NANG SUMUNOD na buwan ay nag-organize ang ilang department ng outing. Ginanap iyon sa kilalang resort sa Batangas. Minsan pang nagtalo sina Devance at Triana na itigil na ang pagpapanggap niya bilang ibang tao dahil lampas na sa sixty days iyon mula nang simulan niya. Pero humingi siya ng extension. Natutuwa kasi siya sa ginagawa at may tamang panahon para magpakilala siya. Samantalang si Austin ay tuluyang nag-file ng indefinite leave kaya wala ito ngayon. Wala silang balita kung kailan ito babalik. Kaya maging si Lara ay hindi na rin pumapasok sa AGC dahil bumalik na ito sa sariling kumpanya ng pamilya. At abala na rin ito sa nalalapit nitong kasal. Mukhang hindi na talaga iyon mapipigilan. Lara agreed with her marriage to Chen, and she had no plans of backing out unless Austin told her so, na malabo ring mangyari dahil hindi nga sa kanila nagpaparamdam si Austin. Magkakasama ang Marketing, Engineering, at Executive Department sa nasabing early summer getaway. Hindi na nagtaka si T
ILANG araw na nagpahinga si Triana dahil isinugod siya sa ospital matapos ang insidenteng nalunod siya sa dagat. Mabuti na ang pakiramdam niya at handa na siyang bumalik sa trabaho. “Are you sure about going back to work?” Nagdududang tanong ni Devance habang nagbibihis si Triana ng kulay maroon na business suit sa loob ng kanilang silid. “Yes, I’m bored here,” siguradong sagot ni Triana. Devance helped her to button her suit. Si Triana naman ang nag-ayos ang pulang kurbata ng asawa. He wore a chestnut-colored three-piece suit. “You look gorgeous, as usual, Kanchhi.” Humahangang bulalas ni Devance. Ngayon kasi ang araw na magpapakilala siya bilang CEO ng kanilang kumpanya. Hindi na iyon maiiwasan dahil alam na ng lahat ang totoong relasyon nila dahil sa nangyari sa outing. Hindi sana ganito ang plano ni Triana pero wala na siyang magagawa dahil hindi naman nila inaasahan na maaksidente siya. It was a big news in the office and employees were gossiping about it. Their private drive
HINDI na ulit inungkat ni Triana ng tungkol sa divorce matapos ang huling pag-uusap nila ni Devance noong dumating ang ama nito. Their relationship went smooth. Kung tutuusin para na talaga silang totoong mag-asawa. Patuloy na umaasa si Triana na darating ang araw na sasabihin sa kanya ni Devance na mahal siya nito. She didn’t want to assume. Baka kasi nagkakamali lang siya at natural lang dito ang pagiging maalaga sa babae. Kaya lang hanggang ngayon ay wala naman itong sinasabi. Ayaw naman niyang magtanong kasi baka mapahiya lang siya. Dumating ang araw ng kasal ni Lara at ginanap iyon sa isang kilalang luxury hotel sa Hong Kong. It was a sunset wedding where the overlooking of glittering city lights was visible a few meters away. Maganda ang panahon na tila nakikisama sa pag-iisang dibdib ng dalawa. Maraming mga bisita ang dumalo na kilala sa mundo ng negosyo. Most of them were famous Chinese businessmen. Lara looked alluring in her shimmering white off-shoulder bridal gown. The we
NAISIPAN ng mag-asawa na magliwaliw muna sa Hong Kong bago bumalik sa Pilipinas. Agad na nagpaalam si Austin matapos ang kasal kahapon. Nakipag-usap ito nang masinsinan kay Devance at nagulat sila nang isinuhestiyon nito ang maagang resignation. Wala naman silang nagawa sa desisyon ni Austin kaya sinuportahan na lang nila ito. It must have been hard for him. Para na kasi nila itong kapamilya dahil sa nakalipas na mga buwan ay halos araw-araw silang magkakasama. Triana suggested dropping by at the Disneyland. Ilang beses na siyang nakapunta rito noong buhay pa ang daddy niya. Wala namang naging reklamo si Devance at sinamahan siya sa nasabing theme park. “I miss this place!” Pakiramdam ni Triana ay bumalik siya sa pagiging bata. Kumukutitap ang iba-ibang kulay ng mga ilaw sa paligid. It was a romantic night under the crescent moon in the sky. “Really? Let’s try the rides, then.” Nakangiting yakag ni Devance. Hinawakan nito ang kamay niya at magkahawak-kamay silang naglilibot. Devanc
LUMIPAD ang mag-asawa patungong Nepal dahil sa Nepali New Year. It was mid-April and the Chaudhary’s gathered in the house. Minsan pang nagulat si Triana nang makita roon si Dexa. Matagal kasi siyang walang balita rito mula nang insidenteng kinasangkutan niya kasama ang asawa nito. Devance reassured her everything was going to be fine. Lalo na at wala naman si Xavier doon. Matigas lang talaga ang panininindigan ni Dexa at ayaw nitong makipaghiwalay sa asawa kahit na pinipilit ng magulang. Triana tried to reach out to her sister-in-law, but it was useless. Hindi siya nito pinansin at halata namang galit pa rin sa kanya. Kaya nagdesisyon si Triana na siya na lang ang umiwas. Pasalamat na lang siya at hindi naman siya iniiwan ng asawa. Pero dahil nasa iisang bahay sila ni Dexa ay hindi maiiwasang magkita sila nang hindi sinasadya. Kasalukuyang nagpapahangin si Triana sa roof deck habang nakamasid sa Himalayas sa hindi kalayuan. At bumaba saglit si Devance dahil ipinatawag ito nang ama.
BIGLANG naging tahimik ang bahay matapos ang celebration ng Nepali New Year. Lumipad ang mga magulang ni Devance papuntang Indonesia para sa tatlong araw na business conference. Napansin ni Triana ang ilang pagbabago sa nararamdaman sa tuwing umaga. Parang hinahalukay ang kayang sikmura at naduduwal siya. Wala si Devance sa tabi niya nang mga oras na iyon dahil abala ito sa morning swimming routine nito. Pagbalik nito sa kanilang silid ay mainam na ang pakiramdam niya. Laging ganoon ang nangyayari sa nakalipas na ilang araw at wala namang napapansin si Devance sa kakaiba sa kanya dahil pilit niyang itinatago ang morning sickness. Triana had something on her mind. Pero ayaw muna niyang iisipin dahil baka nagkakamali lang siya. Saka na niya sasabihin kay Devance ang lahat kapag na-confirm na niya. Kinabahan siya sa magiging resulta. She could be pregnant. Although she missed her period this month, pero ayaw niyang maniwala muna dahil kahit noon pa ay irregular ang menstruation niya. “
HALOS hindi nakatulog si Triana buong gabi sa kakahintay sa asawa. She repeatedly contacted him. But every time she tried to call, he was out of reach. Kung anu-ano na ang pumapasok sa isip niya pero ayaw niyang tuluyan na magpatangay sa masasamang iniisip. Lahat ng bagay naman ay maaring idaan sa mabuting usapan kaya dapat nanatili siyang kalmado habang naghihintay na dumating si Devance. Pero si Dexa ang naabutan niya sa dining area na tila nag-aalis ng hangover dahil humihigop ito ng chicken soup. Akma sana niya itong tatalikuran nang bigla itong nagsalita. “Lack of sleep for waiting for your husband?” Dexa asked as she put down the spoon beside the bowl of soup. Hinarap niya ang hipag. May alam kaya ito kung bakit hindi umuwi si Devance? Ngayon lang kasi ito nangyari. He promised her to be back at sundown. At sa klase pa lang ng mga tingin ni Dexa ay parang may itinatago ito sa kanya. “Worry not, dear sister-in-law. He is just relaxing with the girl he truly loves.” She scoo
UMUWI sa bahay sa Naga si Triana at may pagtataka sa mukha ng kanyang pamilya nang makita siyang naroon. Lalo na at kapansin-pansin ang pamumugto ng kanyang mga mata. Hindi naman nag-usisa ang ina pero alam niya naghahanap lang ito ng tamang tiyempo. Habang nasa biyahe pauwi kanina ay pinag-isipan niyang mabuti ang mga gagawin. And it would require a lot of sacrifice on her part for the greater good. Ang tanging priority lang niya sa ngayon ay ang kaligtasan ng magiging mga anak niya. Hindi nakatiis si Lucia na kausapin si Triana nang nagising ito mula sa mahabang tulog mula nang dumating. Tiningnan ni Triana ang ina na iniluwa mula sa pintuan ng kanyang silid at may dala itong mainit na tea. “Thanks, Mom. But I would prefer milk from now on,” tinatamad na wika niya. “What happened, hija? Did you fight with your husband?” Inilapag ni Lucia ang tasa sa bedside table at naupo ito sa kanyang kama. Bumangon si Triana at isandal ang likod sa headboard ng higaan. Nabuga siya ng hang
TRIANA put on the Philippine flag at the summit of Mount Everest. Napakaraming makukulay na prayer flags sa tuktok niyon at itinusok niya ang maliit na bandilang dala niya sa makapal sa niyebe. Nilingon niya ang lalaking nakasunod sa kanya at itinusok din nito ang maliit na bandila ng Pilipinas at tatlong flaglets, dalawang kulay blue at isang pink—the man was Austin. The flaglets represented the triplets. Kaya nakigaya rin si Triana, isang kulay asul, rosas, at dalawang pula—each had a label of their children’s name. “I did it!” Triana muttered inside her oxygen mask. She spearheaded this expedition with Austin’s help. When Triana promised her husband to be his legs, she meant it. Kasama nila ang isang Nepali team na mga professional hikers at halos dalawang taon ang kanilang naging paghahanda para mapagtagumpayan ang kanilang layunin. The climb was highly technical that they even encountered a few frozen bodies on the trail. Pero buo ang isip ni Triana at wala sa bokabularyo niya
THE Chaudharys yet again gathered as they mourned Eashta’s passing. Sa dami ng mga rebelasyon ay nanatiling magkasama sina Devance at Triana. Hindi sila iniwan ng kanilang malalapit na kaibigan nang malaman ng mga ito ang kanilang pinagdadaanan. Lara and Austin had rescheduled their flight going back to London. Nagmadali ang mag-asawa na tinungo ang hospital na kinaroronan ni Eashta para damayan sila. Even the two could not believe what had happened. But they never blamed them and didn’t even utter a word to make them feel their negligence. Dahil kahit hindi sabihin nina Triana at Devance ay lihim nilang sinisisi ang sarili sa mga nangyari. Caleb and Austin also postponed their honeymoon to be with them. Hindi naman hinihiling ni Triana na isakripisyo ang mahalagang milestone sa buhay ng dalawa para damayan sila, pero pinili ng mga itong manatili sa tabi nila hanggang sa maihatid na huling hantungan si Eashta. They were adamant that their honeymoon could wait. And Triana had appre
NANLAMBOT ang tuhod ni Triana sa narinig. Mabuti na lang at maagap ang kamay ni Devance at iginalaw nito ang wheelchair para masalo siya mula sa likuran. Mabilis na pumasok sa kuwarto si Eshvi at niyakap ang walang buhay na bata. “Eashta...” Eshvi began to wail. “I’m sorry for your loss. We did our best to revive her.” The doctor expressed their condolences. Magkakasabay itong lumabas sa silid para bigyan sila ng privacy. Triana came back to her senses. Nilapitan niya ang bata at pilit na hinihila ang siko ni Eshvi palayo. “Don’t touch her! You have no right!” Nanginginig ang mga kamay ni Triana sa sobrang galit. Pero tila walang naririnig si Eshvi. Kagaya niya, patuloy ito sa pagpalahaw ng iyak. “Eashta! Wake up baby, please...” ani Eshvi habang mahigpit na yakap ang bata. Samantalang si Devance hindi makuhang gumalaw dahil sa bigat ng mga pangyayari. Tulala lang siyang nakamasid sa walang nang buhay na anak. He lost his two precious children in a year! At mula noon hangga
THE beeping of the hospital apparatus surrounding Eashta was louder than usual in Eshvi’s ears. Bigla siyang nataranta nang magsulputan ang ilang doktor ng anak dahil sa biglang pagbabago ng kalagayan nito. “My daughter… what’s is happening?” Walang patid ang pagpatak ng kanyang luha. Kitang-kita niyang nire-revive na lang ang anak at kapag hindi ito nakayanan ng munting katawan nito ay baka malagutan ito ng hininga anumang sandali. “Please… no…” nauutal niyang sambit. Hindi siya naniniwala sa dasal pero nang mga oras na iyon ay wala siyang ibang makapitan. She prayed hard to whoever deity listening to her pleading. Hindi niya kakayanin na mawala sa kanya si Eashta. “Miss Javier, please calm down,” anang babaeng nurse na naroon sa tabi niya. They both stood in the receiving area of Eashta’s private room. Pero kitang-kita nila ang nangyayari sa silid ng anak dahil sa dingding na salamin. “Shut up!” singhal niya sa babae. Bigla tuloy itong napaatras dahil sa ginawa niya. Dumista
HINDI namalayan ni Triana na walang patid ang pagtulo ng kanyang luha habang nakikinig siya sa kuwento ng asawa. Could it be true? “I’m really sorry, Kanchhi. I doubted you. But you know, it was just an excuse to make you hate me. Because despite learning that Devna is not mine, I still love her and nothing will change that she is our daughter.” Ilang ulit na pumiyok ang boses ni Devance. “Oh, God! Eashta!” Biglang nanlambot ang mga tuhod ni Triana. Kung hindi lang siya nakahawak sa handle ng wheelchair ni Devance baka kanina pa siya bumagsak. “Please tell me you are joking, Dev. I never went to Doctor Alfonso’s office since I thought you were just making up that story to drive me away...” Nanginginig ang mga labi niya. Parang ayaw tanggapin ng kanyang utak ang mga impormasyong galing sa asawa. Had Devna been switched? That was impossible! Pero hindi niya puwedeng isawalang-bahala ang mga sinabi ni Devance. Since she and Eshvi gave birth on the same day in the same hospital. At k
BIGLANG lumundag ang puso ni Triana nang makita ang asawa. Akala niya talaga namamalikmata lang siya pero nang nilapitan ito ng kambal at maluha-luha itong yumakap sa mga anak saka niya napagtantong hindi siya dinadaya ng kanyang paningin. Especially that he saw Grady showed up from the dining room holding a cup of tea. “Dev!” Hindi napigilan ni Triana ang sarili at patakbong lumapit sa kinaroroonan nito. He was comfortably sitting in his wheelchair. Maaliwalas ang mukha nito kumpara nang huli silang magkita. He was clean shaven and wasn’t looking that much miserable compared when he was in his cabin. Pero nanatili ang kaseryosohan ng mukha nito pagdating sa kanya. “I miss you so much, Baba!” halos magkasabay na wika ng kambal na parang ayaw bumitaw mula sa pagkakayapos sa magkabilang braso ng ama. “I thought you broke your promise to come home with Nanay.” Nakangusong anas ni Rini. “But here you are now! Your wheelchair is cool!” inosenteng bulalas ni Ravi matapos ay pinagmasdan a
SAMANTALA abala naman sina Dexa at Liam sa isang kilalang mall sa Milan. They were merrily strolling around and oblivious to their surroundings. There were no prying eyes there despite them being famous. Wala rin silang kasamang bodyguards na nakabuntot. Although they were watching from afar. Para na rin sa kanilang seguridad. “God, I miss being with you like this.” Palalambing ni Dexa sa kasintahan. “I’d prefer an alone time, though. I can still see our bodyguards from my peripheral vision.” Natatawang saad ni Liam. “At least we could pretend we’re alone.” Ngumiti si Dexa. Pinilit niya na huwag masyadong isipin ang sari-saring problema na kinakaharap lalo na at hanggang ngayon ay wala pa rin na pagbabago sa lagay ng kanyang kapatid. Kahit anong sikap niyang i-distract ang sarili, she couldn’t help but worry about her brother’s failing marriage. Higit niyang inaalala ang mga pamangkin. Ilang buwan na rin na hindi nila nakikita ang ama. At wala rin siyang mukhang maihaharap kay Tria
NAGANAP ang kasal nina Caleb at Anya. It was held at their private resort in the province of Camarines Sur. Iyon din ang resort na minsang napuntahan nina Triana at doon nila unang nakilala si Anya. The couple chose this place since it was memorable for them. Doon daw kasi talaga nagsimula ang pag-iibigan nila. It was a sunrise beach wedding. Tila nakikisama ang panahon sa pag-iisang dibdib ng dalawa. Banayad ang paghampas ng alon sa dalampasigan habang hindi maulap ang kalangitan. Kagaya ng kasal ni Lara, the guests, were no more than thirty. Anya wore a simple white off-shoulder wedding dress. Para itong dyosa ng karagatan. Samantalang si Caleb naman ay nakasuot ng puting three-piece suit. Bakas ang matinding saya sa mukha ng dalawa habang naglalakad patungo sa altar. Napapalibutan ng mga sunflower ang venue at sea colors ang motif ng kasal. The sound of the violin reverberated along with the crashing of the waves when they started the wedding entourage. Bukod kay Triana, naroon d
TAHIMIK na nakamasid si Akhil sa bunsong anak habang kausap nito ang kanilang private doctor na si Dr. Adhikari. Nasa loob sila ng kanilang residence clinic. They were coordinating with the doctors in the Philippines looking out for Eashta. They had conducted the same test to check if Devance was a match and the result came out in two days. “You are not a match,” wika ng may katandaang doktor mababang tono. Marahang tumango si Devance. Pero hindi nakaligtas sa paningin ni Akhil ang pagtiim nito ng bagang. For Akhil, it was a good sign. It only meant he was bothered on what his illegitimate child was going through. Although he never liked that kid, but he also wanted to help. Hindi naman ganoon katigas ang puso niya para tikisin ang bata. Sa paglipas kasi ng mga araw ay unti-unti na niyang natatanggap na hindi na niya mababago pa ang nakaraan. Kung si Triana nga ay tanggap ito. Panahon na rin siguro para kilalanin niya ang anak sa labas ni Devance. “Kanchha…” Nilapitan ni Akhil ang