Muling itinaas ni Celso ang kaniyang kamay at dahan-dahan itong lumuhod sa harap ni Henry. Kumuyom ang palad ni Henry saka nilabas ang kaniyang baril. Itinutok niya ito sa ulo ni Celso. “Bakit ngayon mo lang sinabi ang too, Celso?!” galit na sigaw niya. Idiniin niya ang baril sa ulo nito. “All these years, nasa harap ko lang pala ang pumatay sa ama ko!” Luminga-linga sa paligid si Henry. Hinahanap niya si Apollo. “I had no choice, Henry. Kaibigan ko siya. Kailangan kong pagtakpan ang ginawa niya dahil natatakot ako na makulong siya. Ako ang tinakbohan niya pagkatapos niyang patayin ang ama mo,” sabi ni Celso. Itinaas niya ang isang daliri niya hudyat na kailangang maghanda ng mga tauhan ni Celso. “Apollo!” galit na sigaw ni Henry at pinutok ang baril sa kawalan. “Pinatay mo ang ama ko!” Nakangisi si Celso habang nakadapa at pinapakinggan ang mga hinain ni Henry. Nagkalat ang mga tauhan ni Henry sa buong paligid ngunit hindi niya alam na nakakalat din ang mga tauhan ni Celso. Isang
Itinutok ni Celso ang baril sa ulo ni Apollo. “Hindi mo alam kung gaano kasakit ang ginawa mo sa akin. Kaibigan kita pero anong ginawa mo? Inagaw mo siya sa akin. Inagaw mo sa akin ang babaeng bumuo ng mundo ko!” Hinawakan ni Apollo ang baril. Idiniin niya ito sa ulo niya. “Iputokmo ang baril, Celso,” paghahamon niya. “Hindi mo alam kung gaano kahirap ang sitwasyon naming dalawa noon. Wala akong inagaw, Celso. Kusa siyang pumayag na pakasalan ako dahil ‘yon ang gusto ng mga magulang namin. Labag sa loob ko na pakasalan siya dahil alam ko na ikaw ang mahal niya at hindi ako!”Nangingilid ang mga luha nilang dalawa. Nanginginig din ang kamay ni Celso. Suminghap siya saka kinasa ang baril. “Hindi ako magkakaganito kung hindi mo siya pinakasalan, Apollo. Kaibigan kita. Nagmamahalan kami. Ako ang nauna pero sa ‘yo siya ikinasal at nagtagal!” Tuloyan ng tumulo ang mga luha ni Celso. Hindi niya ito pinansin dahil nakatitig siya kay Apollo. “Isang buwan akong nawala dahil nagkasakit ako. Ka
Luminga-linga sa buong paligid si Lucas at nagbabasakaling makita si Liam pero. Naghintay siya ng ilang minuto at tinitingnan niya rin ang mga kasama ng pulis. “Liam?” paulit-ulit na tawag niya habang hinahanap ito sa iba’t ibang lugar malapit sa lugar kung saan sumabog ang bomba.Mahigit kalahating oras din ang nakaraan bago dumating ang mga bumbero dahil malayo ang lugar sa lungsod. Malapit na nilang matapos patayin ang apoy ngunit hindi niya pa rin nakita si Liam. Nagsisimula na siyang kabahan baka may nangyari sa kaibigan niya. Sinubokan niyang pumasok sa loob upang tingnan ngunit ayaw siyang papasokin.“Nandiyan ang kaibigan ko! Kailangan ko siyang makita!” galit na sigaw ni Lucas sa bumbero nang pigilan siya sa pagpasok sa loob.“Malakas pa po ang apoy, Sir. Bawal kayong pumasok baka mapano kayo sa loob –” “Wala akong pakialam! Kailangan kong makita ang kaibigan ko! Nasa loob siya nang sumabog ang bomba!” Sinubokang suntokin ni Lucas ang bumbero pero mabilistong nakailag. Nap
Scoth Liam’s POV“You're not my father! I don't have a father! Stay away from us! We don't need you! You don't love us!” galit na sigaw ni Max sa akin. Hinihila niya ang aking damit. Gusto niya akong palabasin. Parang unti-unting dinudurog ang aking puso sa mga salitang binitawan ni Max. Ngayon ko lang ulit siya nakita na ganito kalapit pero panunumbat ang natanggap ko. I can’t blame my son. Nakita niya ako na kasam sina Celine at Selena whom I thought na anak ko si Selena. Tumayo ako para yakapin sana siya ngunit bigla niya akong itinulak. Napahawak ako sa kama ni Francine nang muntik na akong ma-out-of-balance.“Bumalik ka na sa pamilya mo! Hindi ka namin kailangan dito!” sigaw ni Max. Napansin ko ang pangingilid ng kaniyang luha. Mas lalo akong nakaramdam ng sakit. Huminga ako ng malalim saka lumuhod para maka-level ko si Max. Hinawakan ko ang dalawa niyang kamay. “I’m so sorry, Max,” I whispered. Yumuko ako para itago ang namumuon luha sa aking mga mata. Biglang kumalma si Max
Francine’s POV“Are you ready?” Liam asked me pagpasok niya ng kwarto.Tumango ako. “I had no choice. Ngayon ang libing nila,” sagot ko. Mahigit isang linggo akong nanatili sa bahay mula nang namatay sina Britney at Daddy. Tahimik naming idinaos ang burol nila dahil ‘yon ang gusto ko. Dito rin pansamantalang nakatira ang pamilya ni Lucas sa bahay namin habang inaasikaso nila ang nangyari sa pamilya ko. Napalingon ako kay Liam nang hawakan niya ang aking kamay. Kinuha niya ang family picture na hawak ko saka ibinalik ito sa ibabaw ng bedside table. “Malalampasan mo rin ang lahat. You’re brave,” bulong niya bago ako niyakap ng mahigpit. “Nandito lang ako palagi sa tabi mo.” Napasinghap ako nang nagsimula na naman mangilid ang aking mga luha. Hindi ko alam kung ano ang nagawa kong kasalanan at pinaparusahan ako. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula muli. Ang sakit-sakit pa rin isipin na wala na sila.Kumalas siya sa yakap at hinanap ang aking mga mata. Pinunasan niya ang namumuon
“Let’s go, Luc,” sabi ko nang napansin ang paglingon ng ibang tao sa amin. Binaba ni Lucas si Max. Nakasunod lang ako sa kanila. “Mommy,” tawag ni Max sa akin. Agad akong lumapit sa kaniya. “Yes, Max? May problema ba?” I asked him. Tumingin ako sa paligid. Nakatingin silang lahat sa anak ko. “I want to go home. Ang daming tao rito,” sagot niya. Lumuhod ako para maka-level siya. “Max, hindi pa tayo pwedeng umuwi. Ililibing pa natin sina Tita Britney at Lolo mo. Pagod ka na ba? Gusto mo bang ako naman ang magbubuhat sa ‘yo?” “I’m not tired. I just want to go home,” he whispered. Napabuntong hininga ako. “Tataposin lang natin burol, Max. Uuwi tayo agad,” sabi ko. Bumaling ako kay Lucas. “Ayaw niya sa maraming tao. Baka naninibago na naman siya.” “Ako na muna ang bahala sa kaniya. Mauna ka na dahil nandiyana ang pari. Kailangan nandoon ka,” sabi ni Lucas. Tinapik ko ang balikat ni Lucas. “Sige, sige. Maraming salamat, Luc.” Malapit na akong dumating sa malaking tent nang bigla ko
Tahimik naming tinahak ang daan pauwi ng bahay pagkatapos ng libing nina Britney at Daddy. Hindi kami pwedeng magtagal sa sementeryo dahil baka maabotan kami ng ulan doon.Napalingon ako kay Liam nang bigla niyang hawakan ang kamay ko at hinalikan ito. “Are you okay?” tanong niya. “Pagod lang ako, Liam,” sagot ko. “Matulog ka muna. Gigisingan ko na lang kayo pagdating natin sa bahay niyo,” sabi ni Liam. Inayos niya ang takas na buhok ni Max. “When I first saw him, I know he’s my son. Pero bigla mong sinabi na hindi ko siya anak.”Sumandal ako sa balikat niya. Ipinagsiklop namin ang aming mga kamay. “I had no choice, Liam. Kailangan ko talagang itago sa ‘yo ang totoo kahit na makikita naman sa mukha ni Max na nagmana siya sa ‘yo. May anak kayo ni Celine –”“Kalimutan na natin ang tungkol doon, Francine. Lumabas na ang katotohanan. Hindi ako ang ama ng bata.” Hinalikan niya ulit ang kamay ko. “Kayo lang ang pamilya ko. Magpahinga ka muna.”“Yes, Liam.” Ipinikit ko ang aking mga mata.
Hinawakan ko ang buhok niya habang dinidilaan at sinisipsip niya ang pagkababae ko. Binilisan niya ang ginagawa niya. “Liam…” namamaos na tawag ko sa kaniya. “I can’t take it anymore…” Nawawala na ako sa sarili ko. Hindi ko na kayang hintayin pa ang pagpasok niya. Gusto ko ng maramdaman ang alaga niya sa loob ko. Nagmulat ako ng mata nang huminto siya sa ginagawa niya. Bumaba ang paningin ko sa malaking umbok ng kaniyang alaga. “Isasama mo ba ako sa America o hindi?” Ngumisi siya at hinalikan ako sa labi. Tinaasan niya ako ng kilay. “I’ll make sure that you’ll be pregnant with our second baby kung hindi mo ako isasama.”Napalunok ako. Nakaramdam ako ng excited sa sinabi niya. Sino ba naman ako kung aayaw ako sa kagustohan niya? Ang gwapo ng mapapangasawa ko. “Answer me, Francine.” Muli niya akong hinalikan sa labi pababa sa leeg ko at nagtagal sa aking dibdib. Napaigtad ako nang bigla niyang sipsipin ang aking dalawang suso. “Okay, fine. Sasamahan mo kami roon,” pagsuko ko. Hindi
Siguradong-sigurado na ako kay Liam, kahit na mabilis ang lahat, alam kong sigurado na ako sa kaniya. Pero hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ako makapaniwala na ikakasal na kami. Marami kaming pinagdaanan pero heto kami ngayon, nanatiling matatag ang pagmamahalan namin sa isa't isa. Binili niya lang ako ng dalawang milyon pero ang kapalit no'n ay panghambuhay ko siyang makakasamang bumuo ng pamilya. Nabuntis niya ako na wala sa plano, pero alam kong ginawa namin iyon na mahal ang isa't isa at alam ko ang kaakibat na responsibilidad sa likod ng lahat. Pero ganoon nga siguro, we make the most out of the things given to us. Iniwan ko siya, tumayo ako sa sarili kong mga paa, at nakilala ang tunay kong pamilya. Hindi naging madali ang lahat para sa amin. Naging magulo ang buhay namin at marami akong nalaman tungkol sa mga nakaraan ng aming mga pamilya. Ngayong araw ay papakasalan ko na ang lalaking mahal ko. Hindi nagbabago ang ang isip ko na abotin ang lahat ng mga pangarap ko. I
"Fuck!" he said when he realized that he couldn't successfully pull me out of him without hurting me. He exploded on my mouth. I stayed there to make sure I clean him up. He was helpless as he sat on our bed, still feeling the waves of his explosion. I smiled. I licked my lips and saw him locking helpless. He stroked my hair gently. He bit his lower lip. "That was so good..." he uttered. Without ado, I pulled my panties out of me. I am wearing a skirt. Itinapon ko ito sa sahig at muling hinawakan ang naninigas niyang alaga. I rode him while he's still very erect. I was extremely wet that he slid unto me easily, even when he's huge. Sumakit lang nang tuloyan na akong naupo sa kandungan niya. He was inside me to the brim. He filled me so much that just the act of putting him in almost made me convulse with pleasure. Then, I started thrusting on him, riding up and down.His kisses landed on my chin as I pushed myself away from him. Then he moved to my neck. His soft kisses made me ev
One Month Later. A cozy living room filled with wedding magazines, fabric swatches, and a calendar marked with important dates. I stand in the center of the room, surrounded by wedding planning materials, a mix of excitement and nervousness in my heart. It all starts here, the journey to the most important day of my life. I sit down with Liam, as we discuss potential wedding venues, flipping through brochures and photos."Liam, what do you think about having the ceremony in a garden? The idea of saying our vows surrounded by nature sounds magical," I suggested. Tiningnan ko ang ibang pahina upang tingnan ang ibang venue sa kasal namin. "I love that idea. Let's make it happen. It'll be a beautiful backdrop for our special day," komento ni Liam. "Mommy, I'm hungry," sabat ni Max. Kumuha ako ng biscuits sa bag ko at ibinigay ito kay Max. "Matagal pa po ba kayo?" "Malapit na kaming matapos, Max. Kainin mo muna ang biscuit. Tataposin lang namin 'to para makakain na tayo ng pananghalia
Francine's POV Umawang ang labi ko sa tanong ni Liam. Para akong biglang naestatwa at binuhosan ng malamig na tubig. "Daddy!" gulat na sambit ni Max at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ni Liam. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Paano siya nagkaroon ng amnesia? Bakit hindi sinabi ng doktor sa amin ang tungkol dito? "Who are you, woman?" pagdidiin niya sa salitang woman. Kumurap-kurap ako. Kukunin ko na sana si Max ngunit bigla niya itong hinila. "W-Wala ka bang naaalala, Liam?" tanong ko. Umiling siya agad. "I know this boy is my son. But who are you?" Kumunot ang noo niya. Napasinghap ako nang naramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Dad, this is Mommy," sabat ni Max na siyang mas lalong nagpakunot sa noo ni Liam. "She's your mother? But how?" He smirked. Tumayo ako sa pagkakaupo. Parang hindi ko na kakayanin 'to. I need to see the doctor. Kailangan ko siyang makausap at itanong sa kaniya kung bakit hindi ako maalala ni Liam. Pinunasan ko ang nangingilid na l
Liam, Max, and Francine are seen resting in their beds, surrounded by medical equipment. May lumapit na nurse kay Francine para i-monitor ang kalagayan niya. Kagigising niya lang pero si Liam agad ang hinahanap ng mga mata niya. "How are you feeling today, Ma'am Maxey? Any dizziness or headaches?" Dahan-dahang inalis ng nurse ang bandage. "I'm okay, just a bit sore. Thank you for taking care of me." Bumaling siya sa anak niyang mahimbing na natutulog. "How's my son?" "Nasa maayos na kalagayan na po ang anak niyo, Ma'am," sagot ng nurse. "How about my fiance? Kumusta siya?" dagdag na tanong ni Francine. Napalingon ang doktor sa kanila. Ngumiti ito. "Mr. Smith is a fighter, Ma'am. Successful po ang operasyon." Nakahinga ng maluwang si Francine. Bumangon siya at umupo sa kama habang inaalalayan ng nurse na nag-a-assist sa doktor. Nilapitan siya ng doktor, tinitingnan ang mga sugat niya. "Your wounds are healing well. We'll remove the stitches soon and monitor your progress," sabi
Mabilis na lumapit ang mga pulis para pigilan si Francine sa pananabunot ng buhok ni Celine.“Mamamatay tao ka! Sarili mong anak pinatay mo!” sumbat niya.“I’m not a killer, Francine. Hindi ko pinatay ang anak ko!” galit na sigaw ni Celine. Sinubokan niyang atakihin si Francine ngunit hindi niya magawa dahil nakahawak ang mga pulis sa kaniya at pilit na inilalayo sa isa’t isa. “Buhay si Selena! Buhay ang anak ko!”“Wala na siya! You killed her! Nadamay siya sa pagiging makasarili mo! Ikaw ang dahilan kaya siya nasunog doon sa loob ng underground! Pinatay mo siya!” paninisi ni Francine.Umiling-iling si Celine. “No! She’s alive! My daughter is alive!” Tumawa siya. “Selena? Baby? Mommy won’t leave you. Magpakita ka na sa akin.” Sinipa ni Celine ang dalawang pulis na nakahawak sa kaniya at mabilis na tumakbo para pumasok sana sa nasusunog na factory. “I’ll find my daughter. Selena is alive. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kailangan kong puntahan ang anak ko sa loob. Kailangan ako ng anak ko.”
Nagising si Francine pagkatapos ng malakas na pagsabog ng building. Napahawak siya sa ulo niya nang may nakita siyang tumutulong dugo. Parang mabibiyak ang ulo niya sa sakit dahil sa lakas ng pagkabunggo ng ulo niya sa puno. Dali-dali siyang bumangon at hinanap sina Max at Liam.“Max, Liam! Nasaan kayo?” sigaw niya habang nakahawak sa ulo niya.“Mommy!”Hinanap niya ang kinaroroonan ng boses ng bata. Napapadaing siya sa tuwing may naaapakan siyang matutulis na bato. Nanlaki ang mga mata niya nang nakita ang anak niyang umiiyak. Tumakbo siya para puntahan si Max. May sugat ito sa paa at galos sa kamay.“W-Where’s your Dad?” tanong niya habang pinupunasan ang mukha nito.Napalingon siya sa likuran niya nang ituro ni Max ang kinaroroonan ni Liam. Nakahiga ito sa lupa at walang malay. Binuhat niya si Max saka nila pinuntahan si Liam. Maingat niyang pinaupo si Max sa malaking bato. Hinawakan niya ang dibdib ni Liam. Nakahinga siya ng maluwang nang may narinig niya ang malakas na pagtibok n
Nakahinga nang maluwag si Liam pagkatapos niyang maalis ang nakakandadong kadena sa mga paa niya. Napaupo siya sa sahig nang naramdaman ang pamamanhid ng buong paa niya. Inalalayan siya nina Francine at ng mga bata sa paglalakad exit dahil hindi siya makalakad ng maayos. Napadapa sila nang bigla na namang may sumabog. Mabilis na hinila ni Liam ang mag-ina nang biglang may nahulog na kahoy galing sa kisame. "Mommy!" Hinawakan ni Liam ang kamay ni Selena nang bigla itong umiyak. "I'm scared..." "Don't be scared. Nandito lang si Daddy. Ililigtas kita," bulong ni Liam para pakalmahin ang bata. Kahit namamanhid ang mga paa niya at mahapdi ang kaniyang mga sugat, ginamit niya ang natitirang lakas niya para buhatin si Selena. Alam niyang hindi ito titigil sa pag-iyak kung hindi niya ito bubuhatin o hindi makita ang ina ng bata. Napaatras sila nang biglang may nahulog na namang kahoy at kumalat sa dingding ang apoy. Luminga-linga sila sa paligid habang naghahanap ng daan palabas. "We're
Binuhosan ng gasolina ang mga katawan nina Francine, Liam, at Max bago sila iniwan ng mga tauhan ni Celine. Makalipas ang ilang minuto mula nang nakalabas na sa underground ang mga tauhan ni Celine ay nagkamalay si Francine. Napahawak siya sa dibdib niya habang umubo at hinahabol ang paghinga niya. Agad na umalalay ang anak nila para makatayo siya. "Are you okay, Mommy?" nag-aalalang tanong ng anak nila habang nagpupunas ito ng mga luha. "A-Ayos l-lang a-ko, Max," sagot niya at pilit na pinapakalma ang sarili. Tumayo siya at nilapitan si Liam. Nagdurugo na ang mga paa at kamay nito. "H-Honey..." sambit ni Liam. Namumutla na ang labi niya dahil sa pagod, uhaw, at gutom. Napatingin silang lahat sa paligid nang may naamoy silang nasusunog. Nanlaki ang mga mata ni Francine nang nakita ang isang tauhan na may hawak na lighter. May sinusunog itong papel sa malaking lata. Nakangisi itong nakatingin sa kanila. "Naiinip na ako. Gusto ko ng sunogin ang buong lugar!" nakangising sabi ng lal