LOGINShare
Kabanata 5
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Nakapagtatakang nagkakagulo sa bahay nang umuwi kami ni Venus. Nagtipon sa aming bakuran ang ilang farmers.
“What's happening, Tiyo?” kunot-noong anas ni Venus.
Iniwan ko na silang dalawa roon sa labas ng gate. Agad kong nilapitan si nanay na ngayon ay maluha-luhang nakikipag-usap sa kaniyang mga kasama.
Napalingon silang lahat sa akin.
“Ano pong nangyayari?”
“Alliyah, halos kalahati lang ng kabuuang ani ang naisalba mula sa mga peste. Mas marami ang hindi na mapakikinabangan.”
Bigla akong nilukob ng kaba.
Pinagmasdan ko ang mga naroon. Bakas ang pagod sa kanilang lahat na sinasabayan pa ng kaguluhan.
Muling nagsalita si nanay nang hindi agad ako nakaimik.
“Ngayon lang nangyari ito. Sa ilang taon naming pagtatrabaho rito ay kabisado na namin ang pamamalakad kaya masasabi kong hindi namin ito kapabayaan. Kumpleto ang mga gamit at araw-araw kaming naroon kaya imposibleng hindi namin mapapansin kung may problema na sa mga tanim. Alam mo rin iyan, Alliyah.”
Tumango ako at marahang hinagod ang likod ni Nanay. “Nauunawaan ko po.”
“Hindi ko lubos na mapaniwalaan ang nangyaring ito. Ngayon, anong gagawin natin?”
“Nasabi niyo na po ba ito kina Ma'am Navi?” saad ko.
“Oo, papunta na raw sila rito.”
Dahil sa kaguluhan ay hindi na ako nakapagbihis ng pambahay. Magkasama naming tinungo ni Venus ang farm. Nagulantang kami sa nakita.
Sa bungad ay doon nakatambak ang tone-toneladang inani.
“Hala, grabe!” anas ni Venus.
“Magkano po kaya ang halaga ng rejects na ito?” tanong ko sa isang ginang.
“Naku, hija. Milyon din ang halaga ng mga iyan kung susumahin.”
Natutop ko ang aking bibig. Kung ganoon ay...
“Ang nakakalungkot diyan ay kailangan naming bayaran ang damage dahil kapag hindi nahuli ang may sala ay lalabas na kaming lahat ang may kasalanan dito.”
Hindi lang dahil sa nakikita kong lungkot sa mukha ng ginang ang nakahaplos sa akin, maging ang garalgal niyang boses.
Naisip ko si Nanay. Kung mangyari ngang pabayaran sa farmers ang lahat ng damage, paano naman sila makakapagbayad? Ang isiping doble silang kakayod para roon ay masyado nang masakit para sa akin. Paano pa kaya ang mga nararamdaman nila ngayon?
Nangilid ang luha ko habang naiisip ang problemang haharapin ni nanay kung sakali.
Nagpakawala ako ng buntong-hininga para mabawasan ang namumuong bigat sa d****b ko. Ang alam ko lang sa ngayon ay hindi ko kayang manood lang. Kailangan kong tumulong kahit anong mangyari.
“I feel sorry po sa nangyari. Naaawa rin po ako kay Tiyo Banny.” Tila naubos din ang enerhiya ni Venus dahil sa kawalang sigla ng boses niya.
Nagsitayuan ang mga naroon nang may nagbalitang dumating na raw si Ma'am Navi kaya't sumunod na rin kami ni Venus. Gusto kong malaman ang buong detalye ng pangyayari.
Pabilog na nakaipon ang farmers sa bakuran ng bahay namin habang matamang nakikinig kay Ma'am Navi na siyang nasa gitna.
Tahimik na pumuwesto kami ni Venus sa likuran.
“This is really unbelievable. Kahapon ay bumisita rin ako sa farm at nakita ko mismong walang problema sa mga tanim. Now, how come? Paano nangyaring kinabukasan lang ay nagkalat na ang mga peste roon?” dismayadong saad ni Ma'am Navi.
“Wala rin po kaming kaalam-alam, Ma'am.”
“Kagabi, sino ang huling bumisita roon?” Pumihit si Ma'am Navi para makita ang iba pa.
“Ikaw, Allissa, 'di ba?”
Nabaling ang aming atensyon kay Nanay.
Kunot-noo siyang sumagot, “Ako nga, Narso. Ngunit hindi ako dumiretso sa loob ng farm. Hanggang bodega lang ako.”
“Anong ginawa mo roon?” muling tanong ni Manong Narso.
Matamang nakatingin sa kanilang dalawa si Ma'am Navi, hinahayaan silang magpalitan ng salita.
“Ibinalik ko yung kalaykay dahil may nag-iwan no'n sa daan.”
“Ako ang nakaiwan no'n, nakalimutan kong ibalik, pasensya na,” pag-amin nung isa.
Tumango si Nanay.
“Wala ka bang napansing kakaiba, Allissa?” usisa ni Ma'am Navi.
Hindi ako mapakali dahil natatakot akong baka madiin pa rito si Nanay.
“Wala naman, Ma'am. Nang maibalik ko ang kalaykay ay agad din akong umuwi.”
“May somabotahe sa farm, sigurado ako. Ang kailangan nating matukoy ay kung sino. Posibleng ang isa sa inyo ang gumawa no'n o posible ring taga-labas. Gusto kong ilista ninyo ang lahat ng mga pangalang bumisita rito mula noong nakaraang linggo hanggang kahapon.”
Sumang-ayon ang lahat sa sinabi ni Ma'am Navi.
“Bukas na bukas ay kailangang ipadala ninyo sa akin ang listahan. Pag-uusapan pa namin ni Ridley kung ano ang dapat gawin sa problemang ito. Simula ngayong araw ay wala na munang papasok sa farm. Maghintay na lang kayo sa susunod kong announcement.”
Nakahinga ako nang maluwag. Kung sino man ang taong iyon ay siya ang dapat na magbayad, hindi ang mga taong nadamay.
At isa pa, ano naman kaya ang motibo ng may pakana nito? Inggit?
Mabuti na lang at mahaba ang pasensya ni Ma'am Navi. Kung iba sigurong amo ay patatalsikin na kaming lahat dito kahit hindi pa alam ang ugat ng problema.
Hindi ko na nakausap si Nanay tungkol doon hanggang sa dumating ang gabi at natapos ang aming hapunan. Kung sabagay, wala rin naman akong ibang masasabi dahil wala akong alam. Basta't ang sabi niya'y maaga siyang magpapahinga dahil napagod siya sa ginawang general harvesting.
Kasalukuyang nakatitig ako sa kisame habang malalim na nag-iisip nang biglang tumunog ang cellphone ko, hudyat na may pumasok na mensahe roon. Nanatili akong nakahiga. Tamad ko iyong inabot mula sa study table.
[Ruan:
Still up? I have news for you.]
Good thing, bukas pa ang expiration ng load ko. Agad akong nagtipa ng reply.
[Ako:
Yup.]
[Ruan:
I referred you to someone. I told him that you do portraits and he wants to see you tomorrow. If you say yes, I'll fetch you up.]
Natuwa ako sa nabasa. May bago akong kliyente!
Pero sino naman kaya iyon?
[Ako:
Sige, anong oras?]
[Ruan:
7am. He has an appointment to attend before 9am.]
[Ako:
Sino ba siya?]
[Ruan:
You'll know him tomorrow. I don't tell stories through screen, Alliyah.]
Napairap ako. Tamad nga palang magtype nang mahaba ang isang ito. Sa texts ay tipid siya pero in person naman ay maboka.
[Ako:
Sige na nga. Thanks for referring me! :)]
Wala na akong natanggap na reply pagkatapos ng ilang minuto kaya nagpasya na akong matulog.
“Nay, may pupuntahan ako ngayon,” pagsisimula ko habang nag-aalmusal kaming dalawa.
“Saan?”
“Hindi ko pa po alam. Susunduin ako ni Ruan mamaya. May kliyente raw po na gustong magpa-commission sa akin.”
“Aba, mabuti 'yan. Walang problema, basta umuwi ka rin bago dumilim. Hindi mo ba isasama si Venus?”
“Hindi na po, ihahatid naman ako ni Ruan pauwi.”
“Oh, siya. Sige. Aasikasuhin din namin ang listahan at ihahatid ko iyon mamaya sa mansion.”
Pagkatapos kong kumain ay dumiretso na ako sa banyo. Kailangan ko rin kasing habulin ang oras para matuyo ang buhok ko bago ako umalis. Wala kaming hair blower kaya towel dry lang ang ginagawa ko.
Matapos kong mag-ayos ng sarili ay isinalansan ko nang maayos ang arts ko sa lalagyan. Ang dadalhin ko lang ay ang maaayos at ang wips ay iiwan ko rito.
Tuwina'y napapadako ang tingin ko sa naka-frame na portrait ni Russel at napapailing na lang ako. Mabuti na lang at hindi ugali ni nanay na usyosohin ang drawings ko. Hanggang ngayon ay hindi niya napapansing si Russel iyon at hindi ang kung sinong sikat na artista.
Dahil mas nauna pang umalis si Nanay ay hindi na nakapagpaalam si Ruan sa kaniya.
Magkahalong excitement at hiya ang nararamdaman ko habang nakasakay sa kotse ni Ruan. Panay ang pag-aayos ko ng damit. Nakapatong sa hita ko ang case kung saan naroon ang mga sample ng portrait na ipakikita ko sa kliyente.
“He will surely like your arts,” paniniguro ni Ruan.
“Sana nga. Kailangan ko rin talagang makaipon, eh. At isa pa, may problemang kinakaharap ngayon si Nanay kaya kahit papaano ay gusto kong tumulong.”
“What happened?”
Iniliko niya ang sasakyan.
“Nasira ang kanilang mga ani. Malaki ang nawalang pera.”
Kumunot ang kaniyang noo. “Ngayon lang nangyari 'yan, ah?”
“Uhm. Kaya nga nag-aalala ako. Kapag napatunayang isa sa kanila ang may kasalanan, madadamay ang lahat.”
“If you need help, nandito lang ako.”
“Alam mo namang hindi ako sanay lumapit sa iba, Ruan. Hayaan mo, malalampasan din namin ito,” nakangiti kong sambit.
Unti-unting lumiwanag ang paligid nang makalabas na kami mula sa kumpulan ng mga nagtataasang punong-kahoy na nakahilera sa magkabilang gilid. Ang kaninang malawak na lupain na dinadaanan namin ay napalitan ng malawak na kalsada kung saan nagkalat ang naglalakihang establishments. Narating na namin ang highway.
“Pero kung sakaling magipit kayo, Alliyah. I'm just one call away.”
Ngumiti lang ako at tumango. Hindi pa rin talaga ako makapaniwalang ganito kabait sa akin si Ruan. Alam kong parte ng CMC ang kanilang pamilya kaya naman hindi na kataka-takang marami siyang maitutulong sa kapwa niya. Kung may pagkakataon lang ako ay pasasalamatan ko rin ang mga magulang niya dahil nakapagpalaki sila ng mabuting anak.
Tanging ang family background lang ni Ruan ang alam ko tungkol sa kaniya. Iyong mga personal na impormasyon ay hindi ko magawang itanong dahil bukod sa nahihiya ako ay ayaw ko namang lumagpas sa privacy niya. Gayunpaman ay sapat na ang kabutihang ipinakikita at ipinararamdam niya sa akin.
Tumigil ang sasakyan sa tapat ng isang restaurant.
Nagkusa na rin akong lumabas nang bumaba na si Ruan.
Iginiya niya ako sa loob ng naturang restaurant at dinala sa left side kung saan may naghihintay na isang lalaki. Nakasuot ito ng pormal attire, iyong isinusuot sa opisina.
Saglit akong napatigil nang tila namumukhaan ko ang lalaki.
“Yo,” bati ni Ruan.
Naupo na rin ako nang ilapit niya sa akin ang upuang nasa harapan ng magiging kliyente ko.
“You're just in time.” Kasing-aliwalas ng panahon ang boses nito.
Nagbaling ito ng tingin sa akin at swabeng inilahad ang kaniyang kamay. “Luke Clausen,” anito sa malambing na boses.
Bahagya akong nagulat ngunit hindi ko iyon ipinahalata. Isa rin siyang Clausen.
Kaano-ano niya si Russel?
Related chapters
Beyond The Lines Kabanata 6
Tipid akong ngumiti at inabot ang kaniyang kamay. “Alliyah Martinez po, Sir.” Dumapo ang tingin nito sa aking case nang ilapag ko iyon sa mesa. “You look familiar,” diretsang saad nito. Ikaw rin, pamilyar...pero hindi ko maalala kung saan kita nakita... Hindi ko iyon maisatinig. “I bet you have already seen her somewhere,” ani Ruan. “After all, we're living in the same planet,” biro pa niya. “I know.” Ngumisi ang lalaki. “By the way, Alliyah, just call me Luke. I preferred that,” nakangiting turan nito sa akin. Ibang-iba ang aura niya kay Russel. Pareho silang pormal pero magaan ang pakiramdam ko sa kaniya. “Matagal ka nang gumuguhit?” “Since I was 10.” “Cool, can I see your wor
Beyond The Lines Kabanata 7
Kung gaano kabilis ang oras ay ganoon din kabilis ang mga pangyayari. Kinabukasan ay pumutok na lang ang balitang kailangan munang ipasara ang farm dahil sa imbestigasyon. Nang araw ding iyon ay aligaga kami ni Nanay sa pag-iimpake ng mga damit. Hindi ko mapigilan ang pamamasa ng mga mata ko habang pinanonood na isakay ang mga gamit namin sa truck.Katulong namin ang ilang mga katrabaho ni Nanay pati na rin sina Venus at Tiyo Banny.“Saan ang punta niyo niyan?” nabusangot na anas ni Venus.“Hindi ko pa alam, Venus. Masyadong biglaan.”Mahigpit niya akong niyakap.“Kahit mapalayo pa kayo, pupuntahan kita! Laging available ang tricycle ni Tiyo Banny!”Natawa na lang ako habang sinusuklian ang yakap niya.“It's okay! Hindi naman siguro kami mapapalayo. Maraming house for rent diyan sa t
Beyond The Lines Kabanata 8
Gamit ang libre kong kamay ay muli kong tinipon sa isang side ang ilang hibla ng buhok kong kumakawala dahil sa hangin. Nagpatuloy ako sa pagguhit. Bukod sa preskong hangin ay malaking tulong ang katahimikan para makapag-relax ako. Sa Clausen farm naman ay sariwa rin ang hangin pero hindi kasing-tahimik ng lugar na ito. Palibhasa'y pare-parehong wala rito ang mag-anak. Nasa paaralan sina Daimler at Madeley at may pinuntahan din ang mag-asawa. Si Nanay naman ay namalengke. Hindi na rin niya ako pinasama dahil may inatasang driver naman na makakasama niya roon kaya ako lang mag-isa ang narito.Nakanguso ako habang tinatapos ang drawing. Dapat ay kahapon ko pa ito sinimulan pero kasi, nananantya pa rin ako. Hindi madaling maging komportable nang ganoon kabilis sa mansion. Yesterday, I spent almost my whole day talking to Venus on the phone. Inilahad ko sa kaniya isa-isa ang mga nangyari, hindi kasama roon ang personal kong nararamdaman. Kung kah
Beyond The Lines Kabanata 9
Dali-dali akong bumaba mula sa kwarto kahit magulo pa ang buhok. Nag-iiwan ng ingay ang bawat hakbang ko sa hagdan dahil mabibigat iyon.Nilagpasan ko si Nanay na kasalukuyang naghahanda ng almusal. Ang sabi ni Ma'am Navi ay pare-parehong nasa bakasyon ang maids nila at dalawang hardinero. Sakto rin namang nangyari iyon sa farm at napalipat kami rito nang wala sa oras. Kahit papaano'y makatutulong kami sa mga gawaing bahay, wala mang sabihin ang mga Clausen.Narinig ko pa ang tanong ni Nanay kung bakit ako nagmamadali pero hindi ko na iyon nagawang sagutin.Dumiretso ako sala at agad tiningnan ang bilog na mesa pero wala na roon ang sketchpad ko. Sigurado akong dito ko iyon naiwan kahapon!Bumalik ako sa kusina.“Nay? Yung sketchpad ko?”“Jusko kang bata ka. Sketchpad agad hinahanap mo, eh tingnan mo nga
Beyond The Lines Kabanata 10
Ang bawat sandali ng paglalakad ko sa mahabang carpet ay iginuguhit ko na sa aking isipan. Kung anong mayroon ngayong araw, naipaliwanag iyon ng mga malalabong imaheng nadaraanan ko. Bakas ang mga ngiting agad ring nagiging malabo sa paningin ko, ang bawat isa'y tumatango na tila masayang-masaya para sa akin. Hawak ang gilid ng aking saya habang nakatapat sa dibdib ang bungkos ng bulaklak sa isa kong kamay, nagpapadala lang ako sa kakaibang pakiramdam na ito. Kulang ang isang libong salita para makumpleto ko ang munting sandali.At sa oras na iyon, kung saan ang matagal ko nang pangarap ay naghihintay sa akin, naroon din ang lalaking ang mga mata'y sa akin nakapako. Tumulo ang luha ko nang ilahad niya sa akin ang kaniyang kamay, nakangiti kong hinawakan iyon. Ngunit kasabay ng paglalapit namin ay ang biglang pag-alon ng imaheng niya, naputol ang aking panaginip.Sinalubong ng kisame ang mulat na mulat kong mga mata.
Beyond The Lines Kabanata 11
Habang nasa biyahe ay tumawag si Nanay, nagtanong kung nasaan ako. Nasapo ko ang aking noo. Nakalimutan kong magpaalam! Humaplos ang kamay ni Russel sa aking kamay kung saan hawak ko ang cellphone. Without asking my permission, marahan niya iyong kinuha mula sa akin. Wala na rin akong nagawa, ipinaubaya ko sa kaniya iyon. “Don't worry, Tita. She's with me.” Umalon ang sasakyan dahil sa bako-bakong daan. Narating na namin ang lupaing nakakonekta sa farm. Isa itong mahabang papasok kung saan madaraanan ang napakalawak na palibot ng farm. Inasahan ko nang walang katao-tao roon. “Alright. I'll take care of her.” Ibinalik sa akin ni Russel ang cellphone ko. Ibinaba na rin ni Nanay ang linya bago ko pa iyon muling maidikit sa tenga ko. “Anong sabi?” Sinipat ko ang mga mata niya pero tanging ang isa lang ang nakikita ko dahil naka-s
Beyond The Lines Kabanata 12
Sa huli, ipinagpasalamat kong nakalayo ako kay Russel ngunit imbes na yakap at tuwa ang maabutan ko, ang umiiyak na si Venus ang nadatnan ko sa likod ng bahay nila. Nakapanghihinayang na hindi pala ako makakapagkuwento sa kaniya ngayon.“Nag-away kami ni Daimler.” Bakas na bakas ang lungkot sa mukha niya.Speaking of Daimler, oo nga pala. Ganoon yata talaga kabilis ang oras. Parang kahapon lang, sinabi niya sa akin na crush niya si Daimler tapos umabot na agad sila sa awayan!“Kailan?” Ang unang pumasok sa isip ko.“K-kanina lang. Nagtalo kami. Tinawagan ko siya. Nakiusap kasi ako na baka puwedeng... 'wag nilang ipakulong si Tiyo Banny.”I sighed. Of course, kahit ako, gusto kong makiusap kay Russel pero alam kong magiging abusado na kami kung gagawin ko 'yon. Kami na nga yung nakapinsala, kami pa yung hihingi ng pabor
Beyond The Lines Kabanata 13
Sa ilang araw kong pananatili sa hospital ay nagkaroon kami ng oras ni Venus para pag-usapan ang mga nangyari. Mula sa pag-alis namin sa farm, unang encounter niya kay Daimler, hanggang sa pagtakas ni Tiyo Banny. Wala akong pinalampas na detalye.“Ginawa mo talaga 'yon?” manghang sabi ko.Ano kayang naging reaksyon nung guwardiya nang hingiin niya ang number ni Daimler?“Oo nga! I was so eager to talk to him. Ilang beses akong sumubok na lapitan siya but he kept ignoring me! Kaya naman sa guard na ako lumapit...”“Buti ibinigay nung guard?”“Psh. Hindi naman na raw bago 'yon. Marami talagang nanghihingi sa kaniya ng number ni Daimler!”“Oh, affected ka naman?” pabiro ko siyang tinaasan ng kilay.“H-hindi!”I chuckled.
Latest chapter
Beyond The Lines Wakas
Inilapag ko sa tomb ang bulaklak na dala ko. Nilingon ko si Russel na tuwid na nakatayo sa aking tabi, nakapamulsa at sa puntod nakatingin. Umupo ako't tinanggal ang mga dahong nalaglag doon. I sighed as I silently prayed for her soul. “What are you doing here?” Sabay kaming napabaling ni Russel sa likuran. Hindi namin namalayan ang pagdating ni Alodia. Mayroon din syang dalang isang palumpon ng mga bulaklak. Tumayo ako at ibinigay sa kanya ang pwesto. Dahan-dahan niyang inilapag ang mga bulaklak sa tabi ng akin. “I'm here to pay respect for the child,” mahinahong turan ko. “Hindi naman kami magtatagal.”“Thank you.”Napatitig ako sa kanya nang sambitin nya ang mga katagang iyon. “Thank you for understanding, Alliyah.” Hinahaplos-haplos niya ang nitso habang nagsasalita. “I know I've done too many bad things to you. I know I was such a selfish woman. I did nothing but ruin your lives.” Her voice cracked. “I hope you forgive me...”“Wala na sa akin iyon, Alodia,” I said. “Let me s
Beyond The Lines Kabanata 270
“Wait for me!” “Bilis, Usher, ang bagal mo! Mauuna na ako roon!” sigaw ni Lionel sabay takbo palabas.Dumagundong ang hagdan sa nagmamadaling pagbaba ni Usher. Ni hindi pa sya tapos sa pagsusuot ng kanyang damit.“Dahan-dahan–” Hindi ko natapos ang sasabihin ko. He quickly kissed my cheek and ran outside.“Dahan-dahan, Usher! Papaluin kita!” I shouted.“Love you, 'Ma!” aniya't natatawa pa. Napailing ako. The wall clock says it's already 11:58PM. Kaya ganito sila ka-hyper dahil new year count down.“Two minutes na lang! Ba't nandyan ka pa, Alliyah?” puna sa akin ni Olive. Talagang binalikan nya ako rito. Nakapamaywang pa ang bruha sa tapat ng pinto. “Eto na!” Isinuot ko ang long cardigan upang panlaban sa lamig. Hindi ko alam kung gaano katagal kami sa labas. Masakit sa ilong ang lamig ngayon, normal na nangyayari tuwing Bagong Taon. Nagmadali na akong lumabas. Halos kaladkarin pa ako ni Olive papunta sa front yard.Doon nakaipon ang lahat at pare-parehong excited sa pagsisindi ng
Beyond The Lines Kabanata 269
“Puwede na raw akong umuwi.” Nakangisi sa akin si Venus at may pagmamalaking sinabi iyon. “I told you, I'm stronger than you thought. Masyado lang kayong nag-alala sa akin pero kaya ko naman. Kaya ko pang magsurvive ng isa pang linggo sa kamay ni Theo kung 'di niyo ako kinuha.”Awtomatiko akong napangiwi. “Sus! Hindi mo kasi nakita ang hitsura mo no'n! Mukha kang binugbog na puno ng saging!”“Really?”“Anong really? Alam kong alam mo 'yon! Hindi ka na nga halos makatayo tapos gusto mo pa ng extension!”“Kidding!” She exclaimed. “I'm just so happy that I'm all free now. Okay na ako, wala na akong nararamdamang kahit ano!” “Which is good, Venus. Ito yung pinakahihintay namin, yung gumaling ka.”I can see the changes in her. Hindi na gaanong halata ang mga pasa niya sa iba't ibang parte ng katawan, pagaling na ang mga ito. Naghilom na rin ang mga maliliit na hiwa, maging ang mga sugat sa mukha niya. She was kidnapped and battered. Wala siyang kalaban-laban. Ayokong ma-imagine kung paan
Beyond The Lines Kabanata 268
Ilang malalaking hakbang lang ay nahawakan ko na si Venus. She looked confused when in no time, I started untying her hands. Umamba pa syang magpupumiglas ngunit hindi siya makakilos. Kung nagkataong hindi siya nakatali, malamang ay nakatanggap na ako ng sipa. “What the fuck are you doing?” mariing tanong niya. “Get away from me! Don't touch me, you Theo's bitch!” Naiintindihan ko kung bakit ganito sya katalas manalita. Labis siyang nasaktan. She had enough pain.This is the end of her suffering and I'm willing to sacrifice my safety for her. In addition, ang alam niya'y ako si Hera. “H-huwag kang maingay. W-we don't have much time,” sa nanginginig na boses ay sinabi ko.Nanlaki ang mga mata niya nang makilala ako. “Alliyah?”I just nodded and signalled her to keep quiet. My tears started to fall because of too much happiness. Ngunit hindi lang kasiyahan ang nararamdaman ko. Ito ang kasiyahang may halong takot. Lumala ang panginginig ng mga kamay ko nang magsimula na akong kalasin
Beyond The Lines Kabanata 267
I fixed the black hat I'm wearing as we parked at the spacious parking lot in front of this grand hotel. Hindi mabilang ang mga sasakyang narito sa sobrang dami. Nagkatinginan kami ni Russel at ilang sandaling naghintay sa pagdating ng sasakyan ni Daimler hanggang sa ito'y pumarke sa tabi ng sasakyan ni Russel at sa kabila'y doon pumuwesto si Arcel.“Let me help you.” Russel insisted to remove my seat belt. Hindi kasi ako makagalaw nang maayos ngayon dahil sa mabigat na regalong nakapatong sa mga hita ko.After removing my seat belt, he cupped my chin and planted a short but deep kiss on my lips. Kita ko ang pamumungay ng kanyang mga mata sa ilalim ng dim lights sa loob ng sasakyan nang siya'y kumalas. He then licked his lower lip that was slightly reddened because of my lipstick. May nagbabadyang ngiti sa kanyang labi. “I'm nervous.” As always. Mula nang umalis kami ng bahay ay hindi na ako mapalagay sa gagawin naming ito. I tried my best to calm myself while we're on our way to the
Beyond The Lines Kabanata 266
“Huwag kang malikot,” saway ko kay Russel. I'm cleaning his wounds. Hindi nakakatulong ang pagtingin niya kung saan-saan, nagugulo ang ginagawa ko. I'm not professional when it comes to this. Naipa-check up na nya ito sa hospital at kailangan ko nang palitan ngayon. It's 7 in the morning, katatapos lang naming mag-almusal. “Ang likot ni Usher. Baka may mga nagkalat pang bubog sa sahig,” aniya. I get it. We just finished cleaning the house. Tumambad sa amin ang mga basag na gamit kinaumagahan. Lahat ng salamin ay may sira na, wala silang pinalampas kahit isa. Tanging ang mga bintana lang sa ikalawang palapag ang nakaligtas sa mga bala. We already contacted Luke regarding sa pagpapaayos ng bahay. Magsasama siya ng ilang workers para mabilis itong matapos. Siguro nama'y dalawa hanggang tatlong araw lang ang kakailanganin kung tuloy-tuloy. “I wanna skate here, Papa!” Tuwang-tuwa na naman si Alias. Paano kasi, mas lumawak ang tanggapan ng aming bahay dahil nag-rearrange kami ng mga gami
Beyond The Lines Kabanata 265
“Nasaan na kayo, Arcel? Bakit hindi ko na makontak si Russel? What the fuck is happening?” Halos maibato ko ang flower vase sa gilid ko. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng katawan ko, gusto ko nang magwala! “We can't also contact him.” Unlike mine, his voice is calm and controlled. Mahinang-mahina iyon, pabulong lang kung tutuusin. “Nandito na kami sa hideout. We need to be extra cautious. Huwag ka munang tumawag, please?” “Paano si Russel? What if he's lost right now?” “That won't happen. Trust him, Alliyah. Kailangan ko nang ibaba 'to. Please, don't do anything stupid. Huwag kang lalabas ng bahay kahit anong mangyari. Wait for our call.”Napasinghap ako nang putulin na niya ang linya. I kept staring at my phone, still not believing that this is happening. Napamura ako sa labis na pag-aalala. It's been two hours since Russel left at wala pa akong natatanggap na update mula sa kanya! He said he's going to update me but where is he now? I've been calling him but he missed all my
Beyond The Lines Kabanata 264
“Dahan-dahan, hija. Ako na ang magtitimpla, baka mapagod ka,” ani Ma'am Navi sa maaliwalas na tinig. Hindi na natanggal ang ngiti niya sa akin mula nang malamang buntis ako.I awkwardly smiled. “Hindi naman po ako mapapagod.” Nagtitimpla lang ako ng juice. Bukod dyan, tinulungan nya rin akong maghanda ng meryenda kahit hindi naman kailangan. Kayang-kaya ko naman ito. Sila nina Ate Ziri, panay ang sunod sa akin. I can't believe this.“Ay, naku! Kami na ang bahala riyan! Ang mabuti pa, magpahinga ka na lang.”Wala akong nagawa nang agawin niya sa akin ang garapon ng juice powder.“Ako na ang magdadala nito. Halika na, Ma'am. Sumama ka na sa akin,” paanyaya ni Manang Elsa matapos kunin ang dalawang tray ng sandwich.Seriously! Yes, I'm pregnant but it doesn't mean I can't move! Hindi ako makapaniwala. Bakas pa rin ang gulat sa mukha ko nang sundan ko si Manang sa living room kung saan nakatipon ang lahat. Tapos naman na ang anunsyo pero nariyan pa rin sila. Akala ko'y uuwi rin sila agad
Beyond The Lines Kabanata 263
“Hello? Who's this?” Bagama't wala pa akong naririnig na sagot sa kabilang linya ay nanginginig na ang aking kamay. I swallowed. “Please, magsalita ka! Who are you?” Tumaas ang boses ko dahil sa inip. Bukod sa inip, nilulukob ako ng hindi maipaliwanag na kaba. Nagbuntong-hininga ako't ibinalik sa lata ang hawak kong brush. Kasalukuyan akong nagpipinta rito sa balkonahe nang may tumawag. Hindi rehistrado ang numero kaya agad akong ginapangan ng takot. O baka naman napapraning lang ako dahil sa sitwasyon? Nangunot ang noo ko nang makarinig ng malalalim na paghinga. “Why don't you speak?” padabog kong tanong. The wind blew harshly. Hindi na ako nag-abalang ayusin ang buhok kong nilipad ng hangin. I'm distracted. Maging ang maliit na latang muntik nang matumba ay hindi ko na pinansin. “Alliyah...”My eyes widened when I immediately recognized the voice. Napatayo ako sa gulat dahilan para masipa ko ang isang lata ng paint. Umagos ang laman nito sa sahig subalit hindi ko na iyon naasik
