin sa bewang ko. "Sumama ka muna sa kanya.""Where are you going?""I'll change," sagot ko sa kanya. Para kasing ayaw niya akong mawala sa paningin niya dahil nakahawak na naman siya sa palapulsuan ko."Sige na, Felix. Magkakasakit tayong dalawa kung hindi agad makakapagbihis," pagkumbinsi ko sa kanya."Okay," parang batang sagot nito bago ako tuluyang binitawan.He became softer. From his gestures and tone. But his looks became more mature. Hindi ko pa siya masyadong nakita niya kanina pero alam kong humaba ang buhok niya, pati na ang balbas niya ay hindi niya naahit."Astrid, what the hell? Bakit basang-basa ka?" reklamo ni Auntie Amelia na para bang walang natutulog na bata rito sa kwarto."Naulanan lang, auntie. Pwede ka nang bumalik sa kwarto mo," paliwanag ko at nagtungo sa bathroom para tuyuin ang katawan at magbihis
CHAPTER 94: FORGIVEN"Auntie, ano 'yong sasabihin mo dapat kanina?" diretsong tanong ko sa kanya nang makapasok ako sa kwarto niya.Naabutan ko siyang nag-aayos. Mukhang lalabas siya. Sabagay, hindi na maulan."I just want to say goodbye!" Humalakhak siya pero naramdaman ko ang lungkot do'n imbes na pag-kairita. "Bakit? Magbabakasyon ka?" kuryosong dagdag ko.Hininto niya ang paglalagay ng foundation sa mukha at hinarap ako. "For good, Astrid," nakangiting sagot nito at hinawakan ang kamay ko. "Malaki ka na and you have Felix on your side again. I'm sure, kaya mo na at mas magiging masaya kayo kung wala na ako.""Auntie..." pigil ko sa kanya at nagsimula nang manubig ang mga mata ko. Naramdaman kong pamilya ang turing niya sa akin noong isinakripisyo niya ang buhay niya para sa amin ni Arvid. "It's okay! You can still contact me online! I'm active, Astrid. This will not be the last time we will see each other!" " pagtataray niya at kumurap siya para tuyuin ang nanunubig ding mga mat
CHAPTER 95: FAMILYNaalimpungatan ako dahil sa maliwanag na kwarto. Dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko at naabutan ang sariling nakapatagilid habang yakap ang anak. At sa likuran ko ay naroon si Felix.Bigla akong napangiti at nakahinga ng maluwag dahil hindi lang iyon panaginip. Maingat na bumangon para patayin ang bukas na ilaw. Naririnig ko pa rin ang tunog ng ulan pero mahina na lang kaya siguro ibinalik na rin ang kuryente."Why?" Alerto akong napatingin kay Felix nang marinig ang paos na boses niya at nakitang namumungay ang mga mata niya. Pinatay ko ang flashlight bago ako bumalik sa kama. "Pinatay ko lang 'yong ilaw. May kuryente na," sagot ko at hinaplos ang pisngi niya. "Sorry, tulog ka na ulit.""Sleep here," sambit niya at tinapik pa ang katabi niya nang humiga ako sa tabi ni Arvid at hindi sa kanya."Dito na ako. Tabi muna kayo ni baby," sagot ko at nagkumot nang makahiga sa tabi ng anak na natutulog pa rin. "I want spooning. I'm cold, baby," malambing na sa saad
CHAPTER 96: RIGHT TIME"Oh my god! Felix, this place is so beautiful!" manghang bulalas ko nang sa wakas ay makarating kami sa taas ng maberdeng bundok ng Mahatao dito pa rin sa Batanes.Imbes kasi na bumukod na sa pamilya ni Nathan ay napagpasyahan muna naming lumabas ni Felix nang kaming dalawa lang at pansamantalang iniwan si Arvid.Habang nalulula sa taas at ganda ng tanawin mula sa harapan ko ay nakangiti kong nilingon si Felix nang maramdamang yakapin niya ako mula sa likuran.Kaagad kong hinaplos ang matipunong braso niyang pumalibot sa bewang ko at tinipon sa kaliwang balikat ang buhok kong malayang nililipad ng preskong hangin."That's why I brought you here. Your natural beauty perfectly matches the nature, Astrid," matamis na sambit niya kaya hindi ko na mapigilang harapin siya para makita ang gwapong mukha niya. Mas lalo akong napangiti nang hawakan niya ang kamay ko bago siya lumayo sa akin para pakatitigan ang kabuuan ko. "Look, baby, the breathtaking hues of the sunset
CHAPTER 97: ALONENapatigil ako sa pagtakbo at napatakip na lamang ng bibig nang marinig ang malakas na pagbagsak ni Felix sa sahig.Narinig ko ang pagdaing niya kaya mabilis ko silang nilapitan. "Okay ka lang?" diretsang tanong ko kay Felix dahil sinuportahan niya si Arvid. "Sorry," ramdam ko ang sinseridad doon at kapwa kami napatingin sa anak namin ng tumawa siya. "Daddy! Let's slide again!" Sinuportahan kong umupo sa sahig si Felix at sinuri ang braso niya. "I'm fine, baby," nakangiting sagot niya sa akin. "I can't believe our son likes it!"Imbes na maging masaya ay napanguso ako. "That's dangerous, baby," pangaral ko sa anak at sinuri rin ang katawan niya. "Paano kung mabagok ang ulo mo, Felix?" tanong ko pa sa daddy niya."I'll be careful," mahinahong aniya at hinapit pa ako palapit lalo sa kanila. "Sorry po, mommy and daddy," kaagad na sambit ni Arvid at niyakap ako. Tumango na ako nang maramdaman din ang kamay ni Felix sa bewang ko at ang halik niya sa gilid ng ulo ko. "
CHAPTER 98: PAST"Is this room soundproof, daddy?" tanong ko habang mabigat ang paghinga dahil mula sa labi ay bumaba ang halik niya sa leeg ko. Masarap iyon at nakakakiliti pero kinakabahan akong umungol dahil baka magising ang anak namin na nasa kabilang kwarto lang. "Uhmm!" Kagaad kong kinagat ang pang-ibabang labi nang matagpuan ng kamay niya ang basang-basang pagkababae ko. "You can moan and scream all you want baby!" may gigil na utos niya bago isinubsob ang mukha sa lantad na dibdib ko. Awtomatikong bumuka ang bibig at dalawang hita ko dahil kasabay ng pagsupsop niya sa kaliwang dibdib ko ay ang pagpasok ng isang daliri niya sa loob ko. "Ohhh god, Felix!" napa-ungol ako at napatingala dahil sa labis na sarap. "More ahhh!" Mabilis niya iyong sinunod dahil dinagdagan niya ng isa pang daliri ang nilalabas masok niya sa butas ko. Napakapit ako sa puting comforter para doon kumuha ng lakas dahil nakakapanghina ang pagpapaligaya niya sa akin. Kahit may kaunting kirot ay natatakpa
CHAPTER 99: REUNITE"Oh my god! I missed you so much, Astrid!" Mas lumaki ang ngiti ko nang yakapin ako ng tuwang-tuwang si Stella. "I missed you too, Stella! Pati si Arvid," pagki-kwento ko habang nakayakap sa kanya.Ang tagal na rin naming hindi nagkita. "Right! Ilang taon na ba siya ngayon?!" bakas ang excitement sa boses niya bago siya humiwalay ng yakap sa akin. "Anyway, gumanda ka lalo! Ang blooming mo ngayon compared to the last time I saw you!" puri niya pa bago siya napatili dahil nakita ko ang anak ko.Napangiti na lang ako nang tinakbo niya ito at kinausap. Kaya naman, ang anak din nila ni Nathan ang kinamusta ko."Ready ka na bang malaman kung bakit kami nandito?" pambibitin ko kay Stella nang sa wakas ay nasa dining room na kami para kumain. "Spill!" atat na tili niya at humalakhak nang magreklamo ang anak niya.Inilabas ko ang envelop na kulay krema at iniabot iyon sa kanya. "You're invited," tanging paliwanag ko at hinarap si Felix nang hawakan niya ang kamay ko."We'
EPILOGUE: LEGAL"Baby..." I called her as I woke up hearing her slight moans. She's asleep and probably having a nightmare. "Hey. Baby, wake up!" Nilakasan ko ang pagtawag at tapik sa kanya and I felt relief as she opened her eyes.I smiled but she looks terrified. "What's wrong, Astrid?" Hinawakan ko pa ang kamay niya nang mapansing nanginginig iyon.I even watched her reddened face and put some strands of her blonde hair behind her ears to wipe some tears on the side of her eyes. "Napaginipan ko 'yong kasal natin, Felix! Binaril daw ako ng lola mo tapos paggising ko sa panaginip ko, bumalik sa umpisa. Hindi na tayo magkakilala!" she sounded so scared... scared that it would be real.Umiling ako. Damn, hindi ko kakayanin kung magkatotoo iyon. But I smiled knowing how she treasures me too and calm her down. "It's just a nightmare," I whispered and hugs her tight. "I will protect you from anyone, Astrid. Ako ang sasalo ng mga bala bago sila tatama sa 'yo," pangako ko."Ayaw ko naman ng
CHAPTER 100: SUNSET"Hello, tita?" tawag ko sa ginang na nasa kabilang linya. "Baby! What's up? I missed you already!" boses ni Felix iyon kaya nakahinga ako ng maluwag. "My phone run out of battery," pagsusumbong pa niya.Mahina tuloy akong natawa. "Nasaan kayo ni tita?""Restaurant. Pero pa-uwi na ako. Tinawagan lang kita kasi miss na kita. Good thing, I met my mom while leaving," mahabang paliwanag niya kaya tumango-tango na lang ako."I missed you too. Hihintayin kita," sinserong sagot ko."I love you!" pahabol niya kaya hindi nawala ang malawak na ngiti ko."I love you too, Felix," sagot ko at humalakhak. "Sige na, bye na! Send my regards to tita."Na-trauma na siguro ako dati kaya grabe ang pag-aalala ko kay Felix kahit isang oras lang siyang nawala sa paningin ko at hindi sinasagot ang tawag ko. But luckily, he knows when to assure me that he's fine. I'm so lucky to have a man like him."You're the most beautiful bride I've ever seen, Astrid," iyon ang namamangha at emosyonal
CHAPTER 99: REUNITE"Oh my god! I missed you so much, Astrid!" Mas lumaki ang ngiti ko nang yakapin ako ng tuwang-tuwang si Stella. "I missed you too, Stella! Pati si Arvid," pagki-kwento ko habang nakayakap sa kanya.Ang tagal na rin naming hindi nagkita. "Right! Ilang taon na ba siya ngayon?!" bakas ang excitement sa boses niya bago siya humiwalay ng yakap sa akin. "Anyway, gumanda ka lalo! Ang blooming mo ngayon compared to the last time I saw you!" puri niya pa bago siya napatili dahil nakita ko ang anak ko.Napangiti na lang ako nang tinakbo niya ito at kinausap. Kaya naman, ang anak din nila ni Nathan ang kinamusta ko."Ready ka na bang malaman kung bakit kami nandito?" pambibitin ko kay Stella nang sa wakas ay nasa dining room na kami para kumain. "Spill!" atat na tili niya at humalakhak nang magreklamo ang anak niya.Inilabas ko ang envelop na kulay krema at iniabot iyon sa kanya. "You're invited," tanging paliwanag ko at hinarap si Felix nang hawakan niya ang kamay ko."We'
CHAPTER 98: PAST"Is this room soundproof, daddy?" tanong ko habang mabigat ang paghinga dahil mula sa labi ay bumaba ang halik niya sa leeg ko. Masarap iyon at nakakakiliti pero kinakabahan akong umungol dahil baka magising ang anak namin na nasa kabilang kwarto lang. "Uhmm!" Kagaad kong kinagat ang pang-ibabang labi nang matagpuan ng kamay niya ang basang-basang pagkababae ko. "You can moan and scream all you want baby!" may gigil na utos niya bago isinubsob ang mukha sa lantad na dibdib ko. Awtomatikong bumuka ang bibig at dalawang hita ko dahil kasabay ng pagsupsop niya sa kaliwang dibdib ko ay ang pagpasok ng isang daliri niya sa loob ko. "Ohhh god, Felix!" napa-ungol ako at napatingala dahil sa labis na sarap. "More ahhh!" Mabilis niya iyong sinunod dahil dinagdagan niya ng isa pang daliri ang nilalabas masok niya sa butas ko. Napakapit ako sa puting comforter para doon kumuha ng lakas dahil nakakapanghina ang pagpapaligaya niya sa akin. Kahit may kaunting kirot ay natatakpa
CHAPTER 97: ALONENapatigil ako sa pagtakbo at napatakip na lamang ng bibig nang marinig ang malakas na pagbagsak ni Felix sa sahig.Narinig ko ang pagdaing niya kaya mabilis ko silang nilapitan. "Okay ka lang?" diretsang tanong ko kay Felix dahil sinuportahan niya si Arvid. "Sorry," ramdam ko ang sinseridad doon at kapwa kami napatingin sa anak namin ng tumawa siya. "Daddy! Let's slide again!" Sinuportahan kong umupo sa sahig si Felix at sinuri ang braso niya. "I'm fine, baby," nakangiting sagot niya sa akin. "I can't believe our son likes it!"Imbes na maging masaya ay napanguso ako. "That's dangerous, baby," pangaral ko sa anak at sinuri rin ang katawan niya. "Paano kung mabagok ang ulo mo, Felix?" tanong ko pa sa daddy niya."I'll be careful," mahinahong aniya at hinapit pa ako palapit lalo sa kanila. "Sorry po, mommy and daddy," kaagad na sambit ni Arvid at niyakap ako. Tumango na ako nang maramdaman din ang kamay ni Felix sa bewang ko at ang halik niya sa gilid ng ulo ko. "
CHAPTER 96: RIGHT TIME"Oh my god! Felix, this place is so beautiful!" manghang bulalas ko nang sa wakas ay makarating kami sa taas ng maberdeng bundok ng Mahatao dito pa rin sa Batanes.Imbes kasi na bumukod na sa pamilya ni Nathan ay napagpasyahan muna naming lumabas ni Felix nang kaming dalawa lang at pansamantalang iniwan si Arvid.Habang nalulula sa taas at ganda ng tanawin mula sa harapan ko ay nakangiti kong nilingon si Felix nang maramdamang yakapin niya ako mula sa likuran.Kaagad kong hinaplos ang matipunong braso niyang pumalibot sa bewang ko at tinipon sa kaliwang balikat ang buhok kong malayang nililipad ng preskong hangin."That's why I brought you here. Your natural beauty perfectly matches the nature, Astrid," matamis na sambit niya kaya hindi ko na mapigilang harapin siya para makita ang gwapong mukha niya. Mas lalo akong napangiti nang hawakan niya ang kamay ko bago siya lumayo sa akin para pakatitigan ang kabuuan ko. "Look, baby, the breathtaking hues of the sunset
CHAPTER 95: FAMILYNaalimpungatan ako dahil sa maliwanag na kwarto. Dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko at naabutan ang sariling nakapatagilid habang yakap ang anak. At sa likuran ko ay naroon si Felix.Bigla akong napangiti at nakahinga ng maluwag dahil hindi lang iyon panaginip. Maingat na bumangon para patayin ang bukas na ilaw. Naririnig ko pa rin ang tunog ng ulan pero mahina na lang kaya siguro ibinalik na rin ang kuryente."Why?" Alerto akong napatingin kay Felix nang marinig ang paos na boses niya at nakitang namumungay ang mga mata niya. Pinatay ko ang flashlight bago ako bumalik sa kama. "Pinatay ko lang 'yong ilaw. May kuryente na," sagot ko at hinaplos ang pisngi niya. "Sorry, tulog ka na ulit.""Sleep here," sambit niya at tinapik pa ang katabi niya nang humiga ako sa tabi ni Arvid at hindi sa kanya."Dito na ako. Tabi muna kayo ni baby," sagot ko at nagkumot nang makahiga sa tabi ng anak na natutulog pa rin. "I want spooning. I'm cold, baby," malambing na sa saad
CHAPTER 94: FORGIVEN"Auntie, ano 'yong sasabihin mo dapat kanina?" diretsong tanong ko sa kanya nang makapasok ako sa kwarto niya.Naabutan ko siyang nag-aayos. Mukhang lalabas siya. Sabagay, hindi na maulan."I just want to say goodbye!" Humalakhak siya pero naramdaman ko ang lungkot do'n imbes na pag-kairita. "Bakit? Magbabakasyon ka?" kuryosong dagdag ko.Hininto niya ang paglalagay ng foundation sa mukha at hinarap ako. "For good, Astrid," nakangiting sagot nito at hinawakan ang kamay ko. "Malaki ka na and you have Felix on your side again. I'm sure, kaya mo na at mas magiging masaya kayo kung wala na ako.""Auntie..." pigil ko sa kanya at nagsimula nang manubig ang mga mata ko. Naramdaman kong pamilya ang turing niya sa akin noong isinakripisyo niya ang buhay niya para sa amin ni Arvid. "It's okay! You can still contact me online! I'm active, Astrid. This will not be the last time we will see each other!" " pagtataray niya at kumurap siya para tuyuin ang nanunubig ding mga mat
CHAPTER 93: WAITED"Ms. Astrid," si Nathan ang bumungad sa amin."Pahiramin mo muna siya ng shirt, please," utos ko rito bago ko kinuha ang kamay ni Felix para alisin sa bewang ko. "Sumama ka muna sa kanya.""Where are you going?""I'll change," sagot ko sa kanya. Para kasing ayaw niya akong mawala sa paningin niya dahil nakahawak na naman siya sa palapulsuan ko."Sige na, Felix. Magkakasakit tayong dalawa kung hindi agad makakapagbihis," pagkumbinsi ko sa kanya."Okay," parang batang sagot nito bago ako tuluyang binitawan.He became softer. From his gestures and tone. But his looks became more mature. Hindi ko pa siya masyadong nakita niya kanina pero alam kong humaba ang buhok niya, pati na ang balbas niya ay hindi niya naahit."Astrid, what the hell? Bakit basang-basa ka?" reklamo ni Auntie Amelia na para bang walang natutulog na bata rito sa kwarto."Naulanan lang, auntie. Pwede ka nang bumalik sa kwarto mo," paliwanag ko at nagtungo sa bathroom para tuyuin ang katawan at magbihis