Naka-recieve naman ako sunod ng text message from Mathieu tungkol dun sa lunch. As we agreed, sa cafeteria nanaman kami kakain. Unsure parin ako sa mangyayari sunod, but I just let myself to go with the flow. Si Tarah at Sunny yung naabutan namin dun sa meet-up place namin. They were smiling at first, but immediately frowned when they saw Allie with me.
Tinignan muna ni Tarah si Allie bago mag-salita. "I'm not sure if we invited you, too. What's your name again?""Her name is Allie. I invited her. Do you have a problem with that?" mataray na sagot ko sa kanya.She gave me an awkward laugh because of that answer. "N-No, there's no problem at all. Upo kayo, friend!""Friend mo pala yan, di mo sinasabi..." bulong ni Allie sakin bigla.I sneered upon hearing that. "Don't be ridiculous..." bulong ko.Umupo kaming apat dun sa table na ni-save nila. I looked around to see where Math"Old woman? Minamaliit mo ata ang katangian ko bilang babae, bata!"Pfft! Ang sagwa ng mukha niya kapag nagagalit. I think Senior is doing a good job hehehehehehe."Hindi, aminado akong maganda ang pangangatawan na 'yan," he chuckled. "Pero hindi ako naniniwalang iyan ang tunay mong itsura kaya para saan pa na puriin ko ang katangian mo bilang babae? Ni hindi ko nga batida bonding. Dick was totally at ease dealing with me. In fact, he was inviting me to join with them in 'pamamasyal' in a carnival this New Year. I did not commit but I suggested that it's better if it would be on January 2.Eleven-forty-five when I went back home.Still, there was no viand. They buy 'tuyo' and noodles, instead.Jano asked what would be our shares in our Media Noche. I said 'haleyang ube' and rice cake. I told him that it would be dependent on my salary.April and Dick have bonded with us. Dick watc
Ramdam na ramdam ko ang paglandas ng luha sa gilid ng mata ko nang magising ako mula sa isang masamang panaginip na iyon.No. It was't a dream. It really happened. My son, Aki, left us six months ago.Hanggang ngayon hindi pa rin ako kapaniwala na wala na ang anak ko. Ang bata-bata pa niya para mawala, kaya bakit? Bakit kinuha siya kaagad saakin? Saamin?Pinalis ko ang luha sa mata ko saka bumangon. Kinalimutan ko muna ang nangyari sa anak ko dahil mas malulungkot lang ako kapag patuloy kong aalalahanin ang masaklap na nangyari sa kanya.Matapos kong mag-ayos ng sarili, lumabas na rin ako ng kwarto. Sa ngayon, maayos na ang pakiramdam ko. Tatlong araw rin akong nagkasakit. At kung isang panaginip man ang nangyaring pag-aasikaso saakin ni Khalid nang gabi, okay lang. Hindi na importante kung panaginip iyon o hindi. Ang mahalaga, naramdaman ko ulit ang pag-aalaga niya kahit napipilitan lang siya.Nang maka
Lalong nangunot yung noo nito. "Ha? E ang tanga naman pala niyan ni Mat-mat talaga. Niloloko na nga siya, nakipag-balikan pa rin?""No. They never broke up. I think..." I said.Nakita kong medyo naguluhan na si Allie dahil dun sa sinabi ko. "Bakit? Hindi mo pa ba pinakita yung picture sa kanya last week?" I shook my head slowly, as if I'm guilty about something. "Hindi pa... I just don't know how to tell him, you know? I know he'll get hurt if he founds out...""Ewan ko sayo, sis. Isa ka din e. Teka lang... Anong oras na ba?" pag-iiba nito ng usapan.I looked at my watch. "It's seven-thirty. Why?""Tara. Hindi pa ako nag-aalmusal. Kain muna tayo."Allie bought herself some breakfast when we reached the cafeteria. I decided to join her since wala naman akong gagawin na matino ngayong umaga. Hindi na rin naman namin pinag-usapan yung tungko
Flor and I called out for her many times. I was so anxious to bring her my wife. However, she suggested that we must send Mj to the nearby clinic ot Holy Chaplet. I did not waste any second. I talked to Roy and asked him if we could use his trike. Without further ado, we rush Mj to Dra. Alcala. She was shouting in pain. She actually bites me due to pain.Though she's crying in pain, it doesn't scare me. I worry not. I knew God is with us. I only got mad when she was complaining to a slow response from clinic crews. I have condemned the 'ale' there who tried to get the doctor's attention.Without ten minutes, after Mj has lain down, she gave birth to a healthy baby boy. It was 12:50 AM of March, 2007. I was so glad to see him. I expect for him, actually. His gender is a God's sign. Lord God gave and showed me a sign. Thus, when I saw his
"At hindi rin ako nasisiyahan sa mga kilos mo ngayon. Ikaw yung tipo ng tao na hindi basta-basta umaatras kahit na nabastos ka na nila. Pero sana initindihin mo na may kasalanan din sila at dapat na matuto. Hindi karapatdapat sa kanila na magkaroon ng makapangyarihang kasapin tulad mo.""Pero isa ka din sa mga kasapi nila at kadugo mo ako. Ibig bang sabihin nito pagtataksilan mo sila dahil nabastos nila ako?"Umiiling siyang tumalikod sa akin. "Hindi na importante ang sagot sa tanong mong iyan. Umalis ka na.""Kuya naman," sus ginoo. Napakatigas niya. Grabe din kung dumiskarte siyang umiwas.Subukan pa natin ulit. Baka bumigay siya at pumayag."Ayokong umalis dito.""Hindi ko sinasabing lilisan ka sa lugar na ito. Ang tinutukoy ko ay ang opisina ko. Bumalik ka na sa iyong silid eating her breakfast.Tumingin ulit sakin si Troy. "Anyway, that's all I wanted to tell you.
Lumapit samin si Charline, kasama yung dalawa niyang ka-tropa. Tarah gave me a smile, but I ignored her. Hindi kami close kaya wag niya akong nginingitian dyan."Panoorin mo ko, babe! Iniinggit ako ni Derek e! Tignan mo, tatalunin namin yang mga yan!" Mathieu told her.Charline nodded, but clearly she's uninterested. "Yeah..."Mathieu quickly kissed her lips, then jogged back at the center of the court when the break is over. Inis na napa-padyak naman taken a rest somehow.It was six AM when Mj and I started to text Tito Jun and Jano. We want to leave the clinic as early as 8AM. However, our efforts turn into a confusion, frustration and boredom. We're confused what to do. We need P2000. Jano did not replied, Tito Jun as well. I was so mad waiting for their messages. I was so anxious to flaunt my baby in Bautista. Good thing, the couple arrived before 9 AM. They lend me P2000. After, doctor's some parting words of advises and prescriptions, we left the clinic. We only commuted.In Bau
"Doesn't suit you at all." Nakangiting biro ni Vladmir sa akin."I know right? Totally feels like somebody dressed me up!" I bashfully said to Vladmir. Napadako naman ang tingin niya kay Vivien na tahimik na nakatayo sa likuran ko."Yo, Vinchin!" Nakangiting bati ni Vladmir sa kanya. Ngunit tila hindi niya ito narinig."Vinchin??" Tawag ulit ni Vladmir sa kanya. Ngunit wala parin siyang ulirat. Mukhang may malalim siyang iniisip. Nagtagpo kasi ang mga kilay niya."Space to Earth!! Ibalik niyo si Yenyen!!" Pagkatapos masabi ni Vladmir ang mga katagang iyon ay mabilis pa sa kidlat na napatingin si Vivien sa kanya."You finally noticed me. Anyway, I wanted to say you look so beautiful wearing our gang uniform." Nakangiting compliment ni Vladmir kay Vivien. She let out a smile."Thank you, Vladmir-kun." Nakangiting sabi ni Vivien."Once again... Welcome to the Tokyo Gawa Gang." Pagwelcome ni Vladmir sa amin ulit."Yes! Thank you very much." Nagulat ako when we said these lines in chorus
Ang gusto ko lang ng mga oras na iyon ay ang ibalik saakin ang anak ko.As I expected, pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa kwarto ng anak ko, bumuhos na ulit ang luha ko lalo na't wala akong ibang nakikita kundi ang mga bagay na nakakapagpapaalala sa kanya.His bed, his toys, his clothes and his pictures.Lahat ng mga gamit niya nandito pa rin. Hindi naman kasi namin ito ginalaw at pinagalaw. Sa tingin ko, nag-uutos lang si Nanay Myrna ng kasambahay para linisan ito kaya wala akong alikabok na nakikita.Nanginginig ang tuhod kong lumapit sa kama niya at nanghihinang umupo rito. Marahan kong hinaplos ang kama niyang hinihigaan niya lang noon. Patuloy na bumubuhos ang luha ko."B-baby, miss na kita. Miss ka na ni Mommy. Sana nandito ka. Sana nandito ka para palakasin ang loob ko. Kasi, baby, nawala na rin ang daddy mo saakin. May iba na siyang mahal at magkakaanak na rin sila," I smiled kahit patuloy na bumubuhos ang luha ko, "Are you happy? Kasi magkakaruon ka na ng kapatid?" then I
"Hindi ka man lang ba mag-so-sorry kay Leighron? O kahit kay mama man lang? Tingnan mo ang ginawa mo sa kapatid mo? Hayon siya sa loob araw-araw-""Abegail." Saway ni Carmela pero nagpatuloy ito."Araw-araw na nag-aagaw buhay pero bakit parang wala lang sa'yo? Nandito kami takot na takot na baka anumang sandali bigla na lang mawala si Leighron. Pero ikaw, nasaan ka? Hindi mo man lang kami madamayan nina mama at papa. Ikaw nandoon sa labas at walang kaproblema-problema. Puro kana lang trabaho at nagsasaya kasama ang mga kaibigan mo. Pupunta ka lang dito kung kailan mo maisipan. Tapos pupunta ka nga ni hindi mo naman siya magawang tingnan. Ang samasama mo Leighdon. Anong klase kang kapatid? Hindi mo lang siya kapatid. Kambal mo siya." Padaskol nitong pinahid ang luha na kumawala sa mata nito. "Baka nakakalimutan mo kaya ipinapaalala ko lang."Tumalikod siya at malalaki ang hakbang na sumakay sa bumukas na elevator na may lumabas na dalawang nurse."Good afternoon doc." Sabay na bati ng
"May training ako kasama si tito, eh."Ngumuso siya. "When are you coming back?"Nagkibit-balikat ako. "Hindi ko pa alam baka a week before ng start ulit ng klase ko.""You'll miss my ballet recital?" hindi makapaniwalang tanong niya sa akin. "No, you can't miss that!"Nanlaki 'yong mata ko dahil nawala din 'yon sa isip ko. Tumingin ako kay Callie at may namumuo na agad na luha sa mga mata niya."You can't miss that, Matty," sabi niya."Sige, hindi na lang ako aalis." Hindi ko alam kung bakit 'yon ang sinabi ko dahil hinihintay na ako ni tito sa Cebu pero parang ayaw ko rin naman umalis.Baka naman kayang gawan ng paraan ni tito na dito na lang ako magpa-practice sa Manila para hindi ko na kailangan pumunta sa Cebu at lumayo kay Callie.Hindi ko rin talaga alam kung bakit ginagawa ko 'to pero kung para kay Callie, ayos lang naman. "Nung huling naglaban tayo, yung kapangyarihang ginamit mo kanina lang, yun din ang kapangyarihang tumalo sa akin. Hindi ko talaga lubos akalaing, magiging
Nasa kalagitnaan siya ng pagmamasid sa paghampas ng alon nang makuha ng isang binata ang kan'yang pansin. Sa harapan nito ay canvas na nakapatong sa isang wooden stand. Nakatingin ang binata sa paghampas ng alon at muling ibabalik sa harapan ng canvas. Nang makalapit siya sa likurang bahagi nito ay doon niya nakumpira na ipinipinta nito ang view sa harapan nito."Ang ganda," hindi niya naiwasang maiusal.Mukha naman itong nabigla. Ipinihit ang ulo saka siya tiningnan sa nanlalaki nitong mga mata. Ngumiti naman siya at muling tiningnan ang ipinipinta nito. "Alam mo bang pangarap ko noong matutong magpinta? Kaso lang ay hindi ako nabiyayaan ng gan'yang talento. But I know someone who's good at painting. She's really like you," naibulong niya na lang ang huling pangungusap.Nakita naman niya ang pagkislap ng mga mata nito, tila nakuha na niya ang atensiyon ng binata. "Really? Who's she? Is she with you?"Mabilis naman siyang napailing. "Wala na siya." Iyon lamang ang salitang nanulas sa
"I'm not." Sinubukan nitong alisin ang kamay niya pero hindi niya ito binitiwan. Mas hinigpitan lang niya ang hawak sa braso nito."I bring you to the hospital.""H-hindi na kailangan, k-kaya ko ang sarili-""You'll come with me whether you like it or not!" Paalisin mo nga ang mga iyan at sumasakit ang mata ko sa mga kapangitan nila.""Anong pangit? Hoy! Leroy na may-ari ng Rolex! Hindi ako pangit! Bawiin mo iyan." Nagmamaktol na sabi ni Ricardo na nakasimangot."I cannot take this. Leroy, man, pinipilahan ako ng mga babae tapos sasabihan mo lang ako na pangit? Bulag ka ba?" Sita pa sa kanya ni Matty o Mattias.Napalatak naman si Arwyn sa isang gilid. "Hayaan niyo na nga yang si 'Leroy na may-ari ng rolex'. Talagang hindi niya lang matanggap na mas gwapo tayo sa kanya kaya ganyan niya na lang tayo tratuhin.""Agree." Sabi naman ni Klorin o Corinth na nakapatong pa ang mga paa sa mini table ng opisina niya.Mahilig silang magkakaibigan na gawan ng kung anu-anong nickname ang mga pangal
"But I want to smile when I want to not because I'm being forced to do it. Why do I have to deal with the people that my dad works with? It's like I am obliged to work with them too."Nagkibit-balikat ako dahil hindi ko naman alam kung ano talagang pinapagawa sa kanya kapag lumalabas sila nila tito pero parang hindi rin naman mahirap pakisamahan 'yong mga tao dahil kapag sinasama din naman ako ni mommy sa mga tinutulungan niya mababait naman 'yong mga tao tapos hospitable pa."By the way, how are your high school papers?""Naayos ko na 'yong akin. Ikaw ba? Homeschooled ka pa rin?"Nagpabuntong-hininga siya. "Yeah, like I said, paranoid nga si mommy at daddy. Baka daw ma-bully ako sa school.""Kung parehas naman tayo ng school na pupuntahan hindi ko naman hahayaan na ma-bully ka."Umupo siya at humarap sa akin habang nakanguso. "I told them that but they're too persistent in making me stay inside this house.""Ganoon ba? Hayaan mo na sila, mas safe naman talaga rito," sabi ko na lang d
"Hunter! Ahh!""Fuck! Are you close? Come for me, Apple.." he said, breathless.Ilang segundo matapos niyang sabihin iyon, tuluyan nang sumabog ang orgasmo ko. But Khalid didn't stop. Mas lalo pang bumilis ang paggalaw niya."Fuck!"Yumuko siya para abutin ang labi ko habang patuloy sa mabilis na paggalaw."I'm coming, Apple.." he said, breathless, as he kissed me. Hanggang sa maramdaman ko ang pagsabog niya sa loob ko, "Fuck!"Parehong malalim ang paghinga naming tumigil siya. Kapagkuwan, muli niyang inabot ang labi ko para patakan ako ng halik. He kissed me gently then he stopped and stared me gently."You're mine, Apple. You can't leave me." he whispered, then he kissed me again. ni Leligan.Sa kabila ng lakas ng lightning na kasama sa pagbulusok ng espadang yun, nagawa pa ring naihilig ni Leligan ang leeg pakaliwa. Dumiretso ang espadang yun sa likod niya pababa sa lupa, pero lumitaw din agad ako sa likuran ni Leligan.Sabay nasalo ang hilt ng espadang ito gamit ang kanang kamay't
"Ngayon ka lang ba makaka-attend ng field trip sa Baguio?""Yeps!""Ah-halata. Ganito kasi 'yon, pagpunta niyo sa park, asahan mo na titipunin kayo ng tour guide para samahan kayo sa pagpunta sa villa ng Muratori. Of course, wala sila ro'n. At kahit open sila sa public, hindi naman sila magawang hulihin ng mga parak. Sa duwag sila, e. 'Tsaka hindi basta-basta ang bahay no'n, 'no? Mga ilang kilometro pa ang layo mo, haharangin ka na agad ng mga epal na guwardiya. Pero para sa mga field trip na katulad niyan, siyempre may mga research na gagawin, pinapayagan naman silang makalampas sa boundaries at marating ang Main Gates, PERO hanggang doon lang. Wala pang nagtatangkang pumasok doon. Ang dahilan naman kung bakit wala pang nagte-trespass do'n ang hindi ko alam 'tsaka sure ako na mahal pa nila ang mga buhay nila, kaya nga hanggang gate lang sila. Basta tingnan mo na lang 'yong villa 'tapos ikaw na ang humusga.""Ano kaya sa tingin mo ang dahilan kung bakit nila binuksan sa public ang bah
"Okay na ba ng puso mo ngayon?" Kinikilig nitong tanong sa kanya.The loud beating of his heart rung in his head. Oh God!"Bawal ang no comment, Chef!" Sabi agad ni Leslie na napansing iiwas sana siya sa tanong.Napatawa siya. "All right. My heart is already taken." He said.The crowd sighed in disappointment that made him chuckled."Taken na pala ang ating gwapong Chef, guys. Siguradong maraming iiyak ngayong gabi." Dagdag pa ng host. "So, may girlfriend ka na pala, Chef."Hindi niya alam pero natagpuan niya ang sarili na umiiling-iling. "No, I have no girlfriend. As of now, we're just friends, according to her." He chuckled.Lalong lumakas ang tilian ng mga tao sa studio sa pag-aakalang na-friendzone siya.Hell! Hindi niya matatanggap ang friendzone! Wala iyon sa bokabulayo niya."But I'm working for it. So, baby, be ready because there's no friendzone in my vocabulary..." He added. Kaya mas lalong nagkagulo sa loob ng studio.Mabuti ay doon din natapos ang interview. Dahil kung hin
"What?" Singhal niya kay Uno kahit alam naman niya na hindi ito sasagot. Pipi ito at kahit mahigit sampung taon na niya itong bodyguard at ilang taon narin itong leader ng USO hindi pa niya nakikita ang mukha nito na nasa likod ng itim na maskara. No one has never seen his face. Sa tagal at halos araw-araw niya itong kasakasama palagi niyang nakakalimutan na isa ito sa tatlong boss ng organisasyon na kinabibilangan nila.He respect him as one of the three bosses and Uno respect him too as his boss. Simula ng maging boss ito ng USO hindi na niya mabilang kung ilang beses na niya itong itinaboy at tinanggal sa pagiging bodyguard niya pero kahit anong gawin niya nanatili ito bilang bantay niya. Binabarayan niya ito pero lahat ibinabalik lang nito. Palagi lang nitong dahilan na "ang totoong magkaibigan nagtutulungan at hindi nagbabayadan at tumatanggap ng kahit na anong kapalit."Sa huli, siya rin ang sumuko. Hinayaan na lang niya si Uno sa gusto nito. Hindi rin naman siya mananalo. Isang