“Wala na tayong ibang magagawa, Brit!” Galit na sigaw ni Daddy. Humakbang siya papalayo sa akin. “Kahit maghintay pa tayo ng ilang araw, lingo, at buwan na magising siya may magbabago ba? Patay na ang katawan niya! Nasa kritikal na kondisyon ang kapatid mo. Alam ko naman na hindi ka papayag na gawin ang bagay na ‘yon.” Pinunasan ko ang aking mga luha. “Hindi ako papayag, Dad. I’m still holding that one percent hope na magiging maayos ang kalagayan niya. Huwag muna kayong magdesisyon. Anak niyo siya, Dad. Bakit ang bilis-bilis niyong magdesisyon?” “That’s the best way –” “No!” I cut him off. “Nasasabi niyo lang ‘yan dahil ang bilis niyong panghinaan ng loob! Hindi kayo marunong maawa. Anak niyo siya! Kambal ko siya! Gusto ko pa siyang makasama ng matagal. Wala akong pakialam kahit patay na ang katawan niya as long as alam kong buhay pa siya…” “Why are you crying, Tita Brit?” tanong ni Max. Lumapit siya sa akin at binigyan ako ng tissue. Mas lalong bumuhos ang luha ko nang nakita ko
Bumukas ang elevator at may pumasok na mga employees. “Good day, Sir Lucas!” sabay-sabay nilang bati sa kaniya. Ngumiti lang si Lucas at tumango. Napatingin ako kay Lucas nang nahuli ko ang mga babaeng empleyado na tumitingin sa kaniya. Hindi nakatakas sa aking tenga ang pagtili nila sa tuwing tinitingnan nila si Lucas.“Mukhang type ka ng mga babae,” bulong ko.“Sanay na ako sa mga ganiyan, Brit. Hindi na bago sa akin ang mga ‘yan lalo na’t may itsura ako,” mayabang niyang sabi. Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. He’s right. Kahit malapit na siyang mag-thirty pero parang hindi siya tumatanda. Age is just a number lang talaga para sa kaniya.“We’re here,” sabi niya nang tumunog at bumukas ang elevator. Nauna siyang lumabas.Lalabas na sana ako nang biglang nagsalita ang isa sa mga babaeng empleyado. “Girlfriend po ba kayo ni Sir, Lucas, Ma’am?” Huminto ako at nilingon sila. “Hindi niya ako girlfriend. Magkaibigan lang kami. But he’s not available. Sorry,” sagot ko at kinind
Umawang ang labi ko. Napatingin ako kay Lucas nang wala sa oras. Nakataas ang kaniyang isang kilay habang umiinom ng kape. Bumaling ako kay Liam. Hindi pa rin nawala ang pagkamangha ko sa kaniya nang nalaman kong nagpipinta rin siya katulad ni Francine. Naglakad ako patungo sa gilid ng kaniyang mesa at hinawakan ang painting. “You painted her?” pagkaklaro ko. “Baka iba ang nagpinta nito?” biro ko at hinawakan ang painting. Kuhang-kuha niya ang mukha ng kapatid ko. “Yes, Brit. Well, I’m an engineer at given na sa akin ang pagiging artist,” proud niyang sabi. Napakagat-labi ako at binaba ang painting. Nakalimutan ko na isa pala siyang engineer. Mas pinili niya lang i-manage ang kompanya nila kesa sundin ang dream career niya. “Bakit mo pala ako tinatanong kung hihingin ko ba ‘to?” tanong ko sabay turo sa painting. Umupo siya sa swivel chair. “Ikakasal na ako, Brit.” Hindi na ako nagulat dahil mabilis kumalat ang balitang pagpapakasal niya kay Celine. Kaya nga nandito ako dahil ba
Third Person's POV Pagbalik sa hospital ay agad na tinawagan ni Britney ang kaniyang ama para magpaalam na iuuwi niya sa bahay ang kapatid na si Francine. “Dad, pumapayag na ako na dalhin si Francine sa America,” panimula niya. Nilingon niya si Lucas na kasalukuyang nanunuod ng mga videos nina Apollo at Celso habang nag-uusap ito kasama ang mga drug dealers. “Mabuti naman at nakapag-desisyon ka na agad, hija,” natutuwang sabi ni Apollo sa kabilang linya. “Iuuwi namin siya ngayon sa bahay. Gusto ko muna siyang makasama ng ilang araw o linggo rito sa Pilipinas bago gawin ang mercy killing, Dad,” dagdag ni Britney. Hindi agad nakasagot si Apollo dahil kasama niya ang matalik niyang kaibigan na si Celso. “Dad, naririnig mo ba ako? Pumapayag na ako sa gusto mo. Ayoko rin makitang nahihirapan siya kahit na magising pa siya. Hayaan niyo muna akong makasama siya, Dad.” “Okay, hija. Iuwi niyo siya sa bahay habang inaayos ko pa ang mga kakailanganing dokumento patungo sa America,” sabi ni
Katatapos lang ayosan nina Celine at Liam ng kanilang kinuhang make up artist. Ilang oras na lang at magsisimula na ang kasal. Naghihintay na lang silang dumating ang kinuha nilang pari sa La Esmeralda Beach and Resorts na pagmamay-ari ng pamilya ni Celso. Pumasok si Liam sa kaniyang silid habang tinitingann ang larawan ni Francine sa kaniyang cellphone. Gusto siyang kausapin ng kaniyang pamilya pero mas pinili niya ang mapag-isa. “Liam?” tawag ni Clint habang kumakatok ito sa pinto. “Pwede ba kitang makausap?”Bumuntong hininga muna si Liam bago tumayo para pagbuksanng kaniyang kapatid. Hindi siya makatingin sa mga mata nito dahil nakokonsensiya siya. Wala pa rin itong alam kung sino ang pumatay sa totoong ama nito.“Why are you sad? It’s your wedding day! Dapat masaya ka!” nakangiting sabi ni Clint at inakbayan ang kaniyang kapatid. “Ngumiti ka naman. Sayang ang pagiging pogi mo kung nakasimangot ka lang.”“Stop teasing me, Clint,” saway ni Liam sa kaniyang kapatid. Naglakad si L
Isang malakas na sampal ang nakuha ni Liam galing kay Angeline bago siya tinalikuran ng mag-asawa. Dahil sa matinding galit na nararamdaman niya, sinuntok niya ng malakas ang dingding. Napadaing siya nang naramdaman ang pagsakit ng kaniyang kamao. Napapikit siya nang nakitang dumurugo ito. Kumuha siya ng malinis na tela at ginawang pamunas sa sugat ng kaniyang kamay. May kumatok sa pinto. Hindi niya ito pinansin. Nanatili lang siyang nakatalikod habang pinupunasan ang kamay niya. Narinig niya ang pagbukas ng pinto. Pumasok ang kaniyang ina na si Blythe upang tingnan ang anak. “Magsisimula na ang seremonya,” sabi ni Blythe. Sinubokan niyang hawakan ang balikat ni Liam ngunit mabilis na umiwas ang binata. “Galit ka pa rin ba sa akin?” diretsong tanong niya. Hindi sumagot si Liam. Wala siyang balak kausapin ang kaniyang mga magulang hanggang sa matapos ang seremonya.Umupo si Blythe sa bakanteng silya at pinagmasdan ang kaniyang anak. Napansin ni Liam ang pagtitig ng kaniyang ina. Nili
As she opened her eyes, she squinted against the brightness of the light pouring in from the window. The walls of her room greeted her vision, the scent of antiseptic filled her nostrils, and the constant beeping sound filled her ears. Despite the aches in every part of her body, she ignored it all as she caught sight of her child.“Mommy? Mommy? Are you awake?” Unti-unti niyang hinawakan ng mahigpit ang kamay ng kaniyang anak. “Mommy's awake,” Max said, tears brimming in his eyes as he held up his mother's hand. “She's awake, Tita Brit. She’s awake!”She attempted to move, but her body remained immobile. Only her eyes had the freedom to roam. She quickly scanned her surroundings, taking in every detail, while still attempting to regain control of her body.Mabilis na tumakbo palabas ng kwarto si Britney at pinuntahan ang personal doktor sa silid nito. Halos madapa na sila sa pagmamadali pabalik sa kwarto ni Francine. Naabotan nilang nakayakap si Max sa ina habang nakatingin sa paligi
Nagugulohang tumingin si Francine sa kaniyang kapatid. Mahal sila ng ama nila at malabong mangyari ang sinasabi ni Britney. “You’ve been in a coma state for five weeks, Francine. Hindi ko alam kung makikita pa ba kita sa ganitong kalagayan kung hindi ko nahuli si Daddy sa pinapagawa niya kay Manang Loida at Dr. Fernandez,” dagdag ni Britney. Umiling-iling si Francine. Para sa kaniya ay napaka-imposible ng mga binibintang ni Britney sa kanilang ama. Mabait ito at hindi ‘to marunong gumawa ng mga bagay na ikakasakit nila. “He’s our father, Brit. Bakit mo siya pinagbibintangan? Walang ama ang gugustohing mapahamak ang kaniyang –” “He’s not our father anymore, Francine. He’s a devil. Alam kong mahirap paniwalaan ang mga sinasabi ko sa ‘yo. But I can prove it. Masamang tao si Daddy,” pangungumbinsi niya. Hinawakan niya ang kamay ni Francine. “Maniwala ka sa akin, Francine. Wala siyang pinagkaiba ni Mr. Coper. Ang buong akala natin ay mortal na magkaaway ang mga pamilya natin. Pero hind
Siguradong-sigurado na ako kay Liam, kahit na mabilis ang lahat, alam kong sigurado na ako sa kaniya. Pero hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ako makapaniwala na ikakasal na kami. Marami kaming pinagdaanan pero heto kami ngayon, nanatiling matatag ang pagmamahalan namin sa isa't isa. Binili niya lang ako ng dalawang milyon pero ang kapalit no'n ay panghambuhay ko siyang makakasamang bumuo ng pamilya. Nabuntis niya ako na wala sa plano, pero alam kong ginawa namin iyon na mahal ang isa't isa at alam ko ang kaakibat na responsibilidad sa likod ng lahat. Pero ganoon nga siguro, we make the most out of the things given to us. Iniwan ko siya, tumayo ako sa sarili kong mga paa, at nakilala ang tunay kong pamilya. Hindi naging madali ang lahat para sa amin. Naging magulo ang buhay namin at marami akong nalaman tungkol sa mga nakaraan ng aming mga pamilya. Ngayong araw ay papakasalan ko na ang lalaking mahal ko. Hindi nagbabago ang ang isip ko na abotin ang lahat ng mga pangarap ko. I
"Fuck!" he said when he realized that he couldn't successfully pull me out of him without hurting me. He exploded on my mouth. I stayed there to make sure I clean him up. He was helpless as he sat on our bed, still feeling the waves of his explosion. I smiled. I licked my lips and saw him locking helpless. He stroked my hair gently. He bit his lower lip. "That was so good..." he uttered. Without ado, I pulled my panties out of me. I am wearing a skirt. Itinapon ko ito sa sahig at muling hinawakan ang naninigas niyang alaga. I rode him while he's still very erect. I was extremely wet that he slid unto me easily, even when he's huge. Sumakit lang nang tuloyan na akong naupo sa kandungan niya. He was inside me to the brim. He filled me so much that just the act of putting him in almost made me convulse with pleasure. Then, I started thrusting on him, riding up and down.His kisses landed on my chin as I pushed myself away from him. Then he moved to my neck. His soft kisses made me ev
One Month Later. A cozy living room filled with wedding magazines, fabric swatches, and a calendar marked with important dates. I stand in the center of the room, surrounded by wedding planning materials, a mix of excitement and nervousness in my heart. It all starts here, the journey to the most important day of my life. I sit down with Liam, as we discuss potential wedding venues, flipping through brochures and photos."Liam, what do you think about having the ceremony in a garden? The idea of saying our vows surrounded by nature sounds magical," I suggested. Tiningnan ko ang ibang pahina upang tingnan ang ibang venue sa kasal namin. "I love that idea. Let's make it happen. It'll be a beautiful backdrop for our special day," komento ni Liam. "Mommy, I'm hungry," sabat ni Max. Kumuha ako ng biscuits sa bag ko at ibinigay ito kay Max. "Matagal pa po ba kayo?" "Malapit na kaming matapos, Max. Kainin mo muna ang biscuit. Tataposin lang namin 'to para makakain na tayo ng pananghalia
Francine's POV Umawang ang labi ko sa tanong ni Liam. Para akong biglang naestatwa at binuhosan ng malamig na tubig. "Daddy!" gulat na sambit ni Max at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ni Liam. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Paano siya nagkaroon ng amnesia? Bakit hindi sinabi ng doktor sa amin ang tungkol dito? "Who are you, woman?" pagdidiin niya sa salitang woman. Kumurap-kurap ako. Kukunin ko na sana si Max ngunit bigla niya itong hinila. "W-Wala ka bang naaalala, Liam?" tanong ko. Umiling siya agad. "I know this boy is my son. But who are you?" Kumunot ang noo niya. Napasinghap ako nang naramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Dad, this is Mommy," sabat ni Max na siyang mas lalong nagpakunot sa noo ni Liam. "She's your mother? But how?" He smirked. Tumayo ako sa pagkakaupo. Parang hindi ko na kakayanin 'to. I need to see the doctor. Kailangan ko siyang makausap at itanong sa kaniya kung bakit hindi ako maalala ni Liam. Pinunasan ko ang nangingilid na l
Liam, Max, and Francine are seen resting in their beds, surrounded by medical equipment. May lumapit na nurse kay Francine para i-monitor ang kalagayan niya. Kagigising niya lang pero si Liam agad ang hinahanap ng mga mata niya. "How are you feeling today, Ma'am Maxey? Any dizziness or headaches?" Dahan-dahang inalis ng nurse ang bandage. "I'm okay, just a bit sore. Thank you for taking care of me." Bumaling siya sa anak niyang mahimbing na natutulog. "How's my son?" "Nasa maayos na kalagayan na po ang anak niyo, Ma'am," sagot ng nurse. "How about my fiance? Kumusta siya?" dagdag na tanong ni Francine. Napalingon ang doktor sa kanila. Ngumiti ito. "Mr. Smith is a fighter, Ma'am. Successful po ang operasyon." Nakahinga ng maluwang si Francine. Bumangon siya at umupo sa kama habang inaalalayan ng nurse na nag-a-assist sa doktor. Nilapitan siya ng doktor, tinitingnan ang mga sugat niya. "Your wounds are healing well. We'll remove the stitches soon and monitor your progress," sabi
Mabilis na lumapit ang mga pulis para pigilan si Francine sa pananabunot ng buhok ni Celine.“Mamamatay tao ka! Sarili mong anak pinatay mo!” sumbat niya.“I’m not a killer, Francine. Hindi ko pinatay ang anak ko!” galit na sigaw ni Celine. Sinubokan niyang atakihin si Francine ngunit hindi niya magawa dahil nakahawak ang mga pulis sa kaniya at pilit na inilalayo sa isa’t isa. “Buhay si Selena! Buhay ang anak ko!”“Wala na siya! You killed her! Nadamay siya sa pagiging makasarili mo! Ikaw ang dahilan kaya siya nasunog doon sa loob ng underground! Pinatay mo siya!” paninisi ni Francine.Umiling-iling si Celine. “No! She’s alive! My daughter is alive!” Tumawa siya. “Selena? Baby? Mommy won’t leave you. Magpakita ka na sa akin.” Sinipa ni Celine ang dalawang pulis na nakahawak sa kaniya at mabilis na tumakbo para pumasok sana sa nasusunog na factory. “I’ll find my daughter. Selena is alive. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kailangan kong puntahan ang anak ko sa loob. Kailangan ako ng anak ko.”
Nagising si Francine pagkatapos ng malakas na pagsabog ng building. Napahawak siya sa ulo niya nang may nakita siyang tumutulong dugo. Parang mabibiyak ang ulo niya sa sakit dahil sa lakas ng pagkabunggo ng ulo niya sa puno. Dali-dali siyang bumangon at hinanap sina Max at Liam.“Max, Liam! Nasaan kayo?” sigaw niya habang nakahawak sa ulo niya.“Mommy!”Hinanap niya ang kinaroroonan ng boses ng bata. Napapadaing siya sa tuwing may naaapakan siyang matutulis na bato. Nanlaki ang mga mata niya nang nakita ang anak niyang umiiyak. Tumakbo siya para puntahan si Max. May sugat ito sa paa at galos sa kamay.“W-Where’s your Dad?” tanong niya habang pinupunasan ang mukha nito.Napalingon siya sa likuran niya nang ituro ni Max ang kinaroroonan ni Liam. Nakahiga ito sa lupa at walang malay. Binuhat niya si Max saka nila pinuntahan si Liam. Maingat niyang pinaupo si Max sa malaking bato. Hinawakan niya ang dibdib ni Liam. Nakahinga siya ng maluwang nang may narinig niya ang malakas na pagtibok n
Nakahinga nang maluwag si Liam pagkatapos niyang maalis ang nakakandadong kadena sa mga paa niya. Napaupo siya sa sahig nang naramdaman ang pamamanhid ng buong paa niya. Inalalayan siya nina Francine at ng mga bata sa paglalakad exit dahil hindi siya makalakad ng maayos. Napadapa sila nang bigla na namang may sumabog. Mabilis na hinila ni Liam ang mag-ina nang biglang may nahulog na kahoy galing sa kisame. "Mommy!" Hinawakan ni Liam ang kamay ni Selena nang bigla itong umiyak. "I'm scared..." "Don't be scared. Nandito lang si Daddy. Ililigtas kita," bulong ni Liam para pakalmahin ang bata. Kahit namamanhid ang mga paa niya at mahapdi ang kaniyang mga sugat, ginamit niya ang natitirang lakas niya para buhatin si Selena. Alam niyang hindi ito titigil sa pag-iyak kung hindi niya ito bubuhatin o hindi makita ang ina ng bata. Napaatras sila nang biglang may nahulog na namang kahoy at kumalat sa dingding ang apoy. Luminga-linga sila sa paligid habang naghahanap ng daan palabas. "We're
Binuhosan ng gasolina ang mga katawan nina Francine, Liam, at Max bago sila iniwan ng mga tauhan ni Celine. Makalipas ang ilang minuto mula nang nakalabas na sa underground ang mga tauhan ni Celine ay nagkamalay si Francine. Napahawak siya sa dibdib niya habang umubo at hinahabol ang paghinga niya. Agad na umalalay ang anak nila para makatayo siya. "Are you okay, Mommy?" nag-aalalang tanong ng anak nila habang nagpupunas ito ng mga luha. "A-Ayos l-lang a-ko, Max," sagot niya at pilit na pinapakalma ang sarili. Tumayo siya at nilapitan si Liam. Nagdurugo na ang mga paa at kamay nito. "H-Honey..." sambit ni Liam. Namumutla na ang labi niya dahil sa pagod, uhaw, at gutom. Napatingin silang lahat sa paligid nang may naamoy silang nasusunog. Nanlaki ang mga mata ni Francine nang nakita ang isang tauhan na may hawak na lighter. May sinusunog itong papel sa malaking lata. Nakangisi itong nakatingin sa kanila. "Naiinip na ako. Gusto ko ng sunogin ang buong lugar!" nakangising sabi ng lal